Ans Jondral schreef op dinsdag 10 januari 2006, 10:36:


Hallo,
Wij hebben 4 jaar geleden een "bouwpakket-dubbele-stal" gekocht. Op de laatste foto staat hij, met vanuit de stal gezien rechtdoor de mogelijkheid in de bak te komen en links af het weiland in. Voor de stal hebben we een stuk betegeld ivm blubber. In het linker stalgedeelte slaan we hooi en stro op. Op de vloer van de stal liggen vochtdoorlatende rubber tegels, dus altijd een lekker droge stal, met als leuke bijkomstigheid dat we erg weinig stro gebruiken.
http://www.mijnalbum.nl/Album=KUE7QXLY
Degene die op het rond betegelde gedeelte staat (daar staat in de zomer onze tipi op) is mijn vriend met onze zelfgemaakte baksleep van houtresten, te bezwaren met straatklinkers.
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op dinsdag 10 januari 2006, 12:55:


Even ter aanvulling: Indy staat normaal altijd buiten met de deur van de stal open. Ze kan dus zelf kiezen of ze naar binnen of buiten wil. Op de foto dus even niet, ik had haar net geborsteld en wilde zo gaan rijden. En om te voorkomen dat ze alweer lekker in de blubber zou gaan rollen......
Monique

Wil schreef op dinsdag 10 januari 2006, 11:02:

Hallo, Wil!
Ik wilde graag even toevoegen dat wij langs ons weiland erg hoge eiken hebben staan die in de herfst verschrikkelijk veel eikeltjes en bladeren produceren. Indy knabbelt doodleuk eikeltjes en eikebladeren als ze op het weiland of in de bak staat, ze trekt blaadjes en eikeltjes zelfs van de takken waar ze bij kan of eet ze van de grond. Ze heeft nog nooit last gehad van jeuk of hoefbevangenheid-wellicht dat er ook een bepaalde aanleg moet zijn?
Monique

Tycho schreef op dinsdag 10 januari 2006, 20:46:


Hallo, Joost!
Onder de rubbertegels zit een klinkervloer, die naar achteren afloopt, met een afvoerputje die uitkomt in het slootje achter de stal.
Monique

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 10 januari 2006, 22:02:


Hallo, Els,
Zit net je verhaal te lezen. Wat goed dat je haar hebt gehouden, ja, wie weet waar zo'n paard anders terecht komt. Maar wat vervelend, zeg, erg moeilijk daar uit te komen.......
Een heel verhaal van mij: Mijn paard is van veulen af aan eigenlijk heel gemakkelijk geweest, als ik wel eens hoor wat anderen meegemaakt hebben, dan heb ik echt geluk gehad! Ik heb in dit forum al eens geschreven dat mijn paard mij als veulen eens uit overmoed gedurende een wandeling in de maag getrapt heeft. Mijn reactie was een flinke mep uitdelen met het halstertouw en hard brullen. Ik stond namelijk te vergaan van de pijn op de rand van een diepe sloot te balanceren met een veulen dat gek deed en ik dreigde zo in die sloot in te glijden. Ik heb toen gelijk met de mep iets van "Euh" gebruld (hoe schrijf ik dat?). Ze heeft het nooit weer gedaan, "Euh" was van af dat moment een woord wat duidelijk aangaf dat ze iets heel ergs aan het doen was en ze dat onmiddelijk moest laten........
Raar/gevaarlijk doen bij longeren heb ik ook eens gehad. Toen stond haar iets niet aan en probeerde ze met platliggende oren in mijn richting te trappen, in volle gallop, idioot bokkend, echt heel gevaarlijk uitziend. Ze kwam toen gevaarlijk dichtbij, ze reageerde niet op "naar buiten", ze weigerde te wijken en ik zag een hoef langs mijn hoofd flitsen. Daar krijg je toch een raar gevoel van in je maag en knikkende knien. Ik heb haar toen ook een flinke mep met de zweep gegeven, waar ik overigens ook onmiddelijk weer spijt van had, ik mep alleen uit hoge nood. Maar wat moet je in zo'n situatie..... Ik heb gelijk met de mep heel hard "nee" gebruld en heb haar wild zwaaiend met mijn armen weggejaagd en haar kluiten zand achterna gegooid. Ze heeft nu nog wel eens heel enkel dat haar iets niet aanstaat en ze dat met een boze blik laat zien en ze even dreigt. Ik hoef nu alleen maar "euh" of "nee" te zeggen, dan houdt ze gelijk op. Dit komt gelukkig erg zelden voor, mijn paard is normaal ontzettend lief en wil graag haar best doen, maar ze heeft van diverse idioten die een rol in haar verleden gespeeld hebben een rare kronkel overgehouden, dat uit zich wel eens op zo'n manier. Maar goed, ik weet dat en ik kan er mee omgaan.
Clikkeren vind ik op zich wel erg interessant, dat idee met die wortel wegtrekken is echt erg revolutionair, nog nooit eerder van gehoord!
Ik blijf toch maar gewoon "euh" of "nee" zeggen als ze rare dingen doet :) , dat werkt bijvoorbeeld ook als ze vindt dat bekappen te lang duurt en even stiekum in mijn knieholte knijpt of aan mijn jas plukt. Samen met een streng opgeheven vinger werken die woorden echt wonderen. Ze werken zelfs als ze mij niet ziet, ze staakt haar bezigheden en gaat ze meestal ergens anders staan om "onschuldig" te dutten.
Bovenstaande komt misschien erg zielig over, maar ze vertoont geen angst, ze houdt gewoon heel snel op met die bezigheden die ik afkeur. Ik kan haar daarna ook gewoon vastpakken, ze laat zich aaien en doet niet schrikachtig. Goed (wenselijk) gedrag beloon ik met "goedzo" en een lekkere wortel en kriebelen op speciale plekjes waarbij zij mij ook af en toe mag kriebelen. Verkeerd gedrag straf ik met "euh" of "nee", en dat werkt bij haar. Een primitieve variant van clikkeren zo te zeggen, he Piet :) "nee" of "goedzo" in plaats van "wortel wegtrekken" of "klik". Echt niet kwaad bedoeld hoor, Piet! Ik heb groot respect voor mensen die met die methode zo'n goed contact hebben met hun paard! Het is erg belangrijk dat je je paard op de een of andere simpele manier duidelijk kan maken wat wel en niet kan/mag. Heb ik na Indy ooit een ander paard, wil ik clikkeren zeker proberen! Voor jou Els, is clikkeren misschien wel wat, misschien dat je een beter contact/verstandhouding kunt opbouwen?
Veel succes,
Groeten,
Monique

