e m kraak schreef op donderdag, 23 juni 2005, 14:24:

Ik weet het niet....
Ik kan maar niet uit mijn hoofd krijgen dat in de "ik-moet-hier-WEG"-state of mind van een paard geen ruimte meer is voor wat dan ook.

Het valt me wel op dat er verschillende "ik-moet-hier-WEG"-momenten zijn namelijk. Je hebt de echte en de minder echte. De minder echte kunnen door paardlief op speciale momenten naar believen ingezet worden en de stand van de hersenen is nog "aanspreekbaar".
Bij het echte "ik-moet-hier-WEG" moment heb je te maken met een totaal onaanspreekbaar paard dat desnoods dwars door ruiten, vrachtwagens etc. gaat.

Ik kan me dan niet aan het gevoel onttrekken dat
1. alle overige reflexen op dat moment worden uitgeschakeld
2. aangeleerde (geconditioneerde) reflexen nooit hetzelfde zullen zijn als aangeboren reflexen en dus zowiezo pas als laatste aan bod kunnen komen

Wie kan me overtuigen van het tegendeel?
Pas dan ga ik namelijk verder die reflex aanleren bij mijn Shire die dat een heel vervelend onderdeel vindt.....

Spirithorses schreef op donderdag, 23 juni 2005, 14:50:

Dat is nou conditionering!

Van boeren.
Want je ziet het helemaal verkeerd hoor Pien!
Vraag maar onze buren.
Wij zijn namelijk niet helemaal goed snik. Hahahahahahahahahaha!

Huertecilla schreef op donderdag, 23 juni 2005, 15:16:

Ja. Nee. Haha. Hoezeer ik jullie bijdrage ook altijd waardeer, met dit onderwerp is het feit dat jullie dit schrijven tot op heden nog niet voldoende geweest om me te overtuigen....
Het komt er dan op neer dat ik jullie moet geloven. Alhoewel ik geen reden heb omdat niet te doen... toch.... er is meer nodig.
(en nou maar hopen dat er niet al ergens een link staat naar een artikel dat mij ineens de ogen opent, alwaar ik dan streng op (terecht)gewezen ga worden


Ja nu is het mijn keuze het niet te doen. Ze vindt het vervelend en ik doe alleen maar dingen die ze niet leuk vindt als ik echt overtuigd ben van het nut (zie boven).
En ja, zonder deze noodrem gaan we vooralsnog onvervaard de hele wereld rond. Ik ga het nu gelijk 3x afkloppen, maar een sprongetje opzij is het ergste wat ze over het algemeen produceren en ik mag inderdaad hopen dat iedereen opzijspringt mocht ze het eens op de brede heupen krijgen. Gelukkig een hoop massa om me aan vast te klampen....

Spirithorses schreef op donderdag, 23 juni 2005, 15:34:

Ja, wat dacht je dan die mooie distels waar ze hier zo gek op zijn. Ik laat ze allemaal speciaal staan, want eenmaal omgemaaid staan ze zich te verdringen.
Maar dat ergert ze ook zo verschrikkelijk
(ik geloof zelfs dat ze officieel op een lijst van bedreigende planten staan)

Nick Altena schreef op donderdag, 23 juni 2005, 23:53:
...
....

Dat weet ik dus niet. Wat als de vluchtreflex het paard in een modus zet die alle andere reflexen wegdrukt?
Ik heb dat gevoel namelijk sterk en nog steeds geen bewijs gezien dat dat niet zo is.


Nee, dat niet. Maar ik ben geen vluchtdier. Ik ken de "ik-moet-hier-weg" modus niet.
Wel een gevoel van blinde woede en radeloosheid en als ik dan bij mezelf kijk wat er allemaal aan logica wegvalt.... Dan denk ik dat de vluchtreactie van een vluchtdier 1000x zo sterk is.

....

Dat clickeren Nick, dat zit al zo lang in mijn hoofd! Al vanaf het eerste voorzichtige Punky-artikel van Inge. Maar het is er nog steeds niet van gekomen. (Mijn paarden leven namelijk ook vooral een vakantieleven omdat ik me de pl#$ris werk )

Maar in mijn a.s. vakantie van maar liefst 5 weken heb ik het op mijn programma staan! Jullie enthousiaste verhalen maken het bijna onmogelijk om er niet eens mee te gaan experimenteren. En ik heb hier nog steeds die andere bejaarde Shire met onduidelijke achtergrond die d'r voeten zo moeilijk op wil tillen.....


Nou, nee joh! Das nie waar hoor, we hebben heel veel plezier, alleen die grote dikke nek buigen.... dat vind ze niks!


