Wie weet of dit mogelijk is? Als ik Parelli of Roberts hun paarden namelijk trailer zie laden zitten er nooit tussenschotten en stangen in... Geen wonder dat hun paarden er ZO in lopen! Nou had ik mijn paard al los staan in die zin dat hij niet aan een touw wordt vastgezet, maar wel zoals aangeraden in het linker vak. Zo kan hij namelijk op de 6 uur durende reis naar onze boerderij in Duitsland makelijk van de (voorraad)berg kuil/hooi eten onderweg...

Maar nu zit ik er dus aan te denken om alle schotten en dus ook de borst en bil stangen eruit te laten en hem helemaal los te zetten. Dan kan hij in bochten diagonaal gaan staan (vermoedelijk met zijn kont schuin naar buiten gericht) en is het een heel stuk minder claustro voor hem... Mijn vriend rijdt altijd heel keurig dus rustig optrekken, rustig afremmen, en kalm de bocht door.

Maar kan een paard als hij helemaal vrij in een trailer staat zich ook beter in evenwicht houden? Nu leunen ze volgens mij vaak tegen de wanden of de stangen omdat ze hun benen niet goed schrap kunnen zetten.
Of zie ik dit alles verkeerd? Er blijft natuurlijk wel het gevaar van zeer plotseling moeten remmen omdat er iets idioots voor je wielen gebeurt....?!

Spirithorses schreef op woensdag 17 mei 2006, 8:49:

Alleen is het probleem bij onze trailer dat als ik de schotten er tussenuit haal de borst- en bil stangen ook weg moeten. Ik heb namelijk ook een voor laadklep... Daardoor bestaat mijn tussenschot uit 2 delen zodat als je een paard voor wilt uitladen je het voorste schot schuin kunt zetten. Maar dit betekend ook dat de schotten een bevestigings punt vormen voor de stangen... Zou het een idee zijn om in ieder geval vóór twee (ik geloof dat het er zelfs 3 kunnen zijn) spanbanden te spannen als vervanging voor de borst stang. Dit als begrenzing voor het geval we hard moeten remmen? Ik wil natuurlijk niet dat Mike in dat geval naar voren klapt en zijn nek breekt.

Christel Provaas schreef op woensdag 17 mei 2006, 9:05:


Ja ook zoiets... Ik heb deze vraag ook even op het naturalhorsemanship forum gezet en daar zijn positieve en negatieve reacties opgekomen. 1 Horror situatie zou kunnen zijn dat mijn paard gaat liggen en niet meer overeind kan of klem komt te liggen. Dan moeten óf wij de zijwand slopen óf hij doet het in paniek zelf al. Hem dan toch in ieder geval met een touw vastzetten, op zo'n lengte dat hij niet kán gaan liggen zou dan weer een oplossing zijn, maar dan kan hij weer niet vrij hooi eten van de grond. Ik moet het dan in een net doen...
En opzich zou het voor hem prima zijn áls hij kan gaan liggen maar de handeling van het gáán liggen en het (als het kan) weer opstaan tijdens het rijden lijkt me niet prettig wat de balans van trailer en auto betreft...
Jakkes! Wat is wijsheid... Meer vrijheid geven met desnoods enkele maatregelen om horror scenario's uit te sluiten of hem 6 uur lang in een ruimte opsluiten die je kunt vergelijken met een mens die 6 uur lang met amper bewegingsvrijheid in een vrachtwagen moet staan...

Vitelli schreef op donderdag 22 juni 2006, 18:47:


Toen ik mijn Welsh Cob Mike 1,5 jaar geleden kocht was hij met buitenrijden 'bom proof'. Ik wilde met hem aan Natural Horsemanship gaan doen d.m.v. de methode van Parelli. Level 1 hadden we in 3,5 maand officieel gehaald via een mini kamp met Eddy Modde.

