joop schreef op woensdag 9 april 2014, 11:27:


Concentratie is heel goed, maar daar ontbrak het niet aan. Ik wil wel met de billen bloot en laten zien hoe ik het eerst deed. Ik deed voorheen alleen clickertraining, dus handelen, clicken, belonen. Clou hierbij is dat de hond géén controle had. Hij moest de handeling ondergaan. Hij was dan ook niet vertrouwd, dus muilkorf om. Ik was heel geconcentreerd, maar dan vooral omdat ik erg rekening hield met het feit dat er een uitval kon komen. Meestal waren die uitvallen klein en erg gericht op "ik wil je alleen maar zeggen dat ik dit zo eng vindt", maar soms waren ze groter en ook gevaarlijker. Je ziet in dit filmpje duidelijk heel veel spanning en weerstand, hoe verschrikkelijk braaf hij ook staat te zijn. (dit filmpje is gemaakt ongeveer 1,5/2 weken nadat er onder verdoving een oorontsteking is vastgesteld en ik elke dag MOEST zalven, wat hij absoluut niet toe wilde laten)



Ik denk ook dat de twee filmpjes het verschil tussen puur clickeren en SATS goed laten zien. De techniek lijkt enorm op elkaar, maar het verschil zit hem in de controle die de hond heeft. Natuurlijk kon Oscar bij het clickeren ook gewoon weglopen, maar dan werden we weer enorm gehinderd door de will to please die dit soort honden hebben. Die is zo groot, dat ze eigenlijk over hun grenzen heen gaan voor je. Iets wat ik nu ook in de gaten moet houden, maar doordat nee zeggen nu zoveel makkelijker is, doet hij het ook actiever.

En ik wil hier niet mee zeggen dat clickeren slecht is hoor, absoluut niet. Ik gebruik het in mijn volledige omgang met Oscar en we hebben er fantastische resultaten mee behaald. Bij leuke dingen doen en bij normale opvoedkundige dingen, is dat stukje controle helemaal niet zo van belang. Als ik gewone kunstjes oefen vindt hij dat zoooooooo leuk, dan hoef ik hem geen controle-tool te geven. Dat is ook het mooie van clickeren, dat je het samen zo leuk vindt! SATS is alleen net een extra dimensie die ons bij dit knelpunt geholpen heeft.

PS ik vind het heel leuk dat het zo positief ontvangen wordt en dank voor alle complimenten!

e m kraak schreef op donderdag 10 april 2014, 1:57:


Monique kan bij mij helemaal niet meer stuk. Ze verricht echt heel goed werk op het gebied van kennisvergroting en verbeterde inzichten in de hondenwereld. Haar motto: verander de emotie, verander het gedrag is datgene wat wij in onze hele omgang met Oscar hebben doorgevoerd. En dat voelt echt heel goed, want je lost problemen echt op en je krijgt elke keer een betere band. In tegenstelling tot de gedrags-veranderende trainingen, dan heb je wel gewenst gedrag, maar verder kom je niet zo ver.

Effin, het ontspannen op commando doe ik ook met Oscar. Mogelijk dat met betere massagetechnieken, diepere spieren enz, een beter resultaat gehaald kan worden. Maar ik doe gewoon lekker een beetje aaien, strelen, wrijven enz, waarbij ik zachtjes tegen hem praat en diep uitadem. Werkt prima, ik krijg hem in de meeste gevallen binnen een paar minuten relaxt. Betere massagetechniek lijkt me wel heel interessant, maar mijn persoonlijke ervaring is, dat het niet eens nodig is.

Wieteke schreef op woensdag 9 april 2014, 22:09:


In feite wel. Maar dat doe je anders.

Als ik bijvoorbeeld onderweg een standbeeld tegen kom en Oscar schrikt zich daar het lazerus van (lollig joh, mensen die paardenstandbeelden neerzetten ), dan clicker ik hem er naar toe. Wat ik dan doe is: kijken = click beloning. Langer kijken = click beloning, stapje er naar toe = click beloning enz. Maar! de beloning krijgt de hond verder weg van het standbeeld. Dus de beloning geeft de hond de gelegenheid om afstand te nemen. Anders lok je hem met de beloning over zijn grens heen en dat werkt averechts.
Wat ook kan is dat je beloning het weggaan van het enge voorwerp is. Dan kom je alweer bij BAT training uit. Op het moment dat je hond het enge iets zo eng vindt, is de aller grootste beloning die er is om er bij weg te mogen. Omdraaien en weglopen dus. En door dat vertrouwen te geven, gaat de hond vanzelf steeds iets dichterbij durven komen.

Bij het toedienen van medicijnen is dat lastiger. Als ik een pipetje in zijn oor wil doen, moet het zijn gehoorgang in. Dan luistert nogal nauw en als je dat verkeerd doet omdat de hond zijn hoofd niet stil houdt, doet het zeer. Daarom hier de keus om vooraf keuze te geven, maar de uitvoering van de handeling bij mij te laten.
Ook is het zo dat het hele proces nu niet gaat om het verdienen van de beloning. Die beloning geef ik wel, want Oscar is heel voergericht en hij wordt er blij van. Maar het proces gaat om het vertrouwen. Zonder dat vertrouwen, was de beloning nooit motiverend genoeg om de handelingen toe te laten.

Aanvulling voor Egon: schrijverij over het onderwerp weet ik niet. Maar Monique heeft dat vast wel en via bridgeandtarget.nl/index.php?id=14" target=_blank>bridgeandtarget.nl/index.php?id=14" target=_blank>http://www.bridgeandtarget.nl/index.php?id=14 zou je het ook aan Gertruud Kaandorp kunnen vragen. Zij zit meer in de paarden, dus misschien weet zij ook meer gerelateerd aan paarden.

