Edo van de Schootbrugge schreef op dinsdag 21 februari 2006, 13:13:


Geen boxen maar een grote schuilstal maken met maar aan drie kanten dicht. Vervolgens één gigantische paddock met verharde ondergrond aanleggen. Ik ga binnenkort voor mijn twee paarden een relatief kleine oppervlakte van 400 vierkante meter grasbetonklinkers (laten) aanleggen. Heb je geen drainageproblemen en is gezond voor de paarden.
Verder een lekkere rol-zandbak en een ondiepe waterbak waar ze doorheen moeten lopen om van hun hooi naar hun drinkbak te komen.

Veel succes en maak de paarden vooral gelukkig. Daar zijn andere normen voor dan die van vele paardeneigenaren.

Groet,
Gregoor

yole schreef op dinsdag 21 februari 2006, 14:59:


Grasbetontegels gebruiken. Je weet wel, die ze ook vaker gebruiken voor parkeerplaatsen en waar het gras er doorheen kan groeien. Prima afwatering en weinig of geen gladheid. Vooral wanneer je de gaten vult met grof zand.
Wel ook zorgen voor een grote zand-rolplek en liefst ook nog een waterbak waar ze doorheen moeten lopen.

Gregoor

Gregoor Lendfers schreef op zondag 19 februari 2006, 15:43:


Ik reageer maar eens op mijn eigen bericht oftewel stiekem nog even mijn vraag bovenaan de lijst zetten.

Gregoor

e m kraak schreef op maandag 27 februari 2006, 16:37:


Egon heeft gelijk, dat het de eigenaars/verzorgers zijn die een probleem hebben.
Mijn paard is ook een "karakterpaard". En dan zeg ik het liefkozend. Ze heeft graag een ander paard in de buurt wanneer ze op de wei, maar dan wel met een lijntje ertussen. Ze jaagt andere paarden gewoon op en trapt en bijt gericht. Toen ik haar net had was ze behoorlijk sociaal (onderdanig en angstig). Ze was toen erg graag samen met een ander paard en bouwde daar als het ware een band mee op. Ik ben met haar aan de slag gegaan en ze is veranderd in een zeer zelfbewust paard, die het wezen mag zijn dat ze is. Gevolg: Ze is niet meer aardig naar andere paarden en is superjaloers, wanneer ik maar aanstalten maak om met mijn andere paard bezig te zijn (hoeven verzorgen of zo). Ze is dus eigenlijk van een angstig, maar sociaal paard veranderd in een zelfbewuste bitch (met enorm veel werklust). Ik vind haar tot in het diepst van mijn hart geweldig!

In jouw geval: Professionele hulp zoeken is de enige remedie. Ik zou je tientallen tips kunnen geven die misschien zouden kunnen helpen, maar het is wat Pien al min of meer ook aangaf: Iedere stap moet een logische overdachte stap zijn op basis van de vorige stap. Er bestaat geen ultieme, altijd werkende oplossing. En als je al wat wilt: één ding: Overtuig de eigenaren om professionele hulp te zoeken! Wellicht dat het goed is om Emiel Voest eens te bellen. Er zijn allerlei mensen door hem opgeleid en die zitten door het hele land verspreid. Wellicht dat hij een goede weet. Of misschien wel paardenmensen die dit forum regelmatig bezoeken. Wees je er wel bewust van dat wanneer je iemand gevonden hebt de kans aanwezig is dat je de eerste of tweede confrontatie tussen paard en trainer niet echt leuk zult vinden, omdat er een of twee keer "functioneel fysiek geweld" aan te pas zou moeten kunnen komen. Waarom? Omdat de vicieuze cirkel (zoals Egon benoemde) doorbroken moet worden. Bij een "gezond" paard leg je, als het goed is, de associatie: "gewenst gedrag levert mij een prettige situatie op". Dìt paard moet eerst gaan ervaren dat agressie een voor het paard onprettige situatie oplevert en dat non-agressie een prettige situatie oplevert.

Veel succes ermee.

Gregoor
P.S.: Vergeet niet dat de "moeilijkste" paarden vaak "de beste rijpaarden" worden. Bizar dat de beste paarden vaak bij de slacht belanden!

