Nathalie Lagasse schreef op maandag 5 juni 2006, 12:07:


Dat betekent dus wat ik een beetje verwachtte en waar ook Pien mee aan het experimenteren geweest is. Dat op het moment van het goed lopen de hoefwand iets langer zal zijn geweest.

Dit is in mijn ogen toch een beetje de boel omdraaien.
Omdat er overgroeide steunsels zitten drukken zij de zool omhoog. Het achtereind van het steunsel zal problemen kunnen gaan veroorzaken net achter het straalbeen. De voet wordt ahw in elkaar gedrukt. Het is ook frappant dat wanneer je een steunsel die altijd gedragen heeft korter snijdt , hij na enkele dagen weer een cm gegroeid lijkt. Natuurlijk kan dat niet, het komt omdat de steunsel nu uit de hoef kan zakken en zo de bovenliggende structuren meer ruimte gaat geven.
De kadavervoeten waren dus niet goed, want de zool werd kunstmatig hol gedrukt en dit had geen gevolgen voor meer beweging en dus doorbloeding in de voet.
Pas toen je het teveel had weggehaald kon het hoefmechanisme optimaal gaan werken.

Kvond het bijna

Naar mijn mening komt dat omdat Strasser het belangrijk vindt de voet zelf zo snel mogelijk gezond te maken. De rest van het paard komt op de 2de plaats en het belang van de ruiter komt achteraan.
Natuurlijk bekappen probeert de voet elke bekapping iets minder ziek, afwijkend, te maken en zo samen met het zelf herstellend vermogen tot een gezonde voet te komen.


Toch nog wel het een en ander te verbeteren aan de Smitties dan?
Piet

Piet schreef op maandag 5 juni 2006, 13:15:


De kadavervoeten waren dus niet goed, want de zool werd
kunstmatig hol gedrukt en dit had geen gevolgen voor meer
beweging en doorbloeding in de voet.

Ik bedoelde dat dit natuurlijk WEL gevolgen had voor.... enz.

masja jonker schreef op maandag 5 juni 2006, 14:31:


Ik leef met jullie mee, ben blij dat het goed gaat komen met Alicia en als ze weer mag lezen is het volgend stukje voor haar.

Alicia, wat ben ik blij dat je je cap op had! Ik rijd altijd in mn blote kale, kop, denkend dat alleen een ander zoiets zal gebeuren, (maar joh, we kennen elkaar inmiddels zo goed dat ik jou niet meer een"onbekende" ander vïnd.) Ik ga absoluut ook zo'n ding dragen. Rilana had me gemaild en we hebben ons allemaal zorgen om je gemaakt. Terwijl we vorige week zaterdag nog zo'n leuke dag hebben gehad.
Van Bibi vind ik het ook heel erg, kan je daarover niks anders zeggen dan dat het soms zo gaat. Niet elk dier wordt even oud.
Troost is dat jouw ma en jij alles gedaan hebben om haar de laatste maanden weer gezond op haar benen te krijgen en dat jullie het enorm goed gedaan hebben.
Ik heb toen tijdens de cursus veel bewodering voor je gehad, hoe je als 13 jarige al die oudere mensen wel eens even liet zien dat jij dat ook kon :) Als je ooit een andere pony koopt ,bedenk dan maar, dat als je Bibi niet had gehad, je een ander paard niet alle mogelijke voetproblemen had kunnen besparen.
Wordt gauw weer beter!
Groetjes

Piet

Nathalie Lagasse schreef op maandag 5 juni 2006, 16:37:


Vaak zijn zulke voeten zo verwaarloosd dat er een mechanische bevangenheid ontstaat.
De teen zal lang en uitgebogen zijn en de witte lijn zo breed dat dit z'n gevolgen heeft voor de manier waarop het hoefbeen nog bevestigd is aan de hoefwand. Als je dan de lange steunsels weg gaat halen, zal alles "naar beneden zakken" en natuurlijk ook de zool zal van hol, plat worden.
Het is zelfs zo, omdat je dan eigenlijk een te grote zool hebt, dat er allerlei rare putten bobbels en richels ontstaan in de zool. Als dan ook nog de voetvorm verandert, wat de eerste maanden het sterkst gebeurd, kun je niet verwachten dat je een mooie holle zool krijgt voordat de nieuwe hoefwand zover is gegroeid dat de verbinding met het hoefbeen weer sterk genoeg is om het hoefbeen in de juiste positie te houden, (mits de hielhoogte daar ruimte voor laat) zodat de zool de vorm van het hoefbeen kan volgen

Piet

jan seykens schreef op dinsdag 6 juni 2006, 6:54:


Ja Jan, dat is ook zo. Met een iets langere hoefwand bedoelde ik tevens een iets langere hiel. Als je voldoende over verharde ondergrond rijdt dan slijt de voet zelf wel weg wat teveel is.
Het is het proberen waard.
Piet

jose schreef op dinsdag 6 juni 2006, 10:49:


Even een berichtje gecopieerd, naar aanleiding van ontzettend harde steunsels en wanden en de problemen die dat geeft bij bekappen en te weinig natuurlijke slijtage.
Gezien wij hier niet in een droog stuk Amerika wonen en het weer van de laatste weken zullen we daar geen last van hebben. Hoewel het ongetwijfeld verlichting kan geven.
Het gaat meer over de laatste regels in het bericht.

Nmm krijg je alleen een dikke zool als er meer groei is en dan slijtage.
Slijtage van de eeltlaag op de zool.
Inderdaad, je hebt het over schrapen ipv snijden, maar ik heb toch het idee dat je het niet over de kalklaag hebt, maar over wegschrapen van de zool.
Hiermee bereik je dat de zool zelf getriggerd wordt om harder te groeien en je nooit zal bereiken dat er vanuit een evenwicht een goede natuurlijke holle hoef ontstaat.

Ik zou er heel voorzichtig mee zijn en het alleen gebruiken als laatste redmiddel als al het andere niet gewerkt heeft.

In nature the horse is continually softening the hoof wall by
standing in water/mud to drink. This softens the wall and bars so
that they can then wear them as they go about their normal day of
play and movement.

Riding in general does little to wear the feet because your not
getting the hoof sliding over the ground surface and if the feet are
dry and hard then that is even harder for the horse to wear. As I
kid the way I rode trimmed feet because we did a lot of stopping
turning galloping flat, up and down hills etc.

To get wear you need the hoof to be sliding over the ground. The
more weight, the more abrasive the ground, the softer the hoof wall,
the more sliding, the more wear your horse will get.

In science Wear = Friction x Mass x Movement

So what do you do.

Create a situation where your horse will naturally get wet feet as
it drinks. See where your horses are playing/pushing stopping turning
etc in the paddock. This will be the area where grass never grows
and very often near the gate that feed is brought into the paddock.
Put down some (road base/abrasiv material) that packs down hard. So
now your horse can help trim its own feet. Some of my clients horses
went to self trimming just by changing the terrain. My own horses
pretty much self trim.

Piet

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 6 juni 2006, 11:47:


Helemaal goed Els!
Piet

jose schreef op dinsdag 6 juni 2006, 12:15:


Er is toch wel degelijk een verschil.
Slijtage van het eelt van de zool is net zoiets als slijtage aan de handen van een stratenmaker. Hij heeft geen last van die ruwe klinkers omdat dat eelt veel harder en stugger wordt dan zijn vel en heel snel weer aangroeit als er wat afgesleten is, omdat de natuur n..a.v. de hoeveelheid druk, de dikte van zijn eelt bepaalt. Eigenlijk hetzelfde als bij de straal. Gaat de slijtage toch harder dan trekt ie handschoenen aan. Zelfs al heeft hij altijd werkhandschoenen aan dan zal er toch eelt onstaan want ook door druk alleen , ontstaat eelt.
Met de zool van een paard net zo. Ga je nu die eeltlaag wegsnijden dan snijd je dus eigenlijk in z'n huid. (Niet helemaal exact wetenschappelijk beschreven, maar de vergelijking klopt in grote trekken), de zool zal dan eerst die "wond" gaan herstellen en daarna weer eelt willen maken, en als het zover is, ga je weer snijden.
De bedoeling is dat een paard op de binnenkant van de hoefwand (De buitenkant is weg vanwege de mustangrol) en op ongeveer een centimeter zool loopt.
Die centimeter zal dus eelt vormen,terwijl de voorkant van de zool nabij de punt van de straal hol getrokken zal worden door de bevestiging onder het hoefbeen dat ook hol is.
Is de hoefwand te lang, dan zal er dus geen, of heel moeilijk, een voet ontstaan die overal tegen bestand is.
Maar je zou er wel over kunnen denken, om niet alle druk in een keer op die zool terecht te laten komen, de hoefwand en de hiel iets, een mm ofzo, langer te laten dan "gelijk aan de zool". Niet als je paard al jaren op blote voeten loopt, maar als het allemaal nog wat vers is.

Piet

Piet schreef op dinsdag 6 juni 2006, 14:44:

Nog even een aanvulling:
lopen op onregelmatig hobbelig hard terrein , zoals het pad bij Els, zorgt ervoor dat over de hele zool, niet alleen waar het paard op loopt, eelt zal onstaan.
Duidelijk is dus dat zo'n paard uiteindelijk "stone-crushing feet", dus voeten die overal tegen bestand zijn , zal krijgen.
piet