Marianne schreef op zondag, 28 maart 2004, 22:49:

Hoi,
ja ook ooit aangedacht. Maar ja ik heb weer zo'n uitzondering natuurlijk. Die vreet alles op, ook daar waar ze mest. Er staat in de hele wei geen plukje langer gras. Ik haal wel iedere dag de mest weg, maar er blijft altijd wat liggen, vooral als de vogels het zomers uit elkaar gooien.

De pony's van de buren laten wel hele plukken staan, en hebben al zo'n kleine wei. Echter zijn dat niet de plekken waar ze mesten.
Daarom ben ik eens verder gaan zoeken en wat blijkt ... het schijnt zo te zijn dat bepaalde stenen in de bodem een andere grassmaak kunnen geven. Deze plekken zien er ook meestal wat donkerder uit. In die wei zou dat best kunnen, want heel vroeger lag daar een weg en die is blijven liggen. Er ligt gewoon zand en gras overheen.

Op het andere gedeelte van die oude weg (wat nog van de gemeente is en door ons met de buren als gezamelijke wei in gebruik is) laten deze pony's ook plukken gras staan. Isabella vreet die juist weer allemaal op, dus zo is het veldje op den duur toch weer mooi kort.
Het heeft dus zeker weten niet alleen met mest te maken die zgn. paardenbanen.

Groeten,
Ingrid

bart verheijen schreef op zondag, 28 maart 2004, 23:45:
Hallo Bart Verheijen,

Je bent altijd heel erg bezig met mensen corrigeren als ze een foute term gebruiken bij de hoeven. Ik weet er al helemaal niets van (in grote lijn inmiddels wel), maar ik ben ook echt een leek.
Ik ben toch heel benieuwd wat jij bent. Een vee-arts, een hoefsmid of gewoon iemand die veel boeken gelezen heeft.

Wel jammer dat je ook Bart heeft, of beter dat Bram zich Bart noemt, want ik heb via prive-mail al begrepen dat deze 2 Barten door elkaar worden gehaald en dat is voor Bram niet altijd positief.

Groeten,
Ingrid

Ellen Juliettes moeder schreef op maandag, 29 maart 2004, 7:45:

Hmm, die kunststof ijzers had mijn hoefsmid ook ooit aangeraden, maar hij heeft ze eerst eens uitgetest bij een paard op stal. En maar goed ook, want deze ijzers (waren siliconenijzers) waren ze glad als wat in de wei en konden slecht tegen vocht. TJa niet ideaal dus voor een buitenpony.
Wat ik wel raar vindt is dat Bram geen hoefschoenen heeft aangeraden. Hij meet ze nota bene zelf aan voor fa. Smit?
Dan ben ik heel benieuwd wat voor reden Bram daar toe had.

Isabella had voorheen ook gewoon ijzers, maar die kreeg juist door de ijzers hele slechte hoeven (met brokkels, echt gaten hoor). Juist nu ze op blote voeten loopt brokkelt er helemaal niets meer. Nou goed, van de week na een galopje over een klinkerweg, zat er een klein scheurtje in haar voorhoef. Maar was er zo uit te vijlen.

Groeten,
Ingrid

bart schreef op maandag, 29 maart 2004, 10:18:

Hoi Bram,
Mag ik dan ook het omgekeerde aannemen? Dat harde hoeven langzaam groeien?

Je weet dat de mijne erg harde hoeven heeft. En het lijkt wel of ze steeds harder worden. Als ik haar nu blootvoets over de weg laat draven, dan hoor je haar heel goed lopen, bijna net als met ijzers.

Maar ik heb altijd begrepen dat ik er juist van alles aan moet doen om die hoeven zachter te krijgen. Dat keihard ook niet goed is (vandaar dat ze ook scheuren zou hebben, maar ik blijf volhouden dat dat enkele en alleen door de ijzers kwam). Ik heb haar de hele zomer meerdere keren per dag in het water gezet en maar scheuren die hoeven (ijzers).
Nu doe ik dat niet en er scheurt niets. Dus is dat natmaken dan toch "flauwekul"? Of groeien ze dan beter (als ze dus weer zachter worden)?

