Michiel schreef op maandag, 6 juni 2005, 12:14:

Ø Dat werkt ook voor een deel.
********************
Ja, maar dat maakte in dit geval niet zoveel uit. Hij zag het echt niet zitten.

Dat aaien van enge dingen doe ik ook zeker, dat ziet er soms wel prachtig uit (sta ik dragliners, hindernissen en inderdaad, dekzeilen te aaien bijvoorbeeld ). Maar het zegt je paard wel degelijk iets dus als je dat doet.

Kijk, normaal gesproken is zo´n oefeningetje niet zo´n punt. Hij kent het stramien, hij WEET dus al van tevoren dat het om iets gaat wat in principe te vertrouwen is. De vraag is normaal gesproken alleen , wanneer ben ik zover (als paard) om het te doen. Ik leg de lat ook nooit zo heel hoog hoor, vin´k niet nodig. Het gaat mij niet om een overwinning of zo snel mogelijk een doel bereiken, het gaat mij vooral om het opbouwen van vertrouwen.

Met dit dekzeil was een bijkomende faktor, het bewegen van dat ding door de wind. Tsja, DAT was hem dus echt te veel. Hij heeft al eerder op zwarte dekzeilen gestaan, maar die kraakten en wapperden niet.

Wat jij omschrijft met die honden dat werkt inderdaad dan heel leuk ja. Ik ben zelfs met clickeren bezig geweest toen Torop in het begin een ontzettende hekel had aan ons Belgische veulen. Dan deed ik weleens van “nah, raak haar maar eens aan dan”. Als hij dat dan deed, wist hij in elk geval dat ze af en toe weleens iets leuks (brokjes) opleverde.

Om dan naar z´n snuit (+ uitdrukking) te kijken, was alleen al een foto waard. “DAT daar aanraken?”. Moest hij dan wel even over nadenken hahahaha.

Ø waarnaast angst niet meer zo goed kan bestaan.
***************************
Klopt m.i. inderdaad helemaal. Maar ik blijf het soms wonderlijk vinden!

Gisteren opnieuw het zeil neergelegd, met de pionnen erop. Torop erbij gevraagd (ja, meteen er naartoe, hij had het toch al gespot). Wat rust gegeven bij het zeil. Toen pion laten aanraken. Brokje.

En toen ging hij zelf al naar het zeil toe, raakte het aan, en draaide volledig uit zichzelf het riedeltje af van paar keer aanraken, schoppen (heeeeeel enthousiast schoppen mag ik wel zeggen, het zeil verfrommelde helemaal op een hoop!). Dus op een gegeven moment moest ik wel het commando geven, “blijf staan”, want hij maakte er een rotzooitje van. Ok, Torop blijft staan (OP het zeil dus jawel!). Ik heb hem nog een keertje teruggestuurt, en toen met een rustig gebaar over het zeil heen gevraagd en het was in 1 keer klaar, hij stapte er zonder aarzelen overheen en wond zich er niet eens meer over op.

Dat clickeren geeft hem blijkbaar een “tool” om het gevoel te hebben controle over een situatie te hebben. Blijkbaar heeft hij daar op zo´n moment ook echt iets aan en lost het voor hem iets op, want waarom zou hij anders ongevraagd beginnen met het zeil aan te raken en erop te gaan stampen, terwijl hij op dat moment ook volledig vrij kan kiezen om b.v. gewoon stil te blijven staan en te wachten tot ik dat vraag, of b.v. achteruit te gaan. Ik had namelijk nog niets gevraagd op dat moment, we stonden alleen nog maar te staan ...

Ik vind het heel wonderlijk eigenlijk en vraag me nog steeds af, wat gebeurt er nu precies in dat paardenhoofd. WIL hij ook echt z´n angst overwinnen? Je zou zeggen van wel. Heeft hij er behoefte aan om het gevoel te hebben dat hij de situatie beheerst? Blijkbaar wel.

