Frans Veldman schreef op maandag 1 mei 2006, 15:50:


Bij een erg dikke shetlander ook heel goed oppassen dat hij/zij niet te snel afvalt. Dus niet eensklaps van heel veel voer op heel weinig zetten.
Shetlanders zijn erg gevoelig voor hyperlipaemie, in de volksmond ook wel "vet in het bloed" genoemd. In "schrale" tijden mobiliseert het vet zich, maar wordt, als het te snel gaat, niet afgebroken en blijft circuleren in het bloed. Symptomen zijn: sloomheid en verminderde eetlust. Het kan dodelijk zijn!

Groetjes, Els.

Vera Koolschijn schreef op maandag 1 mei 2006, 22:07:


Hoi Vera,

Mijn fjord heeft ook altijd een ongelooflijke hekel aan opzadelen gehad. (En ook aan een deken opdoen) Net als bij jou, had ze tegen het opstappen geen bezwaar. Nu was ze in alles geen gemakkelijk paard, bokken, bijten, niet te pakken, etc. Ik heb er hier op dit forum al eerder over geschreven en vragen gesteld.
Sinds vorig jaar oktober houden wij haar op de natuurlijke manier en zoveel mogelijk paardvriendelijk. Zij beet ook altijd naar me als ik haar hoeven wilde doen. Ik ben begonnen met haar heel goed in de gaten te houden als ik dingen met haar deed waarvan ik wist dat ze zou gaan bijten. Probeerde ze dit, dan legde ik mijn hand op haar hals, streelde even en liet hem dan zakken naar de plek waar ik wilde zijn. Probeerde ze weer te bijten, begon ik gewoon weer opnieuw. (Moet je wel de tijd voor nemen.) Inmiddels ben ik zover, dat ze nog een enkele keer dreigt, ik reageer dan op bovengeschreven manier, maar bijten doet ze niet meer.
Sinds drie weken rijd ik ook weer op haar. Tot mijn eigen verbazing is ze ook met opzadelen en aansingelen een stuk rustiger. Ze komt echt niet verder meer dan dreigen te bijten en dat los ik dan weer op mijn manier op.
Ik denk dat in het geval van mijn fjord de andere verzorging een grote rol speelt. Ze voelt zich meer in haar waarde en zit veel lekkerder in haar vel. Verder doet de vriendelijke behandeling haar duidelijk goed. Nooit meer boos worden, respect hebben voor wat zij aangeeft te kunnen op dat moment! Neem de tijd voor het opzadelen! Succes!

Groetjes, Els.

Loes Scheres schreef op donderdag 4 mei 2006, 5:37:


Dat het paard niet met zijn mond trekt, daar heb je gelijk in (gelukkig!). Maar normaal gesproken trekt het paard ook niet aan het lamoen(de bomen waar hij tussenstaat), uitzonderingen daargelaten, zoals een draver voor de sulky. Een paard voor een gewone wagen trekt op de strengen, die aan het borsttuig vastzitten en trekt dus op de borst. niet op de schouders, daar die bewegen zou je snel schuurplekken krijgen! De broek zit met losse riemen aan het lamoen vast en is bedoeld om de kar te kunnen afremmen. Dus: trekken op de borst, remmen op de kont. Het lamoen is bedoeld om de kar gemakkelijker te kunnen sturen.
En dan zijn er nog talloze andere manieren om een paard aan te spannen. I.p.v. een borsttuig kun je ook een gareel gebruiken, daar heb ik geen ervaring mee. De strengen zitten dan aan het gareel bevestigd en ik denk dat het paard dan wat meer op de schouders kan trekken, maar dat weet ik niet zeker. Een gareel is in ieder geval beter geschikt voor zwaar trekwerk dan een borsttuig. Ook kan je het paard zonder lamoen, los in de strengen, aanspannen. Het paard heeft dan veel meer bewegingsvrijheid, maar het is veel moeilijker om te sturen en te remmen. (De kar werd in dat geval geremd, door een voet op de kont van het paard te zetten, vanaf de lage bok of het krat (da's waar de voerman op zit) Bij meerspannen wordt meestal aangespannen aan een langboom. Het afremmen van de kar werkt dan ook weer anders.
Maar het trekken gebeurd dus vrijwel altijd op de strengen.

