Huertecilla schreef op zaterdag 10 juni 2006, 10:55:


beste HC
tuurlijk allemaal leuk en je hebt gelijk, maar hoe dan?? Hoe klim je op een paard als je er nog nooit opgeklommen bent, via een boekje lukt het niet hoor, je zal ooit eens het in zijn echt moeten doen, hoe kom je er achter of paarden cq paardrijden iets is wat bij je past, je kan alle boeken van de wereld lezen maar die vertellen je uiteindelijk niets. Ooit komt er een moment dat je daadwerkelijk je zelf op een paard hijst, ik garandeer je dat dat altijd eerst gehannes betekend, het lijkt me eigenlijk vanzelfsprekend dat dat zo veilig mogelijk gebeurt, je kan niet alle mitsen en maren ondervangen paardrijden is altijd een risico, de weg oversteken ook. Hoeveel paarden heb jij verpest met het leren rijden? voordat je door had hoe het moest? Jij traint net zo lang totdat je elke stap beheerst of kunt voorspellen, of kunt controleren, grappig dat dat dus ook met vallen en op staan gaat, en uiteidelijk duidelijk maakt dat hoe kundig je ook bent je niet altijd alles kunt beheersen
Ina

e m kraak schreef op zaterdag 10 juni 2006, 12:03:


o geleerd op de manege dus , wel we weten hoe best die instellingen aangeschreven staan, en waarom was het voltige paard ook al weer zo betrouwbaar en mak?... geen geld voor zadels?? wel voor voer dan? hou toch op toendertijd was er nog niets bekend hoe je ook anders met een paard ook om kon gaan gedegen opleiding uit armoe, toevallig super voor je zit en houding. let wel mijn dochter zit de eerste tijd ook op een ongezadelde pony voor haar zit. maar ga mij niet vertellen dat de instelling waar jij hebt leren rijden dit deed uit ideologie.
Ina

e m kraak schreef op zaterdag 10 juni 2006, 13:55:


well good for you
dat wil nog niet zeggen dat je, terwijl het kind nog in het ziekenhuis ligt , je fijntjes laat doorschemeren dat als je een cap denkt te moeten gebruiken je eigenlijk nog niets op een paard te zoeken hebt, terwijl dat arme dier zich in zijn doodsstrijd nog aan het bekommeren is voor zijn ruiter, shame on you, dan wil ik wel eens weten hoe iemand dan denkt te moeten gaan leren rijden want hoeveel je ook droog oefend er komt een tijd dat je op die rug gaat zitten, wat toch een heel andere beleving is als de houten bok. Waarom is iemand direkt een amechtig hijgende dikke penny als je liever een cap op hebt. Dan wil ik wel eens weten wat jullie tot ruiters maakt, dat jullie je zo aanmatigend uit durven laten over andere mede ruiters. 't zal wel iets typisch mannelijks zijn oid om ook maar eens te generaliseren, kijk es mamma zonder capje... kijk es mamma zonder handjes..... kijk es mamma zonder tandjes.
Ina

Huertecilla schreef op zaterdag 10 juni 2006, 15:11:

kortom je had al een verpest paard en hebt er mee om leren gaan....
Ina

Geertje schreef op zaterdag 10 juni 2006, 20:05:


het gewikkelde spul moet nog een fermentatie proces doorlopen in de baal en van de kleine pakjes weet ik het niet precies, het moet besterven wordt hier gezegd, ik heb wel eens verse kleine baaltjes gevoerd en dat is wel goed gegaan, misschien iets oppassen met de hoeveelheid en voor bevanging gevoelige paarden
Ina

e m kraak schreef op zaterdag 10 juni 2006, 20:35:


tut tut tut nu niet vals worden. Het is wel zo dat er vaak geoordeeld wordt over het hoe en waarom als iemand alleen maar even zijn ei kwijt wil, er kan toch ook gewoon eens medeleven getoond worden zonder dat iemand een verhandeling nodig is over het hoe en waarom? Terwijl aan de andere kant als ik dan echt eens een vraag heb waar ik wel raad bij kan gebruiken ik maar een paar serieuze antwoorden krijg en alleen Jose ook nog eens inhoudelijk en rijtechnisch een advies geeft,waar blijft dan jullie enorme ervaren wijsheid?? Is die zoekgeraakt tussen de behoefte om alleen maar intelligent het nergens over te hebben?
Ina

sandratien schreef op zaterdag 10 juni 2006, 23:36:


ja de eigenaar van het paard is altijd aansprakelijk voor de energie van het paard dus als er door het paard ongelukken veroorzaakt worden of de ruiter hier nu deel in heeft of niet ook schade aan de ruiter is voor rekening van de eigenaar (veroorzaakt door de energie van het paard , gelukkig dekt de particuliere wa verzekering van eigenaar deze schade. Overigens het is niet verplicht om wa verzekerd te zijn (alleen de auto wel)
Ina

jose schreef op donderdag 15 juni 2006, 22:27:


Ik denk dat sommige paarden ook gewoon geen zin meer hebben om nog iets anders van mensen te verwachten en alles maar over zich heen laten komen, vaak maak ik mee dat paarden dag in dag uit eigenlijk het zelfde leventje leiden, conseqent niet begrepen worden maar ook weer niet een echt rotleven hebben, de lichtjes verdwijnen dan langzamerhand uit de ogen. Je kan ze wel weer terug krijgen en dan is het genieten geblazen, krijgen ze weer lol in wat ze doen, vaak is soms aleen maar een krabbel omdat iets goed gaat voldoende om weer een sprankje terug te krijgen of die ruiter die eindelijk eens lekker gaat zitten.