Onderweg naar het bos kwamen we een hele grote stalen container tegen. En uit nieuwsgierigheid vroeg ik Torop (die al weer meteen op “staken” stond), raak het maar aan dan, kijken of het dan nog zo eng is (eerder raakte ik het dan alleen zelf aan, maar vroeg het hem niet). Na een tijdje aarzelen deed hij dat. En bij´t horen van het fluitje concludeerde hij blijkbaar dat dit ook zo´n aanraakding was, wat eigenlijk dus niet eng was. En stond bedachtzaam een tijdlang met z´n neus die container af te snuffen en aan te raken (en ik maar fluiten vanuit ´t zadel).

Grappig werkt dit. Je hebt er in dit soort angst-gevallen best heel veel aan.

Ik ga maar eens tractors laten aanraken en zo . Er zit een loonbedrijf bij ons in de buurt.

Morrie schreef op donderdag, 9 juni 2005, 8:46:
**************
Ja, het blijft lastig. Vooral dingen die bewegen en lawaai maken vind je niet?
Trekkers zijn ook wel erg groot en maken veel herrie.

Wij hadden net gisteren helaas ook pech met zoiets.
Torop is dus normaal niet bang meer voor vrachtwagens (wel voor tractors), maar gisteren kwam er eentje de hoek omscheuren, niet normaal. Als weldenkend mens weet ik natuurlijk, die draait wel bij en als paardje blijft staan gaat het goed. Maar Torop ziet alleen dat ding dat met veel kabaal recht op hem af komt. Tsja, dan is hij ook gek als hij niet gaat protesteren natuurlijk. Dus dat werd stijgeren en ik was net niet handig genoeg, dus het lukte hem om om te draaien en begon met grote bokkesprongen half zijwaarts achteruit te springen. Gelukkig stopt vrachtwagen (had ons inmiddels gezien) en zet motor uit (dank u). Na een paar sprongen had ik Torop wel weer onder controle, maar ik kreeg ´m er dus al niet meer langs, helaas. Gelukkig wel toen ik afstapte.

Dat wordt weer maanden werk voor dat weer goed gaat. Als die schrik er eenmaal weer goed in zit ...

Piet schreef op donderdag, 9 juni 2005, 10:37:
********************
Nee, er was minder wind.

*******************
Ik denk op die manier die jij bedoelt misschien niet zo in doelen, ik vind het moment belangrijker dan het doel. Ik bedoel, een moment dat goed is, moet je zuinig op zijn. Ik neem dan liever niet het risico het te verknallen met nog meer te willen. Goed is goed, punt. Ook al is "het oorspronkelijke doel" misschien nog niet bereikt.

****************
Ja, wonderlijk he? Vin'k ook.

******************
Ik denk eigenlijk zelf niet dat "wat wil ze nou" de belangrijkste drijfveer is. Meer "wat IS het nou". Heel klein verschil hoor, maar ik denk eerlijk gezegd niet dat het het paard zoveel kan schelen of ik het nu wil als persoon, als dat fluitje maar klinkt. Maar daar kun je over discussieren natuurlijk. Ik weet het ook niet zeker, ik sta er ook maar bij en kijk ernaar.

*****************
Nou gewoon, door hem iedere keer rust te geven. Is inderdaad nogal een geduldwerk . Maar werkt ook (meestal) ook goed als beloning, voor een paard dan.

Vandaag heb ik dat nog gebruikt. In het "point to point" game. Ik rij nu in een nieuwe heel grote rijbak, en Torop heeft nogal moeite om daarin echt rechte lijnen te lopen. De eerste helft ging goed, maar op het eind begon hij echt te zigzaggen. Hij begreep het gewoon niet echt. Door hem aan heteinde van de lijn nadrukkelijk rust te geven, begreep hij het vervolgens wel. Je zegt daarmee ook "DIT bedoelde ik ja".

Ook dat had met clickeren gekund. Maar in dit geval vond ik rust geven handiger.

Michiel schreef op donderdag, 9 juni 2005, 10:50:

**************
Neem je dit aan of denk je dat echt? Ik heb hier wel over nagedacht, maar ik denk werkelijk niet dat hij het doet om iets nieuws te leren. En spelen is hij al helemaal niet in geinteresseerd . Hij is geen speels paard, en houdt eigenlijk alleen van bekende, vertrouwde dingen. En daar horen geen dekzeilen bij

Als het Neel was geweest ipv Torop, dan had ik ja gezegd. Ten eerste vindt Neel het gezellig om samen iets te doen, ten tweede houdt zij WEL van nieuwe dingen, en is nieuwsgierig. Ik weet zeker dat Neel meteen op dat dekzeil afgedraafd was als ik het had neergelegd. Op z'n minst had ze het even willen bekijken: "Wa's dat voor ding???". En als ze het fluitje had gehoord bij aanraken, denk ik dat de kans groot was dat ze er uit zichzelf wel over heen gelopen was.

