Wil schreef op woensdag 22 februari 2006, 15:15:


Zo is het Wil. Het is uiterst onplezierig rijden op een paard dat wel móet maat niet wíl plassen. Lijkt mij ook toe dat plassen of mesten op commando dan heel nuttig kan zijn. Heb er nooit bij stil gestaan dat dat zou kunnen. Fluiten schijnt wel eens te helpen, maar er is ook een boerengezegde: "'t is vergeefs dat men fluit als het paard niet pissen wil." Dus ach, het probleem is er van oudsher, mij benieuwen of er een oplossing komt.

Groetjes, Els.

Tycho schreef op vrijdag 24 februari 2006, 20:14:


Hoi Tycho,

Nog veel sterker: In de "BIT" die ik voor mijn verjaardag kreeg, staat een test van stalhalsters. Ook daar werd een touwhalster bij genoemd. Er stond bij dat het wel niet bedoeld was om je paard aan vast te zetten of mee los te laten lopen, maar omdat het een halster was werd het toch maar als zodanig getest, want ja, er waren toch wel mensen die een dergelijke waarschuwing negeerden. Vroeg me meteen af waarom ze dan ook geen hoofdstellen in de test gebruikten, want daar weet toch ook iedereen van dat ze niet bedoeld zijn om je paard aan vast te zetten en ook dat zie ik nog vaak genoeg gebeuren...
Het touwhalster kwam uiteraard slecht uit deze test vandaan. Kan iedereen weer lekker zeuren hoe slecht zo'n ding is...

Groetjes, Els.

Hoi allemaal,
In reactie op het verhaal van dominant paard, even iets van mij.

Zoals ik al eerder heb geschreven is/was mijn fjordenmerrie Froukje van 20 bepaald geen makkelijk paard. Bijten, bokken, aanvallen zowel met achter als voorbenen.
Sinds ik in oktober deze site ontdekte, probeer ik haar van een heel andere kant te benaderen. Heb het boek van Inge Teblick besteld en ben Frouk vanaf november natuurlijk gaan bekappen.

Goed, nu wat er vanmorgen gebeurde. Wilde Froukje even aan de longe zetten, om te kijken hoe ze liep. Is zo lastig als ze vlakbij aan een touwtje loopt en ik ben nog niet zover dat ik haar los om me heen kan laten lopen. Dus aan de longe. Ze wilde eerst niet bij me weg (moet ik opzoeken in het boek) maar na eventjes medderen, lukte het me toch zonder geweld. En wat ik eigenlijk al verwachtte bleek dus waar! Ze loopt als een trein! Helemaal niet meer naar buiten gesteld, zoals ze vroeger altijd deed. Zowel in stap als in draf lekker ruim vlot voorwaarts. Draf vond ze eerst een beetje eng, je kon duidelijk zien dat ze haar balans moest zoeken. Maar doordat haar hoeven nu recht zijn en de zool niet meer verzakt is hoeft ze haar achterbenen dus niet meer helemaal onder haar buik te zetten, zoals ze vorig jaar nog wel moest. Ik heb al heel lang het gevoel gehad dat dat er de oorzaak van was dat ze geen stelling gaf, maar er werd me altijd verteld dat er niets aan te doen was omdat ze te oud was.
Ik heb dus echt staan janken, toen ik mijn oude dame zo zag lopen. Wat heb ik dat beest aangedaan. Altijd op haar lopen mopperen, altijd de zweep gebruikt, omdat ze niet naar binnen wilde kijken, maar ze kon het dus niet! En ik denk dat dit de oorzaak van veel meer rijtechnische problemen is geweest.