Toen kwam ik in persoonlijk slecht vaarwater. I.p.v. door te kunnen met Level 2 heeft Mike vorige zomer alleen maar in de kudde op de wei gestaan... Eind vorig jaar was ik weer redelijk zover dat ik Parelli weer kon gaan oppakken. Maar door veranderde omstandigheden op de pension stal kon ik weer niet verder...

Ik besloot ondanks dat het van Parelli pas aan einde Level 2 mag toch om tijdelijk buitenritten te gaan maken met bit. Maar Mike is inmiddels al lang niet meer bom proof. Kwam hij bij de bossen vandaan: sinds hij bij ons in een weide-landschap staat zijn bossages toch wel eng... En bij ons hebben vooral boerderijen dat om zich heen. Plus vaak blaffende honden... Terwijl zijn vorige eigenaar zelf twee honden had. Maar die zullen niet zo aggressief tegen hem geblaft hebben.

Mike is bijna 10 jaar (a.s. donderdag ) een Alfa met nog wat hengsten manieren, erg 'mouthy': moet overal met zijn mond aan zitten, inderdaad niet bang voor allerlei soorten voertuigen, van fiets tot vrachtwagen en ook niet snel geïmponeerd door ongemak (pijnprikkels). Voorbeeld van het laatste: Hij heeft momenten dat het hem niet boeit om zijn hoeven na te laten kijken en eventueel uit te laten krabben. Op zo'n moment moet ik helaas als fase 4 de hoevenkrabber naast het knijpen in zijn zwilwrat in zijn been prikken! En dan nog gaat het van: geeeeeuw... okeeeee... vooruit dan maar.... Inentingen? Maalt hij niet om, hij geeft geen krimp... Tandarts? Mwoookeej, niet echt leuk dat geveil over mijn kiezen maar ach...

En dat is de rode draad die door onze relatie heenloopt: als hij zin heeft werkt hij perfect mee maar o wee als iets hem niet boeit of hij het niet ziet zitten... Dan moet ik hem echt overtuigen dat ik toch wel erg graag wil dat hij meewerkt met wat ik van hem vraag.

Één van de basis principes van Parelli is dat je een paard de kans geeft fouten te maken om die daarna te corrigeren. Zo leert volgens Parelli het paard ZELF verantwoordelijkheid op zich te nemen. En zelf ook na te denken. Mike is een erg slim paard hij leert snel en ook hij is dus gauw verveelt. En ook is hij erg gevoelig denk ik. Nadat ik hem 1,5 jaar geleden gekocht had kwam hij sinds 5 jaar weer in een kudde terecht bestaand uit beide geslachten en diverse leeftijden. Een kleine 18 jarige merrie was de leidster. Mike werd meteen haar grote vriend én hij bleek goede Alfa eigenschappen te hebben. Hij laat ook heel mooi zien dat ook een Alfa paard een lagere in rang in fases op zijn/haar nummer zet dus niet direct van 'klabang'.

Hij was de koning te rijk! Afgelopen winter werden er echter voor overdags paddocks aangelegd zodat de buitenbak in de winter niet meer als grote paddock gebruikt hoefde te worden en vrij bleef om in te werken. Elk paard kreeg zijn eigen paddock. Voordeel was dat we onze paarden nu overdag ook hooi mochten voeren, nadeel voor Mike was dat de kudde uit elkaar gehaald was. Ik heb aan hem gezien dat hij daar moeite mee had. Dat hooi overdag was wel een troost want ook Mike is dol op eten. Maar dat contact wat er niet meer kon zijn... En zijn grote vriendin was ook nog weggegaan met haar mens naar een andere stal... Wel zette ik hem als het kon regelmatig even los met diverse andere paarden maar voor hem was dat niet voldoende.

