Hoi iedereen,

Gewoon eventjes vertellen dat bij het Parelli-kamp waar ik aan mee deed deze zomer alle 11 deelnemers blootvoetse paarden hadden.

Yes!

Marleen den Arend schreef op woensdag, 10 augustus 2005, 12:20:



Neen, ik heb geen beeldmateriaal jammer genoeg. Op de demo waren wel verschillende mensen aan het filmen of fotograferen, dus wie weet komt het nog.
Nu doe ik met mijn paard al een paar dagen die oefeningen en het wordt steeds leuker om zien, zo los en ontspannen ze dan kan lopen! Het mooiste is als ik bv. de schouder opzij vraag en er ook een zichtbare reactie opzij is, en dan meteen het stretchen, zo weet ik ook heel zeker dat het stretchen wordt veroorzaakt door de houdingsverandering en geen aangeleerd ding is (ze word er namelijk voor beloond omdat ik dan niks meer vraag natuurlijk).

Groetjes,
Nathalie
PS en als er nog vragen opkomen, doe maar

jose schreef op woensdag, 10 augustus 2005, 23:56:


Ja inderdaad, in mijn dressuurboeken kom ik het rechtrichten ook steeds tegen, maar een groot verschil met wat ik nu geleerd heb van Karen is dat ik nu het paard zelf laat aangeven wanneer het recht is. Paard geeft dit aan door in balans ontspannen te lopen met duidelijk voorwaarts-neerwaarts stretchen, dat is dan alweer een leuke bijkomstigheid dat je meteen het ontspannen van de rug erbij krijgt. Een ander belangrijk verschil is dat het paard zelf de verantwoordelijkheid moet gaan nemen om de rechte houding te behouden, het mag dus niet nodig zijn dat je er blijft je been of andere hulpen voor nodig hebben (dan kan je dat been later voor iets anders gebruiken, verzameling of figuren of zijgangen...)
Doet AdB het ook zo? (Ik ken zijn methode namelijk alleen van het internet)
En het is waarschijnlijk Ingrid Klimke (dochter) waar hij mee samenwerkt? Dr. Klimke is zelf al een tijdje naar horseman's heaven jammer genoeg...


Ja, gelukkig. Maar toen ik nog dressuurde hoorde ik er weinig over, wel over de scheefheid, maar weinig over hoe ik die doeltreffend moest aanpakken. En op de demo vorig weekend werd een dressuurpaard voorgesteld (met een heel sympathieke amazone trouwens die alhoewel volledig klassiek-normaal-nederlands-dressuurgeschoold toch heel open stond voor andere inzichten) wat ondanks het ZZ-licht niveau inderdaad scheefheid had, en ook nog steeds op de voorhand viel, hieraan heeft Karen bij het rijden het meest aan gewerkt.

Leuk is dit! Al die dingen die ik niet begreep of waarvan ik dacht dat het toch te hoog gegrepen was komen nu allemaal binnen handbereik.

Nog even de visie van Karen meegeven op een vraag die vaak gesteld wordt, zeker door de normale ruiters die ons NHers met losse (of zonder) teugels zien rijden: 'Is dat freestyle rondlopen zonder verzameling niet slecht voor het paard?'
Heel kort antwoord: ja
Iets langer antwoord: maar je hebt die freestyle basis absoluut nodig om vanuit het hiermee opgebouwde respect, vertrouwen, ontspanning, zelfdragendheid, ... op een goede manier met teugelcontact (of het nu op bit of op touwhalster is) te gaan rijden. En zelfs als je er met je paard aan toe bent met contact te rijden (Finesse in Parellitaal) blijft de Freestyle nodig om het paard mentaal en emotioneel fit te houden (en het is ook leuk natuurlijk). Pat Parelli geeft verhouding 80% Freestyle, 20% Finesse.

jose schreef op donderdag, 11 augustus 2005, 11:11:



Ja klopt, dat verwoord je precies goed. Nu met Karen Rohlf komen ineens al die dingen terug uit de dressuur van vroeger, en deze keer weet ik dat het ook echt binnen mijn bereik ligt dit uit te voeren (nu nog niet meteen, maar wel ooit).


