Hey Eamonn,

Mijn veearts wilde niet aan glucose testen doen, vond die onzin, terwijl hij tegen mij zei dat alles in haar bloed goed was.
Uiteindelijk werd ze weer hoefbevangen en heb ik de bloedwaardes specifiek opgevraagd om zo een second opinion te krijgen. Toen bleek nooit op glucose getest te zijn.

Om echt IR te bepalen hebben je de insuline/glucose ratio nodig (of andersom, weet ik even niet). Dus beide testen.

Zelf kreeg ik dit niet voor elkaar, omdat de veeartsen hier niet mee wilden werken.
Ik ben toen zelf bloedwaardes gaan meten voor glucose. Zo weet ik wat haar normale gedrag is op de goede dagen (van nuchter t/m eten van allerlei soorten voer).
Zo kon ik zien dat op haar slechte/gevoelige dagen ze met hetzelfde voer ver boven haar normale waardes uitstijgt!

Apart die vochtophoping boven de kogels. Bij haar mei-hoefbevangenheid heeft ze dat nog nooit gehad. Bij haar januari-bevangenheid had ze dat ook nooit. Nu is dat lin de winter astig te zien omdat ze sinds 1-2 jaar (ze heeft al 6-7 jaar last van mei/januari hoefbevangenheid) van november-maart wat vocht boven de kogel had. Nu niet meer, want ze krijgt nu 2x per dag beweging en dat helpt.

Succes!

eamonn schreef op woensdag 3 mei 2006, 18:04:

Quote: Als paarden 24 uur per dag de beschikking hebben over hooi , gras en een liksteen , maakt het niet uit welk moment van de dag je kiest om een spiegel te prikken.Er komt nooit een piek voer binnen , maar gedurende de dag continu een beetje , dus word er gedurende de dag continu een beetje insuline aangemaakt , snapie?! end quote

Dat is dus niet waar! Heb het zelf waargenomen met zelf prikken gedurende dag. (ook gedurende continue voer e.d.)

van lennep schreef op woensdag 3 mei 2006, 21:11:

Quote: > Dat verschil in dag en nacht glucosewaardes van het gras , is
End quote

Op biks reageerde de bloedsuikerwaardes van mijn pony niet zo heel erg veel (maar desalniettemin krijgt zij geen biks meer, want alle beetjes helpen. Ze reageerde er namelijk wel meer op dan op arm kuilgras (speciaal gemaakt en getest omdat ze allergisch voor een schimmel in hooi is) en ook meer dan op muesli zonder haver)

Op gras reageert ze heel erg en die waardes varieren ook sterk. Je kunt haar (na dezelfde aantal uren, op dezelfde tijdstippen, hetzelfde ritueel qua beweging e.d. vooraf) van het land halen en dan een waarde krijgen tussen de 4 en 12 mmol/l. Afhankelijk van het weer (en daardoor de voedingsstoffen in het gras), haar eigen mate van IR (die is in bepaalde periodes erger).

Quote: Dit kán ook niet waar zijn omdat de waardes in het gras over de dag en nacht periode al verschillen als ik het goed heb.
De paarden die geen gras of ander spul krijgen maar wel dag en nacht alleen hooi ter beschikking hebben lijkt me een redelijker uitslag te geven ?

Nick
End quote

Met alleen hooi (in haar geval arm kuilgras, wat elk jaar getest wordt en dezelfde voedingswaarde heeft als hooi, volgens de test dan) schommelen haar waardes ook.
Dat is ook logisch, want sowieso eet een paard niet 24 uur per dag, ze houden ook pauzes, slapen, ze worden gereden, etc.

Daarnaast is het bij een IR-pony/paard ook afhankelijk van de mate van IR.

Aan die waardes heb je ook niets! Ik zou ook niet dat laten uitvoeren.

Er zijn 2 methodes waarmee je onomstotelijk kunt aantonen dat je paard IR heeft.
1) via de glucose/insuline ratio (of insuline/glucose dat weet ik even niet uit mijn hoofd). Deze ratio geeft aan of er in verhouding tot wetenschappelijk bepaalde gemiddelden van vele gezonde paarden teveel insuline is t.ov. de hoeveelheid glucose. Als dat zo is, heb je te maken met een IR paard/pony.