Piet schreef op donderdag 12 januari 2006, 11:23:


Hallo Piet!
Dat met dat worteltje wegtrekken heb ik ook nog eens overdacht, Indy zou erg boos worden en niet begrijpen waarom ze de wortel niet krijgt. Ze kan het best hebben als er ergens een wortel klaar ligt of als ik wortels in mijn zak heb. Ik kan haar dan ook zonder lijn longeren. Ze weet dat ze een stukje krijgt als ze iets goed doet en daar doet ze het dan ook voor. zelfbediening is er natuurlijk niet bij, maar dat doet ze ook niet. Ze is wel eens zo gehaaid dat ze een oefening herhaald als ze nog een stukje wil en je dan lief aankijkt. Dan krijgt ze natuurlijk niets! Al is het wel erg aandoenlijk om te zien.....
Terug naar worteltje wegtrekken: Wellicht dat het op de juiste manier toegepast bij bepaalde gevallen resultaat geeft. Maar dan denk ik: die wortel moet wel ergens (dichtbij) klaar liggen om weggetrokken te worden, anders ziet ze niet eens dat die weggetrokken wordt. Indy zou die wortel gelijk in de gaten hebben en er volledig geobsedeerd door zijn, ze is gek op wortels......
Voor zoiets als bijten, bijvoorbeeld een paard dat bij hoeven uitkrabben standaard even vernijnig in je achterwerk hapt, zou ik ook mijn elleboog paraat houden. Happen = neus stoten, dus volgens mij ook de kortste klap, Piet!
Indy heeft in het verleden wel eens neiging gehad over het tussenschot in de stal met haar hoofd dreigend heen en weer te weven als ik niet snel genoeg met iets over de brug kwam. Even een hark tegen tegen het schot zetten...... Indy bewoog haar hoofd weer dreigend opzij, hark prikte in de neus, viel ook nog om en maakte herrie. Het duurde een hele tijd voordat ze weer zo brutaal over het schot dreigde, ze bleef netjes op gepaste afstand.
Monique

Edith Hartog schreef op woensdag 11 januari 2006, 19:14:


Beste Edith,
Wat erg, ik leeft met je mee.
Heel veel sterkte.....
Monique

Ilona Kooistra schreef op vrijdag 13 januari 2006, 1:33:


Hallo, Ilona,
Indy heeft vorig jaar enkele keren een (gelukkig) milde zandkoliek gehad. Ze plukt graag grassprietjes uit de bak en eet ze met zand en al op.
Aan de mest kon je niets zien, geen waterige mest. De koliek uitte zich steeds 's nachts. Ze werd dan onrustig en begon heen en weer te denderen: stal-bak-stal-bak-stal.... Je kon zien dat ze haar buik krampachtig samentrok. Met haar lopen gaf een goed resultaat, binnen 10 minuten en enkele winden later was ze weer rustig en waren de krampen weg. Volgens mijn dierenarts kreeg ze toch wel veel zand binnen, het zand 'zakte s nachts in de darmen naar beneden omdat ze altijd ligt te slapen en dan kreeg ze krampen. Ik heb op advies van mijn dierenarts twee handvol lijnzaad in kokend water geweekt totdat het slijmerig werd en haar dat gevoerd.
Ze krijgt het nu alleen nog maar als ik zie dat ze haar buik weer samentrekt. Tot dusver is het goed gegaan en heeft ze geen zandkoliek meer gehad. Ik heb wel van hem een middel voor noodgevallen gekregen: "Colosan", toe te dienen als een wormkuur. Het werkt ontkrampend en verzachtend. Ik vind het wel prettig dat ik in een accuut geval ook zelf gelijk iets kan doen en niet hulpeloos op mijn dierenarts moet wachten.
Groeten,
Monique