Op mijn simpel "ho" stond ze vervolgens keurig stil en bij "kom" kwam ze keurig naar me toe. Heb ook op de andere hand nog gekeken en daar liep ze even goed. Ben toen met haar over het land gaan lopen aan de longe. Wending links, wending rechts, haaksom, halthouden, draf, ze volgde me keurig. Iedere keer een vrolijk "Yes" als ze het goed deed en later een beloning. (Weet niet of ik het "klikkeren" al helemaal goed doe, maar doe m'n best. Heb het targetten al veel geoefend en dat doet ze goed.) Frouk volgde eigenlijk zo goed, dat ik halster en lijn er afgehaald heb. Ze vond het eerst wat vreemd. Ik liep een paar passen achterwaarts bij haar vandaan en ze vroeg zich duidelijk af wat daar nou de bedoeling van was. Zodra ze in beweging kwam naar me toe weer "yes" en beloning. Nog een paar keer achterwaarts weg gelopen en toen gewoon vooruit. Het leek wel of ze nog aan het touwtje zat! Stap, draf, halt, wenden, ze liep keurig met me mee.
Wat ben ik ongelofelijk trots op mijn paardje! En wat voel ik me schuldig over al die voorgaande jaren. Zoals ik haar nu meemaak heb ik haar altijd te kort gedaan. Ze is niet het kwade kreng waar ze al die jaren voor is uitgemaakt. We hebben haar nooit begrepen. Ik ga in ieder geval door zoals ik nu bezig ben. Frouk heeft de laatste tijd zelfs niet meer gebeten als ik haar voorbenen optilde en ook met borstelen staat ze heel lief stil. En als ze bij me staat voor haar beloning went ze heel verlegen haar hoofd af, bijna alsof ze het niet verdiend.

Dus eigenlijk wil ik zeggen: Als een paard moeilijk is, kijk eerst of er geen lichamelijke oorzaak is. En ga dan het goede belonen, zonder het slechte te straffen of het moet echt heel gevaarlijk worden. Froukje wordt duidelijk ook stikjaloers als ik met Willem, ons andere paard bezig ben, dan moet ik haar niet los laten lopen, want dan komt ze heel dreigend naar ons toe (en dan kan je echt niets anders dan haar wegsturen, eventueel met geweld, want ze schopt gericht!). Ik moet op het land ook geen aandacht aan Willem geven, want dat pikt ze gewoon niet. Zal ook wel iets met dominantie te maken hebben, maar als ik haar nu alleen heb gaat het dus prima.

Groetjes, Els.

Wil schreef op dinsdag 28 februari 2006, 2:09:


Bedankt allemaal voor de positieve reacties en complimenten. Maar ik ben niet zo trots op mezelf, alleen maar op Froukje. Bij mij is er dat schuldgevoel en dat voelt heel zwaar. Ik heb Froukje al 14 jaar. Heb vroeger wel eens gedacht dat er iets niet goed bij haar zat. Veearts ernaar laten kijken, gebit laten controleren etc. Maar ik heb er nooit bij stilgestaan dat er in haar hoeven iets fout kon zitten. Heb altijd gedacht dat de hoefsmid (en ik had zeker geen goedkope, maar één met een goede naam) dat wel zou zien of melden. Heb hem ook wel over Froukjes kuren verteld en dat ze zo slecht stelling gaf en dat ze aan de longe haar achterbenen zo vreemd neerzette, maar hij heeft nooit gezegd dat de stand van de hoeven daar nog wel eens de oorzaak van kon zijn. En daarbij komt dat ik vaak genoeg te horen heb gekregen dat het een rotpaard was en dat ik haar weg moest doen. Ik ben bang dat ze dus haar hele lange leven op zere voeten heeft gelopen en dat ze daar zo krengig van is geworden. (En dat zou iedereen worden, nietwaar?) Het is heel wonderlijk te merken dat het krengige, nu ze niet meer gevoelig loopt, gewoon uit lijkt te doven.
Ik zal er mee moeten leren leven, probeer Froukje nu zo positief mogelijk te benaderen en doe dingen die ze leuk vindt. Moet nu wel uitkijken dat ik haar niet teveel verwen...

Groetjes Els. (Alweer met tranen in haar ogen, maar dat gaat vast wel over.)