Nick Altena schreef op vrijdag 3 maart 2006, 20:52:


Dag Nick,
Typisch vragen van "een hoofdmens". Het lijkt erop dat je een absolute zekerheid wilt wat betreft de perfecte omgang met je paard. Laat ik je meteen uit die illusie halen: Die krijg je niet! Jouw omgang met je paard is gewoon gebaseerd op een egocentrische insteek. Ikke, ikke, ikke! De kans is aanwezig dat jouw paard alles wat je met haar onderneemt (hoe goedbedoeld ook) met tegenzin doet. Klote gevoel, hè! Ikzelf verzin altijd de smoes dat ik haar bescherm tegen de roofdieren (verkeer, boze dorpsgenoten wanneer ze door de tuinen heen zou baggeren, etc.). Als tegenprestatie vraag ik haar met mij samen te werken op een manier die ikzelf voor ogen heb en waar zij zelf ook een redelijk grote inbreng heeft.
Ik maak mezelf ook wijs dat ik haar vaak begrijp. Zeker weten doe ik dat natuurlijk niet, maar ik probeer door waarneming in de meest brede zin van het woord een oordeel over haar verstandhouding met mij te vormen. Gisteren zat ik, zoals zo vaak, op de hurken bij haar toen ze aan haar hooi stond te knabbelen. Ze maakt dan altijd geluidjes, die ik bestempel en ervaar als uitingen van tevredenheid. Het kan echter ook zijn dat ze ermee bedoelt: "Rot op, ik ben aan het eten." Ze komt ook altijd hooi oppikken vlak bij mijn hand terwijl ik het hooi wat uitelkaar haal. Liefst raakt ze mijn hand even aan en maakt weer een geluidje. Ik beschouw dit als haar manier van contact zoeken vanuit liefde. Maar misschien bedoelt ze: "Blijf van mijn hooi af! Maar......, zo VOEL ik het niet. Er hangt op die momenten iets in de lucht, dat maakt dat ik het gevoel heb dat we elkaar begrijpen. Gisteren gebeurde er iets dat voor mij en mijn paard heel bijzonder, vind ik (je moet Katy hier eigenlijk voor kennen). Terwijl ik op de hurken bij haar zat stopte ze met hooi eten, kwam met haar mond bij mijn mond en zoende me. Ja, je leest het goed, ze zoende vol op mijn mond en ging weer rustig verder met eten onder het genot van een zacht knorretje.
Wat ik wil zeggen. Liefde en begrip liggen heel dicht bijelkaar. Dus..... wanneer je veel echte liefde geeft aan en ontvangt van je paard is volgens mij de kans groot dat je elkaar redelijk goed begrijpt. Die liefde voel ik diep en volgens mij mijn paard ook. Hoe dieper je elkaars liefde voelt hoe beter je elkaar gaat begrijpen, volgens mij. Maar de kans is aanwezig dat dit klinklare onzin is natuurlijk, want zekerheid heb je nooit! Zit je gewoon de gedachtenspinseld van een gek te lezen en is de kans groot dat jij en ik elkaar niet begrijpen, of toch wel......of niet......of wel.......?

Ik hoop dat je daar als hoofdmens iets mee kunt. Denk niet te veel na, maar neem waar in de meest brede zin van het woord, met onvoorwaardelijke liefde als uitgangspunt !! Wellicht dat het je helpt een (weliswaar onzeker) antwoord te krijgen.

Groeten,
Gregoor

Geertje schreef op zondag 5 maart 2006, 20:19:


Veel paarden worden behoorlijk magerder in de winter. Paarden behoren volgens mijn holistisch dierenarts (ook positief bekend bij Frans en Ilona) in de winter wat magerder te zijn dan in de zomer. Waarom? Moet ik nog eens navragen, maar ik kan me voorstellen dat dit te maken heeft met een andere werking van de spijsvertering in de winter. Dus misschien maak je je te bezorgd.
Is je paard wel acceptabel vrij van wormen? Wellicht eens mestonderzoek laten doen bij de dierenarts. Wanneer een paard veel wormen heeft kan die ook nog wel eens flink vermageren.
Ik denk bovendien dat jouw paard als weidepaard waarschijnlijk wat weinig beweging heeft en dus geen spierontwikkeling. Of rijd je bijna dagelijks? En....ik heb het vermoeden dat jij veel te weinig hooi geeft. Je paard moet minstens drie keer per dag een flinke hoeveelheid hooi krijgen. Liefst zelfs meerdere keren per dag. Je krachtvoer mag je dan behoorlijk minderen.

In een notendop misschien wat aanknopingspunten voor je.

