Marianne schreef op donderdag, 1 april 2004, 11:23:

Hoi,
Fijn dat jullie de verhalen met ons hebben willen delen.
Bij het lezen van Linda's verhaal werd mij "ineens" een hoop helder in zake mijn "verhouding" met mijn eigen pony.
Hmm, klinkt wat vaag. Maar als ik goed naar mezelf luister, kan ik dit eigenlijk dus ook bij mijn pony, maar had er geen erg in. Als mens denk je inderdaad af en toe te veel na ipv naar je gevoel te luisteren. Een ander moet je daar op wijzen en dat is precies wat Nanda doet.

Ik wil bijv. graag weten of Isabella niet eenzaam is. Ik heb er nooit wat van gemerkt tot ik hier op deze site/forum terecht kwam en toen ging twijfelen. Ik ging denken, ik ging kritischer naar haar kijken en jawel, Isabella was eenzaam was mijn conclusie.
Maar als ik goed nadenk, dan is ze dit geworden nadat ik kritischer ging kijken. En wat is het geval. Ik werd vaag voor haar; wat bedoelt het vrouwtje? Ze voelde mijn tegenstrijdigheid goed aan.

Nu heb ik dat los gelaten en sinds een paar dagen heb ik ineens weer een hele andere pony. Vrolijk hinnikend komt ze weer aan, ze "vraagt" weer dingen aan mij en we "lachen" samen weer.

Nog een voorbeeld. Ze is vaak licht kreupel (nog geen oorzaak gevonden, maar inmiddels misschien wel dankzij Isabel overigens). Dus lette ik bij alles wat ik deed op hoe ze liep. Bij iedere oefening of dat nu aan de hand was of voor de wagen. Ze liep ook niet lekker, liep niet door, leek te twijfelen.
Zo ook toen ik met haar aan de hand aan het mennen was, ze liep weer niet lekker. Tijdens een sukkeldrafje achter haar aan, val ik ineens over een tak en lag bijna op de grond. Dan schiet je onbedoeld in je lach, dat ontspande ons allebei en ineens ging Isabella volop aan het draven, hoop gebries erbij en ze liep echt goed en met plezier. Dat voelde ik ineens over me heen komen. Zo'n apart gevoel.

Maar ik denk daar niet verder bij na. Maar door deze verhalen nu, vooral die van Linda, dacht ik ineens wel aan al deze kleine dingen en weet ik dat ik dus wel degelijk Isabella aanvoel. Zo ook dat ik "wist"(of voelde) dat ze gezond was bij die manentest.

Raar is dit eigenlijk. Ik vind het wel apart en ook een beetje eng om eerlijk te zijn, want je gaat er over nadenken en dat is de grootste fout die ik in dit "gebeuren" kan maken; niet nadenken, maar voelen en doen.

Klinkt het zwevering ? ... kan ik niet helpen, het is voor mij ook nieuw eigenlijk.

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op donderdag, 1 april 2004, 12:54:

Hoi Linda,
Weet je wat ik als eerste dacht toen ik dat stukje van jou over Nanda las; oh doet Nanda het zo; bedoeld ze dat!

En toen begreep ik dus dat ik dit ook (een beetje) in me heb, maar inderdaad je moet luisteren.

En waarom je het soms van een ander niet aanneemt ... logisch je "voelt" gewoon dat het ergens niet klopt. En daarom wil je het naar alle waarschijnlijkheid niet aannemen.

Maar ik ben ook nuchter. Nogmaals voorheen deed ik gewoon maar wat en Isabella leerde mij met paarden om te gaan. Totdat iemand mij mij vertelde dat ze erg jaloers was op mij. Waarom? Nou zij moest dure cursussen volgen en ik leerde het van mijn pony (en pakte het ook op). Tja, nooit zo bij nagedacht.

En nogmaals toen ging ik er wel over nadenken en ik vermoed dat ik vanaf dat moment "vaag" ben geworden voor Isabella omdat ik dingen wilde gaan verklaren.

Maar ik dacht steeds dat bijv. deze Nanda heel wat anders deed. Ja wat kan ik niet vertellen, maar niet dit in ieder geval. Vandaar dat ik eigenlijk graag wilde weten wat zij nu deed en hoe. Ja en bij Linda's verhaal dacht ik dus eigenlijk oh is dit alles wat ze doet? Haha, niets ten nadele hoor, in tegendeel, maar ik denk niet dat ik nu foto's hoef te sturen. Ze heeft bij mij dus geholpen op nog grotere afstand zeg maar.