Maar Torop is een ander type paard (precies het tegenovergestelde eigenlijk). Bovendien, ... als hij van nieuwe dingen had gehouden, dan was hij er toch wel meteen wel op af gelopen? Dan had hij zich de moeite kunnen besparen om 3 kwartier met trillende beentjes op en neer te lopen toch?

Naar mijn idee moet er dus een andere reden zijn voor het feit dat hij er met clickeren wel opeens op afliep. Zie vorige, had ik het al over gehad.

**********************
Dat had ik best gewild ja, maar we stonden daar nogal ongelukkig, met vrachtwagen nog half op het kruispunt en paard midden op de weg. Dus daar heb ik maar van afgezien.

Denise van der Made schreef op maandag, 13 juni 2005, 17:52:


**************
Ik zal m´n ogen eens openhouden.
Hoeveel wil je ervoor kwijt?

Er zit hier wel een inschaarbedrijf in de buurt, maar ja, hoe dat dan met die hoeven moet ....

Karianne schreef op dinsdag, 14 juni 2005, 19:18:


************************

Nee, niet bij een fokker.

Het was een afgekeurd renpaard. Ik denk dat z´n eigenaar hem niet heel makkelijk kwijt was geraakt (wie wil er nu een paard dat in de bak meteen in galop met je aan de haal gaat?).

Ik heb´m niet laten keuren trouwens. Het was liefde op het eerste gezicht ... en m´n man heb ik toch ook niet eerst laten keuren

*********************

Waarom zou je die twee niet kunnen combineren?
Ik vind dat dat juist geweldig goed gaat!
Dus ik doe al een tijdje aan Paclicki, en het bevalt uitstekend .

********************

Hoe lang staat je paard daar nu dan eigenlijk?
1 Week? 1 Maand? Langer?

Het kan best even duren voordat je paard gewend is. In het begin is een paard dan inderdaad erg gericht op die nieuwe kudde, en wil misschien niet eens meer uit de wei. Maak daar een tijdje niet zo´n punt van, ga naar je paard TOE in de wei, neem wat lekkers mee. Ja hoor, ik ben helemaal voor lekkere spullies meenemen voor je paard, waarom niet? Je krijgt zelf toch ook een lekker koekie bij de thee als je bij de buren op visite gaat, niet dat je daarvoor heen gaat, maar het geeft er wel wat sjeu aan.

Na een tijdje zal het heus weer makkelijker gaan denk ik. Vooral als je paard er nu nog maar kort staat (maar dat kon ik er dus even niet uit opmaken).

kristel schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 9:52:


*************
Overweeg eens silicium bij te geven (kan in de vorm van zeewier).
Of kijk eens wat ze van een leemkuur vinden, of het daarmee overgaat. Leem is ook zand, maar dan wel heel gezond zand. Het kan zijn dat ze iets tekort komen wat juist daarin zit.

Beide zou je gewoon kunnen proberen, en dan kijken of het zand-eten overgaat.

Wel even nalezen, de waarschuwing over een leemkuur in combinatie met een gechipt paard (ik denk persoonlijk dat dat wel meevalt, maar ik zou geen leemkuur geven aan een PAS gechipt paard).

Zand eten is echt altijd schadelijk hoor! Het paard kan het teveel aan zand gewoon niet kwijt, en het gaat zich snel ophopen in het lichaam. Als je paard het regelmatig doet, en je zand in de ontlasting vindt, zou ik altijd periodiek een zandkuur bijgeven, zoals sandguard of sandclear. Voordat er koliek optreedt. Want als er koliek is, ben je eigenlijk dus al veel te laat met behandelen.

Spreek ik uit ervaring ........