Peet schreef op vrijdag 3 maart 2006, 14:30:


Hoi Lissy,

MIjn fjordenmerrie wordt altijd al hengstig als ze langer dan een dag in een vreemde omgeving is en het maakt voor haar zelfs niet uit of haar vaste maatje erbij is of niet. Waarschijnlijk komt dat dus wel weer goed als jouw pony in haar vertrouwde omgeving is. Het zou wel een tijdje kunnen duren als ze daar altijd alleen is geweest en nu bij een voor haar vreemd paard komt, weet niet of die twee al bij elkaar hebben gestaan? Ik zou haar de tijd geven om weer terug te wennen en denk dat die hengstigheid dan vanzelf wel overgaat.
Verder raad ik je aan deze site helemaal heel goed te lezen. Je kunt er ontzettend veel van leren over hoe je op een paardvriendelijke manier paarden houdt. Ben er zelf in oktober vorig jaar mee begonnen en het bevalt me uitstekend en ook mijn paarden varen er wel bij. Je moet er wel anders voor gaan denken, ik hield mijn paarden al meer dan 20 jaar op de "ouderwetse" manier en dan is het best een hele omschakeling. Maar het loont echt de moeite!
Ik wens je veel succes met "parelli" en met je paarden,

Groetjes, Els.

Peter Donck schreef op zaterdag 4 maart 2006, 17:02:


Mooi geschreven, Peter.
Een lach brengt altijd zonneschijn!

Groet, Els.

Niki schreef op zondag 5 maart 2006, 22:53:


Bij Froukje valt mij duidelijk op dat ze haar spronggewricht meer buigt sinds ze van de ijzers af is en natuurlijk bekapt wordt. Eerst dacht ik dat het onwennigheid van haar was, maar ze doet het nu, ruim 4 maanden later nog steeds. Ze tilt haar achterbenen ook hoger op dan voorheen, zowel in stap als in draf.

Groetjes, Els.

Nick Altena schreef op maandag 6 maart 2006, 15:19:


Hééél bijzonder, waar ga je het zadel leggen?
Gr. Els.

jacqueline postmes schreef op maandag 6 maart 2006, 14:51:


Mijn ervaring is dat mijn fjorden zowel in het vroege voor- als in het najaar een energiedip hebben. Dan zijn ze vaak niet vooruit te branden. In het voorjaar gaat dat over zodra ze op het jonge gras gaan, dan worden ze juist weer extra actief. In het najaar heb ik daar nooit zo op gelet. 's Winters hebben ze er in ieder geval geen last van. Heb nooit een verband kunnen leggen met verharen. Denk eerder dat het door het voer komt.
Die twee van mij zijn al een maand of twee aan het verharen. Willem is al zijn lange haar al kwijt, heeft nu alleen nog een dik pak kort haar. Froukje is nog steeds een wollige teddybeer, hoewel het er met bossen afkomt. Nu heeft ze ook nog nooit zoveel haar gehad als deze winter. Komt vast omdat ze 's nachts niet meer op stal staat. Ze heeft trouwens altijd zo'n dikke wintervacht dat ze 's winters een langere singel nodig heeft dan 's zomers. Kan nu dan ook absoluut niet inschatten hoe dik ze is. Ze lijkt gigantisch, maar toch kan ik ergens diep onder al dat haar, haar ribben voelen. Willem toont veel dunner, maar bij hem zijn er geen ribben te vinden.
En over energie gesproken: ze waren net met z'n tweeën door de blubber aan het galopperen, dus dat zit vast nog wel goed!

Groetjes, Els.

Wil schreef op maandag 6 maart 2006, 23:16:


Conny en Milena allebei veel sterkte gewenst. Wie of wat je ook kwijt raakt, het went nooit. Groetjes, Els.

Wil schreef op maandag 6 maart 2006, 22:39:


Heb daar nog eens een tijdje over lopen nadenken. Zou het bijv. niet door een wisseling in de hormoonhuishouding kunnen komen dat paarden in voor- en najaar voor een periode slomer worden? Ik bedoel: In het voorjaar ga je naar het dekseizoen toe en in het najaar het omgekeerde. Hoewel ik hier las dat merries het hele jaar door hengstig kunnen zijn, merk ik wel degelijk verschil bij Frouk tussen zomer en winter. Vooral in de maanden maart tot zo'n beetje juni heeft ze veel meer last van de hengstigheid dan in de wintermaanden. Lijkt mij dus niet onwaarschijnlijk dat er in het voor en najaar een omschakeling in de hormoonhuishouding plaatsvind. (En dat heeft bij ons vrouwen toch ook wel de nodige consequenties... zegt één die tegen de overgang aanhikt...)

Groetjes, Els.

