van lennep schreef op donderdag 1 december 2005, 18:58:


Gefeliciteerd! Wat goed zeg!
Monique

Huertecilla schreef op vrijdag 2 december 2005, 9:40:


Hallo,
Even een opmerking terzijde: Als ik de paardjes bekijk valt me bij "Colina" op dat ze na 5 maand plotseling links achter een wit voetje blijkt te hebben. Dat is dus absoluut niet hetzelfde paard....
http://www.american-flex.com/One%20saddle.htm
Monique

Piet schreef op vrijdag 2 december 2005, 9:53:


Hallo Piet,
Kun je misschien een link plaatsen? Ik zou er graag over lezen maar ik kom er niet in!
Bedankt,
De andere Monique

Hallo,
Indy heeft vijf jaar lang problemen gehad met haar rechter schouder (trap van een ander paard). Daardoor kon ik haar moeilijk rechtsom laten lopen op kleine voltes, omdat ze om de haverklap door haar schouder heen klapte. Ze huppelde dan bovendien met haar rechter achterbeen en maakte een korte stap, zichtbaar in alle gangen, maar vooral in draf. In gallop sprong ze steeds verkeerd aan of gekruisd en liep met haar hoofd in de lucht, rug doorgedrukt. Linksom en rechtdoor was geen enkel probleem, dan hield ze haar hoofd ontspannen. Rechtdoor kon ze wel in haar moeilijke gallop aanspringen, in een volte niet. Daarbij kwamen ook nog om de haverklap hoefzweren en peesproblemen.
Haar hoeven bekap ik sinds een jaar natuurlijk, haar hoefzweren zijn gelukkig verleden tijd. Sinds een paar weken zie ik bovendien dat ze niet meer met haar hoofd gooit als ze door blubber loopt en dat ze in stap met haar achterhoeven de afdruk van haar voorhoeven raakt. Ze strekt haar benen beter in draf en huppelt niet meer zo erg. Haar pezen zijn duidelijk te voelen en niet meer dik met rare knobbels. Bij het rijden merk ik nu dat de "vooraandrijving" langzamerhand vervangen wordt door "achteraandrijving". Ik heb ook niet meer het idee dat ik na een tijdje scheef kom te zitten (naar links hang). Allemaal heel erg positief dus, hier heb ik niet op durven hopen, ik was al blij dat de hoefzweren en peesproblemen opgelost waren!
Maar mijn paard had bij rechtsom longeren nog grote problemen met buigen en liep met haar hoofd naar buiten gekeerd op de volte. Ze maakte zich er het liefst met een razende gallop van af. Ik kan mij goed voorstellen dat ze daar zoveel moeite mee heeft, ze heeft jarenlang op een verkeerde manier haar lichaam belast.
Met veel massage en strekoefeningen heb ik haar wel wat soepeler gekregen, en met in de linker hand een longeerzweep en met de rechter hand haar aandacht trekkend (zonder longeerlijn) krijg ik haar nu wel in een zekere buiging zodat ze in stap goed loopt. In draf lukt dit ook al af en toe, maar ik zie dat het haar wel meer moeite kost om te ontspannen. Ze huppelt de eerste rondes, daarna niet meer. Ze stapt achter al wat ruimer en kan ook beter overstappen. Mijn therapeut gaf het advies haar beide kanten op elke dag enkele minuten (na goed opwarmen) flink uitgestrekt te laten draven. Dit gaf dus al veel resultaat! Ze wil graag lopen en draagt haar hoofd steeds vaker op een ontspannen manier, de stappen worden groter, het huppelen wordt minder. Ik ben nu ongeveer een maand hiermee bezig.
Tot nu toe gebruik ik dus massage, strekoefeningen, uitgestrekt op de volte laten draven en haar bewust haar lichaam op de volte laten buigen in stap en draf. Hebben jullie tips met welke oefeningen ik het beste Indy haar achterhand vanaf de grond los kan maken? Ik wil dit graag zelf doen omdat Indy vreemde mensen niet vertrouwd.
Bedankt,
Monique

Huertecilla schreef op vrijdag 2 december 2005, 12:27:


Hallo Huertecilla,
Dat paarden minder hoog opgooien naarmate ze het onderbeen verder onderzetten, daar ben ik het niet mee eens. Mijn paard, een Quarterhorse, treedt achter niet ver onder (blijft ook bij een snellere draf ruim van de afdruk van de voorhoef vandaan en toch gooit ze absoluut niet hoog op. Ook beginnelingen kunnen zonder problemen op haar blijven zitten. De Haflinger van mijn collega stapt in draf precies in de afdruk van de voorhoef en dat hobbelt behoorlijk als je niet gaat lichtrijden.
Of heb ik je stelling niet goed begrepen? Hoor het graag, vind dit een erg interessant gegeven.
Monique