Groet,
Gregoor

Geertje schreef op zondag 5 maart 2006, 20:19:


Oh ja, hooi kun je maximaal 11 maanden bewaren. Daarna zijn de voedingsstoffen eruit.
Groet,
Gregoor

Spirithorses schreef op zondag 5 maart 2006, 23:38:


Hoi Pien, lang niet meer gezien!
Oh, dat rijmt. haha!
Volledig eens met je verhaal. Alles wat jij schrijft is ook mijn interpretatie. Maar..... de uiterlijke signalen van een paard zijn wellicht nog moeilijker op juiste waarde te schatten dan de communicatie "door verbinding" (zoals jij het noemt). Wij nemen aan dat de oren plat in de nek betekent dat...., wij nemen aan dat het zwiepen met de staart betekent dat......, etc.. Ook ik ga uit van de algemene aannames hierover.
We hebben echter bij uiterlijke signalen de neiging om ons alom bekende theoretische model over paardencommunicatie erbij te slepen en op grond daarvan een interpretatie te maken. Risico is dat je andere vorm van communicatie (je verbinding dus) vertroebelt, omdat uiterlijke waarnemingen (ratio) het zo vaak gaan overnemen van onze verbindingscommunicatie (gevoel). En bij uiterlijke waarnemingen blijft het onzeker of we onze paarden ook echt begrijpen. Het blijven aannames.
Bij verbindingscommunicatie blijven het óók aannames, maar ze zijn krachtiger aanwezig en voor mij daarom een sterkere basis om te kunnen beoordelen of ik mijn paard begrijp en mijn paard mij begrijpt.
Ik hoop dat ik nu geen wartaal heb uitgeslagen en dat je het nog kunt volgen.

See you.

Gregoor
P.S.: Er is inderdaad geen betere manier om volledig tot rust te komen dan gewoon naar je beestjes te kijken en daarvan heerlijk te genieten. Al gebeurt er "helemaal niets".

Spirithorses schreef op maandag 6 maart 2006, 20:41:


Ik geloof dat wij elkaar in ieder geval wel begrijpen op wat kleinigheden na misschien. Hinnik, hinnik! haha!
Zoals altijd gaat het om HET TOTAAL en de onderlinge verbanden die je hierbij legt.

Bye,
Gregoor

Piet schreef op vrijdag 10 maart 2006, 18:33:


Welke link?
Wellicht goed om naar "de Nederlandse politie te paard" te sturen.

Gregoor

Snoopy schreef op zondag 12 maart 2006, 18:47:


Dag Anne,

Wanneer ik in jou schoenen zou staan (helaas ben ik zelf inmiddels te oud en min of meer gesettled), dan zou ik zelf een opleidingstrajekt samenstellen en niet kiezen voor een reguliere zgn. alles-in-een-opleiding. Wat dacht je van bijvoorbeeld: een Strasser-opleiding van (binnenkort) drie jaar. Daarnaast een goede klassiek georienteerde maar paardgerichte rij-opleiding ergens bij een "grote naam" in het buitenland. En ergens bij een holistische dierenarts en zelfstudie een opleidingstraject verzorging, anatomie, biomechanica, etc.. En zo kun je nog wel even doorgaan. Keuze genoeg. Gewoon goe d je oor te luister leggen. Wellicht is het niveau van paardgerichte trainers en andere paard-deskundigen in Nederland inmiddels van zo'n hoog niveau dat je een en ander in Nederland kunt doen. Misschien eens met Emiel Voest contact opnemen?

Veel succes en doe vooral wat je wilt in plaats van te luisteren naar een "oude man" die het jammer vindt dat hij pas op 38-jarige leeftijd met paarden in aanraking kwam en met dit "advies" misschien reflecteert op jou wat hij zelf graag had willen doen. haha!

Groeten,
Gregoor

Huertecilla schreef op zondag 12 maart 2006, 22:03:


Ken alleen de naam en weet dat tie als "groot" wordt beschouwd. Jammer dat dit type paardenmensen toch langzaamaan uitsterven. Maar.... ik weet zeker dat er altijd weer nieuwe inspirerende goden opstaan.

Misschien komt tie wel terug als paard om een van zijn opvolgers op te leiden! Zou toch mooi zijn, niet? En HC....Je mag best een traantje wegpinken.

Groet,
Gregoor

Snoopy schreef op zondag 12 maart 2006, 21:38:


Ik weet niet of het iets is. Er zijn vast wel mensen op dit forum, die deze opleiding naar waarde kunnen schatten. Immers niet alles wat zich als holistisch presenteert hoeft goed te zijn.

www.isphorse.com

Groet,
Gregoor

Huertecilla schreef op maandag 13 maart 2006, 12:51:


HaCée,
Behoorlijk ontnuchterende, maar wijze woorden.
Bovendien zijn er maar weinige paard-broodverdieners, die hun principes over paardvriendelijke omgang in stand weten te houden op het moment dat ze zelf geen of te weinig brood verdienen (en zelfs beleg). En dat zeg ik niet als verwijt, maar zuiver als een constatering. Tot nu toe respect voor Pien en Jack!

Gregoor

marjolijn schreef op maandag 13 maart 2006, 16:18:


Je vergeet nog drie belangrijke, nl. lieftst oud, ziekelijk en imp....t. )