Een PP is bij mij in de buurt niet te vinden. Heb 12 jaar op mijn eigen stekkie een dergelijke situatie gehad, samen met mijn vriendin. Maar door haar overlijden geen andere keuze (de afstand was te groot om in mijn eentje dagelijks na mijn werk heen en weer te rijden) dan te verhuizen naar iets bij mij in de buurt. Ik ga graag dagelijks om te kijken of alles ok met hen is. En om hun eten te verzorgen en uit te mesten.
Wat het bekappen betreft...dat is altijd super gedaan. Alleen, iedere keer als de steunsels verwijderd worden, om de zool kans te geven te groeien, is het weer raak. Al jaren proberen we die zool de kans te geven maar die blijft echt dun. Bouw van de hoeven blijkbaar, genetisch. Want het betreft hier moeder en zoon. Bij moeder is het iets beter, die loopt wat minder eierig.
De voeding is al jaren aangepast. Geen suikers, veel ruwvoer. Omdat merrie bijna 23 is met Cushing. De 13 jarige ruin heeft het meest last.
De bekapping is altijd heel zorgvuldig gedaan op de manier zoals PN dat aanbeveelt. Veel aandacht voor steunsel. Alleen echt geen verbetering kwa zool. Sinds kort staan ze wat meer op stal. Rondom stal is het verhard en als ik buitenrij, doe ik schoenen aan, ga ik wat wandelen dan probeer ik zonder, op een verhard fietspad. Achter hebben ze het minst last. Daar kan ik regelmatig zonder schoenen mee op pad. (Let op de mate van "slijtage"). Alleen die kleine, wat scherpe steentjes, die vallen gewoon niet te vermijden. Die liggen op sommige paden richting paddock.