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op donderdag, 1 april 2004, 14:19:

haha, dat is een goede.
Nee ik ben echt heel nuchter in dat soort dingen. Het overkomt je en je denkt er niet bij na. Dat bedoel ik met nuchter.
Bovennatuurlijk vind ik zo zweverig klinken. Voorheen had ik het zelf niet eens door. Ik was handiger met paarden dan andere mensen. Waarom, ik heb het me nooit afgevraagd.

Maar hoe meer ik erover lees, dan denk ik; hee is het dat? Ja en dan gaat het zweverig klinken.

Maar ik heb dit met meer dingen hoor. Als ik hoofdpijn ga krijgen hoef ik mijn man maar te vragen of hij hoofdpijn had. En ja in 9 van de 10 keer is dat zo. Als het bij hem afneemt, begint het bij mij. Ik neem dat dan over??? Toeval; kan zijn.
Met mijn moeder heb ik dit ook. Die weet wanneer ik bel en waarvoor. We hebben vaak dezelfde kwaaltjes zonder het zelf te weten. Lachen hoor; niet over nadenken en vooral nuchter blijven.

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op donderdag, 1 april 2004, 14:53:

Hoi,
Laat ik jullie (voor zover personen hier van het forum het verhaal nog niet kennen) even een gebeurtenis vertellen met mijn pony die hier zeker mee te maken heeft.

Vorig jaar zijn bij ons in de buurt veel groene PTT-brieven bussen van de palen gehaald; gestolen dus. Het zijn vrijstaande huizen met grote tuinen, dus iedereen aan het zoeken (zondag morgen). Alle tuinen en in de buurtliggende gemeenteplantsoenen, maar het leverde niets op. Politie gebeld, maar die deden er niets aan overigens.

Afijn, nu komt het paardengebeuren om de hoek kijken. Wij besloten met Isabella te gaan wandelen. Deze keer niet richting bos, maar "iets" zei me eens de wijk in te lopen. Ik zeg nog tegen mijn man, misschien vindt Isabella ze wel.
We zijn ca. 200 meter verder en Isabella stopt en vertikt het om door te lopen. Zelfs na wat gesjoebat blijft ze weigeren, dus ik liet haar maar even; wat wil je dan. Nou ze wilde naar een betonstorter toe. Dat ding stond er al maanden en interesseerde haar nooit. Maar nu moest ze er perse toe en ze trok ons ook zonder pardon mee. Dus na een snuffel wil ik haar weer meetrekken, maar ze weigerde echt en keek me zo strak aan als of ze niet begreep waarom ik haar nu niet begreep, dus toen keek ik eens beter en zie (door een kleine opening in het ding zichtbaar) iets groens. Mijn man klom op die stellage en jawel, daar lagen al die bussen in gegooid. De buurt liep uit; hoe hadden wij die nu gevonden op die plek. Dus zeiden we dat onze pony ze gevonden had. Tja voor sommigen leek het er meer op dat we ze er zelf ingegooid hadden, want het was gewoon niet te zien bij normaal langs lopen dat er wat in dat ding zat.

Nou wie kan dit verklaren? Isabella kan vanuit haar wei nooit gezien hebben dat die dingen daarin gegooid zijn.
Daarbij hoe wist ze wat wij zochten? En vooral dat ze daar lagen?

Ik blijf dit nog altijd zo typisch vinden. Niet alleen mensen kunnen dus "telepatisch" met dieren omgaan, maar na dit gebeuren weet ik zeker dat het ook omgekeerd kan. Er is geen logische verklaring voor.

Want ben dag later nog eens langs dat ding gelopen, maar ze had totaal geen behoefte er naar toe te gaan, zelfs niet naar te kijken.

Zo nu kennen jullie allemaal dit verhaal en wie denkt de "logische" oorzaak te weten, mag het graag zeggen, want voor mij is dit "boven natuurlijke kracht" van onze pony.