Groet, Els

marielle schreef op donderdag 4 mei 2006, 20:02:


Hoi Mariëlle,

Wat je ook nog kan doen is je oor aan twee kanten tegen haar buik leggen en luisteren of je het binnen wel hoort rommelen. De darmen van een paard gaan altijd behoorlijk te keer. Als je aan één of aan beide kanten niets hoort is het misschien verstandig om een veearts te bellen, want dat duidt op een verstopping. Misschien heb je ook de kans om bij nog een paard te luisteren, dan hoor je het verschil eventueel wel.
Mijn Fjord heeft heel vaak koliek gehad en bij mij is geen of weinig gerommel: onmiddelijk de veearts bellen. Tegenwoordig krijgt zij 2 x per dag slobber en heb ik gelukkig al bijna twee jaar geen problemen meer.

Groetjes, Els.

Wil schreef op donderdag 4 mei 2006, 17:14:


Froukje heeft altijd nogal vochtige ogen en daardoor ook enorm veel last van vliegen om haar hoofd. Na heel veel gedoe met vliegenfrontjes of hoe die dingen heten, vorig jaar toch maar vliegenmaskers aangeschaft. 't Staat wel stom (vind ik) maar het werkt fantastisch!

Els.

Nils Vellinga schreef op donderdag 4 mei 2006, 21:52:


Hoi Nils,

Ben niet zo goed met het knippen en plakken van tekst, dus reageer gewoon zo nog even op jouw reactie.
Het is niet helemaal waar dat er altijd op strengen getrokken wordt. Naar wat ik begrepen heb, hebben moderne dravertuigen zelfs geen strengen meer. Vroeger werden die nog om het lamoen gewikkeld, nu trekt (duwt, zegt H.C,) het paard op het lamoen. Dit is niet bij alle tweewielige wagens zo. Die kan je ook aan de strengen trekken, inderdaad op een dissel. Bij tweewielige wagens is het wel van belang dat je met een schoftje met lichtogen rijdt. Die zitten nl. bevestigd aan een riem die door het schoftje kan glijden, zodat bewegingen van de wagen opgevangen kunnen worden. Bij vaste brancardbeugels kan dit niet.
Verder weet ik dat bij een Noors fjordentuig op twee losse houten bomen getrokken wordt. Zijn met een soort houtje touwtje sluiting aan het schoftje bevestigd, wat dan weer met leren riemen aan het gareel zit. Is heel apart, in dit geval worden dus ook geen strengen gebruikt. En zo zullen er vast nog wel meer uitzonderingen zijn.
Bij een spantuig wordt lang niet altijd gebruik gemaakt van een doorlopende broek. De meeste Engelse tuigen worden zonder broek geleverd. De kar remt dan op de aan de spinnekop bevestigde riemen of kettingen, die trekken aan het borsttuig, wat weer aan het schoftje vastzit. in dit geval is het m.i. veel beter om te zorgen voor een geremde wagen. Marathontuigen zijn wel vrijwel altijd voorzien van een doorlopende broek. Zelf reden wij het span op lange afstanden zelfs zonder staartriemen en strengophouders, omdat één van de paarden altijd schuurplekken kreeg van de culeron.
En zo zijn er nog legio verschillende aanspanningen en tuigen mogelijk.

En over dat op de mond trekken.
Helaas heb ik één maal bij het T.V. programma "De Stoel" dus wel één of andere gek gezien, die zijn pony op het bit een karretje liet trekken, waar hij op zat. Heb de T.V. gauw uitgezet!

Groetjes, Els.

CooLLady schreef op zondag 7 mei 2006, 0:01:


