Linda schreef op dinsdag, 16 maart 2004, 13:59:
> Ik mocht, na jaren zeuren, eindelijk op paardrijles. De eerste
> pony waar ik mijn 'longeer-privé-les' op kreeg was, jawel, bont!
> Na een stuk of 5 van die privé-lessen mocht ik met de
> beginnersles meerijden en wat denk je? Weer op die bonte pony!
> Ik denk dat daar dus mijn liefde (lees: gekte!) voor bonte
> pony's en paarden vandaan komt.
> "Once you go 'bont', you can't go back!" hahaha...

Hoi,
Tja dat heb ik eigenlijk met zwart. Mijn eerste prive-rijpaard was een zeer donkerbruine, bijna zwarte arabier (je moet ergens op beginnen niet dan?).
Daarna was ik stapelmesjokke van Friezen en lange tijd op een fries gereden ook. Het volgende paard waar ik wat mee had was een zwarte engelse volbloed (maar is ook het paard waar ik die smak vanaf maakte). Sinds die tijd was zwart wat minder geworden.
Reed op de manege nog lang een zwarte merrie, waar ik ook diverse malen afgevallen ben.
Maar toch ... ergens diep van binnen bleef de voorkeur naar zwart uitgaan. Dus toen wij eigenlijk naar een voskleurige shetlander met witte manen gingen kijken, kwamen we met zwarte Isabella thuis. Beetje minifries ook vooral nu met haar zware beharing vanaf de knie en in draf zijn het duidelijk sokken, en haar lange zwarte manen.
Once you go black, you can't go back (dat rijmt beter haha).
Groeten,
Ingrid