Hoi,

Ik ben nieuw op het forum, en val direct met de deur in huis...
Ik zit met mijn handen in het haar over mijn oude merrie.
Ik zal de situatie zo goed mogelijk beschrijven.

Het betreft een 20-jarige merrie, die ik reeds 8 jaar in mijn bezit heb.
Dit paard is in mijn bezit gekomen als 'ongezond', elke winter vermagerde ze spectaculair, ondanks dat ze altijd goed eten en veel ruwvoer kreeg.
Ik heb haar altijd krachtvoer gegeven, en alle middeltjes geprobeerd dat de mensen mij aanraden, om mijn paard in 'normale' conditie te houden, ook medisch zijn er verschillende dingen uitgesloten, en geprobeerd, en in haar bloeduitslagen kwam nooit niks écht alarmerend uit, ze werd ontwormd, ingeënt,..
Ze stond met periodes 's nachts op stal, daar ze zo onrustig was met eten, dat ze niks binnenkreeg, Ik weet nu dat dit geen oplossing was, maar ik zat écht met mijn handen in het haar.. en dacht dat dit het beste was.
Dit was alles in mijn niet-paard natuurlijke periode.

2 zomers geleden, is ze gecrasht, ze begon rondjes te lopen, doch ze op een zéér grote weide stond, in groep.
Ze bleek een uitzonderlijke worm te hebben dat zich via het bloed en verschillende organen, een weg naar haar hersenen te hebben gebaand, en zo daar schade gedaan heeft..
Ze is hiervoor behandeld, en het enige échte gevolg dat ze heeft, is dat ze in haar 1 oog een deel van haar zicht kwijt is. Ze heeft zich hier goed aan aangepast.

Ik heb haar weer, tegen mijn zin in, 's nachts op stal gezet. Het is een zeer onderdanig paard, en ze was veel rustiger als ze met haar beste vriend op stal stond, en zo kreeg ze ook haar hoognodige voedingsstoffen binnen.
Ik heb geprobeerd om haar buiten te houden, ze liep non-stop rondjes voor de draad, ze stond te pompen en in het zweet.
Dus, omdat het een ouder paard betreft, heb ik haar haar zin gegeven. Het ander paard was niet in mijn bezit.

Ze is inmiddels verhuisd, en staat in een kudde van 4.
1 dominante ruin, 1 jonge ruin, en 1 ezel, en zij.

Ze is tot in januari super geweest, ik herkende mijn paard niet meer terug.
Ze stond op een minimum krachtvoer, daar volledig zonder écht niet ging, en ik geen risico wil nemen. En 24/7 hooi en gras indien mogelijk. 24/7 buiten met schuilstal.

In januari hebben we een mok-probleem gehad, ze heeft toen samen met de ezel op stal met een uitloop gestaan, met alle dagen weidegang.
Ik weet dat dit verschillende oorzaken kan hebben. OA de voeding, dit is voor mij wikken en wegen, en ik ben niet van plan haar voeding te ontzeggen, die ze zo broodnodig heeft.

In februari mocht ze terug in de groep, en in het begin was ze blij, had ze terug haar second-in commande plaats, en kon ik er weinig aan merken.

begin maart, is het mij opgevallen dat ze stijver was, en meer moeite had om bv haar voeding uit de emmer op de grond te eten, en te rollen.
Dit ging sommige dagen redelijk, andere moeilijk.
Omdat ze verder niet ziek oogde, heb ik dit een beetje aangekeken, en op de moment dat ik zelf de dierenarts ging bellen, heeft ze zich willen rollen, en ze kon niet meer terug recht.
Ik stond erbij, en heb onmiddellijk urgent de dierenarts gebeld.
Deze was hier binnen het kwartier, inmiddels stond ze terug recht, en heeft haar vit B + pijnstilling ingespoten.
Ik heb haar toen 5 dagen pijnstilling gegeven, dit leek wel enig effect te hebben.
Vorige week heb ik uiteindelijk de osteopaat laten komen, die heeft een aantal blokkades verholpen, en hij heeft mij gezegd met wortels haar nek te proberen mobiliseren, dat ze of artrose had, of een probleem in haar spieren.
Ze krijgt ook al een maand MSM+glucosamine bij, Flexhorse, hier merk ik eigenlijk geen verschil.
Ik doe dit trouw alle dagen, en ik merk wel verschil. de ene kant gaat het 'redelijk', de andere is moeilijker, maar het betert.