Hoi Milena,

Dus toch even een reactie, hoewel dit me meer een onderwerp lijkt voor paardnatuurlijk, daar staat ook een vraag van iemand met een ouder paard, dat slecht verhaard. Het ene paard verhaart sneller dan het andere. Oudere paarden raken hun haar vaak slechter kwijt en behouden soms een heel deel van de zomer een deel van het lange haar. Merk het aan mijn merrie van 21 ook. Onder aan de broek en in de halsstreek verhaart ze minder goed dan vroeger. Ik denk dat een paard dat een deel van het jaar in een slechte conditie is/was, ook wel eens minder goed kan verharen.
Nu nog middeltjes geven lijkt mij niet veel nut hebben. Het schijnt wel eens te helpen om de hele winter, of het laatste deel van de winter lijnzaad of een ander lijnzaadproduct te verstrekken om het verharen te bevorderen. Maar mijn merrie krijgt het hele jaar rond twee maal per dag slobber, waar lijnzaad in zit, en die verhaart dus ook minder goed dan haar jongere collega, die geen slobber krijgt. Of lijnzaad kwaad kan bij hoefbevangenheid weet ik niet.
Gaan scheren lijkt mij geen optie, zou ik nooit doen. Daar raakt het paard alleen maar meer van ontregeld, verhaart íe straks helemaal niet meer.

Groetjes, Els.

jacqueline postmes schreef op maandag 15 mei 2006, 10:48:


Hoi Jacqueline,

Ook ik vond het een hele ervaring, deze dag. Vooral hoe Holly op Equine-touch reageerde was indrukwekkend. Ook het zelf op een zo ontspannen manier met je paard bezig zijn... Heel leuk!
Pien, Jack en Annemiek, Bedankt. ( En Pien en Jack, mijn verslag van mijn ervaringen bij jullie komt nog hoor, maar heb het nu zó druk...)

Els.

Piet schreef op dinsdag 16 mei 2006, 10:11:


Froukje (fjord) loopt momenteel ook weer erg gevoelig, vooral hier thuis op de opgedroogde klei. Haar hoeven zijn ook keihard! Ze is nu ruim een half jaar van de ijzers (na er zo'n 17 jaar op gelopen te hebben). Na de winter heeft ze een maand of twee heel goed gelopen, banjerde overal doorheen (ook door grind), maar nu is het dus minder. Op het asfalt loopt ze redelijk, ik ga daar vandaag een stukje op wandelen met haar.
Dinsdag komt er een bekapper, wil nu toch wel eens weten of ik alles wel goed doe...

Groetjes, Els.

Fred Emmerig schreef op dinsdag 16 mei 2006, 23:11:


Kan me voorstellen dat je niet door alle "reacties" heen kwam. Het eerste bericht van dit onderwerp stamt uit feb. 2005. Denk dat het bericht van Margot (nr. 8518) van gisteren of eergisteren, die een vraag had over hoefschoenen zo een beetje ondergesneeuwd raakt.
Zelf heb ik er geen ervaring mee, dus kan haar niet antwoorden.

Groetjes, Els.

Claire van Lare schreef op dinsdag 23 mei 2006, 14:02:


Hoi Claire,
Mijn fjord van inmiddels 21 hoest ook altijd bij de eerste keer aandraven. Ik heb altijd het idee gehad, dat het komt door speeksel in de mond wat richting "luchtpijp" gaat. Ze "schuimt" altijd nogal, vroeger met bit, maar nu zonder bit ook. Ze heeft dit altijd gehad en is verder nooit verkouden of ziek geweest en nu dus 21. Lijkt mij dus niet iets om je zorgen over te maken. (Heb ik voorheen ook gedaan, hoor...)
Groetjes, Els.