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op maandag, 29 maart 2004, 10:20:

Ja en dan heb je nog geen eens de paarden gezien!
Haha, het gros is van het soort; ik ben niet moeders mooiste.

De eigenaar heeft als voorkeur tuigers. Voorheen stikte het daar van. Niet te rijden eigenlijk, want ze gooien altijd hoog op. Maar toch hebben die paarden wat. Groot ramshoofd, grote voeten en gewoon stevig gebouwd. Iedere dressuurstal ligt in een deuk als ze die boerenknollen zien.
Inmiddels zijn het wat andere paarden geworden. Een van die tuigmerries bleek nl. een goede fokmerrie te zijn en is continu door dezelfde hengst (dressuur/springpaard van mooie kwaliteit) gedekt. En ja hoor, de "kinderen" van deze merrie zijn de huidige manegepaarden. En ze zitten er tussenin, de ene is wat fors gebouwd en de ander wat slanker, maar alle 4 lijken ze bijna sprekend op elkaar.
Later is met "vreemde" merries en diezelfde hengst verder gefokt en daarmee zijn, op 5 paarden na, allen manegepaarden of volle broers of zussen of half broers of zussen van elkaar. Maar die van andere merries zijn ook anders van kleur. Maar een groot hoofd met grote ogen en oren hebben ze allemaal.

De nieuwste aanwinst is weer een echte tuiger. Zo'n mooi paard met kolossale hoeven, een enorm ramshoofd, wat lange, doorgebogen rug en enorme buiging in de knieen bij het draven.
De gelderse merrie vroeger was ook altijd zeer geliefd.

Verder staat er eigenlijk van alles. Van shetlander, fjord en haflinger, naar welsh en gewone rijpony en allerlei kruisingen daartussen. Vroeger stonden er ook nog ijslanders, maar na 32 jaar waren die op.

Het oudste manegepaard is 34 jaar geworden. Hij heeft tot het eind toe meegelopen. Niet omdat hij moest, maar omdat hij zelf graag wilde. Hij liep gewoon los op de manege en was de mascotte. Je moest niet raar opkijken als hij heerlijk in een gangetje ergens in het hooi lag te slapen.

Maar is alles goed aan deze manege ... nee helaas niet. De grootste doorn in het oog is (en nu zullen jullie ook "ach nee toch" gaan roepen) zijn de stands. Jawel, bijna alle paarden staan in stands. Dat is erg uit deze tijd en is niet goed te praten. Gelukkig zijn er inmiddels al 10 paardenstallen gebouwd en voor de pony's zijn er ook nog eens 4. Maar ca. 15 pony's en 6 paarden staan in stands.
Ze lopen wel veel in het bos, en mogen af en toe de wei of paddock in.

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op maandag, 29 maart 2004, 14:37:


Hoi,
Ja het is er een gezellige boel. Dat is ook de reden dat ik daar nog altijd rij. Ik zou het op een "gewone" manege al lang opgegeven hebben. Daar waar solariums hangen en de stalgang brandschoon is, daar zie je mij niet snel verschijnen.

In de toekomst gaan die stands inderdaad vervangen worden. Er staat al een bouw gepland voor enkele paardenstallen. Helaas moeten de pony's nog even in de stands staan.

Officieel is het een huifkarcentrum. Vandaar ook die tuigers natuurlijk haha. Maar ze zijn begonnen met een Fries. Die is "maar" 26 geworden. De meeste paarden worden er gewoon oud. Al lopen ze wat minder, de eigenaar zal nooit zomaar een paard wegdoen omdat hij te oud wordt, tenzij hij erge mankementen gaat vertonen. De oudste pony is op dit moment zo'n 24 jaar en het oudste paard 22. Dus niet extreem deze keer eigenlijk. Dan is er nog 1 paard dat kreupel was, maar een 2e kans krijgt en nu in een stal is gezet met prive-verzorging en weidegang. Zodra hij beter is mag het meisje dat hem nu verzorgd hem kopen. Maar tot die tijd kost het haar geen cent. Het paard wordt nl. niet verkocht als hij kreupel blijft. En dat vindt ik zo goed aan die man. Hij geeft echt om zijn paarden.
Ze hebben ooit een "mismaakt" veulen gehad. Als geintje een haflinger met een KWPN-er gekruist. Ahum, haflingerformaat kwam eruit met het hoofd van een paard. Geen gezicht. Maar ontzettend lief en braaf.
Dit paardje is geschonken aan een tehuis voor verstandelijk gehandicapten.