Patchouli schreef op woensdag 8 maart 2006, 23:11:


Hoi Patchouli,
Sinds een jaar of twee gebruik ik ook helemaal geen suiker of suikervervangers meer, dit vanwege Fibromyalgie. Ik heb daarvoor bij een reumatoloog gelopen die mij ook alleen maar vol wilde stoppen met pijnstillers en spierverslappers. Sinds ik geen suiker meer gebruik gaat het stukken beter. Weinig rugklachten, alleen 's ochtends nog wat stijf (en ik ben 20 kilo lichter!). Ik weet niet waardoor het helpt, mijn idee ervan is dat de verbranding in mijn spieren niet optimaal verloopt en dat ze daardoor te snel verzuren, vooral als de verhouding brandstof (suikers) en zuurstof scheef zit. Het dieet dat ik volg is vergelijkbaar met een candida-dieet, in dit item ook al genoemd. Je moet wel je hele eetpatroon omgooien en héél véél etiketten lezen.
Bij mij heeft (ontspannen) paardrijden ook zeker een positieve invloed op vooral mijn onderrug. Heb nu bijna een jaar niet gereden door een val in mei vorig jaar en begin dat nu toch wel heel erg te merken. Zodra ik er dus aan toe ben ga ik er zeker weer op.
Hoop dat je hier wat aan hebt,
Groetjes, Els.

Hoi allemaal,

N.a.v. mijn vraag over het bijten van Froukje werd ik door Piet gewezen op een clinic klikkertraining gegeven door Inge Teblick bij mij in de buurt. Daar ben ik afgelopen zaterdag vol enthousiasme met Froukje naar toegeweest. Hier een (kort?) verslag.

's Morgens om half negen van huis vertrokken. Bij aankomst bij de stal in Groot-Schermer bleek ik de enige te zijn die een eigen paard meehad. Langzaam stroomden de overige deelnemers ook binnen. Bij de kennismaking bleek dat het overwegend honden-klikkeraars waren, die wel eens wilden zien hoe je dat met een paard deed. Gelukkig waren er ook nog een paar "paardenmensen".

Na de kennismaking werd één van de paarden in de geïmproviseerde binnenbak gezet van circa tweeëneenhalf bij vier meter. Dit paard vloog bijna meteen weer over het hek eruit en Inge stelde voor om eerst maar eens in de stallen te gaan kijken wat we konden doen, vooral omdat het voor alle paarden de eerste keer was dat ze met klikkeren in aanraking kwamen.
Daar met allevier de paarden targetten van de hand geöefend. De eerste twee paarden pikten dit feilloos op. Het derde paard was een volkomen blind paard. Het was ontzettend leuk om te zien hoe snel het paard doorhad wat er van hem werd verwacht. Via een tussenbridge (jajajajaja) wist hij al snel de targethand te vinden. Ook kon je duidelijk zien dat het paard er plezier in had. Het vierde paard was een beetje afstandelijk en vond duidelijk al die mensen een beetje eng. Ze targette heel voorzichtig en we zijn niet te lang met haar bezig geweest.
Daarna Froukje uit de trailer gehaald en haar naar de geïmproviseerde bak gebracht. Ik wilde haar nl. niet telkens in en uit de trailer halen voor iedere oefening. Froukje had geen enkele interesse in mij, wortels of omgeving. Nee, de houtmot op de grond was interessant, daar kon je lekker in rollen! Toen ze weer stond geprobeerd haar aandacht bij de les te krijgen, maar dat hielp niets, want ook op de andere kant moest nog gerold worden. Het na enige pogingen opgegeven, ze moest eerst maar een beetje wennen aan de vreemde omgeving. Gelukkig mocht het hek naar de bak open, zodat Frouk in en uit kon lopen, ik had haar niet alleen in haar binnenverblijf durven achterlaten.
Daarna nog met twee anderen paarden het targetten gedaan, waarbij een shetlander, die scheen te bijten. Dat liet hij nu i.i.g. niet zien. Met hem ook het targetten op een bal met handgreep ingezet. Het was Inges bedoeling dat hij de bal zou gaan vastpakken en vast houden, zodat hij niet meer zou kunnen bijten, hij had dan immers wat in zijn mond. De pony begon de bal al na een paar keer vast te houden. Toen weer even naar Frouk. Over het hek heen getarged, maar ze had nog steeds niet veel belangstelling. Na vijf keer hield ze het al weer voor gezien. (Terwijl dat thuis juist zo goed gaat!!!)

