Huertecilla schreef op maandag 24 april 2006, 16:25:


Dank je wel, HC, erg duidelijk zo!
Groeten,
Monique

Huertecilla schreef op dinsdag 25 april 2006, 13:43:


Hallo, HC,
Helemaal geen raar verhaal hoor, Indy heeft helaas vaak een hoefkneuzing gehad door op een steen te stappen. Ik ben nog steeds expert in "van grote afstand steentjes opzoeken en uitwijken", al hoeft het nu gelukkig niet meer! Indy kan nu zonder problemen op een steen gaan staan.
Toen Indy eens voor korte tijd hoefijzers had, maakte het ook geen bal uit: was de steen groot genoeg om de zool te bereiken had ze gegarandeerd een kneuzing die geheid een hoefzweer veroorzaakte. Helaas werden haar zolen zo dun gesneden (lees: hol) dat ik de zool met mijn duim in kon drukken.
Groeten,
Monique

Huertecilla schreef op dinsdag 25 april 2006, 13:01:


Inderdaad erg triest, ik kende alleen zijn website. Bah, wat erg voor de nabestaanden.....
Monique

Huertecilla schreef op dinsdag 25 april 2006, 14:53:


Hallo, HC,
Had graag gehad dat ik je gelijk kan geven - ik spreek helaas uit ervaring.
Ik ben menigmaal met een kreupel paard thuisgekomen. Je kon precies de afdruk van de steen zien. Na een paar dagen kwam aan de kroonrand de troep eruit, of als de dierenarts of hoefsmid op de plek van de kneuzing sneed kwam er stinkende pus uit.
Natuurlijk mag jij het een raar verhaal vinden, maar Indy had eigenlijk altijd aan de voorhoeven de kneuzingen zitten. Stapte ze in de berm op een steen ging het vaak goed, op de weg was fataal. Ze had minimaal (door de hoefsmid) uitgeholde zolen, ik vind het eerlijk gezegd logisch.
Ik ben blij voor je dat jouw paarden die rotproblemen niet hebben. Wat dat betreft tref je het!
Ik heb het reisverslag ook gelezen. Ik hoop dat ze niet nog meer problemen krijgen.
Groeten,
Monique

Huertecilla schreef op dinsdag 25 april 2006, 16:12:


Hallo,
Wat bedoel je met "geluk"? Volgens mij heb ik dat niet geschreven? Of bedoel je wat of iemand anders?
Groeten,
Monique

Hallo HC,
Waarom zit je nu zo raar te doen? Ik heb het niet over geluk gehad in het citaat wat jij aanhaalt. Ik schrijf gewoon dat ik blij ben dat jouw paarden geen problemen hebben. Ik denk niet dat ik het nog kan volgen.....
Maar misschien wil je het uitleggen? Misschien dat ik te dom ben om je te volgen?
Groeten,
Monique

ElkeW schreef op woensdag 26 april 2006, 14:10:


Hallo,

Ik volg het hier ook niet helemaal meer, maar ik ben het wel met het berichtje van Elke eens, ik vind ook dat de dames zichzelf en vooral hun paarden niet goed voorbereid hebben op deze tocht en het is dan ook zeer terecht dat daar in dit forum over gesproken wordt. Natuurlijk mag iedereen daar zijn mening over geven of zijn twijfels over uitspreken!

Ik stoor mij echter wel aan mensen die menen dat hun mening als een feit beschouwd dient te worden. De ervaringen bijvoorbeeld die ik helaas jarenlang met mijn paard gemaakt heb, worden in een keer van tafel geveegd door personen die schijnbaar van afstand kunnen beoordelen dat gewrichten in de schouder niet uit de kom kunnen en dat hoefzweren niet door steentjes of zelfs door simpelweg verstappen kunnen ontstaan. In het verleden heb ik te vaak een praktijkvoorbeeld in mijn eigen achtertuin rond zien strompelen. Ik vind het neerbuigende en belerende toontje erg arogant overkomen. Leuk voor nieuwelingen op dit forum, die houden het gelijk weer voor gezien.......