Nu zijn ook wij samen met een andere stalgenote en haar paard verhuisd naar een andere stal. Door ziekte omstandigheden aldaar kunnen we weer even niet verder met Parelli Level 2. We werken voor de zekerheid eerst een tijd vanaf de wei voordat we gebruik gaan maken van de fasciliteiten bij die stal. (O.a. een round penn )

We zijn dus weer hoofdzakelijk aan het buitenrijden, of lopen met onze paarden aan de hand een rondje om. Maar eigenlijk is Mike er nog niet aan toe om vanaf zijn rug buiten langs de weg bestuurd te worden. Al helemaal niet met touwhalster. Gelukkig is het op deze locatie vrij rustig langs de weggetjes, maar er komt wel eens iets langs. Dus volledig vertrouwen en gehoorzaamheid is wel wenselijk. En dat mist nog... Eigenlijk is dat einde Level 2 stuff.

Wat zal ik doen? Toch proberen of ik met Parelli in mijn achterhoofd maar wel met bit en sporen om in uiterste nood een voor Mike geschikte fase 4 te kunnen bieden kijken of oefening kunst baart en hij mij in voor hem enge situaties volledig gaat vertrouwen... (immers als ik hem met lichte dwang toch ergens langs weet te krijgen merkt hij toch dat mijn beslissing goed/veilig was en hoe vaker dat gebeurt hoe meer vertrouwen hij krijgt???) Of zou het niets met vertrouwen te maken hebben maar meer met 'wie de baas is'? Soms vermoed ik het laatste... En test hij mijn leiders capaciteit uit.

Even voor de duidelijkheid: ik rijd hem zolang hij meewerkend is met neck reining, hoef bijna nooit aan te drijven dus gebruik ik mijn benen alleen wanneer nodig en alleen als hij door mijn zit, en been hulpen heen gaat neem ik contact in de mond (helaas soms behoorlijk nodig maar laat direct los als hij luisterd) en/of gebruik licht een spoor. (Western met stompe wieltjes.)

Of moet ik toch wachten tot we over enkele weken weer verder kunnen met Level 2 en me dus aan het advies van Parelli houden om niet voor einde Level 2 met bitje en buiten te gaan rijden... Dan maar leuke leerzame dingen doen aan de hand met mijn 2 benen op de grond langs de weg. Zelf heb ik het idee van het laatste. Ik heb voor Parelli gekozen en ondanks wat stremmingen in de voortgang van het leren via zijn methode moet ik me dan denk ik ook aan zijn principes houden. Hé... we hebben als alles meezit nog jaaaaaren samen voor de boeg toch?

Dat clickeren heeft ook mijn aandacht getrokken. Maar omdat ik voor Parelli heb gekozen (en die methode me bevalt) en ik Mike juist het bedelen om snoep heb moeten afleren vanaf dat hij van mij was (de vorige eigenaar vertelde dat Mike niets voor je doet wat hem niet boeit zonder snoep beloning).
Dus ik sta daar wat huiverig tegenover. Nu mag hij buiten alleen met zijn neus in het gras als ik hem toestemming geef. Appels, kruidenbrokken en zulks meer krijgt hij altijd vanuit een emmer of van de grond, en pas als ik hem toesta. Als ik (in de winter) op stal hooi kom brengen mag hij er pas van eten als ik het op de grond heb neergelegd. Een enkel keertje krijgt hij iets uit de hand of heb ik iets bij me in een jas- of broekzak. Dat weet hij dan natuurlijk heel goed en dat laat hij wel merken maar opdringerig is hij niet meer. En dat wil ik wel zo houden.

Wat vinden jullie? Ik heb al begrepen dat je kunt clickeren/snoep belonen en toch je space en het paard zijn manieren laten bewaren. Ik denk op de zelfde manier als waarop ik het nu ook doe. Negeren of blocken bij opdringerig gedrag. Maar kan ik met Mike clickeren in combi met Parelli?

knip....

Jouw idee is de mijne...
Alleen: wat als je niet zoveel afwisseling hebt? In Noordholland hebben we vooral weides, dijkweggetjes en dijken, o, en water. (waar je helaas niets mee kunt vanwege de beschoeide en hoge kanten, dus niet een leuk meertje of zo... Voor het bos moet ik een eind met de trailer (de kust, de Veluwe). En wat als het gene wat hij leuk vind ETEN is, dus grazen? Terwijl hij met zijn vriend op een wei staat waar ze voldoende te eten hebben gezien de volle darmen...