's Middags aan het free-shapen gegaan. Het was de bedoeling dat de paarden hun hoofd naar beneden deden. Ik vond het verbazingwekkend hoe snel de dieren door hadden wat er van hen werd verwacht. I.i.g. sneller dan de mensen, getuige een vrouw, die na het belonen, het paard telkens de rug toekeerde en totaal niet doorhad, dat het paard allang weer met zijn hoofd laag stond. (Maar wel commentaar had, dat de methode die we leerden niet perfectionistisch genoeg was naar de paarden toe, hoewel Inge steeds aangaf dat dat later wel kwam.)
Het blinde paard mocht targetten op de bal. Eerst in de hand, later op de grond. De tussenbridge werkte goed. Het paard had razendsnel door waar de bal was. Knap hoor!
Een tinker van anderhalf al targettend achterwaarts laten gaan, zonder het paard aan te raken, was voor mij ook heel opzienbarend. Vond het alleen eng, werd gedaan in een m.i. veel te lage schuur, waar het paard voortdurend tegen de kerstverlichting stootte met zijn hoofd. Maar 't was zo koud buiten..... (arme mensen...)
De shetlander nam de bal nu goed vast. Ook hij had duidelijk schik in het werken. Was zelfs teleurgesteld toen het afgelopen was.
Tussendoor liepen Inge en ik steeds even naar Froukje. Maar Froukjes belangstelling voor ons bleef matig. Tien maal mijn hand aanraken lukte echt niet, bij zeven haakte ze al weer af. Veel van de anderen hadden niet eens door dat we steeds even bij Frouk waren, vroegen zich aan het eind van de dag af, of ik wel wat met haar gedaan had.
Al met al best wel veel geleerd, ook al pratende en luisterende naar wat Inge te zeggen had. Jammer dat er zoveel, niet bijster geïnteresseerde mensen bij waren, die alleen maar vergeleken met hoe je het bij en hond zou doen. En jammer dat er niet een paard was met de nodige ervaring, want door te zien leer je het toch het gemakkelijkste. Ben al verscheidene malen in het boek van Inge begonnen, maar loop toch vast in teveel theorie.
Wat ik vooral frappant vond, was dat de paarden (op Frouk na) er allemaal zo'n plezier in hadden en dat ze heel snel leerden, terwijl verschillende mensen, verschillende bridges gebruikten. Zelf ook geleerd dat de stem makkkelijker werkt dan een klikker. Je hebt je beide handen vrij en één van de paarden was zelfs bang van de klikker, schrok telkens terug als ze dat geluid hoorde.

Met Froukje kan ik nu thuis in ieder geval wat verder. Inge adviseerde om steeds heel kort met haar bezig te zijn en dat geleidelijk uit te breiden, om te proberen haar bij de les te krijgen. Nu gaat dat thuis gelukkig veel beter dan in deze haar volkomen onbekende omgeving. Het verbaasde mij ook ten zeerste dat ze daar ging liggen rollen, terwijl er allemaal vreemde mensen om haar heen stonden. Zo stoïcijns, zich nergens iets van aantrekkend. 't Blijft voor mij toch een apart paard!

Groetjes, Els.

Wil schreef op maandag 13 maart 2006, 13:33:


Bij mij ook alles flink bevroren. In december liep Froukje nog te strompelen over de bevroren klei. Inmiddels is dat voorbij en heeft ze er geen centje pijn aan. Dat proces lijkt door de vorst juist wel versneld te zijn.
En jongens, wat is er nou mooier dan een kruiwagen rammelende drollen? Ik moet er telkens weer om lachen!

Groetjes, Els.

Piet schreef op maandag 13 maart 2006, 12:59:


Hangt een beetje van de afstand af. Laat het alsjeblieft weten als het zover is? Weet inmiddels van mezelf wel dat ik het makkelijker oppik door iets te zien en te horen dan erover te lezen.
I.i.g. nog heel hartelijk dank voor deze tip.

Groetjes, Els.