Groeten,
Ingrid

bart schreef op maandag, 29 maart 2004, 14:37:
Hoi,
Dat is dan wat anders dan mijn vorige hoefsmid aanraadde. Die had het over siliconen ijzers. Die spuit je als het ware onder de hoef. Het "ijzer" moet ook drogen, dus de hoef mag een tijdje niet op de grond (2 minuten geloof ik).

Maar ik heb hier verder niets meer van vernomen. Hij had maar 1 paard ermee behandeld. En dat was dus zonder succes.

Groeten,
Ingrid

sannie schreef op maandag, 29 maart 2004, 16:05:

Hoi Sandra,
Tja wat is wijsheid?

Ik zelf denk dat een paard het hoesten en het benauwd hebben niet kan "feaken". Wel zou een zekere spanning bij het paard het hoesten kunnen verergeren. Misschien is hij wel gespannen als hij mee naar buiten moet, doet hij dat liever niet. Maar express gaan hoesten ... nee gaat er bij mij niet in.

Ik ken je verhalen ook nog van yahoo, toen stond hij in zijn stal toch al met uitpuilende ogen het vreselijk benauwd te hebben? Ik denk dat Chip (helaas) echt ziek is.

Het is inderdaad wel zo dat een paard kreupel lopen kan nadoen. Die ken ik wel een aantal hoor. Maar het is wel ooit ontstaan uit een echte kreupelheid. Een Fries op onze manege ontdekte zo eens dat hij onder de lessen uit kon komen. Buiten in het bos of voor de huifkar was er niets aan de hand. Maar zodra hij in de binnenmanege rondjes moest lopen, was hij erg kreupel. Het duurde even eer ze het door hadden, maar het was echt "zogenaamd" want hij mankeerde niets.

En een nog niet zolang geleden aangekocht (echt) dressuurpaard heeft het omgekeerde. Die is in de binnenmanege niet kreupel en zodra hij het bos in moet ineens wel. Ga je dan weer binnen rondjes rijden dan merk je er niets aan. Van deze weten ze nog niet 100% zeker zelfs of hij zich aanstelt, of dat hij echt gewoon moeite heeft met ongelijke grond. Van die Fries was het echt nep.

Maar ik ken hoestende paarden, dat kunnen ze nooit doen zonder dat ze echt hoeven te hoesten. Ik zou toch oppassen hoor met hem.

Groeten,
Ingrid

Elzaliene Proost schreef op maandag, 29 maart 2004, 19:06:

Hoi,
Ha gelukkig, toch nog een reactie. Ik ben het ook helemaal met je eens. Ik vond voorheen dat ik niet slecht reed. Althans dat is dus maar hoe je het bekijkt. Als ik een dressuurproef zou moeten doen, al was het maar B dan haalde ik het denk ik niet.

Maar wat je zegt; de omgang met het paard is belangrijk. Maar het moet toch niet zo zijn dat een paard maar door enkele personen te rijden is omdat deze gewend is aan een bepaalde manier van rijden van die ruiter op zijn rug.

Ik zag gisteren iemand op een Fjord, zonder zadel. Lekkere bungelbenen zeg maar en beide zo te zien volop genietend van het mooie weer. Dat is mijn manier van rijden. Niet dat spierpijn kweken van vorige week. Maar ja, dat is dus wel een luie manier van rijden en kennelijk niet op ieder paard toepasbaar.

Dus is toch mijn rijstijl niet helemaal zoals het hoort??