Het hangt er van af of je de nodige ingredienten hebt (voor- en achterhand kunnen bewegen, don't change gaits, don't change directions, mental and emotional fitness, zie eerdere tekst). Als je puur Parelli doet zoals ik wil dat zeggen dat je toch al een eind in level 2 moet zijn. Als je andere dingen, dressuur, clickeren, weetikveel doet kan je inderdaad gerust enkel dit rechtrichten doen zonder andere Parelli, als je dus tenminste de communicatie met je paard in orde hebt. Zelf vind ik natuurlijk dat het Parelliprogramma daar juist zo perfect voor geschikt is, maar ik raad Parelli altijd aan aan iedereen die los en vast zit op een paard, tis een beetje een ziekte

Elske van Reeuwijk schreef op donderdag, 11 augustus 2005, 13:34:


Ik reed vroeger dressuur (of wat daarvoor moest doorgaan), ons niveau... Op wedstrijd waren zelfs de laagste proeven een probleem omdat mijn paard nauwelijks de ring in wilde, steigerde als ze dacht een eng wit hekje te zien enzovoort. In de dressuurles in vertrouwde omgeving waren we bezig met appuyeren en alle soorten zijgangen, vliegende galopwissels proberen (vliegend bokken meer) maar van rechtrichten , ontspanning ed. begreep ik niet veel. Al een aantal jaar was ik geinteresseerd in natural horsemanship, zoals de meeste hier denk ik de boeken gelezen van Hempfling, Monty Roberts, Parelli, en uiteindelijk met Parelli aan de slag gegaan. Met mijn huidige paard ben ik daarmee nu bijna drie jaar bezig (waarvan het eerste 1,5 jaar nog in combinatie met dressuur) en ik heb een paar maand geleden level 2 gehaald en ben nu bezig met level 3. Leuk leuk leuk. Dressuur ben ik dus volledig gestopt maar eens ik level 3 haal wil ik daar dus terug mee beginnen. Dan heb ik ook voldoende ingredienten, als een dressuurleraar mij dan vraagt om meer buiging, meer energie, achterhand meer onder, schouder meer naar links of weetikveel dat ik dat gewoon kan doen, elk onderdeel apart zonder daarbij de andere te veranderen of mijn paard bang te maken. En hopelijk de lichtheid en ongedwongenheid die we hebben bij het freestyle rijden (zonder teugelcontact) te behouden. Het zal niet voor meteen zijn hoor, maar dat is het doel...

HannahFroukje schreef op zondag, 14 augustus 2005, 17:36:


Leuk, dat was mijn hoop bij het geven van dat uitgebreid verslag! Dubbele longe hoeft niet, we hebben in demo en clinic enkel 'gewoon' on line gewerkt, in het begin makkelijkst aan het 12f touw, je vraagt circling game (in stap of draf, wat je makkelijkst vindt) en duwt dan telkens dat deel van het paard wat teveel naar je toekomt weg (met de carrot stick, porcupine of driving, ook weer wat je het liefste doet). Was bij mij (en de meeste paarden) dus als volgt: op de cirkel naar links moet je de achterhand naar buiten vragen, op de cirkel naar rechts de voorhand. Meestal zie je het paard telkens stilvallen of uit draf vallen als hij de correctiebeweging maakt, juist omdat hij zo zijn lichaam moet gaan gebruiken op een manier die hij niet gewend is, tegen zijn natuurlijke, scheve houding in. Dus bv. op links telkens: achterhand naar buiten (mag overdreven zijn), paard valt stil, weer voorwaarts aangeven, weer achterhand weg... Tot het paard voelt dat hij met die achterhand naar buiten kan blijven lopen en dattie toch niet omvalt (had hij niet gedacht) en dat het zelfs leuker loopt.


Ja, die parellimeisjes vind je nogal eens helemaal verstrikt in hun touwen terug


Zelf voel ik dat niet, mijn scheef zijn, en ik ben het vast wel
Bij het rijden was ik eigenlijk nog aan de ingredienten aan het werken (achterhand vlot voor het been laten wegdraaien, in stap lukt dat al zonder teugels of stick, in draf nog niet echt) maar door dat ik hierdoor natuurlijk haar lichaam alle richtingen uit deed bewegen vond ze uit zichzelf ook haar rechte balans en ging ze enorm stretchen, ik voelde dan ook echt de manier van bewegen van de rug goed veranderen. Zo leuk...