Morrie schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 11:31:

***********************
Ik sta inmiddels op een "natural-minded" stal. De paarden staan wel 's nachts op stal, dat wel (vind ik ook geen punt eigenlijk), en voor de rest zie je aan de buitenkant ook niet zo heel veel verschil, er staan ook paarden met dekens op, paarden met hoefijzers, en met van alles ingevlochten ... als ze alleen mensen zouden aannemen die NH doen zou het denk ik ook niet rendabel zijn. Ze promoten het dus wel, maar dringen het niet op. Ze proberen denk ik een middenweg te vinden.

Maar toch kun je het merken, ik vooral aan hoe relaxed en tevreden mijn paard is. En dat vind ik onbetaalbaar eerlijk gezegd. Ze worden duidelijk netjes behandeld, krijgen veel hooi gevoerd - heel prettig dus - en bij de verzorging staat het paard voorop. Mijn eigen paard houdt b.v. helemaal niet zo van gezelschap. Hij heeft aan de meeste paarden ronduit een hekel. Nu hebben ze dus even goed gekeken op deze nieuwe stal welk paard goed bij hem zou passen, er stond nog een pas geruinde ruin alleen. Ik had eerst zoiets van "dat gaat nooit goed" maar heb haar advies gevolgd, en inderdaad, het ging qua karakter perfect. Dus die jonge ruin staat nu samen met mijn paard in een apart weilandje, en dat blijkt prima te gaan.

Ik heb mijn paard nog nooit in zo'n goed gelijkmatig humeur gezien. Terwijl hij hiervoor op een veel grotere weide stond met meer paarden (maar hij kon maar met 1 van die paarden echt goed overweg).

En ik krijg nooit meer ongevraagd commentaar als ik met m'n carrotstick en paard bezig ben in de bak. Da's ook heerlijk!

Piet schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 13:02:

*****************

*****************
Weet je ik had het kunnen vermijden om te schrijven wat ik vind. Maar heb er bewust voor gekozen het WEL te schrijven, ook al wist ik van tevoren dat er zo op gereageerd zou worden.

Met alle respect Piet, IK zit er niet mee, omdat mijn paard er blijkbaar ook niet mee zit. Hij staat vooraan als ze 's avonds opgehaald worden naar stal te gaan (kun je over discussieren, veel succes daarmee) en heeft er blijkbaar geen last van, zolang hij maar niet alleen staat. Dat laatste maak ik dus WEL een punt van, ik wil hem niet alleen op stal hebben omdat hij zich daar WEL druk over maakt (hij is daar nog niet voldoende gewend).

Dat hij niet 24 uur per dag buiten staat. Tsja weet je Piet voor mij is het ook beter als ik de hele dag buiten ben, en tijd heb om te zwemmen en te fietsen en te wandelen en allemaal gezonde dingen te doen. Maar ik mot ook werken en zit dientengevolge ook minimaal 8 uur per dag binnen. Mijn eigen keuze jawel. Maar je kunt er best 80 mee worden hoor. Vind ik ook van de discussie bix=fastfood. Is dat een reden om helemaal geen bix meer te voeren? Ik ga ook weleens langs de Macdrive. En ook daar kun je 80 mee worden.

Ik vind het allemaal redelijk relatief hoor. 's Nachts op stal staan en overdag lekker lang buiten vind ik een redelijk compromis. Zelf stel ik het welbevinden van het paard bovenaan (en DAT vind ik dus superbelangrijk). Als hij zich er goed bij voelt vind ik het ok. En dat laatste is overduidelijk het geval, want hij wil maar al te graag naar binnen als het regent bijvoorbeeld.

***************************
Tsja, nou , dan ben ik meer van de compromissen dan jij. Geen probleem. Als een compromis sluiten betekent dat je meer mensen over de streep trekt, dan vind ik compromissen sluiten nog niet zo gek trouwens.

*******************
Gewoon, iedereen doet zijn ding.
Ik denk persoonlijk niet dat een paard minder wordt van een vlechtje meer of minder. Wel een deken op bij 30 graden zomers. Die zijn er helaas ook op onze stal. Dat vind ik dus ronduit zielig.

***********************
Dat ben ik niet met je eens, tenzij het om het grootste deel van de dag gaat. Ik denk ook niet dat mijn paard het met je eens is.