Piet schreef op vrijdag 2 december 2005, 13:05:


Hallo, Piet,
Het gaat mij niet om het bevestigen, ik kan Indy prima met "goedzo meisje" of een aai bevestigen dat ze het goed doet, daar hoef ik echt niet voor te clickeren! De bevestiging van haar kant dat ze begrepen heeft dat ze het goed doet zie ik in haar ogen, haar houding!
Ze doet ontzettend haar best uit te voeren wat ik graag wil, ookal lukt het soms niet goed, ik kan haar prima duidelijk maken dat ze op de goede weg is. Het gaat mij dan ook puur om lichamelijke oefeningen. De wil en het begrip heeft Indy absoluut, ze kan haar lichaam alleen nog niet zo goed meekrijgen en met dit soepel worden wil ik haar helpen met gerichte oefeningen. Misschien heb je daar nog tips voor?
Dank je wel.
Monique

Piet schreef op vrijdag 2 december 2005, 13:22:


Hallo Piet,
Ik begrijp dat jij veel resultaten boekt met clickeren, maar zoals gezegd de communicatie tussen Indy en mij gaat prima! Het gaat kort samengevat om "wel willen maar niet kunnen", ivm slecht ontwikkelde spieren e.d. aan een kant! Indy kan nog zo graag aan mijn wensen willen voldoen, als ze een lichamelijke beperking heeft, dan lukt dat ook met clickeren niet! En daar gaat het mij om.
Ter vergelijking: Op een personeelsuitje heb ik eens de skileraar omver geskied omdat ik volgens hem best een bocht naar rechts kon maken, gewoon proberen. En hoe ik geprobeerd heb. Hij ondertussen aanwijzingen geven, enkele seconden later lag op zijn rug en ik zat erboven op - hij nog aardig boos ook. Lekker op een natte kunstgrasbaan, brrrrr! Tja, mijn rechter knie is zwak door een oude judo blessure - dat kun je niet compenseren door (absoluut niet kwaad bedoeld hoor!) een "klikje" op het moment dat ik de bewegingen maak die bij rechtsaf horen. Ik weet dat ik naar rechts moet, maar ik kan het lichamelijk niet omdat ik niet veel gewicht op mijn rechter knie kan zetten. Je begrijpt dat ik sinds die tijd niet meer ga skien, nou ja, alleen nog bij aantrekkelijke skileraren......
Neemt niet weg dat ik wel geinteresseerd ben hoe clickeren nu eigenlijk werkt. Ik ken het tot dusver alleen bij honden, bij paarden heb ik het zelf nog nooit gezien. Misschien kun je me dat eens uitleggen? Ben benieuwd!
Groeten,
Monique die alleen nog met aantrekkelijke skileraren gaat skien

Hallo, Piet!
Heb het voorgaande maar weggehaald, want er was geen ruimte meer. Bedankt voor je heldere voorbeeld. Het gaat dus om de timing, want ja, hoe wil je met een lekker worteltje belonen als het paard goed aanspringt in gallop, dan moet je wel heel hard kunnen rennen, je bent toch altijd te laat. En beloon je dan wel dat wat je eigenlijk wilde. Een interessante methode, daar ga ik binnenkort wel iets over lezen, als ik wat meer tijd heb!
Vanmiddag heb ik Indy weer gelongeerd, en zo te zien krijgen we de lichamelijke problemen steeds beter onder controle. Ze kan zich beter buigen en ze was vanmiddag ook in staat op commando de circel groter of kleiner te maken. Zo langzamerhand wordt ze toch wat soepeler. Maar ik zie dat ze heel erg naar bevestiging zoekt of ze het goed doet. Zeg ik "goedzo" buigt ze haar hals en likt ze haar lippen, dus ik denk dat mijn boodschap wel overkomt.
Met betrekking tot je voorbeeld: Bij nader inzien heeft mijn trainer onbedoeld ook aan een soort symptoom-bestijding gedaan: Indy mooi gebogen aan een los teugeltje laten lopen, terwijl de achterhand niet veel meer deed dan er achteraan lopen. Het zag er erg ontspannen uit, maar de kracht achter miste. Nu zie (en voel) ik veel meer kracht.
Verder laat ik het hier maar bij, want ik zag ook al dat ik op het verkeerde forum zit........ In ieder geval bedankt voor je uitleg en ik zal goed om de timing denken en Indy met "goedzo" op het juiste moment belonen! De worteltjes en appeltjes volgen later wel!
Monique