Groeten,
Monique

Michiel schreef op donderdag 27 april 2006, 14:08:


Hallo, Michiel,

Ik snap wat je bedoelt. HC heeft erg goede opvattingen en een enorme schat aan ervaringen / kennis, maar de manier waarop hij het brengt, daar kan ik helaas niet veel mee. Ik zie daar niet "de passie van een overtuiging" in, zoals jij dat zo mooi zegt. :)

In je uitspraak: "Zelfs dat wat overduidelijk niet goed is toch te begrijpen als voortkomend uit goede bedoelingen", daar kan ik mij wel in vinden. Ik dacht ook altijd dat paarden met een deken op stal moeten, anders vatten ze kou. En daar had ik echt de beste bedoelingen mee.......

De een is wat harder in zijn uitspraken, een ander is wat milder; ik zal proberen of ik jouw mooi omschreven "passie van een overtuiging" kan vinden...........en desnoods een helm opzetten, dan komen sommige dingen misschien wat minder hard aan :)

Groeten,
Monique

Piet schreef op vrijdag 28 april 2006, 9:28:


Hallo, Piet,
Ik geef haar groot gelijk! Wij hebben aanbod genoeg, een buurmeisje van ons zou maar wat graag Indy willen verzorgen, maar geen haar op m'n hoofd die daar aan denkt. Ik heb er geen problemen mee als er een keer iemand anders op Indy rijdt, maar dan wel onder MIJN voorwaarden. Ik zou zelfs het erg leuk vinden als iemand bij ons in de buurt die echt geinteresseerd is af en toe zou komen, maar tot dusver willen ze allemaal alleen maar galopperen, helemaal niets doen en niets leren. De kroning was een meisje die steeds voor ons huis heen en weer fietste (in vol ornaat) en Indy als verzorgpaard wilde, want ze reed sinds twee maanden en was ontzettend goed. Ze stelde tot haar ontsteltenis vast dat paarden poepen en dat dat stinkt...... Ons buurmeisje dook een keer tot de tanden bewapend op en wilde rijden. Ik heb haar eerst maar even ontwapend en haar verteld hoe Indy gereden dient te worden. Ze bleek helemaal niets te kunnen en hield zich in evenwicht door aan de teugels te gaan hangen. Indy zwalkte wat heen en weer, had geen flauw idee wat ze van haar wilde en besloot maar een dutje te gaan doen. Het meisje zat er met een rood hoofd op. Of ik even haar zweep wilde pakken......
Op haar eigen schimmeltje rijdt ze al jaren niet meer, die gooit haar er steeds af. Hoe kan dat nou toch?
Groeten,
Monique

marielle schreef op vrijdag 28 april 2006, 13:07:


Eh.... de weegschaal naar het hooi toebrengen? :)
Monique

anke wouters schreef op zondag 30 april 2006, 14:25:


Hallo, Anke,
Het hoeft niet zo te zijn dat het probleem in de achterbenen zit! Vorige week heb ik een fysiotherapeut naar mijn paard laten kijken omdat ze een raar kort huppeldrafje had. Ze had moeite met het naar voren brengen van vooral haar rechter achterbeen. In stap zag je helemaal niets en nam ze gigantisch grote stappen. In draf liep ze alleen rechtsom stijf en kort. Ik had zelf wel een vermoeden, maar ik was bang de verkeerde oefeningen met haar te doen, vandaar dat ik er een fysiotherapeut bijgehaald heb. Zij kwam echter tot dezelfde conclusie, en dat stelt erg gerust! Het komt uit haar rug: de rechter rugspier is iets harder en wat verdikt, waardoor ze haar rug stijf houdt en ze liever niet rechtsom draaft. Ik moet nu aangepaste oefeningen met mijn paard doen en haar masseren en stretchen. Over een maand komt de fysiotherapeut weer langs en dan bekijken we hoe het eruit ziet.
Wellicht dat jouw paard ook ergens anders een probleem heeft en dat zich dat als stijfheid in de achterbenen uit? Het is soms erg lastig te zien waar het eigenlijke probleem zit. Bij Equireva in Dwingeloo kun je een cursus massage en stretching doen, ik vond het echt het geld waard; ik heb er veel aangehad. Ik masseer nu elke dag de plek in de rug; hij is nu veel minder hard en de rug wordt bewegelijker.
Groeten,
Monique

jose schreef op maandag 1 mei 2006, 9:52:


