> Is ook niet ondekbaar dat bvb een paard dat is opgegroeid in
> een stal en jarenlang dit als zijn "plek" aanzien heeft,
> bijgevolg ook altijd alleen heeft gestaan zich onzeker en
> te komen, was gewoon bang van de grote open ruimte . De enige
> ruimte die hij tot dan toe kende was er eentje van 4 op 4 alles
> groter dan dat was het donkere onbekende en dus
> angstaanjagend.Hij wou ook enkel eten in de stal, alleen .
Dat zou heel goed kunnen, Eddy. Ik vind bv dat Cadiz asociaal is, want schoftje knagen kent hij bijvoorbeeld niet. Wanneer Buck aanstalten maakt, slaat bij Cadiz zoals je zegt de paniek toe, de oren gaan plat, hij wendt zich af en hij bijt in de lucht. Buck begrijpt er niets van, ze spreken dan gewoon een verschillende taal! Soms ga ik er als tolk tussenin staan en krab beide schoften, dat accepteren ze.
En inderdaad... als de schuilstal die aan de paddock grenst, open is (dat doe ik wanneer Buck weg is, samen met de stal open durf ik niet aan), gaat Cadiz erin staan en blijft daar urenlang, ook al is er buiten veel meer te beleven en te zien. Ook al is hij een steppedier paard dat de horizon wil kunnen overzien, hij lijkt zich prettiger te voelen tussen de muren.
Bang van de open ruimte... De eerste keren op het strand króóp hij langs de duinenrand, niet richting het brede strand te krijgen... inmiddels scheurt hij er met een noodgang overheen, hij weet dat het mag als ik het toesta; hard en heftig vind ie leuk.
Ach wie weet wat hij zijn eerste zes jaren in Spanje als 'normaal' heeft moeten ervaren.
Warboel