Knip...
Als je paard graag versnelt, dan heb je wellicht een paard dat het

Dat is wat 'wij' bij Parelli zowiezo al leren: niet voor je paard denken als het niet nodig is. Hij moet ook zijn verantwoording leren nemen. Hem een fout laten maken om hem te kunnen leren DAT hij een fout maakt. Anders ben je als mens de hele tijd bezig je paard te corrigeren en wordt het 'lui' in zijn hoofd...

Dat is met buiten rijden wel een beetje een probleem. Als voorbeeld mijn manier van rijden: ik blijf van hem af zolang hij relaxed en meewerkend is. Komen we langs een boederij (bomen, bossages, blaffende/grauwende hond(en), etc.) dan vind hij dat eng. In eerste instantie kijk ik aan wat zijn reactie gaat worden en probeer ik hem met stem aan te moedigen. Dit lukt niet altijd. In het veiligste geval blijft hij stilstaan, oren gespitst, klaar om om te draaien en zich in een drafje van het enge te verwijderen, om, zoals prooidieren (alleen paardachtigen?) dat nou eenmaal doen, van een afstand nog eens te bekijken of het wel echt gevaarlijk was... Als hij omdraait leid ik hem met de reins en zit/buitenbeen rustig terug met zijn neus richting gevaar. Nou heb ik het even over een rustig boeren asfalt weggetje. Op een drukkere weg kan dat omdraaien natuurlijk gevaarlijk zijn: er moet maar net iets langs komen. Daarom ben ik al tot de conclusie dat ik beter nog niet met hem kan gaan buiten rijden: eerst het grondwerk en rijden op veilig terrein beter (vertrouwen/respect).

Helemaal mee eens: ik wil een paard dat het ook leuk vind niet een gebrainwashte (woordvervuiling ) 'machine'.

Ik vind het erg moeilijk om de denkwijze/reacties van Mike ,en paarden in het algemeen, te doorgronden... Waarom is Mike een goede Alfa, wat pijn betreft keihard voor zichzelf, maar wel een schijterd als we langs een onoverzichtelijk terrein van b.v. een boerderij moeten? Terwijl hij met zijn vorige baas 5 jaar door de bossen heeft gesjouwd, bij wijze van spreken. En vooral als ik op zijn rug zit, op de grond heeft hij mij als leider al grotendeels geaccepteerd... Valt ook op dat als we héén gaan hij tegenwoordig áchter me blijft lopen maar als we dezelfde weg terug gaan wil hij de leiding over nemen door met zijn neus voor me uit te lopen... Dan durft hij schijnbaar ineens weer wel... Okee, tot we weer langs een boerderij komen dan... hihi

marjolijn schreef op maandag 26 juni 2006, 16:43:


Hé Marjolijn, dat laatste zou misschien niet eens zo gek zijn voor mijn Mike... Een Welsh Cob is gefokt voor een veelzijdig gebruik, hij heeft bij zijn vorige eigenaar ook voor een marathon wagen gelopen... Ik heb vaag het idee dat iets doen voor Mike echt een doel moet hebben. Al wil ik dus niet dat dat doel altijd eten is, hij moet dat wat hij doet ook op zich leuk vinden...

Nick Altena schreef op maandag 26 juni 2006, 17:35:


Dat laatste klopt als een bus Nick; ook met de methode van Parelli (dus geen 'Parrellie' ) heb je zeker ook te maken met de aard en intelligentie van het betreffende paard...

