Karen Drost schreef op maandag, 13 juni 2005, 14:52:


Wellicht is het goed om hier even toe te lichten dat Dr. Strasser een dierenarts was, die uiteraard veel te maken kreeg met ernstig zieke paarden. Steeds weer bleek dat een gebrekkige doorbloeding de oorzaak was van hoefproblemen, en dat je de hoef kon genezen door de doorbloeding te optimaliseren.
De Strasser methode heeft dan ook het hoefmechanisme als prioriteit nummer één gesteld, waarbij eventuele overgevoeligheid van de hoef op de koop toe wordt genomen. Dit is volkomen acceptabel wanneer je te maken hebt met een ziek dier, net zo goed als dat het acceptabel is dat een menselijke patient na het ondergaan van een medische operatie een tijdje ongemak mag ondervinden. Dat Strasser een arts is kun je duidelijk terugvinden in de uitgangspunten.

Natuurlijk Bekappen zoals wij in ons boek en op de website uitleggen is meer bedoeld voor relatief gezonde hoeven, waarbij we de prioriteit leggen bij het voorkomen van overgevoeligheid. Ons credo is dat een paard dat gemakkelijk en vrijwillig loopt vanzelf meer beweging krijgt, en omdat beweging essentieel is voor het hoefmechanisme de doorbloeding hierbij ook gediend wordt. Overgevoeligheid schrikt bovendien de mensen af, waardoor paarden uiteindelijk op de ijzers blijven of na een "mislukte poging" weer terug op de ijzers worden gezet. Zie ook het bericht van het paard dat nu zo gevoelig is geworden dat de dierenarts erbij wordt gehaald: grote kans dat die weer terug op de ijzers wordt gezet. En dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Wij kijken dan ook iets verder dan alleen maar naar de medische belangen en proberen te voorkomen dat de eigenaar er de brui aan geeft.


Probleem hierbij is dan natuurlijk wel dat ALS de hoek niet klopt, dat je om de hoek volgens het boekje moet maken je toevlucht moet nemen tot het snijden/raspen van de zool, of ergens een losse hoefwand moet laten staan. Wij houden daarentegen de zool aan en accepteren de resulterende hoek die de hoef daarna maakt, wat doorgaans volgens de Strasser richtlijnen is. Wanneer dat niet zo is dan zie je dan de hoef, na opeenvolgende bekappingen, uiteindelijk vanzelf de juiste hoek aanneemt, zonder daarbij een periode van overgevoeligheid te moeten doorstaan.


Een van de hoofdredenen waarom in Nederland paarden worden beslagen is omdat men op de verharde weg wil kunnen rijden, en men denkt dat de hoef beschadigt als men zonder hoefijzers de verharde weg op gaat. Zodra het paard op de verharde weg komt is een mustang roll daarom noodzakelijk om de hoef tegen beschadigingen te beschermen, al is het maar voor de gemoedsrust van de eigenaar.


Wel aan de voorkant, door het afwikkelen. Aan de zijkant, waar de hoefwand dan ook messcherp is, zullen er echter eerder stukken "chippen" dan rond afslijten. Daarom brengen wij preventief een mustang roll aan. De hoef blijft beter beschermd en de eigenaar heeft minder redenen om weer terug te grijpen op hoefijzers.

Natuurlijk Bekappen heeft, door het voorkómen van overgevoeligheid en het voorkómen van hoefbeschadigingen, een zeer laag percentage "spijtoptanten".

Wat niet wegneemt dat Strasser een heel goede methode is, vooral voor paarden die ernstige hoefproblemen hebben. Ik zag net op je homepage dat je net gecertificeerd bent en daarvoor onze felicitaties!

Groeten,
Frans

perdida schreef op maandag, 13 juni 2005, 20:53:


Je vertelt niet op wat voor ondergrond dit is. In het algemeen gesteld:
gevoeligheid op "kleine steentjes" wijst op een gevoelige zoollederhuid
gevoeligheid op een gladde verharde weg op een te lange hoefwand
gevoeligheid op zachte grond op spierpijn.

