Ik heb het vooral gebruikt voor jonge paarden. Zo van "ik geef aan hoe hard en waarheen ik graag wil, jij mag daarin zelf bepalen hoe je het lekkerste loopt". Op het moment dat ze dan bijvoorbeeld opeens linksaf willen slaan geef je zachtjes aan dat dat niet de bedoeling is, maar dat rechtdoor je voorkeur heeft. Gaan ze vertragen of versnellen, dan geef je aan dat je toch liever dat tempo wou.
Is voor een jong paard wat net onder het zadel is voldoende om aan gewicht ed te wennen. Wanneer je merkt dat ze stabieler gaan worden kun je meer gaan doen. Het paard heeft er, zoals ik het heb gedaan dan, ook veel in te zeggen. Het loopt immers behoorlijk vrij en wanneer het vertragen of versnellen wilt dan probeer je daar natuurlijk met goed verstand op te reageren.
Misschien is wat ik gedaan denk te hebben dan wel iets totaal anders dan het echte singaalrijden, maar ik wou ook eigenlijk alleen maar zeggen dat de term me al langer bekend was.
Het geheel komt mij ook over als ontspannen en behoorlijk dwangloos. Het is voor zover mij bekend ook vooral bedoelt voor mensen die lekker buiten rijden en zo een stabiel(er) paard krijgen. Maar zoals met elke methode moet je altijd je verstand blijven gebruiken en voor je paard openstaan.

Groetjes Karin

En nog bedankt voor alle kritiek en opmerkingen van destijds. Ze vielen toen rauw op mijn dak, want aardig waren ze niet, maar ze hebben best geholpen. Het zal niet naar ieders mening foutloos of optimaal uitgevoerd zijn, maar al met al hoop ik zo toch een steentje bijgedragen te hebben.

Nu nog maar eens wat magazines op de hoogte stellen, wie weet kan het daar ook nog ergens in komen te staan.

Groetjes Karin (wel heel erg blij dat ze er vanaf is, dat werken achter een bureau, poeh)

trea hoex schreef op donderdag 27 april 2006, 10:25:


Je mag er van mij van vinden wat je wilt, maar dat het grootste deel van de onderzoekers zelf bezig zijn met natuurlijk bekappen is niet waar.
Ik ben het onderzoek gestart vanuit mijn interesse voor natuurlijk bekappen, maar ik wist voor die tijd nog niet veel van bijvoorbeeld strasser af en heb deze kennis enorm uitgebreid.
Wat je er ook van vinden wilt, de twee onderzoekers hebben binnen de menselijke grenzen van voorkeuren geprobeert objectief te zijn. Er was geen opdrachtgever en het is uit mijn eigen zak betaald. School heeft enkel bijgedragen in het 4 maal afdrukken van het verslag, alle overige kosten hebben Michiel en ik zelf opgehoest. Doe het maar eens na van een studenteninkomen.

Als je bedoelt dat het grootste deel van de ondervraagden bezig was met natuurlijk bekappen, dat is ook niet waar. Er is een groot deel van de ondervraagden niet eens hoefsmid of hoefverzorger. We geven in onze eigen foutendiscussie verder ook ruimhartig toe dat de groepen geintervieuwden niet gelijk genoeg zijn geworden, maar de moeite ervoor is wel gedaan.

Liever had ook ik een onderzoek gedaan aan paarden, aan hoeven. Dit was voor ons, voor onze studie simpelweg niet mogelijk. Dit is ons al die tijd het beste alternatief geleken en wie weet zet het aan tot. Maar hoe? Grote aantallen paarden lange tijd volgens de methodes behandelen en dan vergelijken? Kostbaar, tijdrovend. Paste niet binnen ons 4 maanden tijdsbestek, wat uiteindelijk nog meer dan een half jaar is geworden.