Stap is ook het handigste denk ik om mee te bginnen, zeker voor de mens, dan heb je meer tijd om na te denken Ik doe nu stap en draf, galop nog maar niet, alhoewel ze bij het rijden in galop ook al spontaan ging stretchen.

Groetjes, Nathalie

Marleen den Arend schreef op maandag, 15 augustus 2005, 8:49:


Ja inderdaad, sorry


Ja, de bedoeling zou dus zijn dat je in de training maar 20% van de tijd met contact gaat rijden en de rest grondwerk en freestyle, met de impulsion programs spelen, of buiten rijden, of andere leuke dingen doen (springen, koeien drijven ) En uiteraard in de dressuurproef zelf met teugelcontact rijden, dat moet je dan ook net tonen.


Ja zoiets, ik ben hier zelf nog maar nauwelijks aan toe en was net begonnen met het volhouden van 'vertical flexion' (parellitaal voor de aan-de teugel-hoofdhouding) in stukjes stap en draf, dus als ze dan mooi zonder verzet op de teugel vijf passen zet gooi ik de teugels weg en lopen we weer een eindje 'los'.


Karen ging eerst met een Parellipaard het rechtrichten en ontspannen op de grond demonstreren, gewoon aan het touwhalster. Daarna werkte ze dus met een dressuurpaard, ook weer eerst op de grond voor het rechtrichten en ook al om het paard te leren zich op haar te richten: stoppen als zij stopte enzo. Want dat paard had neiging almaar door te lopen, op de grond een veel voorkomende kwaal bij niet-NH paarden maar ook bij het rijden door de eigenaresse was al goed te zien geweest dat het paard op de hand en op de voorhand hing. Qua optoming trouwens geen touwhalster maar gewoon het klassieke hoofdstel met trensbit wat het paard al in had. Leuk detail: de neusriem haalde Karen eruit (dat ken je wel van Parelli waarschijnlijk: nooit een neusriem, als het paard zijn mond opendoet is daar een reden voor en wil je het liever weten in plaats van het weg te moffelen door een strakke neusriem). En het was geweldig om te zien hoe leuk het paard dat vond, die neusriem eruit. Het contact op het bit (als het er al was) was er niet slechter op. Dus als Karen ging rijden reed ze ook vooral zonder teugelcontact (paard wist niet wat hem overkwam) en deed ze simpele basisdingen zoals rechtrichten en daaruit voorwaarts-neerwaarts en dan ging ze ook proberen het paard vooraan lichter te maken door heel vaak achterwaarts te vragen, tot het paard zelf begon na te denken (duurde wel lang, paard was niet gewend zelf te leren) en zijn gewicht meer op de achterhand bracht. Dat achterwaarts vragen deed ze trouwens ook niet op het bit maar met een touwtje om de hals. En op de momenten dat het paard vlot en ontspannen liep zagen we haar ook wel eens teugelcontact aannemen maar een halve cirkel later gooide ze dat wel weer los. Maar het was vooral werken aan de basis dus, het paard was ook met een scheefheidsprobleem aangemeld (ene voobeen werd hoger opgetild dan het andere).

Groetjes,
Nathalie

Brenda Smit schreef op zondag, 14 augustus 2005, 21:26:

