Mandy Taal schreef op maandag 9 januari 2006, 11:59:

Ik zou Hans nog eens bellen en vragen of hij nog eens komt kijken. De hiel verlagen is altijd goed. Een veearts of wie dan ook kan pas echt iets zeggen als er foto's van gemaakt zijn.
Is de zool plat?

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

Els Kleverlaan schreef op maandag 9 januari 2006, 14:35:


Ja, maar Els, die paarden staan 's nachts op stal en krijgen krachtvoer.
Meestal daalt het fructaangehalte van het gras 's nachts, dus lijken me de pieken in de bloedsuikerspiegel hoger bij een stalpaard dan bij een 24 uurs weidepaard.
Volgens mijn gevoel komt bevangenheid juist veel meer voor bij paarden die 's nachts op stal staan dan bij dieren die altijd buiten lopen?
Piet

Spirithorses schreef op maandag 9 januari 2006, 16:46:


Neej man, Pien maaaann!:) het ging erover of een paard meer fructaan kon verwerken als het weer is als vandaag, dus wanneer er ook meer fructaan in het gras zit.
enne, trouwes , hoe kan het bij jullie aanhoudend regenen bij min 3?
Hier sneeuwt het dan hihihi

Spirithorses schreef op maandag 9 januari 2006, 20:25:


Heb je mijn borst wel eens gezien Pien! en gekweekte vetlaag is er ook hoor :)

ff serieus: We hebben nu aardig wat heen en weer geschreven hoe het nou zit met dat fructaan. Ik heb niet een echt bevredigend antwoord gelezen. We denken dit, we verwachten dat.....
Het lijkt erop dat niemand 100% precies weet of kan voorspellen op welk moment er voor een bepaald paard echt gevaarlijke omstandigheden zijn.

Piet

Spirithorses schreef op maandag 9 januari 2006, 21:50:


Helemaal mee eens Pien, maar kun je dat ongestraft negeren.... ik probeer alleen het ding te begrijpen.
Wat is het werkelijke gevaar van een zeer hoge index. Is het echt zo gevaarlijk, dat mensen hun paard niet meer in de wei kunnen zetten. Zoals nu blijkbaar gebeurt
Waarom gaan die standen op dit moment weer naar beneden , waar blijft dan dat fructaan als het gras niet groeit. enz. enz.
Je hebt mijn oorspronkelijke vraag niet gelezen denk ik.

Piet

Fred Emmerig schreef op maandag 9 januari 2006, 23:18:


Prachtig verhaal en leuk dat je goede resultaten behaalt. Veel succes voor de toekomst!

Ik heb ook nog wel een positief verhaal. Zaterdag kwam de eerste gediplomeerde hoefsmid als natuurlijk bekappen cursist.
Een jongedame uit Puttershoek, onder Rotterdam.
Haar naam is Sylvia Roubos, ( inmiddels staat ze in de lijst) je kon goed zien dat zij enorm ervaren met haar gereedschappen was. Heel enthousiast was ze over de zienswijze van natuurlijk bekappen. Het grootste verschil vond ze de stand van de hielen. Maar ze deed het perfect en ik verwacht dat ze met de kennis die ze al had een heel goede natuurlijk bekapper zal zijn.

Sylvia, als je dit leest:
veel succes en veel paardenklanten op blote voetjes!

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

Christel Provaas schreef op dinsdag 10 januari 2006, 15:27:


Het kan ook zo zijn dat je paard een keer plaste en toen prompt zijn voer kreeg. Hij heft toen mogelijk gedacht hee!! Als ik haar zie..... en ik plas...... krijg ik voer. Dat houden we er in!
Piet

Monique Meijer schreef op woensdag 11 januari 2006, 13:38:


Hoi Monique, eerlijk gezegd lijkt het me helemaal niks. Iets negatiefs verbinden aan zoiets positiefs als clikkeren.
Ik denk dat jouw uitingen van "NEE!!!" of ""Euh, of van mijn part " Ben Je Nou Helemaal Belazerd" veel beter werken. Je geeft dan met je lichaam, je blik en je stem en het volume van je stem aan dat er iets geflikt wordt waar je het helemaal niet mee eens bent.
Ik zou als dat niet blijkt te werken ook helemaal niet te beroerd zijn om mijn elleboog uit te laten schieten. Weliswaar in dit geval zonder boos te zijn, maar dat die snurker wel weet dat als hij mij probeert te bijten, hij op de een of andere manier ineens een zere neus heeft, dus dat ie dat de volgende keer beter niet meer doet.
Dus een "ja" signaal geven ( met andere woorden "Dat heb je goed gedaan") en het paard dan maar uit laten vogelen dat ie et blijkbaar toch niet zo goed gedaan heeft doordat heel zeikerig het stukje wortel terugetrokken wordt, zie ik helemaal niet zitten.
Voor mij zou het juist een aanleiding zijn om te gaan bijten :)
In ieder geval zie ik het als heel oneerlijk tegenover je paard.
Moet Alexandra Kurland me maar eens haarfijn uitleggen, hoe ze dat ziet dan.
Piet

jose schreef op woensdag 11 januari 2006, 16:56:


Dat vind ik zo langzamerhand een interessante stelling worden:
"Gras, daar zit in deze periode niks meer in."
Is dat zo? Wat zit er dan niet meer in? Suikers in ieder geval wel en het is nog steeds groen. Mijn paarden zijn helemaal gek op gras, in hun eigen wei hebben ze niet meer, maar als ik op plekken kom waar wel gras staat, eten ze er maar wat graag van.
Ik weet het, we zeggen het allemaal, maar is dat nou werkelijk wel zo?
Zit er werkelijk niks meer in?

