Wil schreef op woensdag 14 juni 2006, 12:56:
> Monique Meijer schreef op woensdag 14 juni 2006, 11:44:
>
>> Hallo,

> Mooi werk Monique! Jullie hebben iets positiefs verdiend!
>
> Groetjes,
> Wil.
Hallo,
Gisteren hebben we een mooie lange buitenrit gemaakt. Indy loopt steeds ruimer, haar hoeven doen het erg goed, ze loopt overal gewoon overheen.
Haar hoeven zien er van onderen niet mooi uit, stukken zool hebben losgelaten en maken de zool wat gaterig, maar de hoeven zijn functioneel, hol en bikkelhard. Een loszittend stukje van de straal afsnijden is gewoon onmogelijk; ik wacht wel totdat het er vanzelf afvalt, zolang ze er geen last van heeft. Het enige wat ik de laatste tijd doe is flink de mustangrol vernieuwen.
Verder heeft Indy meer regelmatige gangen gekregen, ook is ze veel zekerder als ze door moeilijker terrein loopt. Mijn collega vond dat ze gisteren erg grote stappen nam, Indy stapte zelfs gedeeltelijk over de afdruk van de voorhoeven heen, niet te geloven. Ze kon haar vriendin de Haflinger goed bijhouden en nam zelfs vaak het voortouw, ook bij die enge brug waar eens met veel gesnater een eend omhoog vloog die ons vier bijna een hartstilstand bezorgde. Wilde haar vriendin haar voorbij, keek ze zelfs boos naar achteren en ging sneller lopen. Enge dingen (plastic, autoband, e.d.) bekeek ze met gespitste oortjes en werden gewoon gepasseerd, zelfs voorop lopend!
Indy had gisteren echt overal zin in en kon nauwelijks wachten, ze wilde alleen maar lopen, liefst zo ver mogelijk weg van huis en alles bekijken. Onderweg kwam ik een bekende tegen en stapte af om even te praten, maar praten was er nauwelijks bij. Indy raakte steeds weer met haar neus mijn kin aan, haar teken dat ze graag verder wilde.
Afgelopen zondag was voor mij een heel bijzondere ervaring, ik voelde voor het eerst GEEN beperkingen bij Indy........
Groeten,
Monique