***********************
Nu ga je nog een stapje verder en trekt daarmee alles wat ik eerder zei behoorlijk uit z'n verband.


**************************
WAAROM reageer je hier nu eigenlijk niet op piet, terwijl hier de kern van wat ik naar voren wou brengen in staat?
Mijn paard is overduidelijk Te-vre-den. Dat is voor mij het allerbelangrijkste. Niet of hij een uurtje meer of minder op stal staat.

***************************
Waarom wel per se voor een paard dat er verder niet om geeft?


*************************
Idem dito. Waarom hier geen reactie dan?

*************************
Nee, omdat ze het welbevinden van het paard voorop stellen in hun eigen leermethoden en hun behandeling van de paarden. Dat is niet hetzelfde namelijk als vinden dat je je overal tegenaan moet bemoeien. Nogmaals , ik denk ook niet dat zo'n stal (waar je alleen maar NH-ers wilt) rendabel zou zijn.

Conclusie: ik ben wat meer van de compromissen. Van mij hoeft het allemaal niet 100% natuurlijk, een paard kan ook heel goed gedijen en heel happy zijn op 70 % natuurlijk. tis voor mij een balans, net zo goed als ik dingen heb die in orde moeten zijn om gelukkig te kunnen zijn, en andere dingen die minder belangrijk zijn.

Van Piet

**************
Dit vind ik echt te ver gaan.

***************
Wat noem je slecht en wat noem je goed?

*****************************
Help me even herinneren waar ik dat geschreven heb. Ik schreef "natural minded" geloof ik. Bovendien had ik het op dat moment niet over mezelf maar over de stalling waar ik sta. Hou die 2 dingen a.u.b. wel uit elkaar.
Tis maar net wat je vindt dat het inhoudt hoor. Wat leefomstandigheden betreft hoeft het inderdaad van mij niet 100% NH. Wat communicatie betreft wel, het laatste vind ik belangrijker dan het eerste.

*****************************
Dit zijn 2 verschillende uitspraken. Het eerste gaat voor mij niet zo direct op. Het tweede wel, maar dat had ik al duidelijk gemaakt.

*********************
Nee, sorry, dit klopt niet. Dat antromorfisme maak JIJ ervan, waarschijnlijk omdat jij meteen aanneemt dat "ik wel weer zo zal denken". Maar mijn gedachtegang was anders. Ik weet ook wel dat een paard geen mens is, en dat het om andere dingen gaat (waarom denk je anders dat ik het zo belangrijk vind dat hij niet alleen komt te staan terwijl hij nog in een wenperiode zit?). Waar het mij om gaat is dat ik kan heel goed bepalen of mijn paard lekker in z’n vel zit of niet. En ik zie duidelijk dat hij hier heel goed in z’n vel zit. Hij is tevredener, minder sacherijnig en constanter van humeur.

****************************
Nou , hij was al op deze manier heel “stabiel” voordat hij bij die ruin in de wei kwam. Dat kan dus niet de enige reden zijn. Ik ken mijn paard heel goed Piet, en weet heel goed waar hij sacherijnig van wordt. Hij wordt sacherijnig van herrie in de kudde, veranderingen, en van mensen die hij niet begrijpt.

Qua natuurlijke communicatie kom ik tegenwoordig een aardig eindje mee, ook al staat mijn paard dan ’s nachts op stal. Dus ik meen dat goed te kunnen beoordelen.

Casandra schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 0:21:


****************
Ok, laa´k hier nog even op reageren dan, om on-topic te blijven
Wat het op het land zetten betreft, aangezien je dat al aan het opbouwen bent, lijkt het me geen probleem dat hij nu gewoon op het land gaat.

Wat het voeren betreft, voor een paard van 180 vind ik naar de "standaardnormen" die 4 kg al erg, erg veel. Dus als je er traditioneel tegenaan kijkt vind ik dan 2 kg al behoorlijk veel.

Als je kijkt naar wat je paard echt nodig heeft, vind ik persoonlijk - maar dat is lang niet iedereen hier met me eens en zeg ik ook geheel op eigen verantwoording - : je paard heeft in Nederland (wel op de steppe maar niet in een Nederlandse situatie) niet genoeg aan alleen maar gras en alleen maar hooi. Want ik vind alleen maar gras en alleen maar hooi evenmin natuurlijk als 4 kilo bix geven. Jawel ik ben die van de compromissen .

