Nick Altena schreef op zondag 23 oktober 2005, 23:04:

Omdat ik de plek niet gezien heb kan ik daar in dit specifieke geval natuurlijk niets over zeggen. Als er ineens veel JKK planten op een plek staan terwijl er de vorige jaren niets te zien was, dan is het aan de oppervlakte komen van zaden de meest waarschijnlijke verklaring. Die zaden kunnen al best tientallen jaren in de grond gezeten hebben.

Wil schreef op zondag 23 oktober 2005, 23:04:

Ik vind het helemaal niet vreemd dat je JKK juist ziet opduiken langs wegen en op paden. Dit is precies het habitat waarop de plant aangepast is. Naast verspreiding door wind (anemochorie) worden zaden ook op andere manieren verspreid. Zaden kunnen in de vacht van een hond blijven zitten en zo meegevoerd worden, ze blijven als ze nat zijn aan je kleren plakken, kunnen tussen de veren van een vogel terecht komen en ga zo maar door. Bij deze manier van verspreiding (zoochorie) is het waarschijnlijk dat de zaden uiteindelijk op een plek terecht komen die door dieren (inclusief mensen) bezocht wordt.
Het is belangrijk om je te realiseren dat kansprocessen een belangrijke rol spelen bij het uitbreiden van een verspreidingsgebied van een soort. Zelfs als van de 100.000 zaden die een JKK plant kan produceren er 99.999 binnen een straal van 10 meter van de moederplant terecht komen, en eentje in een hogere luchtlaag door de wind meegevoerd wordt of in de kleding blijft plakken van iemand die de volgende dag het vliegtuig pakt naar Australie, en als dat zaadje uiteindelijk op de grond terecht komt, ontkiemt en een volwassen plant vormt en zich voort kan planten, dan kan dat al genoeg zijn voor een uitbreiding van zijn areaal.

e m kraak schreef op maandag 24 oktober 2005, 3:08:

Het doel van de studie van Poole & Cairns was niet om een een 'veiligheids zone' te bepalen voor JKK. Er werd slechts gekeken naar de statistische aspecten van de verdeling van zaden over een bepaald traject door windverspreiding. Als zodanig moet deze studie ook geinterpreteerd worden. In dit licht zijn windsnelheden etc. niet relvant. De conclusie blijft overeind staan dat het merendeel van de zaden niet ver terecht komt van de moeder plant. Ook Sheldon & Burrows (1973) komen tot deze conclusie. In hun onderzoek betrokken zij naast JKK ook andere leden van de Composietenfamilie. Op deze manier laten Sheldon & Burrows zien dat JKK op het gebied van verspreidingscapaciteit maar middelmatig scoort in vergelijking tot andere planten met dezelfde soort vruchten (eenzadige vrucht met pappus). Deze studies laten naar mijn mening duidelijk zien dat de stelling dat JKK een extreem goede verspreider is niet juist is. Zeker niet als de plant vergeleken wordt met planten met een vergelijkbare manier van verspreiding.

Piet schreef op maandag 24 oktober 2005, 8:49:

Als er op een dijk eerst maar een paar planten staan en nu ineens heel veel, dan is het naar mijn mening het meest waarschijnlijk dat die nieuwe planten OF uit een zaadbank komen (moet er wel verstoring van de grond opgetreden zijn OF dochter planten van de eerder verschenen planten zijn. Maar natuurlijk is verspreiding door de wind niet uit te sluiten (zie ook mijn eerdere reactie op het commentaar van Egon)