Wat je paard dus nog niet kan/durft is achterwaarts van de trailer lopen (begrijpelijk) dus dat is hetgene wat je moet oefenen. Ik zag hier al heel nuttige suggesties voorbijkomen, maar als je daarna met de trailer zelf oefent is het belangrijk dat je het paard er niet meteen helemaal op laat gaan. Er op gaan kan hij al, dat interesseert je dus nu even niet. Probeer hem één pas op de laadklep te laten zetten en dan stoppen en eraf. Als er maar één voorbeen op de laadklep staat zou achteruit gaan toch moeten lukken (indien niet moet je misschien eerst nog eens achterwaarts oefenen vlak voor de open trailer). Dan beide voorbenen op de klep en er weer af, en zo telkens ietsje verder. Je paard leert zo letterlijk stapje per stapje hoe hij achterwaarts de trailer afkan. Niet bang zijn trouwens dat door al dat achterwaarts gaan hij niet meer op de trailer zou willen, das meestal omgekeerd, een paard voelt zich nog zekerder in een trailer als hij weet dat hij er ten allen tijde veilig weer uit kan. En je zou het qua timing zo kunnen doen dat hij telkens in de trailer (of op de laadklep in het begin) even mag lekker blijven staan, zo weet hij dat daar de 'comfortzone' is. Maar als op de trailer blijven inderdaad geen enkel probleem is (wees daar trouwens niet zeker van, het leek misschien enkel zo omdat hij er niet uit durfde) kan je beter comfort geven na het achteruitgaan, want dat is net wat je wilde aanleren.

Laat eens weten hoe het ging?
Nathalie

Tamara Spruit schreef op maandag, 15 augustus 2005, 11:03:


Had deze nog niet gezien, dit was dus ook wat ik bedoelde...

Hallo,

Sorry voor het inhaken op deze topic met een andere zadelvraag: Zelf weet ik weinig van zadels maar ik begin wel te beseffen hoe belangrijk een goed zadel is voor het paard en ik ben dus op zoek... Weet er iemand iets te zeggen over de Balance zadels ( www.balanceinternational.com )? Vanuit de Parelli-hoek worden die aangeraden en er gaat een zadelpasclinic door in Bennekom op 24-25 september waar ik naartoe ga, maar graag hoor ik ook de 'onafhankelijke' opinies.

Nathalie

Nienkemulder schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 10:07:

http://img150.imageshack.us/img150/2673/paard0092ba.jpg


Hoi Nienke,
Allereerst sterkte en proficiat dat je deze pony wil helpen. Over de gips en het verweken van de huid: mijn paardje heeft na een zware gewrichtsoperatie twee maand in de gips gezeten met een voorbeen, van hoef tot net onder de voorknie (zal bij jou ook zo iets zijn neem ik aan). In die tijd is de gips éénmaal onder narcose verwisseld., toen is aan de huid bij mijn weten niets verzorgd. Toen de gips er na twee maand definitief af mocht was de huid inderdaad helemaal veranderd: een dikke laag oude verweekte huidschilfers kwam eraf met eronder hier en daar wat bloederige dunne huid. Na een paar weken schoon en droog houden is dit weer helemaal goed gekomen, nu na twee jaar zie je hier ook niks meer van. Dat huidprobleempje vond ik toen in vergelijking met het feit dat mijn paard kon blijven lopen en leven echt peanuts. Hopelijk heb je hier wat aan (ik zit ook achter met lezen zie ik, hopelijk heb je intussen al zicht op een oplossing...)
Sterkte,
Nathalie

Huertecilla schreef op dinsdag, 6 september 2005, 17:10:




Bedankt voor de input, ik dacht dat het aan mijn beperkte zadelkennis lag dat ik niks van de technische kant van de website begreep. Een tekeningetje om duidelijk te maken waar het over gaat ontbreekt jammer genoeg ook.
V-singelbevestiging is er wel, ttz. een driepuntsbevestiging meen ik te begrijpen. Wat zijn hiervan de voor-/nadelen? Ik kan enkel verhoogde stabiliteit op de paarderug bedenken. Vorm, lengte, soort panelen ed. moeten er veronderstel ik op gericht zijn de vorm van de paarderug zo goed mogelijk te volgen (met vrijlaten van de ruggegraat) met een zo breed mogelijke drukverdeling?
Een verstelbare boom heb ik denk ik niet nodig, paard is al 14 jaar oud - of zijn er andere redenen om dit te willen?
Wat denk je trouwens over het verhaal van de schoudervrijheid en vermijden/herstellen van spieratrofie rond de schoft? Ivm. schoudervrijheid werd mij al aangeraden het zadel voldoende naar achter te leggen, alleen, met een grasbuikje heeft het zadel er zo een eigen idee over waar het wil liggen - vooraan, waar de borstomtrek het kleinst is.