Aan de gevoeligheid op kleine steentjes is nu niets te doen, behalve hoefschoenen te gebruiken.
Als je paard op een gladde harde ondergrond gevoelig loopt moet je controleren of de hoefwand niet langer is dan de zool. Het raspen van een goede afronding kan hier de gevoeligheid bestrijden.


Dat snelle afslijten is tijdelijk. Veel stappen over een harde ondergrond bevordert het genezingsproces.


Dat komt doordat de witte lijn verzwakt is. Het hoefbeen zakt daardoor iets omlaag, drukt van bovenaf op de zool die daardoor plat wordt en bovendien overgevoelig voor druk van onderaf. Bij een goede doorbloeding zal de nieuwe witte lijn direct steviger zijn, maar tot die voldoende ver naar beneden is doorgegroeid zal helaas een tijdje duren. Tot die tijd lijkt er weinig te veranderen, maar hou vol! Na een 9 tot 15 maanden is de nieuwe witte lijn voldoende ver doorgegroeid om het hoefbeen weer goed op te tillen en vanaf dat moment krijg je vanzelf een holle zool, en is de gevoeligheid als bij toverslag verdwenen. Dat gaat vrij plotseling, dus wanhoop niet als je tijdenlang geen verbetering ziet.


Het beste kun je toch iemand raadplegen die weet wat er moet gebeuren.

Groeten en succes,
Frans

Ik heb een nieuwe pagina gemaakt. Je kan hem vinden op
http://www.hoefnatuurlijk.nl/debat.htm

Graag commentaar. Goed artikel of een beetje "te"???

Groeten,
Frans

Hoefsmid Rik schreef op dinsdag, 14 juni 2005, 12:31:


O ja hoor, Ik weet dat ze dat doen, en sommigen gaan ook wel privé de discussie aan.


Dat is nou net waar het artikel over gaat. Ook al ben je fervent ijzervoorstander, je wilt, als je interesse hebt in je vak, toch op zijn minst weten waar anderen mee bezig zijn? Dacht je dat ik niet op Strasser sites zit te kijken omdat ik "een andere methode" heb? Natuurlijk wel, want op zijn minst wil ik weten wat er gaande is en wellicht kom ik nog eens denkbeelden tegen waar ik wat aan heb.


Dat is nou eenmaal inherent aan de situatie. Gelukkig is daar wel wat aan te doen.


De pagina is bedoeld voor reacties op die pagina. Het is geen forum. Ik laat er dan ook geen berichten staan die duidelijk een reactie zijn op iemand ander's reactie ipv de pagina.


Dat staat al overal op de website.


Nog wel ja, omdat ze zich profileren als traditioneel hoefsmid. De natuurlijk bekappers hebben een gewaarborgd inkomen dat komt uit de alternatieve kant. Punt is alleen dat er een migratie is van traditioneel naar natuurlijk, en niet andersom. Je kan dus in het leeglopende kamp blijven tot je inkomen niet langer gewaarborgd is, maar dan ben je waarschijnlijk te laat. Je kan je ook alvast bij het groeiende kamp aansluiten en de vele nieuwe klanten met open armen verwelkomen en je inkomen waarborgen voordat de laatkomers eindelijk het zinkende schip verlaten en alsnog wat klanten proberen te herwinnen.


We kunnen ook een paar jaar wachten en dan zie je wat ik bedoel.

Groeten,
Frans

Karen Drost schreef op dinsdag, 14 juni 2005, 11:20:


Ik weet gelukkig dat de ene Strasser beoefenaar de andere niet is, maar ik heb heel wat mensen op cursus gehad die zelf de hoeven wilden gaan bijhouden, omdat iedere keer na de Strasser bekapping het paard wekenlang gevoelig was. Het merendeel van die mensen had paarden die al jaren prima zonder kreupelheid zonder hoefijzers liepen. Ik weet niet of de Strasser-methode nu veranderd is, maar als dat zo is dan zou ik daar zeker wat meer ruchtbaarheid aan geven, want het is iets dat nogal wat mensen weerhoudt om hun paard (weer) te laten Strasseren.


