Isabel van der Made schreef op maandag, 1 augustus 2005, 1:26:


Volgens mij ligt het ook aan het paard. Enya (de bonte) zal nooit iets van mij aannemen zonder er eerst uitgebreid aan te ruiken en als het niet bevalt neemt ze géén hap (vertrouwt ze mij dan niet (antropomorfisme]">Antropomorfisme">antropodinges gedacht) of is het overlevingsinstinct?)
Amy, de grijze, neemt meteen een megahap als ik iets voor haar neus houd. Is het dan vies (banaan haha), spuugt ze het weer uit, gaat flemen en kijkt mij inderdaad vreemd aan (zo van; 'hoe kun je'!)

De draver en IJslander van mijn vriendin hebben taxus gegeten (geheel vrijwillig, niemand bood het aan) en zijn daardoor gestorven. Da's dus behoorlijk dom van een paard....

Huertecilla schreef op maandag, 1 augustus 2005, 11:19:


Whow, ga je daarmee naar buiten?? Het is natuurlijk machtig mooi als het kan, en waarom ook niet? Ben benieuwd. Laat je effe weten hoe het ging?

Groetjes, Trea

janna schreef op maandag, 1 augustus 2005, 13:38:


Ik ben het wel met je eens Janna,
het lijkt me het verstandigste wat je kunt doen; een paard als één geheel zien. Botten, pezen, spieren, zenuwen, bloedvaten, hoeven, het zit allemaal aan hetzelfde lichaam. Daar komt ook de term Holisme weer opduiken (de leer, dat de werkzaamheid van een organisme groter is dan de som der werkzaamhedenvan de samenstellende eenheden.)
Het is logisch dat ook alles aan dat lichaam gezond moet zijn, als er iets uitvalt werkt het hele organisme niet meer naar behoren.
Spiertraining is een belangrijk onderdeel van een paard gezond houden, evenals een goede hoefverzorging.

Groetjes, Trea

alice de beer schreef op vrijdag, 5 augustus 2005, 17:35:


Hoi Alice,
mijn man en ik hebben de cursus ook gedaan en wel op 15 mei dit jaar. 2 dagen later zijn de ijzers bij onze twee paarden eronderuitgegaan en zijn we zelf gaan bekappen. Al heel snel bleek, dat mijn man het wel heel leuk vond, maar er heel laconiek onder was. Ik maakte me sneller druk om dingen zoals bijv. een randje hier of daar, of iets wat er anders uitzag dan in het boek, en wilde dan alles tot in de puntjes uitgezocht en nagekeken hebben. Mijn man had sneller iets van; a joh, dat komt wel goed... Ik wilde al heel snel mijn man niet meer laten bekappen, en deed alles zelf. In de eerste week is er een natuurlijk bekapper bijgeweest om de grote veranderingen te doen en te kijken naar de kwaliteit van de hoeven. Ik merk wel dat ik steeds meer 'los' kan laten, dus niet meer zo staar naar de plaatjes in het boek, maar naar de hoef zoals die voor me ligt. Ik durf nu te zeggen, héé die hielen zijn dan wel zoals in het boek, maar voor mijn paard nèt ietsje te laag. Gisteren is de natuurlijk bekapper nog eens komen kijken, op mijn verzoek, omdat ik bang ben op sommige vlakken teveel of juist te weinig te bekappen, zonder dat ik dat in de gaten heb, en er zodoende langzamerhand veranderingen optreden zonder dat je daar erg in hebt. En eigenlijk viel het mee. Het enige wat ik niet gezien had, was dat de randjes van de hielen (achter naast de straal) de neiging hebben naar binnen te prikken (onder de straal) en ik moest dus een snede maken naast de straal richting hoefballen, zodat de straal vrij kan uitzetten, zonder dat er in geprikt wordt door de wand.
Als ik hem niet meer had laten komen, en zelf doorgegaan was (met de zelfverzekerdheid die mijn man heeft), was dàt waarschijnlijk voor problemen gaan zorgen.

Dus, of jij er geen aanleg voor hebt kan ik niet beoordelen, ook ken ik jouw bekapper niet, maar ik weet wel, dat het een geruststelling is, zolang je je nog onzeker voelt over dingen, om ze laten controleren. Dan hoef je het nog niet op te volgen, maar heb je wèl een eye-opener. Want als je tweifelt, en je hebt niemand om raad aan te vragen, blijf je er toch over piekeren en ga je alle eventuele kwaaltjes afschuiven op jouw bekapping, terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn...