Els Kleverlaan schreef op dinsdag 30 mei 2006, 15:12:


Foutje: bonte kraai: grijze borst.
Els.

Huertecilla schreef op dinsdag 30 mei 2006, 21:21:


Toch jammer dat de eer naar een ander gaat. Ben toch driftig voor je aan het zoeken geweest. (En omdat ik het zelf ontzettend leuk vind beestjes op te zoeken...) In bericht 41751 noem ik de dolkwesp ook, maar schijnbaar was Waldo me voor....

Groetjes, Els.

Spirithorses schreef op woensdag 31 mei 2006, 10:14:


Zelfde manege, Pien? Mogen jullie nog wel komen?

Groet, Els.

van lennep schreef op woensdag 31 mei 2006, 12:12:


Wat mij erg opviel in het programma is dat de meeste kopers nogal onzorgvuldig te werk gingen. Ze vertrouwden volledig op wat de verkoper (BM stables) hun wijsmaakte. Bij een paard kopen ga je toch niet over één nacht ijs! Neem iemand mee die er verstand van heeft (als je dat zelf niet hebt), ga een paar keer kijken, rijden, etc.
Wij zijn ooit eens wezen kijken naar een fjordje hier in de buurt. We vertrouwden het niet 100% (liep niet helemaal zuiver en had ietsje knobbels op de sprong aan de binnenzijde) en zijn een paar dagen later volkomen onverwachts weer heengegaan. Bleek toen kreupel (spat) en was de eerste keer spatwarm gehouden.
Als je een beetje verstand hebt van paarden kan je toch wel zien of een paard tweeëneenhalf is of 4.
En daarmee wil ik echt de verkoopmethode niet goed praten.

Groetjes, Els.

marielle schreef op woensdag 31 mei 2006, 14:12:


Leuk filmpje! Knap opgenomen vanaf een gallopperend paard.
Groetjes, Els.

Hoi allemaal,

Ben op het moment lichtelijk wanhopig aan het worden. Sinds ongeveer een maand is Froukje (21) supergevoelig op alle vier haar hoeven. Heb er al een bekapper bij gehad, maar dat heeft geen verbetering gegeven. Even in het kort het hele verhaal:
We hebben Froukje eind oktober vorig jaar van de ijzers gehaald. Daar heeft ze zo'n 16 jaar op gelopen. In het begin was ze heel gevoelig op alle ondergronden, vooral achter. Tijdens de vorstperiode was het echt heel droevig en strompelde ze meer dan dat ze liep. Maar haar hoeven gingen er steeds beter uitzien, een verzakking in de zool bij beide achterbenen verdween en ook de ondergeschoven hielen en samengedrukte steunsels strekten zich in de goede richting. Na de winter heeft ze een maand of twee super gelopen over alle ondergronden en met pasen ben ik weer begonnen met rijden. Tot begin mei. Toen liep ze opeens heel moeilijk, gewoon op het gras. Heb het even aangezien en toen een bekapper gebeld (Annette Nielsen uit Krommenie). Ik had sterk het vermoeden dat Froukje vooral voor overgroeide steunsels had. Dat werd nu eigenlijk pas duidelijk, doordat ik langs de buitenkant van de zool enorm veel kalk kon wegkrabben terwijl de zool rond de straal keihard was. Annette was het met me eens en heeft heel veel steunsel weggehaald. Daarna liep Froukje nog steeds gevoelig, maar niet slechter dan ervoor. Ben daarna goed blijven krabben en van de week heb ik de hoeven zelf weer onderhanden genomen. Doordat er zoveel kalk afkwam kon ik de hielen een flink stuk lager zetten. Dit had verder geen effect op het lopen van Froukje. Gisteren echter liep ze opeens heel slecht. Ik kon haar nauwelijks nog over ons pad met grind krijgen. Vandaag loopt ze zelfs buitengewoon gevoelig op de droge klei. Een klein klontje zorgt er al voor dat ze struikelt van de pijn.
Aan de hoeven zie ik niets bijzonders, behalve dat ze droog en hard zijn. Ze loopt ook niet overdreven op de straal, die steekt niet uit onder de hoefwand. Vraag me nu dus een beetje wanhopig af hoe we nu verder moeten. Ga morgen proberen de hoeven in een bad of zo te zetten, zodat ze goed nat worden. Desnoods hoef voor hoef in een emmer. Heeft iemand anders nog ideeën wat ik zou kunnen doen? Ik vind het toch echt heel verdrietig mijn oude dame zo te zien strompelen. Had toch verwacht dat het nu, een half jaar na de "ontijzering" wel wat beter zou moeten gaan. Wie weet raad?

Groetjes, Els.

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 4 juni 2006, 10:48:


Hoi iedereen,

Bedankt voor alle reacties. Lost het probleem niet echt op, maar het is prettig dat er mensen met me meedenken en voelen.

Dat ze gevoelig is op de stralen zou heel best kunnen. Het is alleen zo opvallend dat ze er met droog weer zoveel meer last van heeft, dan met nat weer. De stralen zijn nu dan ook keihard. Ga toch zo meteen proberen om haar een tijdje met haar voeten in een paar emmers water te zetten.

Hoefschoenen zijn nog niet echt een optie. Omdat haar hoeven nog zo aan het veranderen zijn, lijkt het me heel moeilijk om ze passend te houden, ik ben bang dat ik na een paar maanden dan al weer aan nieuwe moet. (Was de bekapper helemaal met me eens, adviseerde ook om daar nog een tijdje mee te wachten.) Bovendien loopt ze nu ook op het land heel erg slecht en hoefschoenen kan je niet dag en nacht aanlaten. Dat ik niet kan rijden, jammer maar helaas. Dat ze de hele dag zere voeten heeft, dat vind ik heel verdrietig. Bovendien loopt ze daardoor erg weinig en da's ook weer niet goed.

Kan niet zeggen dat ze last van haar gewrichten en/of spieren heeft. Een dikke maand terug liep ze nog als een trein. Froukje is een paard wat van zichzelf heel goed op de achterhand loopt. (Waarschijnlijk is ze daardoor achter ook gevoeliger dan voor.) Ze stapte toen royaal over en deed alle gangen zoals ik van Frouk gewend ben: dus zo hard mogelijk. Nu komt ze amper vooruit. Voetje naar voren, voelen of ze kan gaan staan, echt gaan staan en als het dan toch zeer doet, zo snel mogelijk het andere been naar voren, met als gevolg dat ze soms bijna onderuit gaat.

Maar goed, nu eerst aan het weken; ik laat wel horen of dat nut heeft gehad,

Groetjes, Els.

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 4 juni 2006, 15:32:


Hoi lieve bezorgde PN'ers, het valt gelukkig allemaal mee! Kan jullie niet zeggen hoe opgelucht ik ben!
Aan het begin van de middag Frouk met alle vier de voeten in een emmer water gezet. (Kostte wat moeite, maar toen ze door had dat ze een stukje brood kreeg als ze ze neer zette, deed ze het heel braaf.) Ongeveer een kwartier laten weken. Ze bleef keurig staan. Tilde af en toe een voet op, maar plonsde hem daarna weer in de emmer. Daarna een stukje met haar op het land en op de betonplaat gelopen. Ze durfde eerst niet erg, maar na één rondje begon ze al weer redelijk te stappen. Af en toe zag je dat het nog wat moeizaam ging, maar na een paar rondjes stapte ze zonder probleem van de klei op het beton en weer terug.
Vanavond het emmer-ritueel herhaald. Haar daarna meegenomen naar de straat. Ik durf niet te beweren dat ze 100% liep, maar ze stapte vlot door (veel vlotter dan de laatste weken) en ze vond het duidelijk jammer dat we omkeerden om weer terug te gaan!
Tjongejonge, wat een verademing! Begon me de laatste paar dagen toch echt af te vragen hoe we verder moesten!
Morgen gaan we een (modder) voetenbad aanleggen en daar gaat ze lekker een paar keer per dag in. Hoop dat het blijft helpen! ('t vertrouwen is even een beetje zoek, hoor.) En dan kan ik weer lekker iedere dag met haar aan de wandel!

Allemaal bedankt voor het medeleven en de tips,

Groetjes, Els.

Liesbet schreef op zondag 4 juni 2006, 12:56:



Hoi Liesbet,

Denk bij Frouk de oorzaak van het supergevoelige dus te hebben. Toch de droogte, zie mijn vorige berichtje.
Wat jij over de zolen schrijft, lijkt heel veel op wat ik bij Froukje heb en heb gehad. De "zolen" van Frouk haar voorhoeven leken ook keihard. Bovendien waren ze wit, met een wat donkerdere rand, terwijl achter de zolen helemaal zwart zijn. Ben ervan uitgegaan dat dat wel normaal zou zijn.
Een maand of twee, drie terug, toen ik steeds meer op straat kwam, kon ik opeens langs de randen van de zool heel veel kalk weghalen en wat daaronder zat was dus zwart. Er bleef alleen een soort witte schil in het midden rond de straal zitten. Omdat ik het idee had dat dat dan toch overgroeide steunsel moest zijn (maar het niet zeker wist) én omdat ze zo gevoelig begon te lopen heb ik er dus een bekapper bijgehaald. Zij heeft heel veel van de schil weggehaald en zei dat het inderdaad steunsel was.
Ik denk zelf toch dat Froukje deze overgroeide steunsels al had toen de ijzers er nog onder zaten. Toen we die namenlijk verwijderden had ze bij alle zolen rondom een ring ter breedte van de hoefijzers van wel zo'n centimeter hoog. In die ring kon je duidelijk een stukje zool, witte lijn, binnenhoefwand en buitenhoefwand onderscheiden. Daarbinnen was de zool dus wit en keihard. Die ring is er eigenlijk vanzelf heel snel afgesleten. (We wilden rustig aan doen, maar de hoeven gingen hun eigen gang!) En al na een paar dagen liep ze op die "witte zool". Volgens mij was dat dus toch steunsel. Dat sleet weg aan de randen waar Froukje op liep en daardoor kwam ik dus op de kalk en de echte zool terecht. En toen wist ik het dus niet meer en heb een bekapper laten komen...
En ja, ik had ook een heel goede en zorgvuldige smid, dus die moet dat toch hebben gezien? (Toch?)

Groetjes, Els.

Liesbet schreef op maandag 5 juni 2006, 15:16:


Vreselijk Masja, om dat mee te maken. Sterkte en ook sterkte voor Alicia!

Els.

Hoi iedereen,

De water/modderpoel is vandaag "aangelegd". John heeft het gat iets dieper gemaakt dan mijn bedoeling was, maar de paarden zijn er dol op! (Overigens manlief niet doodmoe van het graven hoor, hij heeft er een kraantje voor.) Meteen vanmorgen toen het water er net in gepompt was, stonden er twee fjorden middenin een enorme watershow weg te geven. John, die dat niet verwachtte, bijna drijfnat, toen Froukje een enorme haal met haar voorbeen gaf en het water ver naar achteren spatte. M.a.w., de paarden vinden het fantastisch!

Maar goed, daar ging het niet om. Het was bedoeld om ervoor te zorgen dat Froukje wat minder gevoelig zou gaan lopen. Dat lukt aardig. Toen ze er vanmorgen vrijwillig inging, liep ze niet al te best, niet zo beroerd meer als zaterdag, maar toch behoorlijk gevoelig. Toen ze er weer uitkwam, ging ze eerst lekker rollen en toen met ferme pas het land weer op. 't Is gewoon ongelovelijk zoveel effect als het heeft. Helaas duurt dat (nu nog) niet erg lang. Na een uur liep ze al weer minder goed. Hoop dat als ze veel in het water komt, dit steeds beter gaat.

Vanavond heb ik haar tien minuten "verplicht" in het water geparkeerd. (Vond ze niet erg, ze begon meteen weer te spatten) Daarna zo'n twintig minuten met haar langs de weg gaan lopen. Op het asfalt loopt ze nu behoorlijk goed. Ze zet alleen haar linker achterbeen (de gevoeligste hoef) wat minder ver naar voren dan de rechter. Onderweg nog even onder de hoeven gekeken. Omdat die nog nat waren kon je heel goed zien dat de hoefballen en de hielen het meest het asfalt raken. Grindjes deden nog behoorlijk zeer, maar ze loopt in ieder geval weer.

Verder ook het hoefbevangen verhaal nog in mijn achterhoofd gehouden. Maar Froukje haar hoeven voelen niet warmer dan die van Willem (die loopt als een kieviet.) Ook na het lopen waren ze nog gewoon koel, dus ik denk dat ik voor bevangenheid niet bang hoef te zijn. Daarbij komt, dat ze op de ijzers ook altijd op het gras heeft gelopen en nooit problemen heeft gehad.
Wat me wel opvalt (en al steeds opviel) aan haar hoeven, is, dat ze geen ruimte heeft tussen de hoefballen en de hielen. Bij de voorhoeven helemaal niet en bij de achterhoeven nauwelijks. Bij Willem kan ik er daar een hoevenkrabber tussendoor halen en lopen de straalgroeven helemaal door. Zit me dus af te vragen of de pijn daarvandaan komt. Als de hoefballen heel droog en hard zijn en ze geen ruimte hebben, zouden ze dan niet heel erg op het onderliggende weefsel gaan drukken? En als dat zo is, is er dan, behalve het vochtig houden, nog een andere oplossing voor, of moet ik rustig wachten tot de hoeven vanzelf omwijd komen? De hoeven zijn echt nog voortdurend aan het veranderen. Maak om de 10 weken foto's en het verschil is steeds enorm

Maar goed, hoop dat Froukje met het waterbad de zomer een beetje goed doorkomt. (Trouwens, alleen de lol die die paarden ermee hebben is het al waard om er één te graven. John wil nu ook als we aan onze "paardenheuvel" beginnen, toch maar een soort vijver aanleggen)

Iedereen bedankt voor de steun en de ideeën en mocht iemand nog een tip hebben voor de krappe ruimte bij de hoefballen, graag!

Groetjes, Els.

Piet schreef op dinsdag 6 juni 2006, 11:34:


Kan dat Engels niet helemaal volgen, maar als ik het goed begrijp doe ik er dus goed aan Froukje een paar maal per dag in het water te zetten? Als ze alleen maar drinkt, blijft ze met de voetjes op het droge. Overigens stonden Willem en Froukje gisteravond weer om het hardst in de poel te spletsen met hun voorbenen.
Ze moeten op het moment vrij ver lopen om bij het gras te komen (zo'n 100m) en dat pad is keihard, bultig en kuilig. De waterbak is bij de stal en je ziet ze dan hier en dan daar staan.
Heb nog steeds het idee dat het iedere keer een ietsje beter gaat met de gevoeligheid. Vanmorgen Frouk zo'n tien minuten in "bad" gezet en daarna liep ze ook goed over het hobbelpad.

Groetjes, Els.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 7 juni 2006, 10:06:


Ik rijd al jarenlang mét cap. Eerst met die oude, vreselijk slecht passende dingen waar je koppijn van kreeg. Elastiekje eraf, captuigje eraan en hij bleef altijd zitten. Toen de goedgekeurde veiligheidshelm verplicht werd bij mijn rijvereniging een "goede" aangeschaft met verstelbaar binnenwerk. Zeer comfortabel, licht en veel minder warm dan de oude.
Vorig jaar mei een smak achterover gemaakt, gewoon op mijn land, laagje zand over klei (het was heel droog), en, ondanks de cap, een zware hersenschudding opgelopen, tijdje k.o. geweest. Cap aan gruzelementen, maar wat als ik hem niet had opgehad?
Cap meegenomen naar winkel, om te laten zien wat ermee gebeurd was. Zat al niet meer in het assortiment. Verkoper had er teveel klachten over gehad. (Hoezo goedgekeurd?) Nu dus een heel andere, waar ze in de winkel buitengewoon tevreden over zijn. Zit iets minder comfortabel, maar wel heel stevig. En na bijna een jaar hoofdpijn (zelfs nu nog niet helemaal hoofdpijnvrij) weet ik wel waar ik het voor doe!

Groetjes, Els.

Annemieke B schreef op vrijdag 9 juni 2006, 17:15:


Mijn eerste fjordenruin had dit ook. Hij had geen moeite met achterwaarts geleid worden, maar vond het wel eng vanuit de trailer, omdat hij dan even geen "grond" onder zijn hoeven voelde. Wij zijn net zolang doorgegaan met voorzichtig naar achteren zetten uit de trailer tot hij het wel durfde. Later liep hij los in en uit, dus het probleem was in zijn geval wel op te lossen.
Wat je zou kunnen proberen is de klep verlengen, zodat hij minder steil naar beneden hoeft. En ook kan je misschien "droog" oefenen met achterwaarts een stukje naar beneden stappen of wat Annemiek zegt achterwaarts over balkjes of dergelijke leiden.

Groetjes, Els.

Michiel schreef op woensdag 7 juni 2006, 23:00:


De meningen over schoenen of laarzen met stalen neuzen zijn nogal verdeeld. Zelfs veel mensen in de bouw dragen ze liever niet (maar het is verplicht volgens de ARBO). Als er namenlijk iets zwaars op je voet terecht komt, maar wat te ver naar achter, zodat de stalen neus kantelt, snijdt die wel mooi je voet af. Kost meer tenen dan als er gewoon iets opvalt.
Heb zelf rubber laarzen met stalen neuzen, omdat dat de enige waren waar mijn steunzolen goed inpasten. Is Froukje in de prut een keer op gaan staan. Stalen neus kantelde, en ik had een behoorlijk beschadigde blauwe voet.
Ik denk dat een goede stevige hoge schoen net zo, zo niet veiliger is dan één met een stalen neus.

Groetjes, Els.