Natasja Cornelissen schreef op woensdag 7 december 2005, 12:24:


Hallo,
Dat heb ik ook ervaren. Steeds als ik naar mijn veulen toeging had ik een blauwe jas aan. Ze kwam er dan steeds hinnikend aangalopperen. Toen kwam ik eens met een rode bodywarmer. Ze vond dat erg vreemd, ik was het (geur/stem), maar toch ook niet (kleur). Ze moest mijn body warmer eerst uitgebreid onderzoeken. Ik ben toen vaak met andere kleuren kledingstukken naar haar toegegaan. Als ik met blauw kwam, kwam ze onmiddellijk zonder dat ik haar moest roepen, met een andere kleur bleef ze eerst staan kijken en kwam pas aanrennen als ik haar riep.
Hetzelfde ook met blauwe auto's. Toen ze door had dat ik (met lekkere appeltjes) uit dat blauwe ding kwam, waren blauwe auto's erg interessant en liep naast de auto (achter de omheining) mee. Toen volgde een andere auto, een grijze. Ik moest dan eerst via het raampje haar naam roepen, dan pas liep ze mee.
Ben benieuwd ook benieuwd naar een verklaring.
Groeten, Monique

Sandra Boshuizen schreef op woensdag 7 december 2005, 15:12:


Nog een voorbeeld: Mijn konijntje, in geld uitgedrukt bijna niets waard, gekregen van een buurjongetje die er vanaf wilde, maar voor mij onbetaalbaar. Dat beestje is veertien jaar geworden en heeft aan het eind van zijn leven naar verhouding behoorlijk veel geld gekost bij de dierenarts. Daar had ik ook een heel regiment konijnen voor kunnen kopen. Maar dat had ik er gewoon voor over.
Monique

Hoefsmid Rik schreef op donderdag 24 november 2005, 0:03:


Hallo, Rik!
Hieronder nog even wat foto's van 10 december 2005 ivm het hoornscheurtje. Er zat gelukkig geen troep onder, de hoef moet nog een klein stukje doorgroeien, dan is die helemaal vernieuwd - eindelijk!
Zoals je ziet heb ik flink zitten raspen om haar hoef rond te krijgen. Van boven gezien is haar hoef tot aan het hoefscheurtje mooi rond en gelijkmatig, onder het hoefscheurte wijkt haar hoef nog naar buiten, maar dat wordt elke keer beter. Op die plek waar het hoefscheurtje zit is in de zool een witte plek zichtbaar. Op die plek zat ook een knik in de hoefwand, die helemaal van boven naar beneden liep. Aan de andere kant van de hoef zat ook zo'n knik waardoor de hoef een blokvorm kreeg. In de zool ontstonden op de plaatsen van de knik behoorlijke grote witte plekken van erg zacht hoorn, waar dus ook regelmatig steentjes in vast gingen zitten. Nu heeft alleen het onderste gedeelte nog die rare blokvorm, vandaar dus die onregelmatige raspsporen om de hoef rond te maken.
Haar achterhoeven waren aan de binnenkant bol en aan de buitenkant hol - daar kan ik nu ook een rand voelen die nog wijkt, maar de rest is gelukkig mooi recht! Achter laten ook weer stukken zool los, vandaar dat het er zo gaterig uitziet. Met haar achterhoeven heeft ze gelukkig nooit problemen gehad, het was altijd voor.
Hier dus de foto's:
http://www.mijnalbum.nl/Album=URGJPD3Y
Nog bedankt voor je advies!
Groeten,
Monique

Maatje Bon schreef op dinsdag 13 december 2005, 10:39:


Hallo,
Ik ben dan wel geen IJslanderrijder, ik heb een Quarterhorse, maar ik wilde toch even reageren omdat ik al vele maanden Marquis gebruik. Ik heb zondag voor het eerst weer hoefschoenen gebruikt ivm door het natte weer wat week geworden hoefjes. We konden hiervoor (bij droog weer) al geruime tijd zonder, maar ik wilde geen hoefzweer riskeren ivm onverwachte steentjes op de weg. We hebben een rit gemaakt van ruim 10 km en absoluut geen last gehad van kapotte hoefballen, ookal was het al behoorlijk lang geleden. Ik gebruik altijd sokken, dan kunnen eigenlijk geen schuurplekken ontstaan, ookal zijn we diep door modder e.d. gekomen. Gelukkig is het weiland en de bak al behoorlijk opgedroogd, volgende week proberen we weer zonder schoenen, maar ik neem ze nog wel mee in de zadeltassen.
Mijn paard heeft mooi vlakke gangen, maar als ze hoefschoenen draagt merk ik wel dat ze hoger opgooit. Ze neemt haar benen in draf en gallop veel hoger op.
Groeten,
Monique