Ik heb deze ratio jammer genoeg niet kunnen laten bepalen, want geen enkele veearts hier in de buurt wil dat doen (de laboratoria waar zij mee werken doen daar niet aan).

2) de clamp-methode.
Ik heb gesproken met de bedenker van deze methode. Je paard/pony wordt aan een infuus gehangen van glucose en men kijkt via bloedprikken op bepaalde tijdsintervallen wat de reactie van het lichaam is hierop.
GROOT nadeel: hoogstwaarschijnlijk wordt je dier hier hoefbevangen van.

Daarom heb ik dit ook niet uit laten voeren.

Wat ik heb gedaan was:
Ik wist al welke periodes zij gevoelig is voor bevangenheid, wanneer dat ongeveer start en wat haar symptomen zijn (al een paar weken voor de eigenlijke bevangenheid).
Ik ben dus gaan meten in de veilige periode en heb verschillende testen gedaan en dit ook verschillende keren uitgevoerd. Gewoon door zelf een druppel bloed elke keer te prikken en te meten.

Hierdoor wist ik HAAR normale gedrag. Uiteindelijk kwamen we in de gevaarlijke periode terecht en dan zie je dus dat haar waardes op sommige dagen tot zo'n 4 mmol/l boven haar "normale maximum" uitkomen.
Dus normaal is haar range van 2,3 (nuchter) t/m 8,2 (na "heftige maaltijd", dus aantal uren gras (4-6 uur) of haar portie arm kuilgras).
Op haar zogenaamde "IR-dagen" is haar range uitgelopen tot in ieder geval 12,5 mmol/l (gemeten waarden zijn o.a. 9, 9.7, 10.1, 10.4, 10.7, 11.2, 11.8 en 12.5 uit mijn hoofd gezegd).

Als ik haar dan rantsoeneer (wat in de graasperiodes betekend dat ze een dag niet op de wei mag) wordt haar waarde weer netjes tussen de 4-6 mmol/l.

Ik hoop dat het zo wat duidelijker is en als je nog vragen hebt, let me know.

Paula

Hoi Angèle,

Ik meet met een glucosemeter (glucocard). Prikken doe ik met een instelbare prikpen, op standje maximaal.
De spullen zijn allemaal gemaakt voor mensen, maar zijn dus ook voor paarden te gebruiken.

Ik heb met verschillende veeartsen overlegd waar te prikken. Het liefst wilde ik lekker een makkelijk stuk huid, zoals de bil ofzo. Maar daar is de huid allemaal te dik.
Er waren 2 "eenvoudige" opties (moet je nagaan wat de andere opties waren):
Het oor
De neusvleugel.

Bij het oor werkte de prikpen niet goed genoeg => slechts een rood stipje te weinig voor meting. Ook al wreef ik haar oor op alvorens te prikken. En ze vond het verschikkelijk. Ging eigenlijk alleen goed na het rijden, maar ja je prikt ook wel eens op een andere moment.

Ik ben toen gaan prikken in de neusvleugel en dat werkt goed. Uiteraard vinden de paarden het geen wereld-idee, maar goed ik weet nu wel hoe ze in elkaar zit!

Succes!

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 mei 2006, 15:37:
Om uit zijn natuurlijk voedsel (gras eventueel hooi) voldoende voedingstoffen te halen moet een paard bijna de ganse dag eten. Zo komt het verteringsproces bijna nooit stil te liggen en wordt alles stelselmatig naar de andere uitgang gewerkt hier zal je nooit kolieken treffen

Hey Eddy,

Ik ben het niet helemaal eens dat een paard de hele dag gras moet eten om daar alle benodigde voedingstoffen uit te halen.
Het gras in de volle Nederlandse weilanden is veels te voedingsrijk daarvoor!
Heb je het nu over de weilanden in bijvoorbeeld Venezuela dan ben ik het met je eens. Daar staat a) niet zoveel gras en het b) het gras wat er staat lijkt net hooi!

