Spirithorses schreef op zaterdag 25 februari 2006, 10:07:
> Waarvoor zijn neusriemen bedoeld?
> Ik kan maar één reden bedenken, namelijk dat het paard dan zijn
> mond niet kan opendoen om zich aan de hulpen van de ruiter te
> onttrekken.
Twee eeuwen terug Pien, is die neusriem in zwang geraakt als 'veiligheids'maatregel bij de engelse jacht.
Duizend jaar lang joegen edelen met een stang en de teugels 'a-la-brida' op zelfs zwartwild zonder enig probleem.
Op de schilderijen van o.a. Aelbert Cuyp staan hier sch'tterende voorbeelden van. Ook gedetailleerd welk zadel gebruikt werd.
Tijden de vroeg-industriële revolutie ging het nieuwe geld als statusdymbool jachten rijden en werden stijl en gereedschap aangepast aan de modale no-kundige ruiter. Bij het springen hing deze doorgaans aan de teugels en trok de snuit wijd open. De geringste schuiver deed het paard gelijk letterlijk zand happen. Riem erom en de snuit ging niet meer zover open.
Tegenwoordig herhaalt dit fenomeen zich met het sperriempje: nu zitten er twéé neusniemen om de snuit... Dit terwijl je bijvoorbeeld een ongebroken trens, zelfs zonder bakstukken kan rijden. Het leren Meroth-bit is een bekend voorbeeld.
Wederom geldt: de vaardigheid van de ruiter is omgekeerd evenredig aan...

@Belinda: onze Sancha is ooit, nog in het paardenpest tijdperk hier, volgens doma vaquera en een stukje hoge school beleerd. Daarna is ze járenlang als statussymbool alleen op feesten uitgelaten en dan superfris met de teugels strak op serreta en stang rondgeparadeerd. De littekens op haar neus zijn nog te zien.
Wij rijden haar inmiddels betrouwbaar op bb doch de geringste stressfactor van buitenaf is voldoende voor kop-omhoog tegen zelfs het idéé van teugeldruk. Ook bij grondwerk is dit hetzelfde: zéker (en voorspelbaar logisch) op een touwhalster. Ik verwacht dat dit nooit zal verdwijnen.
Ze reageert verassend goed op een gesloten lus om de hals. Ook bij storing van buitenaf heeft ze hier geen weerstand tegen. Blijkbaar steunt dit wel op de basis van met de teugel op de nek rijden die zij heeft, maar roept het geen associaties op met de pijn van bit en serreta.
Ik vind dit topic overigens ronduit humoristisch tekenend: de uitleg van het rijden op basis het dwangprincipe waar bit-en-sporen op rusten wordt blijkbaar als een persoonlijk verwijt ervaren. Het leuke is dat dit terecht is: bit-en-sporen zijn per definitie niet op een aardig pricipe gestoeld. Het er pijn mee kúnnen doen dat is nu juist het werkingsprincipe ervan.
Het rijden met bit is niet aardig. Wie met bit rijdt, rijdt onaardig, niet positief belonend. Punt.
Wie daar een probleem mee heeft moet natuurlijk noch de uitleg ervan noch de uitlegger veroordelen, maar zichzélf...
Wie zich als dierenbeul aangesproken voelt zit daar zélf mee. Diens paard ook, maar die post hier niet

Als je dat niet wil, moet je er wat aan doen; píng.
HC (die nu nog een stuk
$%!@#!@@touw van de rol gaat snijden)