Dat doen wij standaard, tot aan de zool. We houden gewoon in alle gevallen de zool aan. En nu vraag ik me dus af hoe je die 30 graden probeert te bewerkstelligen als "de zool aanhouden" niet tot dat resultaat leidt. Je moet dan wel of ergens een stuk zool weghalen, of ergens een stuk hoefwand laten staan. En beiden hebben zo hun eigen nadelen.


Jij noemt de grip op zachte grond die beter zou zijn zonder mustang roll. Wij noemen de bescherming tegen hoefschade die beter is met mustang roll. Laten we aannemen dat beide stellingen kloppen, wat heeft dan voor de meeste mensen (en de paarden!) de hoogste prioriteit? Het is mij nooit opgevallen dat mijn paarden minder grip zouden hebben op zachte ondergrond (en ze zijn best wild bezig) maar ik kom bij de meeste paarden wel beschadigingen aan de hoeven tegen. Ik zie ook niet helemaal hoe een messcherpe hoefwand een betere grip zou geven. Als dat zo was dan zouden trekkerbanden geen afgeronde rubberblokken als profiel hebben maar hele scherpe overgangen, maar dat is niet zo.


Bij mijn weten zakt op een zachte bodem juist de hiel iets verder naar beneden dan op een harde ondergrond, omdat het meeste gewicht nu eenmaal gedragen wordt door de achterkant van de hoef. Ik ben dus benieuwd waar het idee vandaan komt dat op zachte ondergrond de hoef voorover zou kantelen? (De volgende keer dat er hier modder ligt ga ik toch weer eens even kijken).

Ik hoop niet dat ik de indruk wek tegen de Strasser methode te zijn, ik vind het voor veel paarden een prima methode en over de grote lijnen zijn we het sowieso roerend eens. Maar uiteraard ben ik wel geinteresseerd in de kleine verschillen tussen de methodes, over de denkbeelden die erachter zitten. In beide kampen zitten onderzoekers die niet bepaald over één nacht ijs zijn gegaan, dus de waarheid zal wel een beetje van het individuele paard afhangen. Misschien dat dit er uiteindelijk toe leidt dat het al dan niet aanbrengen van een mustang-roll afhangt van het individuele paard en zijn leefomstandigheden. Als je hierover liever privé wilt discussieren kan dat natuurlijk ook.

Laten we in ieder geval scherp blijven en niet dezelfde fout maken als de traditionele bekappers deden: klakkeloos een bepaalde methode aanhangen zonder er zelf over na te denken.

Groeten,
Frans

Karen Drost schreef op dinsdag, 14 juni 2005, 15:38:


Ik weet het, en vind het in bepaalde gevallen ook verantwoord. Tis alleen niet iets dat ik standaard zou willen toepassen, maar als ik het goed begrijp doe je dat ook niet standaard.


Het gewicht zit op de voorhand, dat klopt. Maar als je naar de hoef kijkt dan zie je dat die vóór het been uitsteekt. Er zit een scharnier aan de bevestiging van de hoef, hij kan dus als het ware achterover vouwen. Het zwaartepunt ligt achter de hoef, omdat het been achter de hoef naar boven gaat en het gewicht dus achter de hoef terecht komt. Ik leg het misschien wat lastig uit, maar denk nog wel even over een gemakkelijkere uitleg.


Dat komt door het afwikkelen. Dat is bij mijn voetsporen ook zo, maar dat gebeurt pas wanneer ik wegloop.


En zo worden de verschillen tussen de diverse bekappingsmethoden steeds kleiner. Uiteindelijk komen we toch met zijn allen uit op één universele bekapping, speciale "herstelbekappingen" daargelaten.