Hallo,
Mijn paard heeft achter ook volle zolen. Gisteren zijn we nog ons Stapelmoorerheide bos (hum, groot woord voor die kleine verzameling bomen) ingegaan omdat ze de paadjes opnieuw met grind bedekt hebben. Indy liep er zonder problemen overheen en deed geen enkele poging liever naast het paadje te lopen. Voor Indy schijnen volle zolen dus niets uit te maken. Ik kan er trouwens ook helemaal niets af krabben, het materiaal is keihard. Zolang Indy er geen last van heeft, blijf ik er mooi van af. Vorig jaar in de zomer werden haar achterhoeven plotseling hol en vielen er grote stukken uit, richting herfst/winter werden de hoeven weer vol. Ik ben dus benieuwd of haar achterhoeven deze zomer ook weer plotseling hol worden. Maar zoals gezegd, voor Indy maakt het niets uit, ze loopt met beide varianten even goed.
Groeten,
Monique

Hallo,
Indy is momenteel onder behandeling van een fysiotherapeute ivm een vreemd huppeldrafje. De laatste twee weken merkte ik dat ze onregelmatig ging lopen in draf en dat ze een vreemd huppeltje ontwikkelde. Ik voelde op verschillende plekken veel spanningen die ik niet helemaal met massage wegkreeg en het leek mij verstandig toch een therapeute in te schakelen.
Het schijnt dat dit huppeldrafje het gevolg is van de vele hoefzweren in het verleden en de trap tegen rechter schouder. Daarbij komt nog een pleasure training die haar een erg langzaam drafje aanleerde. In het geval van Indy helaas doodverkeerd - maar dat wisten we enkele jaren geleden nog niet. Door de vele hoefzweren aan de voorhoeven wilde ze die niet graag belasten en ging meer de achterhand belasten, echter op een verkeerde manier: de achterhand als steun gebruiken en niet als aandrijving. Daar kwam ook nog haar rechter schouder bij; ze kon haar rechtervoorbeen niet zover naar voren brengen als haar linkervoorbeen, daardoor ging rechtsom longeren op een kleine circel in draf en gallop erg moeizaam. Ze bracht haar benen niet zo ver onder haar lichaam als eigenlijk zou moeten. In het begin viel het niet zo op, tussen al die periodes met hoefzweren en schouderproblemen, dan ben je blij met elke stap zonder te manken! Maar nu ze geen problemen meer heeft met de voorhoeven en nauwelijks met haar rechterschouder, blijken de verkeerde spieren te zwaar ontwikkeld te zijn en andere spieren nauwelijks ontwikkeld. Ik ben in ieder geval erg blij dat het een kwestie van spieren lijkt en niet beginnende artrose, pffffffff........
Indy wil de laatste tijd erg graag ruimer gaan lopen, dat lukt haar in stap erg goed, zowel linksom als rechtsom, ze stapt zelfs af en toe over de afdruk van haar voorhoeven heen, maar in draf blijkt rechtsom erg moeilijk te zijn. In een rustige draf zit er 30-40 cm tussen de afdrukken van voor en achterhoeven, in een uitgestrekte draf twintig cm. Haar rechter achterbeen kan ze niet ver genoeg optillen en veroorzaakt het huppeltje. Ze heeft haar rechter achterbeen schijnbaar altijd als "standbeen" gebruikt". In een langzaam en kort drafje viel dat eerder niet zo erg op, nu ze haar voorbenen echter goed kan gebruiken maakt ze veel grotere stappen en valt het wel erg op. Haar linker achterbeen kan ze veel verder naar voren brengen dan rechts achter. Haar rug is aan de rechterkant behoorlijk stijf met een verdikking in de rechter rugspier. Nu moet ik elke dag oefeningen met haar doen om te zorgen dat haar rechter achterbeen en haar rug soepeler worden en de verdikking in de rechter rugspier verdwijnt. Ze moet ook veel meer rechtsom uitgestrekt draven.
Indy heeft sinds twee dagen wat spierpijn, geen wonder, maar ze schijnt zich er wel aardig goed bij te voelen. Ze komt er in ieder geval onmiddelijk aan als ik de oefeningen met haar wil doen en ze laat zich bereidwillig masseren en stretchen. Ze staat er met gesloten ogen bij en zit vreselijk te gapen. De bak heb ik op advies van mijn therapeute afgezet zodat Indy niet even razendsnel van hand kan veranderen als ze last van de rugspier krijgt en besluit dat het genoeg geweest is voor vandaag. Rechtsom vind ze niet zo leuk in draf (geen wonder als je rug pijn doet), maar het zal helaas voor haar toch wel moeten. In ieder geval gaat dat nu al iets beter en laat ik haar veel overgangen lopen. Het lijkt erop dat ze rechtsom al wat soepeler wordt, ze houdt haar hoofd in stap ontspannen naar beneden en in draf komt haar hoofd steeds lager. Ze begint wat regelmatiger te lopen.
Ik hou het de komende tijd maar bij wandelen ipv rijden, omdat de verdikking in de rugspier naar mijn smaak te dicht bij het zadel ligt zit. Ik wil haar niet onnodig in de weg zitten. Wandelen is ook leuk (en bovendien goed voor mijn lijn :) ) Veel werk aan de winkel dus, maar dat geeft niet. De hoefjes hebben we ook goed gekregen, dit lukt hopelijk ook. Over een maand maak ik een nieuwe afspraak met de therapeute om te kijken of de oefeningen voldoende resultaat hebben gehad en hoe verder te behandelen.
Groeten,
Monique