Uhm... wat ik niet meer doe dus Ik deed het volgens mijn Parelli zakboekje.


Dit is een paard dat al helemaal blij wordt als ik haar enthousiast beloon en bedank. Dat vaak zelf uit de wei naar binnen komt als ze mensen ziet. Alleen al bij de mensen zijn en aandacht vindt ze geweldg, dus het is eigenlijk niet zo moeilijk om haar te plezieren.
Maar ze vindt het gewoon niks. En dan hebben we er al snel allebei geen zin meer in .


Strikvraag. Nog weer es 3x afkloppen, maar noodsituaties zijn niet zo snel aan de orde met dit paard. Buitenaardse landbouwwezens (of hoe noemde je dat) vindt ze eigenlijk wel interessant. Soms ineens is een stuk plastic eng. Dat ligt ook vooral aan haar bui, want de volgende dag kan het ineens totaal oninteressant zijn, maar in het ergste geval is een sprong opzij de noodsituatie die wij doormaken. En zelfs als ze rotjes achter ons aansteken (waar ik me dus ook bijna een hartaanval van schrik) kan ik haar tot nu toe nog bij me houden. "HO!" werkt bij ons bijna net zo goed als de ORS.

Maar zou ze gaan rennen in de ik-moet-hier-weg-modus, dan zal ik als ik erop blijf zitten waarschijnlijk automatisch teruggrijpen naar "het paard op de volte proberen te brengen" zoals ik dat vroeger geleerd heb en wat destijds ook meestal wel werkte. Een soort van ORS dus .
Maar ja, wat te doen als er bomen aan weerzijden staan. ff laten rennen en hopen dat ze weer snel stil gaat staan??
Eerlijk gezegd probeer ik er zo min mogelijk aan te denken.... en hoop ik nog steeds dat iemand mij kan overtuigen van die ORS.

En de verhalen van Huertecudinges en Toroppie maken het er niet beter op.


Nou in geval van nood zal het me eerlijk gezegd niet zoveel uitmaken of ze nog met plezier stopt. Als ze maar stilstaat voordat we onder een vrachtwagen liggen. Ze houdt op dat moment ook ff geen rekening meer met mijn plezier moet je maar denken.

Piet schreef op zaterdag, 25 juni 2005, 1:21:

Piet, ik ben Pien niet, maar heb het ook en ik heb het hier besteld:
http://www.paardenwerkplaats.nl/strasser/boeken.php

ElkeW schreef op dinsdag, 28 juni 2005, 10:22:

Ik ken iemand die haar Clyde van White Line Disease afgeholpen heeft met honing.
Hoe precies weet ik niet, maar hier staat er ook iets over....
http://www.hoofcare.nl/map_voor_lezingen/white_line_disease/lezing_White_line_disease.html

Michiel schreef op maandag, 4 juli 2005, 22:12:

Michiel,

ff advocaat van de duivel spelen. Ik herken in jouw berekening de berekeningen die wij ook altijd maakten voor... de aankoop van het huis, de verbouwing, en inderdaad... wel of geen dier erbij.... mooie berekeningen, altijd gestuurd door de wens. En altijd... mot er geld bij!!

Jouw lijstje is het absolute-minimum-meest-gunstige-ik-wil-het lijstje. Neem maar van mij aan, 3 huizen, 2 verbouwingen, 4 paarden en nog heel wat meer ongedierte verder dat je er met die 65 euri niet gaat komen.
150 is in geval van een eigen weide in mijn ogen een stuk realistischer en al niet aan de hoge kant (maar dat komt misschien omdat ik hier in het dure westen zit).

Je kunt wel willen dat je die dierenarts niet nodig hebt, maar reken maar dat er een moment komt. En als het ff tegenzit ben je 2500 euro verder (en nog niet uitbehandeld).

En als je schrijft "betaalbaar is en BLIJFT"... hoelang denk je die wei te kunnen huren bijvoorbeeld?

Ja ja, ik weet het, ik zeur.

HannahFroukje schreef op donderdag, 7 juli 2005, 12:08:

Froukje, ik had het geloof ik al es gemaild, of misschien ook niet, maar als je wat meer specifiek belg-informatie zoekt zou ik toch echt es het shireforum proberen, waar ondanks de naam heel wat belgenmensen op te vinden zijn.
Wel van verschillende pluimage als je snapt wat ik bedoel, maar toch, vele al zo ongeveer paardnatuurlijk sinds 1200 omdat opa het ook al zo deed, dus je kunt er best goed terecht.