Hallo,
Ik ben al een tijdje op zoek naar een goedkope methode om onze bescheiden rijbak/paddock van 20 x 20 m blijvend droog te krijgen. Maar alles wat ik tegenkom is ongeloofelijk duur, ookal betaal je alleen het materiaal en doe je alles zelf. Wij hebben het niet zo breed en hebben daarom ongeveer 1/2 meter zand gestort op een omheind stukje weiland. Dat is na 4 jaar aardig plat gelopen en stevig, maar een deel blijft blubberig. De goedkoopste oplossing is een vlies over het zandl eggen, de uiteinden ingraven en er een laag van 20 cm zand opstorten. Dat zou gegarandeerd een droge bak moeten opleveren, ook zonder een laag kiezels oid eronder. (Ik betwijfel het.....) De kosten bedragen voor onze kleine bak ongeveer 900 Euro. Een deel van de bak is trouwens altijd aardig droog, een ander deel blijft langer nat. We zijn nu eigenlijk van plan nog een keer zand te laten storten (Kosten 150 Euro) en te zorgen dat de bak iets hoger ligt dan de rest van het land. Dat zou toch voldoende moeten zijn? Een kurkdroge bak hoef ik niet, maar ik wil graag dat ik niet bijna met een snorkel en zwemring moet rijden af als het een paard dagen gehoosd heeft. Hoe hebben jullie dat aangepakt, wat voor bak hebben jullie, hebben jullie een tip?
Monique

Peet schreef op donderdag 15 december 2005, 9:56:


Hallo,
Vind ik ook naar om te zien, ze overdonderen het paard gewoon, niks zadelmak maken.
Ik heb mijn paard eerst aan een deken op de rug gewend, toen aan een klein/licht kinderzadeltje, wat later aan een normaal zadel, wat overigens allemaal zonder enig probleem ging. Ik heb de volgende taktiek gevolgd: Doen alsof je iets geweldigs in handen hebt, samen met iemand anders erg geinteresseerd doen en dan het zadel wegleggen. Mijn paard is verschrikkelijk nieuwgierig en had het niet meer dat ze die interessante dingen niet mocht bekijken. Toen ze die interessante dingen eindelijk mocht bekijken en besnuffelen, mocht ik ze zomaar op de rug leggen en gingen we ermee wandelen. Later een ruiter erop was geen enkel probleem, ze liep bleef keurig staan met opstijgen en was erg bereid nieuwe dingen te leren. Ik was trouwens de eerste die op mijn paard gestapt is, omdat ze mij helemaal vertrouwd. Dat wilde ik beslist doen.
Monique

Spirithorses schreef op woensdag 14 december 2005, 17:58:


Hallo,
Bedankt voor jullie reacties. Dacht altijd dat het onzin was, dat van die korreltjes......... Maar ik zal het daar eens met onze zandleverancier over hebben! Onze bak heeft ook een natuurlijke helling en voert het water best wel goed af als het niet extreem regent. Maar na 3 dagen harde regen hebben we een moddelpoel, die niet snel weer weggaat.
Nog even wat fraais: Laatst verwonderde ik mij er over dat ineens een enorme plas water weg was. Ik ging kijken en zag dat een mol een gang gegraven had van de slootkant naar de bak. Dat arme beest moet er met een noodgang uitgespoeld zijn! Hij kwam namelijk precies in dat stukje omhoog waar het water zich verzamelt en langzaam wegzakt. Helaas stroomde door die gang niet alleen het water rap weg, het zand ook. Leuk hoor, in de stromende regen graszoden in de gang stampen...... Indy kwam zelfs uit haar stal om te kijken wat ik daar wel aan het doen was en mij lastig vallen. Hoezo graszoden in de grond stampen, dat kun je eten! Graszoden dus op slinkse wijze door haar weggegrist en schudden maar, want het zand wilde ze er natuurlijk vanaf hebben. Jullie kunnen je voorstellen hoe ik eruit zag! En wegsturen liet ze zich niet, ik moest haar opsluiten. Dat vond ze helemaal niet leuk, maar gaf een geweldig leuk plaatje: ze hing over de rand van de staldeur net Kermit van de Muppetshow uit de "O" als dat jullie wat zegt.....
Groeten,
Monique