Een kleine update:

Training om te injecteren is klaar. Vorige week voor het laatst naar de dierenkliniek geweest om te oefenen. In september staat er een inenting op de planning. Dan gaan we dus voor het eerst "echt". Hoewel ik dat spannend vind (heel stom, maar toch), heb ik er ook alle vertrouwen in, want het gaat gewoon goed.

Wat doen we nu nog? Trainen dat anderen iets bij hem kunnen. Dat iets is vooralsnog alleen maar bewust aanraken. Momenteel kan hij op mijn aanwijzingen alle makkelijke lichaamsdelen aan mijn partner aanbieden en accepteert de makkelijke "medicijnen" als aangeraakt worden door een verbandje ed.
Zelf ben ik bezig hem te leren dat ik met een elektrische tandenborstel zijn tanden poets. Hij heeft een nogal smerig gebit en ik hoop met de elektrische tandenborstel dat schoner te krijgen. Ik mag hem bij zijn poot aanraken met de tandenborstel aan, en op 10 cm van zijn tanden komen. Of het me gaat lukken? Geen idee, maar we zijn al een heel eind gekomen en ik zie wel hoe ver ik kom.
We moeten ook nog met zijn oren aan de slag, want daar zit nog een best trauma op. Dat doe ik rustig, zo heel af en toe eens. En dat gaat langzaam beter, maar heeft nog wel tijd nodig.

Laatst had hij een wondje, welke ik heel ontspannen mocht wassen en zalven. Echt zo super, die ontspanning en het vertrouwen! Dat geeft me het gevoel dat we er zijn. Het maakt niet meer zoveel uit wat ik van hem wil, als ik deze manier gebruik, lukt het.

Ik denk misschien heel simpel hoor, maar:

Je hebt zelf in de hand wanneer je je mestmonster opstuurt. Dus kun je ook kijken naar hoe warm het op dat moment is. Met de komende dagen hittegolf, zou ik het niet opsturen. Ik heb het tot nog toe steeds gedaan bij temperaturen onder de 20 graden. Zit geen goede theorie achter, maar ik wilde het gewoon niet bij te warm weer opsturen.

Wij laten de ontlasting van de hond testen bij het woud. Tot nog toe elke keer vandaag opgestuurd, morgenmiddag uitslag per mail. Dus geen vertraging in de post en als wel vertraging, dan weet je dat dus ook direct.

Betekend dat je toch behoorlijk veel controle hebt over hoe het gaat. En als je monster 2 weken kwijt is en toch getest wordt, dan is dat stom en dien je een klacht in. Valt naar mijn bescheiden mening onder: waar mensen werken worden fouten gemaakt. En dat doet niets af aan alle keren dat je binnen 1 dag uitslag krijgt.

Els Kleverlaan schreef op donderdag 17 juli 2014, 14:25:


En dan weet je gelijk of je zorgen terecht zijn. Ik denk dat het heel erg mee zal vallen. Maar als je het uitprobeert weet je het.

Talitha schreef op woensdag 30 juli 2014, 15:00:

en in het huidige aanbod van groente en

Daar geloof ik nog steeds he-le-maal niets van. Ik wil best geloven dat het wat minder geworden zou kunnen zijn, maar nauwelijks? Nee, dat gaat er bij mij niet in. Ik moet dan altijd denken aan de discussie hier op PN over gras en de inhoud daarvan. Volgens mij was het Egon die zei: als er niet voldoende voedingsstoffen zijn voor gras om te groeien te worden, dan krijg je minder gras ipv gras met minder inhoud.

Arabesk schreef op woensdag 27 augustus 2014, 22:49:


Tja, dan moet je dat of niet op internet zeggen, of je moet staan voor wat je zegt. Dát is wat mij betreft de belangrijkste kwestie van veiligheid op internet. Als je niet wil dat de wereld dat weet, moet je het niet plaatsen.

joop schreef op woensdag 10 september 2014, 13:23:


Ongetwijfeld goedkoper dan mijn hond

(Sorry, beetje zelfspot na weer een kostbare aandoening bij onze herplaatser met onbekende achtergrond )

Christel Provaas schreef op woensdag 10 september 2014, 21:09:


Dat ligt er maar net aan. Maar als ik zie wat de mijne aan voer, training en gezondheidszorg kost, dan schrik ik me de blubber. Ik zou goedkoper een paard kunnen houden (incl kosten om ze ergens te stallen ed). Er wel van uitgaande dat paardlief enigszins gezond is (en dat is hondlief helaas niet)

joop schreef op donderdag 9 oktober 2014, 10:03:


Wat ik me dan afvraag: bij honden zie je ook regelmatig artrose. Ik voer mijn hond vers vlees en heb veel contact met veel mensen die ook een vers vlees dieet aanhouden. Naar mijn mening is vers vlees het beste, meest natuurlijke wat je aan je hond kan voeren. Het past het beste bij waar het gestel van de hond op gebaseerd is. Ook durf ik wel te stellen dat in deze groep door de bank genomen de honden meer dan de gemiddelde huishonden bewegen, zonder daarbij weer overdreven topsporters te zijn.

Waarom komt artrose bij zo'n groep dan (naar mijn idee, niet wetenschappelijk vastgesteld) net zo vaak voor als bij honden die allemaal granenbrokkentroep eten en niet verder komen dan het grasveld om de hoek? Ik zie daar geen duidelijk verschil tussen, zoals ik wel sterk de indruk krijg dat paarden die bewegingsruimte hebben en veel ruwvoer eten beduidend minder vaak koliek hebben dan stalpaarden die veel krachtvoer eten.