Spirithorses schreef op maandag 1 mei 2006, 12:01:


Hallo,
Bij Indy was ik helaas 2 dagen te laat om haar wond te laten hechten. De boer waar zij toen stond had verzuimd mij te bellen dat ze een grote wond in de vorm van een kruis op een van haar achterbenen had. Ze had toch altijd wat, dus belde hij mij maar niet, die idioot...... De wond was 10 cm breed en ongeveer 20 cm lang. Indy heeft geluk gehad dat de wond niet is gaan ontsteken, maar om de wond te hechten was het al veel te laat. Ze heeft er een aantal dagen ontzettend last van gehad, de wond stond wijd open en er kwam bloed en vocht uit. Ik heb wel gelijk de dierenarts laten kijken en die heeft haar de nodige injecties gegeven (tetanus en pijnstiller) en wat huidresten weggeknipt. Ik heb de wond en de omgeving van de wond regelmatig met ontsmettende zeep schoongemaakt. Het heeft een hele tijd geduurd voordat de wond dicht was. Van de verticale wond heeft ze haast geen litteken overgehouden, de horizontale wond kun je nog steeds als verdikking voelen.
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op maandag 1 mei 2006, 11:58:


Hallo,
Gisteren was gelukkig de ergste spierpijn over. In vergelijking met afgelopen donderdag merk ik dat ze duidelijk soepeler wordt, de rugspier is niet meer verdikt. Gisteravond kon ik voor het eerst haar ruggewervels duidelijk laten veren, haar rug voelt niet meer aan als een plank. Rechtsom draven gaat stukken beter, haar rechter achterbeen kan steeds verder naar voren; er is haast geen verschil meer te zien. Er zit gelukkig vooruitgang in, een hele opluchting.........
Groeten,
Monique