Enne... ivm overlopende dragondertjes zijn de Parelli blocks en het draaiende touwtje wel het eerste wat ik uit de kast haal, uiterst consequent volhoud (regelmatig ff een noodstop en een paar zinloze maar heftige passen naar achter om te checken of ze nog op me let en niet over me heen loopt) en wat eigenlijk altijd werkt. Maar dat zal je zelf ook al bedacht hebben .

Of zouden belgen toch weer anders reageren dan Shires? Nog lomper??? Kan dat???

Bestaat dat? Beslag dat:

"Doordat de straal wordt ondersteund en de hoef meer bewegingsvrijheid heeft, wordt de pompfunctie in de hoef geactiveerd, waardoor de doorbloeding duidelijk beter wordt en daardoor de kwaliteit van de hoef verbetert." (sic)

(van http://www.natuurlijk-ruiterschap.nl/website/montyopeasywalkers.html)

Het zouden Easywalkers moeten zijn. Ik kon met de zoekfunctie hier er niks over vinden, maar misschien weet iemand er meer over?

(overigens NIET van plan ze aan te schaffen hoor, puur uit interesse)

Esther schreef op zondag, 10 juli 2005, 21:23:

Nou, zoals je het vertelt... veel keuze hadden jullie niet toch. Een enorm sterke prikkel is het enige wat volgens mij werkt om uit zo'n allerdiepst dieptepunt te komen waarop je het bijltje erbij neer dreigt te gooien.

Eerlijk gezegd kun je beter energie steken in het trots zijn op jezelf. Op jullie volhardendheid dit paard te redden. Met succes!!!

Geen onnodig schuldgevoel meid, je hebt precies het goede gedaan!
Marjolijn

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 20:02:

Morrie, een tijd geleden heb ik je op een ander forum ook al veelvuldig met soortgelijke problemen gehoord (gelezen eigenlijk).
Veel problemen, en niet een van de aangedragen mogelijke oplossingen kon of wilde je accepteren. Ik zie hier hetzelfde patroon, het klinkt lullig, maar zo bedoel ik het niet.

Als ik al die berichten en deze op een rijtje zou zetten zie ik een aaneenschakeling van gebeurtenissen waar ik me niet gelukkig bij zou voelen.
Hoe goed je bedoelingen ook zijn - je hebt dit paard en wilt hem niet zomaar wegdoen - maar ik denk dat jullie gewoon niet bij elkaar passen, zeker niet als het gaat om dit soort bezigheden (buitenrijden)!
Je zegt het zelf ook eigenlijk al. En de mensen die jullie kennen zeggen het....

Ik ben inderdaad ook bang dat dit op ongelukken gaat uitlopen. Voor jou, of voor je paard die, alleen aan de kletter met een bungelend zadel en erachteraanslepende touwen, er ook behoorlijk belazerd vanaf kan komen.

Volgens mijn bescheiden mening moet je voor jezelf tot een beslissing komen:
Hou ik dit paard?
Zoek ik een ander goed mens voor hem?
Of hou ik hem en doe ik alleen nog maar dingen waar ik me absoluut veilig bij voel en laat ik alle andere ambities lekker vallen?
Dat laatste lijkt mij nog wel een optie, er zijn wellicht bezigheden die jullie beide veilg en met plezier kunnen doen?

Ik denk dat je daar meer aan hebt dan - hoe goed ook - alle Parelli levels van de wereld. En ik denk dat je een stuk rustiger zult slapen.

Sterkte!
Marjolijn

Morrie schreef op donderdag, 14 juli 2005, 9:35:

Hou het daarbij! Als dat veilig en plezierig voor jullie is. Of verkoop dat paard.

Het spreekt alleen dit wel weer een beetje tegen:

"tja, instructies van de DA: 3 x per week 15 minuten stappen op het harde onder het zadel, anders staat het bekken zo weer scheef, in de bak mag ik absoluut niet meer met hem."

Wel slepen? Maar ik zal wel iets gemist hebben.

Omdat het me intrigeerde ben ik nog es de archieven van het andere forum ingedoken. Dat was zo'n 2 jaar geleden dat je ook al op dezelfde manier aan het tobben was. En alle goede adviezen en meedenken als "zinloos voor Norikers" afwees.
NH, centered riding, Parelli het was allemaal niks.
Nu ben je toch (weer?) aan het Parelliën geslagen. Op zich goed, een mens is nooit te oud om te leren.

Maar ik vind het toch allemaal wat verwarrend. Volgens mij weet je zelf ook niet zo goed wat je ermee aan moet. En hoop je antwoorden te vinden bij anderen. En dat lukt niet. Das duidelijk.
Dus ik denk dat je toch eens diep diep moet gaan nadenken in een andere richting.