Huertecilla schreef op woensdag 28 juni 2006, 10:03:


Zelfs binnen de rijbak gaat het met mijn paard Mike niet altijd goed... We hebben notabene Level 1 van Parelli in ons zak. Met andere woorden: in het begin was Mike als hij 'doordraaide' omdat b.v. een ander paard in de bak wel erg interessant was nog wel te stoppen met de One Rein Stop. Maar nadat de ORS op een gegeven moment wel erg vaak toegepast moest worden, hij stopte wel maar ging daarna vrolijk verder met wat hij wilde, heb ik de fout begaan niet op de gedacht te komen het anders af te ronden en af te stappen. Toen hij die ORSsen schijnbaar zat was heeft hij doorgekregen dat als hij zijn hoofd niet wil geven ik daar niets aan kan doen (ben zo stom geweest om op een gegeven moment meer kracht te proberen: stom stom stom). Kortom hij vond uit dat hij sterker kan zijn. Vanaf dat moment was het niet meer veilig om hem met touwhaster te rijden met anderen erbij in de bak.

Ik heb besloten om eerst vanaf de grond zijn hoofd te vragen (want ook dat deed hij niet meer) dat lukt nu weer gelukkig. Gewoon met respect dus zachte hand vragen en in de Round Penn ook weer vanaf zijn rug. Gaat ook weer goed. Stoppen op de Parelli manier (fases) gaat ook weer goed, maar bedenk wel dat er in de RP nooit andere paarden bij zijn.

Probleem blijft dat als hij niet wil luisteren hij het gewoon niet doet, dan gaat hij zelfs (bijna) door een trensje of scharenbit heen. Hij maalt dan niet om ongemak voor hem.

Ik hoop dat hij als we vorderen met Level 2 zich nog meer op mij gaat richten dus niet alleen als hij in een meewerkende bui is maar dat zal dus nog even duren...

Overigens, dat heb ik in een ander draadje al verteld, laat ik direct de reins los tijdens het mét bit rijden, zodra hij op de (oplopende) druk reageert. Maar helaas zit ook daar de Fase 4 soms erg hoog... Als hij weer kalmer is rijd ik weer verder via neck reining/zit.

Spirithorses schreef op woensdag 28 juni 2006, 17:03:


Amen Pien!

Maarre... Frans en Ilona hebben op deze site toch een test met bitloze hoofdstellen staan? Volgens mij zegt die test al genoeg over welke 'optoming' het beste/subtielst 'communiceert' met het paarde hoofd? Een touwhalster kwam niet verkeerd uit de bus... Een sidepull was minder... (Tabje 'onderzoek', Onderwerp 'bitloze optomingen'.)

Munia schreef op donderdag 22 juni 2006, 23:02:


Naast alle andere tips wil ik jullie deze nog aan de hand doen. Dit heb ik gelezen in het Duitse paarden tijdschrift 'Cavallo' uitgave nr. 5, Mai 2006. Er werd in een van de antwoorden al even geschreven dat de boosdoeners zich veel in hoog gras e.d. ophouden omdat ze niet hoog vliegen en daar een mooie thuishaven vinden.

De test in Cavallo heeft hierop ingespeeld. Ik zal het verkort uitleggen wat de testers gedaan hebben en wat de resultaten waren:

Aan het begin van het artikel wordt dus al gezegd dat de stekertjes hun aanval niet van grote hoogte uitvoeren maar van vlak over de grond... Dat ontdekten de onderzoekers van het 'Institut fur Parasitologie und Tropenmedizin der FU Berlin'. De insekten vliegen zelden hoger dan 1 meter boven de grond. Daarop hebben de onderzoekers een test gedaan met een in insecticide (lees verderop welke) gedrenkt muggennet langs de weideomheining.

Op het idee hiervoor kwamen ze via onderzoeken in het Afrikaanse Kenia: Daar worden stallen met waardevolle melkkoeien tegen de gevaarlijke Tsetse vlieg (slaapziekte) beschut d.m.v. deze tot 1,50 meter hoge netten.

Daarom dachten de onderzoekers: wat voor Afrikaanse koeien helpt kan misschien ook paarden helpen? In 2004 startten ze het experiment in Brandenburg. Er werden 3 proefweides opgezet, op ruime afstand van elkaar, maar met dezelfde samenstelling van aanwezige insekten.