Wat mij nu opvalt, is dat ze helemaal onderaan de hiërarchie-ladder gekomen is, iets wat mij veel zorgen baart, daar ik weet dat een kudde 'genadeloos' is. Mijn jonge ruin, altijd het onderdeurtje geweest, neemt van de gelegenheid gebruik om hogerop te klimmen.
Ik probeer te zorgen dat ze voldoende hooi mee kan eten, door op verschillende plaatsen onder het afdak eten te voorzien in hooinetten, iets wat al maanden goed gaat, maar de jonge ruin vind nu dat het zijn tijd is, en loopt over en weer, zodat ook zij altijd maar moet schipperen, en minder binnenkrijgt..

Ik denk zelf ook aan een 'stijve' nek, en wetend hoeveel pijn dit kan doen, maar ook hoe weinig er aan gedaan kan worden, behalve het gebruiken.
Het is echt het 'plooien', dus bv haar krabben op haar borst, zij etc, maar ook het 'grazen,...'

Ik ben aan het nadenken om haar tijdelijk iets van natuurlijke pijnstilling te geven, zodat ze haar nek zélf ook meer begint te gebruiken, zodat haar spieren meer loskomen. Dit zou een preparaat zijn van de apotheek.

Mijn grote angst is nu dat dit het begin van het einde is... Ik weet dat die dag ooit komt, en ik wil gewoon dat mijn paard pijnvrij is.

Ik vroeg mij af of iemand hier ervaring in heeft, en een oplossing heeft, behalve verder de oefeningen doen...

Oja, ze wordt natuurlijk bekapt, nu niet alle weken, daar ook dit voor haar een enorme belasting is, maar wel onderhouden. Dit doe ik zelf onder begeleiding van een NB.

Ik probeer mijn paarden zo natuurlijk mogelijk te houden, bij haar lijkt dit minder, maar ik doe mijn best, mijn andere paarden zijn wel natuurlijk gehouden, zonder krachtvoer en suikers,...

dank u wel.

Lady L

Ik ga proberen om zo volledig mogelijk te antwoorden.

Ik weet niet meer welke soort worm het was, ik verbleef op dat moment in het buitenland en ja, hij kende enkel de latijnse naam, en ben het in al mijn paniek op dat moment vergeten.
Ik denk het wel, ze is meerdere keren zwaar behandeld geweest, en haar conditie is nadien ook sterk verbeterd.
Doch is het mogelijk dat het de nekworm is, ik ga dit ook voorleggen aan mijn dierenarts.

De ezel wordt specifiek ontwormd tegen longwormen, hij heeft ook in quarantaine gestaan, en staat al zijn hele leven bij paarden, daarom niet deze, en ik ben zeer secuur in mijn ontworming.
Ik ontworm nog altijd 4x per jaar, dit omdat ik bij bovenstaand paard genoodzaakt ben, en het ook zeer duidelijk zie aan haar wanneer het 'tijd' is, ik heb er hierbij ook niet meer naast geweest na het haar bijna fataal geworden is, en ik heb hierbij echt een panische angst ontwikkeld.
Ik over doseer altijd, en ze worden 3 dagen op een apart wormen stuk gehouden.
Na het seizoen bloot ik de weides, en die liggen dan 1 à 2 seizoenen bloot.

Ik ben aarzelend over mestonderzoek, daar ik het 1x heb laten doen bij een ander paard, kwam negatief terug, paard bleef slecht in vacht zitten en conditie slecht, toch ontwormd, wel, het plaatje kan je raden, de wormen bleven komen.

Ik zit er met mijn systeem zelden naast, zie ook telkens een groot verschil in conditie van mijn paarden, dus deze discussie wil ik op dit moment niet voeren.

Ik heb niet echt ervaring met holistische dierenartsen, maar sta er in dit geval wel voor open.. want ik heb echt het gevoel van 'time is running out'.. klinkt dramatisch, maar ik ben al jaren aan het dokteren, en op een bepaald moment begin je je af te vragen hoe het voor het paard zélf moet zijn.. En of het wel eerlijk is en niet egoïstisch..

