Spirithorses schreef op vrijdag 13 januari 2006, 8:48:


Hallo, Pien,
Kan me wel voorstellen dat je je druk maakt over zandkoliek! Ik heb eens midden in de nacht slechts gekleed in onderbroek, T-shirt, rubberlaarzen en zaklamp (oep, nu weet iedereen wat ik in bed draag....nou ja, behalve de rubberlaarzen en de zaklamp dan :) ) met Indy een half uur tot een uur door de bak gelopen omdat ze ineens ongeloofelijke krampen had. Na anderhalf uur durfde ik haar weer alleen te laten, de dierenarts was niet nodig, maar ik heb hem wel direct om 08:00 uur gebeld dat hij beter even langs kon komen.
Op advies van mijn dierenarts heb ik haar 2 dagen lijnzaad gegeven, twee handen vol per keer. Bij Indy kon je goed zien dat ze lichte krampen had, na twee dagen was dat over. In de week erna 2 keer lijnzaad, die week erna 1 keer lijnzaad. Haar krampen waren na die eerste 2 dagen al over. Tegenwoordig geef ik haar 1 of 2 dagen achter elkaar lijnzaad als ik haar erg veel in de bak zie snuffelen en ze enthousiast grassprietjes uit de bak plukt. Zoals gezegd, tot dusver geen problemen meer gehad.
Groeten,
Monique

e m kraak schreef op vrijdag 13 januari 2006, 14:28:


Eh, Egon,
Hoe moet ik dat zien met de magnetron, paard ervoor.........?
Monique

Hallo,
Kwam deze Duitse website tegen. Zij doen aan Strasser, maar mij gaat het om de duidelijke plaatjes (stand hoefbeen in de hoef) e.d..
http://www.gesunde-pferdehufe.de/
Groeten,
Monique

Spirithorses schreef op vrijdag 13 januari 2006, 15:43:


O nee? Kein Problem! Om aan het stereotype beeld te voldoen: In Deutschland ist alles größer! :)
Groeten,
Monique

Spirithorses schreef op vrijdag 13 januari 2006, 16:07:


Hallo, Pien,
Ja, ik durfde dat gelijk te geven. Echt koken doe ik het trouwens niet! Volgens mijn dierenarts gaat het er in eerste instantie om dat de boel slijmerig is en de darmen met een laagje bedekt zodat het zand beter mee naar buiten glijdt. Ik giet er kokend water op en laat het minimaal twee uur staan. Dan kijk ik hoe dik het is en voeg eventueel nog wat warm water toe, zodat het lekker slijmerig is. Bij Indy moet je trouwens uit de buurt blijven als ze zoiets krijgt, dat slurpt en spettert, ongeloofelijk. Ze vindt het erg lekker en likt de emmer eeuwig uit.
Groeten,
Monique

Hallo,
Gisteren wilden mijn collega en ik een uitgebreide buitenrit maken. Halverwege begon Indy ineens links achter moeilijk te lopen. Na uitgebreide inspectie bleek dat ze zich even tevoren toch op een bevroren karrespoor verstapt had. Ze had daar namelijk een zwieper gemaakt en stapte vervolgens gewoon door. Na een tijdje merkte ik dat ze links achter plotseling een kleinere stap maakte. De straal bij de hoefballen was gevoelig. Op vlakke ondergrond zonder mijn extra gewicht liep ze normaal, gelukkig, want we moesten ook nog naar huis.......
Ik heb enkele kilometers naast Indy gelopen en toen nog een stukje op de Haflinger van mijn collega gereden. Mijn collega liep met Indy. Een heel andere ervaring als je altijd op een westernzadel rijdt op een quarterhorse die nauwelijks beweegt en nu plotseling op een "gewoon" zadel met een ontzettend swingende Haflinger onder je! Vooral de stijgbeugels kon ik maar niet aan wennen. Dat zwabbert behoorlijk als je op western-manier op en afstapt en mijn laarzen bleken te kort voor het zadel, die haakten steeds vast.......
Verder was het een fijne tocht, het weer was fantastisch, wel koud maar met een heerlijk zonnetje. Jammer van Indy haar misstap, maar we zijn rustig naar huis gestapt en hebben er goed op gelet wat ze aankon.
Vanmorgen was haar been een beetje dik, maar verder niet warm. De rode kneuzing van de straal was vanmorgen duidelijk zichtbaar, maar minder gevoelig dan gisteren. Ik heb haar nu op een vlak stukje weiland lopen, de bak is momenteel verboden terrein (veel te scherp en te ongelijk met die kneuzing). Op het weiland loopt ze aardig.
Monique

Els Kleverlaan schreef op maandag 16 januari 2006, 11:22:


Hallo, Els!
Wat goed zeg!
Monique