Weide 1:
3/4 van deze weide (220 meter) werd met het net omgeven. Ze nietten het net (omdat het niet anders kon) aan het schrikdraad lint. (Noem ik dit nou goed? Elza) Het net was gedrenkt in 'Dethamethrin'. Een zogenoemd 'Pyrethroid' een gif dat uit bloemen van Chrysanten gewonnen wordt en ook veel wordt gebruikt in anti-muggen sprays.
Ook werd het net met een UV-beschuttingsfaktor behandeld. De onderkant van het net werd vanaf ongeveer 15 cm boven de grond bevestigt.

Weide 2:
Met een omheining van totaal 942 meter waarvan echter maar 126 meter (13,4 procent) van het zelfde net voorzien werd.

Weide 3:
Net zo groot als weide 2. Hier werd het net helemaal weggelaten.

Met zogenoemde '12 Nzi-vliegenvallen' controleerden de onderzoekers wekelijks de muggen- en vliegen dichtheid buiten de testweides. Ook werden wekelijks 5 verschillende lichaamsvlakken van 1 paard van gelijke kleur en leeftijd in elke groep gefilmd.
De resultaten waren verbluffend volgens de directeur van het instituut professor Dr. Eberhard Schein:

Weide 1:
Hier bedroeg de gemiddelde bezettings dichtheid per lichaamsvlak niet meer dan 5 insecten. 90% minder dan bij de onbeschutte paarden.

Weide 2:
Ondanks maar gedeeltelijk beschut vonden de onderzoekers ook hier maar 5 insecten per lichaamsvlak. Alleen wel pas na 4 weken. Hier hadden de paarden namelijk ontdekt dat er in de buurt van het net veel minder insecten zaten en dus bleven ze bij het net in de buurt.

Volgens ds. Julia Blank waren de paarden met beschutting van het net veel rustiger; ze sloegen veel minder met het hoofd of de staart.

Het praktijk onderzoek met het net werd ook nog in het laboratorium getest door dr. Bauer en zijn collega's. Bijna 90% van de met het net in contact gekomen vrijgelaten insecten raakten tot zo'n 6 uren lang verdooft. De meeste insecten stierven na deze lange verdoving.

Verdere praktijk onderzoeken in 2005 bevestigden de resultaten van de eerdere onderzoeken. Wel hadden paarden die maar een uurtje op de weide gelaten werden langer nodig tot ze door kregen dat het net ze beschutte tegen insecten. Zelfs na enige weken verbleven ze nog niet zoveel in de buurt van het net als hun soortgenoten die dag- en nacht op de wei doorbrachten. Alleen tegen teken werden de paarden nauwelijks beschermt door het net.

Conclusie:
In tegenstelling tot een Exceemdeken beschermt het net ten alle tijden tegen de plaaggeesten, en beschut niet alleen 1 paard maar een hele kudde.
Alleen al een gedeeltelijk aanbrengen van het net geeft al aanzienlijke beschutting.

Nog dit jaar wil de Deense Firma Vestergaard Frandsen het net op grote schaal gaan produceren. Ze hebben er al patent op. Voorlopig schat de firma in dat het net een euro de meter zal gaan kosten. Maar voor de productie start zijn er nog wat vragen op te lossen:

Tot nu toe houdt de insektenverdrijvende werking van het gebruikte middel Deltamethrin maar enkele maanden stand. De bedoeling is om de werking te verlengen tot zo'n 18 maanden. Daarna moet het net door de gebruiker voor hergebruik aan de firma geretourneerd worden. Ook willen ze nog werken aan de bevestiging van het net, zodat het makkelijker aangebracht en verwijdert kan worden. De onderzoekers hopen op hulp vanuit de praktijk. Op uitgezochte weiden zullen ze de komende maanden het net testen en verbeteren.

Telefoon nummer van de onderzoekers groep: 00493083862354 of 00493083862505 (Duitsland).

Het Artikel werd geschreven door Lars Herde.

Ik heb dit al als optie onder een ander draadje gepost maar daar reageerd niemand en gaat het gewoon verder over welke middeltjes je op- of in je paard moet stoppen tegen SeMA... (?) Snap even niet waarom... Ben namelijk benieuwd wat jullie er van vinden. Dit lijkt mij geen verkeerde oplossing...