Spirithorses schreef op vrijdag 13 januari 2006, 8:48:


Hallo, Pien,
Kan me wel voorstellen dat je je druk maakt over zandkoliek! Ik heb eens midden in de nacht slechts gekleed in onderbroek, T-shirt, rubberlaarzen en zaklamp (oep, nu weet iedereen wat ik in bed draag....nou ja, behalve de rubberlaarzen en de zaklamp dan :) ) met Indy een half uur tot een uur door de bak gelopen omdat ze ineens ongeloofelijke krampen had. Na anderhalf uur durfde ik haar weer alleen te laten, de dierenarts was niet nodig, maar ik heb hem wel direct om 08:00 uur gebeld dat hij beter even langs kon komen.
Op advies van mijn dierenarts heb ik haar 2 dagen lijnzaad gegeven, twee handen vol per keer. Bij Indy kon je goed zien dat ze lichte krampen had, na twee dagen was dat over. In de week erna 2 keer lijnzaad, die week erna 1 keer lijnzaad. Haar krampen waren na die eerste 2 dagen al over. Tegenwoordig geef ik haar 1 of 2 dagen achter elkaar lijnzaad als ik haar erg veel in de bak zie snuffelen en ze enthousiast grassprietjes uit de bak plukt. Zoals gezegd, tot dusver geen problemen meer gehad.
Groeten,
Monique

e m kraak schreef op vrijdag 13 januari 2006, 14:28:


Eh, Egon,
Hoe moet ik dat zien met de magnetron, paard ervoor.........?
Monique

Hallo,
Kwam deze Duitse website tegen. Zij doen aan Strasser, maar mij gaat het om de duidelijke plaatjes (stand hoefbeen in de hoef) e.d..
http://www.gesunde-pferdehufe.de/
Groeten,
Monique

Spirithorses schreef op vrijdag 13 januari 2006, 15:43:


O nee? Kein Problem! Om aan het stereotype beeld te voldoen: In Deutschland ist alles größer! :)
Groeten,
Monique

Spirithorses schreef op vrijdag 13 januari 2006, 16:07:


Hallo, Pien,
Ja, ik durfde dat gelijk te geven. Echt koken doe ik het trouwens niet! Volgens mijn dierenarts gaat het er in eerste instantie om dat de boel slijmerig is en de darmen met een laagje bedekt zodat het zand beter mee naar buiten glijdt. Ik giet er kokend water op en laat het minimaal twee uur staan. Dan kijk ik hoe dik het is en voeg eventueel nog wat warm water toe, zodat het lekker slijmerig is. Bij Indy moet je trouwens uit de buurt blijven als ze zoiets krijgt, dat slurpt en spettert, ongeloofelijk. Ze vindt het erg lekker en likt de emmer eeuwig uit.
Groeten,
Monique

Hallo,
Gisteren wilden mijn collega en ik een uitgebreide buitenrit maken. Halverwege begon Indy ineens links achter moeilijk te lopen. Na uitgebreide inspectie bleek dat ze zich even tevoren toch op een bevroren karrespoor verstapt had. Ze had daar namelijk een zwieper gemaakt en stapte vervolgens gewoon door. Na een tijdje merkte ik dat ze links achter plotseling een kleinere stap maakte. De straal bij de hoefballen was gevoelig. Op vlakke ondergrond zonder mijn extra gewicht liep ze normaal, gelukkig, want we moesten ook nog naar huis.......
Ik heb enkele kilometers naast Indy gelopen en toen nog een stukje op de Haflinger van mijn collega gereden. Mijn collega liep met Indy. Een heel andere ervaring als je altijd op een westernzadel rijdt op een quarterhorse die nauwelijks beweegt en nu plotseling op een "gewoon" zadel met een ontzettend swingende Haflinger onder je! Vooral de stijgbeugels kon ik maar niet aan wennen. Dat zwabbert behoorlijk als je op western-manier op en afstapt en mijn laarzen bleken te kort voor het zadel, die haakten steeds vast.......
Verder was het een fijne tocht, het weer was fantastisch, wel koud maar met een heerlijk zonnetje. Jammer van Indy haar misstap, maar we zijn rustig naar huis gestapt en hebben er goed op gelet wat ze aankon.
Vanmorgen was haar been een beetje dik, maar verder niet warm. De rode kneuzing van de straal was vanmorgen duidelijk zichtbaar, maar minder gevoelig dan gisteren. Ik heb haar nu op een vlak stukje weiland lopen, de bak is momenteel verboden terrein (veel te scherp en te ongelijk met die kneuzing). Op het weiland loopt ze aardig.
Monique

Els Kleverlaan schreef op maandag 16 januari 2006, 11:22:


Hallo, Els!
Wat goed zeg!
Monique