Peter Donck schreef op zondag 18 december 2005, 14:43:


Maar in de natuur legt een paard nooit zo een afstand op die snelheid in één keer achter elkaar af. Alhoewel roedels wolven jagen geloof ik wel op een manier waarbij ze hun prooi uitputten. Weet ik echter niet zeker.
Doorgaans is het een korte, snelle ren, daarna weer grazen.

Groetjes,
Sandra

Ik veroordeel niemand. Ik vroeg mij af. En als ik maar enigzins het idee heb dat Bright het niet aankan houd ik ermee op. Als ik maar het flauwste vermoeden heb dat ze last heeft van haar rug rijd ik niet meer met haar.
Het was fout van mij om HC als voorbeeld aan te halen. Hij zette mij echter aan het denken.
Ik wilde eigenlijk een bredere discussie op gang brengen. Namelijk hoe in het algemeen binnen de sport paarden worden misbruikt. Op plekken waar we andere mensen aangeven voor dierenmishandeling accepteren we van alles als er de noemer sport opgedrukt staat. Ik bedoel nu dat extreme geval van die Fasnatrail.
Dat was mijn bedoeling. Sorry iedereen als ik iemand gekwetst heb. Laten we er verder maar over ophouden.

groetjes,
Sandra

Sandra Boshuizen schreef op maandag 19 december 2005, 10:30:


Trouwens bedankt voor je opmerking over endurance met koudbloeden. Ik ga dus geen endurance rijden. Is niet verstandig.

Dat begreep ik, dat je mij niet vertelt dat ik geen endurance kan rijden met een Tinker. Je hebt mij wel aan het denken gezet. Je hebt gewoon gelijk. Ik geniet zelf trouwens heel erg van de manier waarop ik met Bright bezig ben. En ik heb zelf het idee dat zij het ook leuk vind. Gisteren een klein rondje gereden om het nieuwe zadel uit te proberen. Wilde ze niet terug naar huis! Oortjes omhoog en lekker rennen. Gekke trien. Maar ik voel me heel eerlijk gezegd al schuldig als ik op haar rug klim. Ik zie haar meer als mijn maatje dan als vervoermiddel. We vormen gewoon een heel vreemde kudde met zijn tweetjes. En ik heb echt geen idee in hoe verre ze last heeft van die doorgezakte rug. Dat is één van de redenen dat ik met een hartslagmeter rijd. Ik denk dat ik zo een beetje in de gaten kan houden of ze zich lekker voelt. Of ik haar niet overvraag.

Groetjes,
Sandra

epona schreef op maandag 19 december 2005, 11:18:


Ik denk dat dat heel belangrijk is om in ons achterhoofd te houden. Ik denk dat het daarom in topsport toch vaak mis gaat. Sommige mensen zijn zich er niet voldoende van bewust dat een paard liever dood neervalt dan dat hij zijn baasje teleurstelt. Ik kan mij niet voorstellen dat de mensen die hun paard aan het infuus moeten hangen omdat het zwaar overbelast is geweest dat met opzet doen. Ze houden denk ik net zoveel van hun dier als wij.
Als we er maar vaak genoeg over praten verspreidt dit ideee zich vanzelf en kunnen we misschien een nieuwe beweging van paardbewustzijn in gang zetten. Net zoals nu paarnatuurlijk opkomt.

Groetjes,
Sandra

Sandra Boshuizen schreef op maandag 19 december 2005, 11:46:


Net zoals nu paarnatuurlijk opkomt.

Oeps, sorry, ik zag bij het nalezen het foutje. Paar natuurlijk is ook geen verkeerde gedachte maar ik bedoel paard natuurlijk. Natuurlijk.

Groetjes,
Sandra

Wist ik niks van. Waar vind ik daar wat over?

Groetjes, Sandra