Groeten,
Frans

perdida schreef op donderdag, 16 juni 2005, 0:12:


Als wij mensen afzetten voor een sprong, of de trap treetje voor treetje oplopen, dan gebruiken we daar altijd één bepaald been voor. Wat dat betreft zijn wij zo scheef als wat. Maar waarom krijgen wij geen voetproblemen daardoor? En als het voor een paard zo problematisch is, waarom heeft de evolutie daar in die miljoenen jaren niet allang een oplossing voor gevonden?

Naar mijn idee moeten we het probleem niet bij het paard zoeken, maar (zoals iedere keer weer) bij de mens.
HET grote probleem is naar mijn idee dat we vanaf dag 1 al beginnen met alles aan de linkerkant van het paard te doen. Halsteren, meelopen, in een later stadium opzadelen aansingelen en opstijgen. Het gevolg is dat de paarden worden getraind om jou aan de linkerkant te houden. Ze leren om je voortdurend met je linkeroog aan te kijken, rechteroog is fout. Gaan we dan longeren dan merken we dat linksom veel gemakkelijker gaat; het paard kan dan met het "goede" oog naar je kijken. Rechtsom willen de meeste paarden niet, dat gaat lijnrecht tegen alles in wat je ze daarvoor zorgvuldig hebt geleerd. Gevolg is dat ze vaker linksom worden gelongeerd en zo wordt de scheefheid nog eens verder bevestigd.
Probeer maar eens uit bij een paard wat er gebeurt als je aan de rechterkant gaat staan "prutsen", veel paarden proberen dit te "corrigeren" en zijn er heel handig in geworden om je steeds weer aan de "goede kant" te krijgen.
Het zou me niets verbazen dat het paard tijdens het rijden ook vaker contact zoekt over zijn linkerkant dan over zijn rechterkant, hij rijdt dan al scheef omdat hij in een positie blijft om sneller het hoofd linksom te draaien.

Feit blijft dat bij verwilderde paarden hoefkatrolonsteking in het geheel niet voorkomt, en dat het met een goede bekapping goed is op te lossen.
Een ander feit is dat dierenartsen hoefkatrol gebruiken als een soort verzamelvat voor alles wat ze niet goed kunnen definieren. "Een vage pijn? Dan zal het wel hoefkatrol zijn!" Het lijkt een mantra die er tijdens de opleiding al ingestampt is. Veel paarden met "hoefkatrol" hebben dus geen hoefkatrol maar gewoon ergens anders last van. Geen wonder dat dat met wonderbaarlijke rijmethodes is te "genezen".
ECHTE hoefkatrolontsteking is schade aan de plek waar de diepe buigpees over het straalbeentje loopt: Het hoefkatrol. Daarvan zit er in elke hoef maar één, dus het maakt geen bal uit voor het hoefkatrol of je die hoef scheef belast of niet. Het paard steunt er niet op of zo, het is gewoon een trektouwtje waar tijdens belasting aan de toon aan getrokken wordt. Dat hoefkatrol niet door scheefheid kan beschadigen is iets dat ik met grote zekerheid durf te zeggen want dat is iets dat de natuurkundigen onder ons eenvoudig kunnen nagaan. Je kan het vergelijken met het trekken van een kar via een touwtje: het maakt voor het trekken aan het touwtje geen bal uit of die kar scheef of recht erachter hangt. Met je ogen dicht zou je het verschil niet kunnen voelen.

Mijn idee is dan ook om bij geconstateerde "hoefkatrol" eerst eens uit te zoeken of het echt hoefkatrol is. Zo niet? Naar Antoine de Bodt. Zo wel? Naar Strasser.

Overigens vind ik de foto op de openingssite van Antoine nogal hilarisch (als die er nog staat tenminste): Daar zit hij geknield en houdt een knots van een hoef vast, met veeeeel te hoge hielen en een joekel van een hoefijzer eronder. Dat paard zou hij net hebben genezen van hoefkatrol... Ik denk dat AdB nog betere resultaten zou kunnen boeken als hij zich ook eens zou verdiepen in de hoeven, en zorgen dat de paarden er in ieder geval met een anatomisch correcte hoef bijlopen als hij met de training begint.