Groeten,
Ingrid

Petra schreef op donderdag, 1 april 2004, 21:31:


Hoi,
Ik zit altijd op het forum zelf, dus had er geen idee van dat er iets niet goed werkte, op de opmerkingen na dan. Wel viel het me op dat er vandaag zo weinig was gepost in vergelijking met andere donderdagen.

Zou Frans of Ilona iets te veel hebben uitgezet, bij het wijzigen van de instellingen van die Renee die geen mail meer wilde ontvangen?
Ik heb zo het idee dat het nl. gekomen is sinds Marianne vroeg aan Frans om actie te ondernemen voor dit speciale geval.

Kan dit Frans, of verzin ik maar wat?

Groeten,
Ingrid

Marina schreef op donderdag, 1 april 2004, 19:21:

Hoi,

Ik neem aan dat dit naar aanleiding van je vragen was?

Moet je perse een vraag stellen?
En hoeveel foto's wil ze hebben van je paard?

Kwam zojuist toevallig een foto tegen van Isabella met de fjord van mijn schoonzus. Zou leuk ijn om 2 paarden ineens te doen zeg maar. Maar heb maar 1 foto van hen samen.
En ik zou het zonder vragen doen. Dat maakt het nog spannender denk ik dan maar.

Maar jullie zeggen; ja het klopt. Dan heb je het zelf toch ook al geweten eigenlijk?

Groeten,
Ingrid (die even een paar daagjes weg is)

Hoi,

Isabella ligt heel weinig en als ze ligt dan inderdaad meestal na het eten om "uit te buiken" en in enkele gevallen slaapt ze echt. Maar ze hoort je altijd zo snel dat ik een "diepe" slaap nog nooit echt heb mogen ervaren.

Heb 2x met een tentje in de wei geslapen. 1x in de eigen wei en 1x tijdens onze "mini trektocht" met overnachting. En toen viel het me op dat ze grotendeels stond te grazen of op wacht stond VOOR onze tent (dat was zo lief ....).

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op maandag, 5 april 2004, 8:40:


Haha, nou als Isabella iets niet lust dan lukt dat ook niet met een broodje of wat anders.

Maar gelukkig is de wormkuur geen probleem. Althans was geen probleem. Ik heb haar zojuist Equest gegeven (op aanraden van de dierenarts tijdje geleden omdat ze zo dun bleef mesten) en die lost dus op in de mond (en wordt vloeibaar) en kennelijk ook erg vies. Nooit problemen gehad met uitspugen, maar nu was het echt even bijna raak. Volgende keer dus maar weer Eqvalan, want dan staat ze te schooien om meer.

(en ik moet nog 3 dagen Equest geven, want ze mag het niet ineens hebben omdat ze al paar keer koliek heeft gehad juist van de wormkuur).

Groeten,
Ingrid

elsbeth flipsen schreef op maandag, 5 april 2004, 16:23:

Hoi,
Ik begrijp je verhaal wel (triest is dat soms he), maar deze zin niet zo. Ik ben ook een recreatieruiter. Ik huur gewoon een paard op een manege, kan na 20 jaar nog altijd niet super rijden en hobbel er ook maar wat op rond, maar ik vind mezelf toch wel echt paardvriendelijk hoor (ook zonder mijn eigen shet wil ik me zo noemen).

Ik ken (beroeps) ruiters genoeg die heel wat minder paardvriendelijk zijn.

Ik denk dat deze zin dan ook anders bedoeld is geweest.

Groeten,
Ingrid

Eveline schreef op dinsdag, 6 april 2004, 0:35:

Hoi,
Ja of een "domme" eigenaar. Laatst was er een man die wilde Isabella passeren, maar ipv er met een boog omheen te lopen laat hij de lijn vieren en ging die hond even aan Isabella snuffelen, alleen aan de achterbenen. Gelijk pats, en raak ook. Tegen het kopje van die hond. Beetje dom ook van die man, maar ja jammer dan. Isabella mept gelijk als ze aan het achterbenen willen komen (ze is ooit gebeten door een herder en toen mepte ze ook goed raak; die hond dacht toen waarschijnlijk : I can flyyyyyyyyyyy).

Van honden opvoeden heb ik overigens geen verstand hoor. Inderdaad wat raar dat hij de eigen dieren niet tolereert. Daarom kun je je eens afvragen waarom niet. Zijn die er later bijgekomen of zo?