Dit heb ik gelezen in het Duitse paarden tijdschrift 'Cavallo' uitgave nr. 5, Mai 2006. Er werd in een van de antwoorden al even geschreven dat de boosdoeners zich veel in hoog gras e.d. ophouden omdat ze niet hoog vliegen en daar een mooie thuishaven vinden.

De test in Cavallo heeft hierop ingespeeld. Ik zal het verkort uitleggen wat de testers gedaan hebben en wat de resultaten waren:

Aan het begin van het artikel wordt dus al gezegd dat de stekertjes hun aanval niet van grote hoogte uitvoeren maar van vlak over de grond... Dat ontdekten de onderzoekers van het 'Institut fur Parasitologie und Tropenmedizin der FU Berlin'. De insekten vliegen zelden hoger dan 1 meter boven de grond. Daarop hebben de onderzoekers een test gedaan met een in insecticide (lees verderop welke) gedrenkt muggennet langs de weideomheining.

Op het idee hiervoor kwamen ze via onderzoeken in het Afrikaanse Kenia: Daar worden stallen met waardevolle melkkoeien tegen de gevaarlijke Tsetse vlieg (slaapziekte) beschut d.m.v. deze tot 1,50 meter hoge netten.

Daarom dachten de onderzoekers: wat voor Afrikaanse koeien helpt kan misschien ook paarden helpen? In 2004 startten ze het experiment in Brandenburg. Er werden 3 proefweides opgezet, op ruime afstand van elkaar, maar met dezelfde samenstelling van aanwezige insekten.

Weide 1:
3/4 van deze weide (220 meter) werd met het net omgeven. Ze nietten het net (omdat het niet anders kon) aan het schrikdraad lint. (Noem ik dit nou goed? Elza) Het net was gedrenkt in 'Dethamethrin'. Een zogenoemd 'Pyrethroid' een gif dat uit bloemen van Chrysanten gewonnen wordt en ook veel wordt gebruikt in anti-muggen sprays.
Ook werd het net met een UV-beschuttingsfaktor behandeld. De onderkant van het net werd vanaf ongeveer 15 cm boven de grond bevestigt.

Weide 2:
Met een omheining van totaal 942 meter waarvan echter maar 126 meter (13,4 procent) van het zelfde net voorzien werd.

Weide 3:
Net zo groot als weide 2. Hier werd het net helemaal weggelaten.

Met zogenoemde '12 Nzi-vliegenvallen' controleerden de onderzoekers wekelijks de muggen- en vliegen dichtheid buiten de testweides. Ook werden wekelijks 5 verschillende lichaamsvlakken van 1 paard van gelijke kleur en leeftijd in elke groep gefilmd.
De resultaten waren verbluffend volgens de directeur van het instituut professor Dr. Eberhard Schein:

Weide 1:
Hier bedroeg de gemiddelde bezettings dichtheid per lichaamsvlak niet meer dan 5 insecten. 90% minder dan bij de onbeschutte paarden.

Weide 2:
Ondanks maar gedeeltelijk beschut vonden de onderzoekers ook hier maar 5 insecten per lichaamsvlak. Alleen wel pas na 4 weken. Hier hadden de paarden namelijk ontdekt dat er in de buurt van het net veel minder insecten zaten en dus bleven ze bij het net in de buurt.

Volgens ds. Julia Blank waren de paarden met beschutting van het net veel rustiger; ze sloegen veel minder met het hoofd of de staart.

Het praktijk onderzoek met het net werd ook nog in het laboratorium getest door dr. Bauer en zijn collega's. Bijna 90% van de met het net in contact gekomen vrijgelaten insecten raakten tot zo'n 6 uren lang verdooft. De meeste insecten stierven na deze lange verdoving.

