trea hoex schreef op donderdag, 16 juni 2005, 14:30:


"Wat het belonen betreft: dat heb ik gisteren met een brokje
geprobeerd, maar daar wordt hij veel te opdringerig van."

Met respect Trea, maar dit zijn woorden van iemand die wel de klok heeft horen luiden, maar waarvan de klepel kilometers weg is.
Het getuigt toch wel van zeer veel onwetendheid om met deze tekst een trainingsmethode, die over de hele wereld en op praktisch alle soorten dieren wordt toegepast, die bovendien al bestaat van voor de tweede wereldoorlog, mee te verwerpen.
Het is zelfs zo dat het goede belonen en het slechte negeren door steeds meer menselijke managers wordt afgekeken om toegewijder, positiever, meedenkend personeel te krijgen en in een betere sfeer te werken
Vergelijk het maar met dat ik zou beweren: Parelli is helemaal niks want die werken met een stok.
Beleefdheid aan leren is beginnerslesje nr 2 van de clikkermethode.
Vergeet niet: de ontvanger bepaalt!
Als je paard het gevoel heeft dat hij er mee weg kan komen als het probeert voer uit je zak te stelen , loopt hij binnen de kortste keren over je heen.
Want dat is veel makkelijker dan er iets voor moeten doen.
Het is de trainer die iets toestaat of niet.
Dat een clikkerpaard een heel ander dier is dan een Parellipaard is duidelijk.
De eerste straf je door "rust" te geven en dat voelt hij als genegeerd worden en denkt "ik mag niet"
Terwijl het Parellipaard denkt:"zo ik hoef even niet"
Ik denk echter wel dat de P. oefeningen heel goed te gebruiken zijn bij clikkertraining.
Vergist mijn paard zich dan nooit?
Kijkt hij nooit eens naar mijn broekzak,waar dat lekkers inzit?
Af en toe zeker wel, maar dan zeg ik : "nee".
Piet