Groetjes Karin

De antwoorden van de geintervieuwden zijn annoniem. We hebben de geinterviewden mondeling en schriftelijk informatie gegeven over de methodes. Ervaringen zijn altijd subjectief en nooit een volledig beeld van de werkelijkheid. Een zo groot mogelijke onderzoeksgroep en een zo zorgvuldig mogelijke samenstelling van diverse invalshoeken heeft tot doel gehad toch een actueel en zoveel mogelijk kloppend beeld te geven van de praktijk. Dát is het onderzoek. Niets meer.

Groetjes Karin

Zoooo ik ben niet moe Ik heb mezelf nu wel beschreven, ik was echter de helft van de onderzoekers en de ander had en heeft zijn paard rondom op ijzers. Dus beide een andere invalshoeks, en niet "het grootste deel van de onderzoekers bezig met natuurlijk bekappen"

Verder had ik al wel genoeg gezegd, maar ik heb net uit vermoeidheid een middag/avond dutje gedaan en ik droomde zelfs van dat ik dit vergeten was te tiepen

Groetjes Karin

Myriam schreef op maandag 1 mei 2006, 14:02:


Hoi Anne

Pas op met te weinig eten! Een paard hoort 16 uur per dag te eten en 24 uur per dag de mogelijkheid te hebben te bewegen. Wanneer je haar te weinig voedsel geeft zal ze tegen allerlei problemen aan kunnen lopen.

Geef haar liever zoveel mogelijk beweging en een arm ruwvoeder erbij. Bijvoorbeeld overjarig hooi (niet stoffig en schimmelig!) en wat stro. Dan blijven de darmen actief, maar krijgt ze niet teveel energie binnen. Op een schrale wei heb je ook kans dat ze veel zand binnenkrijgt door het afgrazen van te kort gras.
Voor van de winter is voldoende voer ook belangrijk. Onbeperkt hooi is waarschijnlijk niet goed, maar geef haar dan wel voldoende arm ruwvoer om warm te kunnen blijven.

Bewegen is de sleutel! Dus hartstikke goed dat ze meegaat als je gaat rijden!

Groetjes Karin

Volgens mij kan dat prima. Misschien een klein belletje aan je zadel binden, dan heeft ze een orientatiegeluid. Ik denk dat wanneer wandelen goed gaat je het ook naast je paard kan proberen. Je zult meer rekening met kuilen of opstapjes rekening moeten houden, maar het lijkt mij een hele fijne afwisseling voor het dier en heel veilig met een maatje erbij.

Groetjes Karin

Hoi hoi

Ik weet niet precies wat een poedelborstel is, maar je hebt ook borstels die als het ware de vacht uitdunnen, doordat ze aan een kant van de kammetjes scherp zijn. Werkt heel goed.
Ik zou als ik jou was ook eens regelmatig temperaturen. Bij die dikke vachten heb je serieus kans op oververhitting. Hoewel ik fel tegen scheren ben zou ik wanneer zijn temperatuur steeds in rust al erg hoog is toch een streepje scheren. Dat oververhitten kan heel slecht aflopen.

Groetjes Karin

Ik ben benieuwd wat eruit komt.
Als je scheert, verdiep je er dan wel even in. Veel hoeft niet (hoe minder hoe meter vind ik), maar als je net de juiste plekken pakt, dan heeft hij betere koeling en laat je de belangrijke delen van de vacht intact (voor regen enzo).
Dat klitten kan ook als gevolg hebben dat de vacht gaat vervilten en loslaat van de huid. Das voor het paard zeker geen pretje. Dus zulke plekken zou ik ook wat aan doen ja.

Groetjes Karin (die net terug is van een week Duitsland en een heel aantal ijslanders heeft ontdaan van (restanten) wintervacht

Het is maar hoe je het bekijkt denk ik. De hoef zélf wordt breeder, omdat het hoefmechanisme bevordert wordt en het hoefijzer de hoef niet meer opsluit.
Heb je echter een hoef met een hele zwakke en dus brede witte lijn als hij van de ijzers afkomt, dan gaat deze witte lijn zich vernieuwen met nieuwe groei en word stevig en dus smal. En dan kan het best lijken dat de hoef smaller wordt, maar dat is in werkelijkheid een stevigere en betere witte lijn en waarschijnlijk ondertussen toch een bredere hoef ook al valt dat dan niet zo op van buiten af gezien.