"Fijn" dat het toch niet zo raar was dat mijn IR-pony stijf hoefbevangen raakte van glucosamine!! (in de tijd dat ik nog niet wist dat ze IR was)

Ik heb niet een eigen wei, ik sta op een pensionstal, dus ze zien me al aankomen met het verzoek heel de wei om te ploegen en opnieuw in te zaaien.

Daarnaast is mijn pony IR, dus moet haar eten beperkt worden (ze heeft absoluut geen eigen rem). Zelfs op een grasloos land met alleen hooi (uiteraard meerdere keren per dag daar neergelegd) raakt zij hoefbevangen. Het is echt een heel gedoe om dit te voorkomen, daar het naast eten ook samenhangt met hormonen (hengstigheid en verharen).

Jeetje, wat apart! Nog nooit van gehoord, maar wel goed dat die therapeut het op kon lossen!! Hopelijk heeft Indy er snel geen last meer van!

marjolijn schreef op maandag 22 mei 2006, 11:43:>

Het geen stap meer verzetten is dus niet altijd waar. Mijn pony kan ongemerkt hoefbevangen zijn. Ze loopt dan nog gewoon als een tierelier. Als je echter goed oplet kun je hele kleine details waarnemen waardoor je vermoedt dat ze waarschijnlijk hoefbevangen is. Bij haar weet je het eigenlijk pas zeker als of de hoefsmid het ziet, of ze een gezwollen been krijgt (echt gigantisch met ook veel pijn).

Mijn pony heeft een lijn lopen onderaan haar buik, van borst t/m de uiers. Heel vaak hebben mensen aan mij gevraagd wat voor operatie zij nu gehad heeft?? Maar ze is helemaal niet geopereerd aan haar buik! HaHa, in haar geval is het gewoon een rare kruinlijn!

Hoi Nelly,

In ieder geval zou ik je willen adviseren om een dagboekje bij te houden van jullie shetlander, hieruit kun je veel opmaken.
Schrijf daarin allerlei details: beweging, afwijkingen op het standaard voer, start rui, einde rui, als het een merrie is: hengstigheid, etc.

Zo ben ik bij mijn pony op het volgende gekomen:
Zij werd 2x per jaar hoefbevangen, 1x in januari en 1x in mei.
Ik heb haar gehele bloed laten onderzoeken en daar kwam uit dat ze geen Cushings had, dat er geen onstekingen e.d. waren en ook geen directe aandoeningen.

Het enige wat ik heb kunnen bewijzen was dat haar suiker hoog is in de perioden voorafgaand en tijdens haar hoefbevangenheid. Ik heb dit ook een jaar lang zelf gemeten in goede en slechte perioden van haar, zo weet ik hoe haar suikerwaarden zich ongeveer gedragen.

Ik heb het volgende aangepast en vooralsnog werkt dat al 1,5 jaar!
Ze krijgt absoluut geen biks of haver meer
Wel muesli zonder haver (max halve voerschep per dag), met suikervrije vitamine C (7/8 tabletjes), vitamine B6 (50 mg), Pavo Vital brokjes (1/3 maatbekertje) en kaneel (2 stokjes verbrijzeld voor pony van 350 kg).

Verder krijgt ze arm kuil (gemeten). In het voorjaar en de zomer loopt ze slechts een paar uur op het land en in het najaar meerdere uren.

Wie weet heeft jullie shetlander hier ook baat bij.

Succes!

Hallo allemaal,

Ik had een vraagje. Ik heb mijn merrie al zo'n 15 jaar en de afgelopen 2-3 jaar beginnen haar gemengde voorhoeven wit te worden. (achter had ze al witte hoeven).

Enig idee hoe dit kan? De haren bij de kroonrand zijn ook lichter geworden, heeft het daar misschien mee te maken?

Thanks!

Wil schreef op donderdag 8 juni 2006, 21:57:

Kaneel verlaagt het bloedsuikergehalte bij insuline resistentie. (bij mensen bewezen tot 25%)
Kaneel wordt bij mensen met suikerziekte type 2 gebruikt en bij paarden met insuline resistentie en/of Cushing.