Groeten,
Frans

Aan mijn voorgaande bericht over die scheefheid van paarden zou ik nog het volgende willen toevoegen:

Er wordt hier en daar gesteld dat het paard meer gewicht zou zetten op één bepaalde hoef en dat dat voor problemen zou zorgen.
Natuurkundig gezien is dit absolute nonsens. Het is namelijk onmogelijk om meer gewicht te zetten op de ene hoef dan op de andere hoef. Een paard loopt namelijk, en tilt daarbij beurtelings de hoeven op. Het been dat op de grond blijft draagt dan het volle gewicht. De ene keer is dat het linker-, de andere keer het rechterbeen.

Geloof je het niet? Ga dan op de weegschaal staan en til beurtelings je voeten op. Probeer nu of je het voor elkaar kan krijgen dat de weegschaal wat anders aangeeft als je op je linkervoet staat dan wanneer je op je rechtervoet staat. Gaat niet he?
Bij een paard is dat precies zo. Beide voorhoeven dragen om de beurt het volledige gewicht van de voorhand, en er is niets dat je daaraan kan doen.

Groeten,
Frans

Isabel van der Made schreef op donderdag, 16 juni 2005, 9:55:


Ik bedoelde niemands bericht in het bijzonder. Ik had de hele stroom gelezen en was er nog even over aan het nadenken en besloot toen om dit berichtje er nog even bij te doen.


Ja, maar volgens AdB zou het een rijtechnisch probleem zijn. Je gaat je paard toch niet leren om "recht te grazen"? En paarden in de natuur grazen ook zo en hebben geen Hoefkatrolonsteking]">HKO. Ik vind daarom die hele theorie rond dat "rechtrichten" nogal dubieus.

Er zullen best goede resultaten zijn, maar dan kan er het volgende aan de hand zijn:
1) Het was een van de vele paarden die onterecht waren gediagnosticeerd met hoefkatrolonsteking, er was dus in werkelijkheid iets heel anders aan de hand.
2) Het paard heeft nog steeds Hoefkatrolonsteking]">hko maar is gewoon geleerd om aan de teugel "netjes" te lopen, ondanks de pijn. Het rechtrichten is dus geen oplossing maar symptoombestrijding.

Groeten,
Frans

perdida schreef op donderdag, 16 juni 2005, 11:08:


Als ik het goed begrijp leer je niet van Antoine anders te rijden, maar anders *stil te staan* ?


Voor mij een wat vreemde zaak dat als paarden niet goed lopen dat je dan niet eerst eens gaat kijken naar de hoeven. Dat is net zo vreemd als bij een paard dat niet goed kan kauwen niet naar het gebit te kijken maar gewoon zijn kauwspieren te gaan trainen.


Ik geloof direct dat de paarden beter lopen na zijn training, dat ontken ik absoluut niet. Ik denk alleen dat je daar niet de conclusie uit kan trekken dat hij "hoefkatrol geneest", want a) is het maar de vraag of het paard hoefkatrol had en b) is de kreupelheid wegtrainen niet per definitie hetzelfde als genezen.


Dat is ook niet mijn bedoeling.


Niets. Als het goed werkt, waarom niet. Het gaat mij alleen om de verklaring, en omdat ik wat huiverig ben bij het idee dat straks paarden met echte hoefkatrolontsteking daar in training gaan en door blijven lopen met hoeven die een verkeerde vorm hebben en te weinig doorbloeding om gezond te kunnen zijn.

Groeten,
Frans

perdida schreef op donderdag, 16 juni 2005, 11:24:


Hier ben ik het helemaal mee eens.
Het heeft alleen niets met hoefkatrol te maken. DAT is waar het mij om gaat.
Dat AdB leert om een paard beter te lopen dat door onkunde van de ruiter in een rare houding is gaan lopen geloof ik direct, en juich ik ook van harte toe.

Groeten,
Frans