Wendy de Meij schreef op donderdag 15 juni 2006, 14:24:

Ja volledig akkoord met jou en Isabel! En gezien ik een nogal redelijke kont heb, zal dat zeker en vast lukken na enkele oefening
Tja Queenie reageer nu eenmaal goed op deze zitcue: knieëen eraan en schouders als het ware blokkeren (gedacht doet veel). Met stemhulp als "halt" erbij lukt het wel. Zeker als ik haar dit leer via de gekende leertheroriëen bij clickertraining, waarbij ze zo ontzettend snel iets 'leert'.

Op de teugels bedoel je dan? Ik probeer die druk te vervangen door stemhulp.
Dus cue om te stoppen wordt dan zit + stem.

Goeie tips Laat maar komen ...

Ja vanavond
(als het stopt met regenen!)
Vrolijke groeten terug
Eva

Begrepen
We denken dus allemaal hetzelfde, zijn allen advokaat van het paard

Hey Piet je krijgt ongelooflijke toffe terechte complimenten: je klink Belgisch!
Proficiat!
LOL

En ja hoor! Het is gelukt! Maar niet zoals verwacht... veel beter nog!
Eerst beetje aan de hoefjes gewerkt en dan hups zadel der op, bitloos hoofdstel aangedaan en in de kleine (lees: controle tussen de oren ? ) weide rondgestapt. En zoals jullie ervaring ook was: het ging vanzelf! Queenie heeft welgeteld 2minuten gezocht naar hoe en wat ik nou weer aan het doen was, maar plots hàd ze het! Sturen geen enkel probleem en mijn vraagteken bij het stoppen kan nu een uitroepteken worden!
Stoppen ging beter dan met bit!!!
Ik moest denken aan stoppen, de teugels een heel klein beetje opnemen, en ze stond al stil: actief stil! Met bit had ik vaak idee dat Queenie eerst nog een of twee stappen moest zetten vooraleer ze echt stilstond, maar vandaag deed ze dan onmiddellijk!
Ben echt verwonderd van resultaat!
Omdat de wei te nat lag en pas bijgezaaid heb ik slechts enkele meters gedraven: haar hoofd helemaal ontspannen naar beneden en ook in draf stond ze meteen stil! Na 20min experimenteren ben ik afgestapt en nog beetje gevoetbald met haar, doet ze heel graag, wordt ze graag mee beloond.
Kijk er naar uit om dit weekend nog een keertje te rijden!

Ik lijk wel een super paard te hebben; ofwel een super combinatie

Ik ken mensen die van een kleine tik hun mama roepen en andere die tegen een harde stoot kunnen, het aangenaam vinden

Ben ervan overtuigd dat de pijngrens, beter: tolerantiegrens, bij elk paard verschillend is, maar die tolerantiegrens wil ik niet bereiken met mijn paard, ik wil er persé onder blijven. Maar, je moet ze wel weten liggen natuurlijk! Kan me best voorstellen dat heel wat mensen die niet weten te vinden; wees maar zeker dat het paard door zijn tolerantiegrens heen nog steeds 'normaal' gedrag vertoont. Mijn idee is dat verzet pas optreedt als we te hoog boven de grens gaan, of langdurig. Het gevaar is dat mensen de pijngrens zoeken (als ze daar al interesse in hebben!) door er steeds over te gaan en te onthouden waar het verkeerd liep. Ga in dat geval naar een muur en bonk je eigen hoofd ertegen dat je alweer de tolerantiegrens te boven bent gegaan.

Is natuurlijk heerlijke utopie de tolerantiegrens te ontdekken zonder in de buurt te komen...

Maar moeten we de tolerantiegrens wel kennen? Als we doen zoals Isabel zo mooi weet te beschrijven, en de zachtste middelen gebruiken om het paard iets te vragen, dan komen we toch niet in de buurt van de tolerantiegrens? Pas dan lijkt me een perfecte samenwerking te kunnen ontstaan. Alertheid en reactie op subtiele signalen van het paard, maar ook van de ruiter! Stop onmiddellijk met wat je doet als je paard zwiept met zijn staart. Het is onaangenaam of doet pijn. Doe het anders; vraag het anders; beloon het anders.

Als je paard vraagt 'doe zachtjes met me' moeten we het paard uiteraard niet gaan desensibiliseren. Maar als een paard vraagt 'doe maar lekker hard'; kunnen we hem dan niet met zachte hand bereiken en een wereld laten opengaan voor hem?

Zoals ik nu een stap gezet heb: Queenie reageerde heel goed op bit (over tolerantiegrens heen?!) kon met fluisterende signalen praten met haar, door de teugels heen. Maar ik wil dat ze naar me wilt luisteren omdat ze daar interesse in heeft, niet omdat ze het moét. Hoe krijg je een afgeleid kind in de klas terug met zijn aandacht bij de les? Niet door hem een lap te geven en te brullen 'luister'; maar door dingen te gaan vertellen die het kind interesseert!

Ben ik nu geheel buiten de kwestie aan het gaan; of heb ik als 2jarige ervaring met paarden, een naïef utopisch ireëel sprookjesidee hierover?
Of zit er toch iéts van in?
Verbeter mij maar ben zooo ontzettend leergierig
We kicken derop

Groetjes
Eva

Rachelle schreef op vrijdag 9 juni 2006, 19:51:


Ik heb ergens, weet niet meer waar, gehoord dat insmeren met olijfolie wel helpt. En profiteer ervan en geef je paard een heerlijke olijfolie massage!