Piet

audrey schreef op woensdag 11 januari 2006, 12:29:


Waar in Belgie woon je Audrey?
Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

Annemieke B schreef op woensdag 11 januari 2006, 17:45:


Nee, we volgen niet de methode van Dr.Strasser.
Onze methode is gebaseerd op o.a. Jamy Jackson en Pete Ramey en aangepast aan Nederlandse omstandigheden.
Ik heb zeer veel respect voor alle mensen die werken volgens de richtlijnen van Dr. Strasser. Er zijn ongelooflijk veel paarden mee van de slacht gered.
We denken echter met natuurlijk bekappen (en de praktijk geeft ons steeds meer gelijk,) een manier van werken gevonden te hebben die we elke particuliere paardenhouder kunnen aanleren, zodat het resultaat door het zeer regelmatig onderhoud, wat alleen de eigenaar kan, minimaal hetzelfde zal zijn.
Namelijk, een gezond paard op zeer gezonde hoeven.

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

Michiel schreef op woensdag 11 januari 2006, 23:56:


In het 1 ste boek van Alexandra Kurland gebruikt ze bij bijten, een klik-straf signaal. Het omgedraaide dus van Klik-beloon signaal.

Dit straf signaal heeft ze opgeladen met het stiekum wegtrekken van een wortel aan een draadje, terwijl het paard wou toehappen. Dit een paar keer doen in aanwezigheid van het geluid, en dan toepassen bij het bijten.

Als het paard wil gaan bijten, dan iemand anders dit geluid laten maken. Het paard stopt direct zijn poging ... in het boek. Dit een aantal weken goed bijhouden, totdat het gedrag geheel weg blijf.

Michiel

Ok Michiel, hierboven staat je antwoord. Ik heb het inderdaad gedeeltelijk vanuit mijn menselijke invalshoek geschreven.
Als ik het goed zie is het een vorm van shapen. Het zal niet meevallen om dit te oefenen als je geen paard hebt dat bijt :)
Toch vraag ik me af of je het moet willen dat je gaat inbreken in het begrip click-beloon. Hoewel mensen die onregelmatig belonen daar natuurlijk ook niet zuiver in zijn.
Het wegtrekken van de beloning verandert voor mij het begrip het positieve belonen en het verkeerde negeren, omdat die klik ertussen zit.
En dan kun je zeggen: "maar wat moet je dan met die elleboog?"
Ja inderdaad,..... als ik iets negatiefs moet doen, ben ik niet aan het clikkeren.
Eens kijken of Inge misschien haar licht hierop wil laten schijnen.
Piet

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 10 januari 2006, 13:28:


Hoi Els,
ik kreeg een heel snel mailtje Van Inge.
De tekst luidt als volgt:
11 of 18 maart (staat nog niet vast) geef ik een introductieclinic in Alkmaar, dan kan ik haar als ze dat wil eventueel op weg zetten - dan moet ze even Thea van Tiel contacteren: vantiel@quicknet.nl .

Hoop dat je er wat aan hebt,

Piet

janna schreef op donderdag 12 januari 2006, 10:57:


Zool hol (dunner)en straal weg snijden doet een smid om toch nog een klein beetje hoefmechanisme te kunnen bevorderen. Een paard wat regelmatig over straat of harde ondergrond loopt zal door slijtage zelf de hoogte van de straal bepalen. Daar hoeven we helemaal niks aan te doen.
Een zool waar niet ingesneden wordt heeft niet de neiging om zich daar tegen te verweren door dikker te worden.
Ik denk dat een paard wat eenmaal goede holle zolen heeft, met de hielen op de juiste hoogte en een sterke verbinding tussen hoefbeen en hoefwand, met voldoende beweging op een harde ondergrond geen platte zolen, m.a.w. zwakke hoeven , meer krijgt.
Om een platte zool te krijgen moet de witte lijn loslaten en/of de hoefwand veel te lang zijn zodat deze zal gaan wijken

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

jose schreef op donderdag 12 januari 2006, 10:59:


Ik begrijp niet zo goed waarom dat met zo een omweg moet. Als je toch besluit tot oog om oog, tand om tand, waarom dan tegen zijn been schoppen?
Ten eerste kun je daar niet altijd bij en er gaat tijd overheen.
Waarom niet je paard tegen je elleboog aan laten lopen, zodat hij de neus stoot onder het mom: actie is reactie?

Piet