Verdere praktijk onderzoeken in 2005 bevestigden de resultaten van de eerdere onderzoeken. Wel hadden paarden die maar een uurtje op de weide gelaten werden langer nodig tot ze door kregen dat het net ze beschutte tegen insecten. Zelfs na enige weken verbleven ze nog niet zoveel in de buurt van het net als hun soortgenoten die dag- en nacht op de wei doorbrachten. Alleen tegen teken werden de paarden nauwelijks beschermt door het net.

Conclusie:
In tegenstelling tot een Exceemdeken beschermt het net ten alle tijden tegen de plaaggeesten, en beschut niet alleen 1 paard maar een hele kudde.
Alleen al een gedeeltelijk aanbrengen van het net geeft al aanzienlijke beschutting.

Nog dit jaar wil de Deense Firma Vestergaard Frandsen het net op grote schaal gaan produceren. Ze hebben er al patent op. Voorlopig schat de firma in dat het net een euro de meter zal gaan kosten. Maar voor de productie start zijn er nog wat vragen op te lossen:

Tot nu toe houdt de insektenverdrijvende werking van het gebruikte middel Deltamethrin maar enkele maanden stand. De bedoeling is om de werking te verlengen tot zo'n 18 maanden. Daarna moet het net door de gebruiker voor hergebruik aan de firma geretourneerd worden. Ook willen ze nog werken aan de bevestiging van het net, zodat het makkelijker aangebracht en verwijdert kan worden. De onderzoekers hopen op hulp vanuit de praktijk. Op uitgezochte weiden zullen ze de komende maanden het net testen en verbeteren.

Telefoon nummer van de onderzoekers groep: 00493083862354 of 00493083862505 (Duitsland).

Het Artikel werd geschreven door Lars Herde.

van lennep schreef op donderdag 29 juni 2006, 13:59:


Hoi Esther, het beschut tegen muggen, paardenvliegen (Bremzen op z'n Duits: zijn dat dazen?), vliegen en wat zij apart van muggen noemen: Gnitzen (Ceratopogonidae), waaronder b.v. Culicoides vallen. Ik kan me zo voorstellen dat dazen ook de pineut zijn. Trouwens ook nog vermeldenswaard: de gaatjes van het net zijn 1 tot 2 mm.

van lennep schreef op donderdag 29 juni 2006, 14:02:


Is dat onschadelijk voor paard en omgeving? Dethamethrin wat de onderzoekers hebben gebruikt klinkt biologisch, maar dat kon ik niet uit het stuk opmaken. Ik zal er op internet eens naar zoeken... Maar ik mag aan nemen dat het onschadelijk is voor het paard (zou anders een blunder zijn...)

Elzaliene Proost schreef op donderdag 29 juni 2006, 16:23:


Dit o.a. vond ik net over pyrethroides waar Dethamethrin onder valt:

What happens to pyrethroids after they are sprayed?

After spraying, pyrethroids settle onto the ground and flat surfaces. Because pyrethroids are mixed with water or oil before being applied, the amount of insecticide left on surfaces is very small. Pyrethroids are broken down by sunlight and other chemicals in the atmosphere. Often, they last only one or two days in the environment.

Pyrethroids are not easily taken up by the roots of plants because they bind to the soil. Because of this, pyrethroids usually do not get into groundwater and do not contaminate drinking water supplies. Pyrethroids are eventually broken down in the soil.

Klinkt inderdaad biologisch...

Trudy schreef op zondag 2 juli 2006, 1:03:


Ikzelf denk dat je uit 2 kwaden de minste kiest door Vera het plezier van meer soortgenoten te gunnen. Notje is welliswaar ook een soortgenootje maar het blijft een mini. En paarden hebben behoefte aan contact met soortgenoten van 'eigen kaliber'. En het liefst een groep met diverse leeftijden en geslacht. Ik zie het aan mijn Alfa ruin Mike... Staat door omstandigheden tijdelijk met alleen een jongere fjordenvriend. Maar één maatje is niet genoeg en zeker de merries mist hij. Gelukkig kunnen we daar over enkele weken verandering in brengen...