Ik denk dat gevoeligheid haast beter vertaald kan worden in irritatiegrens, wannneer ga je ergens op reageren om het te veranderen.
Ina

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 20 juni 2006, 10:10:


sorry hoor maar ik moet even reageren, er zijn idd processen in je lichaam die er voor zorgen dat je niet bewust meemaakt als iets, ernstigs je overkomt ik denk dat adrelanine een hormoon is welke ogenblikkelijk werkzaam is, je voelt geen pijn en bent beresterk, je kan zelfs als er regelmatig pijnlijke processen plaats vinden je geest zodanig afsluiten dat je er niets meer van herinnert, waarschijnlijk een kombinatie van endorfine en zelfhypnose, denk maar aan een bevalling of bv een sportevenement als een marathon, uiteindelijk ga je door een pijn heen en overmeester je de pijn zodat ie hanteerbaar is. Paarden die iets ernstigs overkomt raken in een lethargische toestand, zelfs de ergste hittepetit wordt mak als een lam, ik vind het erg op een narcosetoestand lijken waarbij er een roes toestand optreedt. Herten bv kunnen overlijden wanneer ze erg veel stress ondervinden, ze geven letterlijk zonder verder fysieke reden de geest. Helaas kan ik uit eigen ondervinding melden dat je echt pijn weg kunt denken wanneer het over overleven gaat, op het moment dat je hebt overleeft komt de pijn pas alleen vaak minder scherp dan in eerste instantie.
Ina

Nick Altena schreef op donderdag 22 juni 2006, 21:50:


ok, ik geloof niet in een bewust oproepen van deze toestand door paarden hoor, het is wel een prettige bijkomstigheid van een anders pijnlijke dood en als het geen geevolueerd proces is dan denk ik de lethargische toestand erg in den beginne van de ontwikkeling is ontstaan en een soort oerinstinct is.
Wat menselijk gedrag betreft is het te leren pijn zodanig te ontkennen of juist aanvaarden dat de pijn niet meer bestaat. Zeker bij op zeer jonge leeftijd het regelmatig ervaren van pijn is de geest in staat zich te ontrekken aan de realiteit en is het in staat geen pijn meer te voelen. Ik denk dat een dergelijk proces ook denkbaar is bij paarden welke dag in dag uit in feite misbruikt worden door eigenaren die niet in staat zijn het wezen paard te doorgronden.
Hoewel het wel mogelijk is weer pijnrealiteit terug te krijgen, denk ik niet dat alles weer volledig te herstellen is.
Ina

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 24 juni 2006, 0:31:


Ik ben bang eddy dat dat een gedachtensprong van mij was, bovendien had net iets gelezen over mensen en cognitieve gedragstherapie bij chronisch vermoeidheidssyndroom, we hadden het erover dat mensen wel bewust een bepaalde geestelijke toestand op kunnen roepen en ik zat al schrijvende te bedenken dat ik niet dacht dat paarden dat zouden kunnen, hoewel ik aan de andere kant het beeld voor mijn ogen kan halen van paarden in de derde wereld die wel in een constante lethargie leven (vaak door de moeizame omstandigheden en onkunde van de exploitanten) en ook hier het zelfde gedrag zie bij paarden die eigenlijk alle hoop verloren hebben op een normaal bestaan, ik vroeg mij af of die paarden al die ellende wel volledig zouden kwijtraken bij een beter bestaan, en misschien wel die lethargie kunnen op roepen zodra ze het idee krijgen dat hun toestand weer ongunstig/uitzichloos wordt.
Ina

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 24 juni 2006, 13:35:


op zich is het een intressant onderwerp, want ik zie met mijn mensenhersenen, oplossingen waar paarden die niet meer zien en dit dus letterlijk het hun leven kost, schijnbaar is de overlevingsdrang dan minder groot als bij mensen, terwijl we in den beginne net zo goed prooidieren waren als paarden, zou het de werking van de kudde zijn? zogauw een paard daarbuiten is en met een potentieel dodelijke situatie te maken krijgt het dan gewoon laat gaan dat leven? wat denk jij
Ina

sandratien schreef op zaterdag 24 juni 2006, 20:37:

sandratien schreef op zaterdag 24 juni 2006, 20:59:


sommige woorden doen het vanzelf,maar je kan via Help/Faq bij schrijven van berichten komen en daar staan een hele lijst met smiley's, veel plezier!

e m kraak schreef op zondag 25 juni 2006, 3:45:


Poeh mijn hersenen kraken af en toe, maarre zebra's hebben zich qua dikte van hun huid toch behoorlijk aan de aanvallen van leeuwen aangepast, klauwen en tanden komen slecht door het vel en ook de achteruittrapprikkel (noem ik het maar even ) is sterk ontwikkeld. Je kan stellen dat ook daar een behoorlijke evolutie plaats heeft gevonden. Had ik nog een vraag: hoe bekijk je de dominante en recessieve genen in dit licht, dat maakt het optreden van eigenschappen helemaal een jackpot van kansen.

Zou je kunnen stellen dat de lethargische toestand een gevolg is van de bijwerkingen van de diverse chemische prikkels?
Ina