Groeten,
Ingrid

Ellen Juliettes moeder schreef op maandag, 29 maart 2004, 19:30:

Hoi Ellen,
Oh in dit geval ben ik dan heel anders hoor. Ik heb vrij snel een dierenarts erbij (soms wel eens voor niets hoor ).
Ik zou het niet aanzien, vooral omdat je zelf geen oorzaak kunt bedenken. Stel dat hij bevangen is (kan best van dit gras inmiddels; koude nachten en mooie zonnige dagen). Dan is zo snel mogelijk ingrijpen gewenst (om erger te voorkomen).

Maar goed dat is jullie keuze natuurlijk.

En eh, die hoefschoenen. Je schreef: desnoods hoefschoenen". Dat klinkt wat negatief. Hopelijk niet zo bedoeld? Wij krijgen nl. toch vaak te horen; oh heeft ze wat aan haar hoeven? Er wordt nog teveel gedacht aan hoefproblemen als je het over schoenen hebt. Maar gezonde paarden kunnen ook uitstekend op hoefschoenen (althans wel de echte schoenen; niet die nooddingen natuurlijk).

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op maandag, 29 maart 2004, 20:04:

Hoi,
Ik kan nog wel even doorgaan hoor (hihi). Er staat nl. ook een blinde shetlander (aan 1 oog). Duidelijk zichtbaar want dat oog is helemaal naar binnengeklapt. Volwassenen vinden het er "naar" uitzien.
Het leuke is, kinderen zien het niet. Pony is lief en daarmee basta. Je moet kinderen erop wijzen dat hij een ziek oog heeft.

Het is ook nog eens zijn linker oog (kant van opstappen). Maar die pony is zo super braaf en lief voor de kinderen dat hij voor geen miljoen te koop is (aldus de eigenaar; hij is goud waard zegt hij altijd).
Die pony kunnen ze het zadel achterste voren leggen en het bit tussen zijn ogen, hij sleept "zijn" ruitertjes er altijd doorheen.

En verkopen bij niet in-de-krul-lopen. Hahaha, dan kan hij bijna alle paarden verkopen. De 2 jongste (4 en 3 jaar) die kennen het nog, maar de rest, ach lekker neus over de grond. Hoewel die van 3 jaar dat ook al gaat doen hoor, lekker stofzuigeren. Het liefst in volle galop.

En ze organiseren ook dagritten. 4 tot 6 uur, met soep en brood en "aanmeren" bij een restaurant voor een bakje koffie. Lekker door het water plonzen, enz. Nee ik zou niet graag op een andere manege rijden. Ik hoop ook dat hij nog lang kan blijven bestaan (alleen die stands nog).

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op maandag, 29 maart 2004, 21:50:

Hoi,
Ja oke, we geven al snel "menselijke termen" aan dat soort gedrag en trekjes. Paard stelt zich aan, paard kijkt ondeugend, enz. Dat is natuurlijk eigenlijk nooit zo, maar is wat mens eigen. Ik "hoor" Isabella ook altijd praten bij een bepaald soort smoelwerk. Natuurlijk denkt of zegt dat beest dat niet, maar het komt dan steeds zo mooi zo uit.


Toch niet helemaal mee eens. Kijkend naar mijn eigen pony. Die heeft een hele trukendoos wat dat betreft om haar zin door te drijven. En dat beloon ik echt niet. Als ze naar rechts wil en ik wil naar links, dan gaat ze gewoon stil staan. Net doen of ze jeuk heeft, daardoor moet ik het touw wat laten vieren, want ze wil dan bijv. op haar rug krabben en ze gebruikt dit direct om de kant uit te lopen die zij wil. Dat beloon ik niet zulk gedrag, dat bedenkt ze zelf.
Maar inderdaad het voelen aan haar been na de kreupelperiode als ze in draf moest, werd "beloont" met afstappen van de wagen en kijken of ze wat had. Dus daarna, iedere keer als ze niet in draf wilde, ging ze aan het been staan te krabben. Aangeleerd, ja in dit geval wel.

Groeten,
Ingrid

Maaike schreef op maandag, 29 maart 2004, 21:48:

Hoi Maaike,
Nee was ergens bij Geffen (Den Bosch). Dus jij was het niet.
Er liep een hondje bij te slenteren ook nog.