Ik zou haar zéér graag van het KV afhalen, doch, ze is nog niet in goed genoege conditie geweest om de sprong te wagen. ze heeft nooit niet genoeg reserves, zeker niet in de winter, wat normaal is, maar ze vermagert zo drastisch dat het bijna onaanvaardbaar wordt.
Het is wel belangrijk om te weten dat ze een melasse-vrije toevoeging-vrije KV krijgt, en hier max 1 kg per dag, nu in de winter, in de zomer enkele handjes.
Ze krijgt hierbij altijd bietenpulp en luzerne, en zemelen. 's winters ook elke dag een grote biet, en enkele wortelen, 2 à3 stuks.
Ik doe echt mijn best om zo PN mogelijk te handelen, maar met haar durf ik op vlak van voeding écht geen risico's te nemen, want eens ze begint te vermageren, duurt het zeer lang voor ze weer iets of wat op gewicht komt.

Ze krijgt ook altijd kwalitatief zéér goed hooi, ik ben zeer secuur op wat ik haar geef, en zo met haar ook mijn andere paarden.
Ze hebben ook altijd toegang tot tarwestro, en likstenen (KNZ).
In de winter regelmatig gras, in de zomer hoop ik ze terug 24/7 op de weide te kunnen houden en geen hooi te moeten geven..

Wat mij vandaag is opgevallen: ik moet van de osteopaat dus die oefeningen doen om haar nek terug te mobiliseren, en dat lukt, traag maar gestaag zie ik wel dat het beter lukt, doch doet het haar nog altijd pijn als ik het aanraak. Het gaat hier specifiek om de brachiocephalicus spier, die hoogte, (sorry, ik weet niet hoe het anders noemt.. Google zegt dit.. ), en aan de rechterzijde, staat het juist daar dik, en zijn er 2 zwellingen voelbaar, niet echt tennisballen, maar toch.. niet de normale vorm.
Het was natuurlijk 's avonds, en mits ik eerst zelf moet kalmeren, ga ik morgen de VA bellen...

Indien de voeding het probleem blijkt te zijn, zal ik natuurlijk niet aarzelen, maar ik moet 'zeker' weten dat ze niet gaat verslechteren... want ik denk niet dat ze dat nog aan kan.. ze voelt zich echt niet lekker op dit moment, maar, ik moet eerlijk zeggen, ze oogt terug een beetje alerter, en eet als een paard.

Ik ben trouwens van België...

Neen, het is mij de eerste keer opgevallen eind december - begin januari, dat ze moeilijker 'bukte' om te eten, dit heeft toen een week geduurd, nadien was het beter, dus heb het toen afgewacht, en toen kregen we een massa-mok aanslag, oa omdat de paddock waar ze opstaan zeer slecht lag, modder etc, dus heeft ze een aantal weken op in een stal met een kleine uitloop met dagelijks meerdere keren rondlopen op een weide... Het leek toen redelijk te zijn, en nadien herviel ze.. en werd het slechter en slechter.

Ik heb haar door het stormweer gisteren uiteindelijk een deken met nek aangedaan, en ondanks dat er hier ook veel contra's aan zijn, moet ik zeggen dat ze beter oogt, is alerter uit haar ogen..

Morgen komt er een andere dierenarts nog eens kijken... op hoop van zegen.. Maar ik moet eerlijk bekennen, ik heb er geen goed oog op, die bulten in haar nek zijn echt pijnlijk..

Hoi,

Ondertussen is er een andere dierenarts geweest, en hij is vrij zeker dat het artrose is, omdat ze de typische 'verdikkingen' vertoond. Hij zei om haar zo comfortabel mogelijk te houden, en dat er geen bewezen dingen zijn om bij te geven, hij gaat mij nog msm + gluco bezorgen, daar hij vermoedt dat er in mijn supplement niet genoeg vertegenwoordigd is. (Horseflex). hij zij ook dat ik haar niet mocht dwingen om te bukken, dus moest voorzien dat er altijd hooi op een 'hoogte' in hooinetten voorzien is, zodat ze zeker geen honger heeft, zodat ze zich niet moet pijn doen..

Nu, vroeg ik mij af of er geen supplement was dat haar een beetje pijnstillend zou kunnen werken.. Al is het maar om haar nog 1 'goede' zomer te geven...

Ik wil dat ze een paard-waardig bestaan kan leven, in de zin dat ze niet mag lijden en gelukkig moet zijn. Ik ga niet sleuren om te sleuren.. Daar heeft zij weinig aan, het verlengd haar lijden alleen.

Het klinkt cru, en zij betekend meer voor mij dan dat ik kan zeggen, maar ik kén mijn paard...