Rijstijl... tja, Parelli, buitenrijden, wat springen, ooit weer dressuur is het doel dus dat is de reden dat ik voor een klassieke dressuurzadel-buitenkant ga. Ik veronderstel dat die mij in de juiste 'dressuurhouding' laat zitten. Ook wil ik een Engels type zadel omdat ik al zodanig gek doe (ijzerloos, bitloos, deurloze stal, Parelli) dat ik er met het uiterlijk van mijn zadel nog een beetje bij kan horen. Eigenaardige reden, ik weet het.

Nathalie

Hier kom ik weer even uit 'leesmode' (ik loop meestal te veel achter met lezen om te kunnen reageren) omdat ik een link kwijt ben. Naar aanleiding van de (zeer interessante) zadeldiscussies zijn oa. ook een aantal meetmethoden aangehaald, ik heb een hoop berichten opnieuw bekeken, de meeste links heb ik teruggevonden en gaan om onbetaalbare computer-druksensor-combinaties. Ik herinner mij echter dat er een simpel systeem was dat een redelijk mooi idee gaf van de drukverdeling (eigenlijk lokalisatie van drukpunten), een soort zadeldoekvormige plastic huls gevuld met plasticine oid. om onder het zadel te leggen tijdens het rijden en dan gewoon op zicht af te lezen waar en hoeveel ie ingedrukt is. Een simpel systeem dat niet alles vertelt maar wel betaalbaar was dacht ik. Wie heeft die link nog? Ik dacht dat HC hem geplaatst had maar ben niet zeker...

Alvast bedankt,
Nathalie

PS. Nu ik toch eens iets schrijf: een heel dikke pluim voor de schrijvers in dit forum! Ik heb de laatste tijd weer veel bijgeleerd, veel stof tot nadenken gekregen ook.

Spirithorses schreef op dinsdag 21 februari 2006, 13:47:


Hoi Pien,

Een tijdje geleden heb ik me hier ook over moeten buigen, het was zo ingewikkeld dat ik alles alweer verdrongen heb, maar op www.goca.be vind je oa. deze uitleg:

"Het rijbewijs Categorie B is vereist voor alle bestuurders van voertuigen waarvan de MTM (maximum toegelaten massa) niet méér dan 3.500 kg bedraagt, bestemd voor het vervoer van personen en ingericht voor ten hoogste 8 plaatsen, de plaats van de bestuurder niet inbegrepen, of bestemd voor het vervoer van zaken.
De drie- en vierwielers met motor behoren eveneens tot deze categorie.
Dit rijbewijs laat ook toe een aanhangwagen met een MTM tot 750 kg te trekken.
Wanneer de MTM van de aanhangwagen meer dan 750 kg bedraagt, volstaat het rijbewijs categorie B, indien aan volgende 2 voorwaarden voldaan is:
-de MTM van het samenstel niet méér bedraagt dan 3.500 kg en
-de MTM van de aanhangwagen mag de ledige massa van het trekkend voertuig niet overschrijden.
ZONIET is het rijbewijs Categorie B+E vereist. "

Jouw redenering klopt dus ongeveer volgens mij (ik heb zelf ook een 1.5paards trailer gekocht voor achter mijn gewone gezinswagen). Allleen moet je dus niet werken met het echte gewicht maar wel met het officiele cijfer MTM, dat moet je op de papieren van de wagen en de trailer kunnen terugvinden. Ook moet je de tara (ledige massa) van de wagen kennen, staat normaal gezien ook op de papieren. Die moet groter blijven dan de MTM van de trailer, dus niet groter dan het echte gewicht, hieruit volgt volgens mij dat een tweepaardstrailer achter een te lichte auto sowieso niet mag, zelfs al vervoer je er maar één shetje in. Andere mogelijkheid is natuurlijk het halen van het E-rijbewijs, heeft een vriendin van mij gedaan maar dat was niet simpel.
Zie je wel, het komt allemaal weer terug...
Hopelijk heb je hier iets aan,

Nathalie

PS. Gisteren nog een man naar jou verwezen die met paardrijden wou beginnen en geinteresseerd was in 'paardenfluisteren enzo', heb proberen uitleggen dat in normale maneges hij die droom niet zou kunnen verwezenlijken. Alleen woont ie in Gent... Ken je soms collega's aan deze kanten?