Groeten,
Ingrid

henny wittenaar schreef op dinsdag, 6 april 2004, 10:47:

Hoi Henny,
Als eerste vind ik het ook heel erg voor je dat je het besluit van inslapen hebt moeten nemen. Dat is geen gemakkelijke keus lijkt me zo.

Verder ben ik het met bovenstaande eens. Een hondeneigenaar moet zich ook aan bepaalde gedragsregels houden. Er was laatst een discussie op de yahoolijst. Ik ben erg tegen die "loslopende, niet onder appel staande" honden in het bos. Dat omdat Isabella er gewoon bang voor is. Ze is ooit gebeten dus. En daarbij is ze niet zo groot, dus menig grote hond komt al heel dicht bij haar schofthoogte.
Ze begrijpt niets van honden. Ze is er niet mee opgegroeid, ze is voor het eerst in aanraking met honden gekomen bij ons en werd toen ook direct gebeten door die herder.

Ik weet ook wel dat het bijna altijd de schuld van de eigenaar is. Ze staan er of niet bij stil, of ze zijn gewoon te laks om het te begrijpen.

Onze probleem is gewoon dat Isabella zich wil omdraaien om die blaffende hond in de gaten te houden. Ik las op Yahoo dus ook van dat laten cirkelen of hier je paard op de hond afsturen. Ja als je erop zit ben je wendbaar, met met een kar gaat dat niet. En als je dan een paardje hebt dat in paniek raakt omdat ze die blaffende haarbal kwijt is en zich wil gaan omdraaien in het tuig, dan heb je toch een probleem.

Mijn man stapt dan ook altijd snel af om die hond weg te jagen. Meestal wordt dat niet in dank afgenomen overigens, want die hond deed toch niets. Nee, hij maakte alleen die pony overstuur en ik wil gewoon geen ongelukken.
Wat jij vertelde over je vriendin is toch vreselijk. Dat dit kan en dat die man daar gewoon bij blijft staan te kijken. Dat is gewoon asociaal vind ik hoor. Ik hoop dat hij de rechtszaak verliest.

Groeten,
Ingrid

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 6 april 2004, 13:08:

Hoi,
Even een reactie op bovenstaande. Het is niet natuurlijk, dat weet ik, maar een paard dat alleen staat hoeft niet per definitie eenzaam te zijn of dat akelig te vinden. Het bewijs heb ik in de achtertuin (grote tuin hoor) van mijn ouders staan. Ik heb niet de indruk dat Isabella eenzaam is. Het is nu eenmaal niet eenvoudig om als je een paard wilt kopen, er ook maar direct 2 aan te schaffen.
Kijk bij een konijn of zo gaat dat nog wel, maar bij een paard ligt dat net even wat anders.

Ik zou Piet willen aanraden om zich er niet door te laten weerhouden. Het is te proberen; je ziet vanzelf wel of je paard het echt vreselijk vindt het zonder paardenmaatjes te moeten doen.

En ik denk dat de kippen meer te vrezen hebben van de hond dan het paard overigens. Weet je de voorgeschiedenis van die hond? Misschien heeft hij wel vroeger op kleine dieren mogen "jagen". Je kunt niet weten tenslotte.

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Ik baal wel een beetje en wil dit even hier kwijt. Misschien heeft iemand dit ook ooit meegemaakt.

We hebben voor Isabella een stukje van de gemeente in gebruik. Ca. 4,5 meter breed en 70 meter lang. Het is een pad naar achtergelegen hooiland.

Probleem is nu dat voorheen de tractoren voor het bewerken van het land via de berm het land op gingen. Nu ligt daar een mooi nieuw fietspad waar de boer al direct de stukken vanaf reed, dus moest hij via "ons" weitje naar zijn hooiland. Dus begin vorige maand al die injecteermachines erover, tractoren paar keer voor bemesten en slepen. Dus het was al aardig "platgereden". Maar tot overmaat van ramp wilden mensen die in de achtertuin een zwembad wilden maken ook over deze grond heen. De boer had toestemming gegeven en wij, ja wat konden wij doen?. Het is nog altijd van de gemeente, dus zeiden wij ook maar ja, maar niet te zwaar.
Nou ze zijn nu al 14 dagen bouwmaterialen aan het aanvoeren en ze rijden de heleboel kapot. Dat ze het vastrijden is nog niet zo erg, maar de grond gaat nu aardig aan het zakken en er zijn 2 diepe sporen ontstaan die wel 15 cm of nog meer dieper liggen dan de overige grond. Er blijft nu ook water op staan.