Groetjes Karin

Dat klopt niet helemaal. Schweinepass is een hele laterale tölt. De beide linkerbenen bewegen (zo goed als) tegelijk naar voren, daarna de beide rechterbenen. Het voelt meer als een draf, maar je wordt dan meer van links naar rechts gegooid. Natuurlijk verschilt het gevoel per paard. Sommige schweiners zitten eindeloos lekker, sommige stuiterd de beste ruiter nog zowat vanaf.
Duidelijk is wel dat schweinen duid op een stijve rug en het schweinen houd dat probleem in stand. Veel soepelmakende oefeningen zijn dan ook belangrijk. Sommige paarden met een trauma (bijvoorbeeld blokkade door een glijpartij) gaan schweinen en die kunnen ook baad hebben bij een osteopaat. Maar het is een heel lastig en meestal blijvend probleem, omdat schweinepassers meestal de neiging hebben om als ze een poosje geen soepelmakende oefeningen doen weer net zo hard stijf te worden.

Het moeilijke met gangenpaarden is

Goed gezegd :)
Er zitten vele ijslanderstallen in Nederland waar je lessen en/of buitenritten kan maken. Ik zou zeggen, als je een ijslander wil, probeer er zoveel mogelijk uit zodat je dingen aan leert voelen en je ook leert wat je fijn vind. Bij vele stallen ben je ook vaak van harte welkom een weekje vakantie te komen meewerken en als je dan van te voren goed afspreekt, kun je dan in ruil voor werken veel paardjes proberen.
Bedenk alleen wel, het ijslanderwereldje is nog wel heel erg van het met bit rijden en ijzers eronder. Particulieren kiezen ook wel anders, maar de bedrijven (nog) niet.
Er is op internet ook best veel info te vinden. Een ander leuk boekje is "het kroegvaste paard", dat gaat over wat standaard problemen waar je tegen aan kan lopen en de oplossingen die daarvoor gebruikt kunnen worden. Let wel, ook dit boekje "werkt" met ijzers en bitten. Maar wanneer je dat zelf uiteindelijk niet wilt heb je toch een stukje basiskennis en kun je verder je eigen plan trekken met bitloos rijden. IJzerloos maakt voor de gangen weinig uit. Iets minder actie misschien, maar voor de rest geld wat dat betreft hetzelfde als voor een driegangerpaard.

Groetjes Karin

Och och

Wat was dat insect van jou ook al weer??????????

Karin

Waar ik stage liep kregen alle paarden in de zomer vers gemaaid gras. Elke dag werd dat vers gemest en op het erf gebracht. Was fijn voeren en de paarden vonden het heerlijk.

Maar ik kan me voorstellen dat gazongras, wat fijn elke keer bijgemest wordt en gemillimeterd gehouden word, niet zo best is.

Groetjes Karin

En jij zou niets doen als er schapenribben, stukken dooie beesten en madensmurrie dagelijk in jou weide/paddock lag? Das gewoon een potentieel gevaar voor je paard en als eigenaar ben je verantwoordelijk om je paard te beschermen tegen zulke gevaren.

Maar ja, een ander dom noemen is natuurlijk veel makkelijker he. Jij wilt weten waar je rekening mee moet houden (potentieel gevaar), ik zou bij hopen dat het akelige steekbeesten zijn die je lekprikken, want dan mag jij er lekker ook niets aan doen en ze lekker met rust laten.

Groetjes Karin

e m kraak schreef op dinsdag 6 juni 2006, 17:54:


Hey Egon, maar een plaatje van die nieuwe zou ik best wel eens willen zien

Groetjes Karin