Hoi allemaal,

Eind oktober vorig jaar hebben we Froukje (21) van de ijzers gehaald en zijn bij haar en Willem (4) met natuurlijk bekappen begonnen. Ik had alleen het boek bestudeerd en niet de cursus gedaan, maar tot nog toe ging het prima.
Een aantal weken terug kon ik bij Froukje opeens heel veel kalk wegkrabben aan de zijkant van de zool, terwijl de zool rond de straal hard bleef, net of er een schil opzat. Daardoor begon ik het idee te krijgen dat ik met overgroeide steunsels te maken had. Foto's gemaakt en meegenomen naar België waar ik een weekje te gast was bij Pien en Jack. Ook zij hadden hetzelfde vermoeden, maar konden ('t is ook moeilijk) aan de hand van de foto's niet echt uitsluitsel geven.
Omdat ik bleef twijfelen en niet zelf aan het snijden durfde, vorige week Annette Nielsen, bekapper uit Krommenie, gebeld. Ze was door de telefoon een beetje sceptisch over iemand, die zonder cursus en zomaar uit het boek zelf was gaan bekappen. Zonder onvriendelijk te zijn, hoor, maar je kon horen dat ze dáár toch wel haar twijfels bij had. Gisteren is ze bij me langs geweest.
Gelukkig was ze best tevreden over mijn kapwerk. De hoeven waren mooi recht en goed onderhouden. De "schil" bij alle vier de hoeven van Froukje was inderdaad overgroeid steunsel en het was een hele klus dat weg te halen. Bij de voorhoeven is Annette zelfs op een gegeven ogenblik gestopt. Er lijkt nog meer steunsel te zitten, maar dat is zodanig vastgegroeid, dat het niet verstandig was nog meer te verwijderen.
Het was heel interessant en leerzaam haar aan het werk te zien en ze nam er ook alle tijd voor om mij dingen uit te leggen. (En voor de paarden die niet aldoor braaf stil bleven staan en geregeld hun voet terug wilden.) Ik weet nu in ieder geval waar ik de komende weken op moet letten bij het bekappen.
Over een week of twaalf zal ik weer een afspraak met haar maken, zodat mijn "werk" weer gecontroleerd wordt. Ze wil me dan ook zelf laten bekappen en advies geven hoe ik eventueel (nog) beter te werk kan gaan. (Ben ik erg blij mee.)
Annette vond de hoeven van zowel Froukje als Willem van een heel goede kwaliteit. En achteraf gezien vond ze het prima dat ik nu pas een bekapper liet komen. Froukje haar hoeven zijn nu vrijwel in model, ze moeten alleen nog wat steiler worden.
Toch weer iets om trots op te zijn.
Met dank aan Frans en Ilona voor het overduidelijke boek! (Knap hoor, om het zo op papier te zetten!)

Groetjes, Els.

reddertje schreef op maandag 29 mei 2006, 15:16:


Hoi HC,
Kan een Grote Houtwesp (Urocerus gigas) zijn. Is volgens mijn boekje van de ANWB volstrekt ongevaarlijk. Zijn 10 tot 40 mm groot. Met Google kan je een plaatje vinden.
Groetjes, Els.

Monique Meijer schreef op maandag 29 mei 2006, 17:01:


In de natuurgids van de ANWB staat nog een hele grote wesp, komt rond het Middelandse zeegebied voor. Heet "dolkwesp" (scolia flavifrons). De wesp in het boekje heeft geen gele voelsprieten, maar als je op "scolia" googled, blijken er nog veel meer soorten te zijn. Misschien?
Groeten, Els.

Huertecilla schreef op dinsdag 30 mei 2006, 13:15:


Ho, ho, nou begin je wel alles en iedereen over één kam te scheren! En ja, er zijn mensen die niet alle vogels van elkaar kunnen onderscheiden, maar zo is het ook met insecten....

En waarom probeer jij dan een zo mooi super-insect te doden? Gif helpt niet, schrijf je, en ook als je hem op zijn kop timmert gaan ze niet zo gemakkelijk dood. Kan me voorstellen dat je er één wilde hebben om te determineren, maar laat in ieder geval de rest met rust tot je weet wat het zijn en neem dan je beslissing of ze al dan niet dood moeten.

En nu weer over de kraaien:
Raaf: grote zwarte vogel met een forse snavel. Is erg zeldzaam en meest bekend van de "Tower of London".
Roek: kleiner dan de raaf, heeft een kale snavelbasis en lijkt daardoor een vrij lange snavel te hebben. Snavelbasis is grijs.
Kraai: nog iets kleiner en geheel zwart.
Bonte kraai: zelfde als kraai, maar met grijze vleugels.
Kauw: kleiner dan kraai (zelfs kleiner dan houtduif, b.v.) met grijs kopje.

Heb wel eens gehoord dat je vogels kunt verjagen door angstgeluiden van soortgenoten te laten horen. Ze hielden een spreeuw met zijn pootjes in een bak ijskoud water en namen het geluid op. Dat werd herhaaldelijk afgespeeld en de spreeuwenplaag loste op. Weet niet of het bij kraaien ook werkt en hoe je aan het geluid zou moeten komen, maar wie weet waar het internet goed voor is...

En anders misschien eens bij de vogelwacht van Schiphol informeren hoe zij het doen. Zijn meesters in het verjagen van vogels.

Groetjes,
Els.