En vandaag is er een kraanwagen overheen gegaan (die straks ook weer terug moet). Met dit weer is het nu een baggerbende aan het worden en deze week gaan er wagen zand overheen. Ik hou dus niets van dit weitje over denk ik zo. Het gras komt wel weer op denk ik hoor, maar die diepe sporen die blijven. Ik durf daar Isabella straks niet goed zo overheen te laten rennen. De kans dat ze onderuit gaat is nu wel aardig groot aan het worden.

Opvullen met zand en opnieuw inzaaien is geen optie, want tegen de tijd dat het net een beetje opkomt (ze zijn nog 5 weken bezig met die bouwwagens) dan komt de boer al weer bijna om zijn hooiland te komen hooien (juni?). En die gaat er dan een hele week ook weer dagelijks overheen.

Heel jammer, want dit was echt een mooi stukje weiland tot voor kort. Ik had het al bemest ook een keer en semi afgezet met schrikdraad, maar nu is het gewoon een modderige oprijlaan aan het worden.

Dat is dus balen hoor. Maar weet iemand of dit nog goed komt of wat ik kan doen aan die diepe sporen?
Kan ik deze mensen toch erop wijzen dat ze dit moeten herstellen (we hadden tenslotte toestemming gegeven voor lichte wagens en niet voor zulke enorme kraanwagens?).

O ja nog wel grappig; ik kwam net bij Isabella en die gaf direct aan mij aan dat er weer een grote kraanwagen stond. Ik wilde haar het halster omdoen, maar nee, ik moest eerst even kijken naar datgeen wat ze me wilde laten zien. Hahaha, ik wist al dat hij er stond, maar keek toch even met haar mee en toen mocht ik het halster om doen.

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op dinsdag, 6 april 2004, 14:08:

Ja zeg dat wel .


Haha, Isabella en de pony's van de buren hadden het ook nogal toegetakeld hoor, want het lange rechte stuk wordt naast grazen door de buren nogal vaak gebruikt voor het "laten rennen" van de pony's (opjagen bedoelen ze dus, niet leuk, maar ja ze kunnen wel even een keer rennen). Maar dan is de wei toch anders toegetakeld dan nu.


Inderdaad, maar ja jammer genoeg zijn ze nog een tijdje aan het bouwen en is er geen andere toegang tot het stuk grond waar gebouwd wordt. En het stuk is maar net een kraanwagen breed (ca. 4 meter) dus ze moeten wel in hetzelfde spoor blijven.


Is nu al niet. Die kraanwagen is vanmiddag laat vertrokken en heeft het nog veel en veel erger gemaakt. Het hele spoor is nu 20 cm diep (bijna kniediep dus voor Isabella en zeker voor de kleine Mickey). Het is nu een levensgevaarlijk stuk geworden, vooral voor die minishet.

Ik ben net ook gaan praten met die mensen en ze geven toe dat ze dit ook niet hadden voorzien. Het komt vnl. omdat het nu zo geregent heeft en de wagen vele malen zwaarder zijn dan afgesproken (met hun aannemer). Ze hebben nu voorgesteld om de hovenier die straks hun tuin komt aanleggen ook dat stukje wei weer op orde te maken.
Nou daar vertrouw ik dan maar op. Het zijn aardige mensen, dus het zal misschien nog goed komen ook en ik hoef zelf niet met een kruiwagen aan de gang, want dat is nu onbegonnen werk geworden.

Alleen even opletten dat ze het stuk met weidegraszaad in gaan zaaien, maar dat zeg ik ze nog wel. Ze zouden morgen even met de aannemer overleggen.

Zo zie je maar, beetje communicatie en het probleem wordt waarschijnlijk vanzelf opgelost.

Maar voorlopig geen pony's erop dus de eerste paar weken.

Groeten,
Ingrid

Marina schreef op dinsdag, 6 april 2004, 17:51:


Ja let op !!! Dit klopt helemaal. Geen groene leem geven.
Er is wel wat anders wat je kan geven als je je paard wel wilt reinigen, maar hij is gechipt. Ben even vergeten wat overigens.

Groeten,
Ingrid