Ik kies er zelf persoonlijk voor om heel weinig bix te geven. Wel wat bix voeren vind ik zelf niet noodzakelijk maar wel praktisch. Er zitten toch meer vitamines en mineralen in dan in hooi/gras. Omdat ik zelf dus bescheiden bix laat geven, vul ik dat nog aan met een beetje vitaminen/mineralensupplement en ijslands zeewier. En ze krijgen wat graan erbij.

Maar wat je nu geeft aan bix kun je naar mijn idee makkelijk nog afbouwen zonder dat dat je paard schade zal doen (als je dan maar wel heel veel hooi c.q. gras geeft anders gaat het niet op). En voor de rest, tsja, helemaal zonder bix of muesli kan natuurlijk ook als je verder ECHT gevarieerd voert (en alleen gras, luzerne en een voederbiet vind ik dan dus niet gevarieerd genoeg, daar horen ook kruiden bij e.d.). Dan vind ik de risico´s op dat ze wat tekort gaan komen wel groter worden. Alleen kruidenmuesli (liefst zo naturel mogelijk zonder al die anti-oxidantrotzooi) vind ik persoonlijk best een goed alternatief, als er maar wel echt kruiden en eerlijke voedingsstoffen in zitten en niet alleen kunstmatige smaakjes. Ik denk dat je paard op alleen hooi, zo natuurlijk mogelijke kruidenmuesli en eventueel (maar da´s dan denk ik niet echt meer nodig) een bescheiden supplement en/of liksteen het goed moet kunnen doen en niets tekort komt. Eventueel kun je ook nog graan geven, maar het nadeel van granen voeren is het hoge fosforaandeel. Voor mij een reden om er (binnenkort) af te stappen en over te gaan op een reform muesli.

NB dit wat ik hierboven allemaal zeg is allemaal al eens aan bod geweest in meerdere discussies, ik weet dat niet iedereen mijn mening hierin deelt. Is ook helemaal nie erg. Het is op deze plaats alleen voor jou bedoeld als nog een mening. Je zult toch zelf moeten kiezen wat je het meest aanspreekt en wat je het verstandigst vindt. <

Toch?

Piet schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 17:02:

(piet)
(ik)
(piet)
****************************
Pardon ik volg je echt niet meer hoor. Ja het was mijn tekst, maar ik had het niet over mezelf maar over de stal waar ik sta en hoe ze met e.e.a. omgaan.

Maar laat de rest maar eigenlijk, het maakt mij eigenlijk ook niet zoveel uit. Ik ervaar deze stal als heel positief en heel prettig, zowel voor mij als voor mijn paard. Ze gaan goed met hem om, laten hem in z´n waarde en hij doet het er bijzonder goed moet ik zeggen. Ok, zij willen dus niet ´s nachts de paarden buiten hebben, waarschijnlijk omdat ze te weinig land hebben.

Helaas presteer ij het om dat hele verhaal OM te draaien en er iets van te maken wat jij zelf blijkbaar als heel negatief ervaart, of als heel negatief voor mijn paarden ziet. Dat is je goed recht maar zoals eerdere keren kan (en wil) ik daar niet zoveel mee. Ik vind het te zwart-wit en te "afkrakerig" naar hoe anderen met hun paarden omgaan. Het stoort me dus wel. Ik ben wel degelijk bezig met wat het beste en jawel ook het meest natuurlijke is voor mijn paarden, maar ik vind het dus niet zo erg als ook mijn paarden zich wat aan de Nederlandse begrippen wat moeten aanpassen, zolang dit goed binnen hun mogelijkheden ligt en hun gezondheid en welbevinden niet schaadt.

Maar aangezien we hier al eerder tot niets leidende discussies over gehad hebben, laat ik het hierbij. Ik ben tevreden met mijn manier, jij met de jouwe. Soit. Mijn manier wordt door jou als minder natuurlijk ervaren. Ok, het zij zo. Ik zie dat als nuanceverschil, niet als wezenlijk verschil. Tussen zwart en wit is een groot grijs gebied.