Groeten,
Ingrid

Karen Koomans schreef op Mon, 29 Mar 2004 21:15:10:

Ja klopt. Zo beredeneerde ik ook. Maar afgelopen keer was het wel heel erg met dit dier. Ik moest gewoon helemaal "goed" zitten, anders was er geen land mee te bezeilen. En dat is de reden dat ik morgen voor een 2-uursrit even een ander paard neem. En hierna ontstond die discussie ook, na de laatste rit. Daarvoor begreep ik het wel. Maar ja het is en blijft een jong paard en die moet nog veel leren en sommigen zijn gewoon niet geschikt uiteindelijk als manegepaard.


Ook mee eens. Ooit een paard ingereden en bij het eerste klopje op zijn hals (braaf) vloog hij er vandoor. Dat was in zijn ogen een hele enge klap. Hij kende het niet en paarden onderling geven elkaar zo niet aan dat ze dan "braaf" zijn.


Hmm, weet niet of dat zo logisch is. Ergens wel natuurlijk voor het paard zelf.

Groeten,Ingrid

Hoi,
Nog even een aanvulling over onze manege en dan is het genoeg. Ik wil geen reclame maken, maar begrijp nu pas dat er gewoon weinig van zulke maneges zijn kennelijk en daarom een leuke anekdote.

Vorig jaar kregen we een stagiaire van Deurne. Eerst moeten ze dan de stallen in orde maken en de paarden. Haha hele klus (er werd sinds hele lange tijd eens geragebold; zelfs wij gingen de gangpaden aan het vegen). Helaas behoorde tot de "opdracht" dat ook de manen van de paarden een handbreedte moesten zijn. Dat werd gecontroleerd vanuit Deurne. Alleen de haflingers mochten hun manen behouden, maar de rest ging er allemaal aan. De fjord moest zijn lange manen ook in gaan leveren voor die typische fjorden-look. Mijn rijpaard destijds had nogal wispelturig haar en die manen gingen dan ook prompt recht overeind staan, ipv netjes naar beneden aan het vallen. De paarden zagen er niet uit (vonden wij) met die kortgeknipte koppies. Jammer want er waren er bij met mooie lange wapperende manen.
(Inmiddels alles weer wat aangegroeid en de paarden die na die tijd werden ingereden hebben lange manen).

Maar goed, er kwam toen een tijd dat ze les mocht gaan geven. Haha, dat heeft de eigenaar echt klanten gekost (of bijna). Ze wilde dingen zien die de paarden niet begrepen en waar de ruiters al helemaal geen zin in hadden. En daardoor gingen er veel stoppen. Als ze zo moesten rijden konden ze dat ook wel ergens anders, daar kwamen ze niet voor.
Om erger te voorkomen is de stagiaire toen maar vriendelijk gevraagd of ze toch niet ergens anders haar stage wilde gaan afmaken.

En o ja, de paarden staan altijd zonder deken. Vandaag op die dressuurstal waar ik dus vrijwilligers werk doe nog een discussie gehad met de eigenaresse van die manege. Ze begreep niet hoe een paard met wintervacht in de les mee kon lopen. Die ging toch zweten. Ja doen ze ook. En dan? Nou gewoon de stal in daarna. Zonder deken? Ja zonder deken. Sterker nog met een open deur. Jeetje, kan dat dan?
Tja kennelijk wel, want er is er nooit eentje ziek.
Oke, het is even wat harder borstelen (zie eerdere verhalen), maar deze paarden hebben gewoon wintervacht en geen last van knellende dekens. Het kan dus, ook op een manege.

Maar nogmaals het is niet helemaal supergoed hoor op die manege. Ik wil hem ook helemaal niet ophemelen. Ze hebben 2 sterren van de FNRS en die hebben ze ook maar net verdiend. De zadels zijn oud en soms echt versleten. De bitten zijn altijd erg vies en de dekens zouden ook wel eens een wasbeurt mogen hebben. Maar je kunt niet alles hebben.

Groeten,
Ingrid (die nu echt over de manege ophoudt hoor, maar kom je in de buurt, ga eens lekker de bossen in met die beesten hier in Heesch).