Ik vind het heel normaal als oude en zieke dieren een natuurlijke dood sterven, maar als er jaarlijks honderden dieren een hongersdood sterven, denk ik dat er toch teveel dieren zijn in een te klein gebied met te weinig eten.
Ze kunnen toch wel wat meer in de gaten houden dat ze kuddes kleiner houden? Een gedeelte vangen en elders uitzetten of anders toch jagen. Ik ben niet voor de jacht, maar een hongersdood sterven vind ik pas echt zielig.

Ik heb geen flauw idee, ik zal het de buurvrouw vragen

Ik begrijp je Egon, misschien heeft deze cursusleidster zelf iets naars meegemaakt met groot verkeer en heeft ze daardoor zelf een angst ontwikkeld en ja, dan kun je inderdaad een paard niet over zijn trekkerangst heen krijgen, als je jezelf er al niet overheen kunt krijgen.
Ik vind trekkers ook niet heel fijn als die vlak langs rijden, maar ik word er hier zeer regelmatig mee geconfronteerd, en ik ben er toch aan gewend geraakt. Ik reageer er zelf niet op als er iets groots aan komt rijden en dan reageren mijn pony's, of mijn verzorgpaard er ook niet op. Die zijn allemaal helemaal verkeersmak.
Mijn buurvrouw vind trekkers zelfs ook eng en als er een aankomt dan pakt ze het touw strakker en gaat in de houding staan. Ja, welke houding, euhm .... klaar om niet de berm in getrokken te worden door de pony, wat de pony vervolgens dus gewoon doet. Maar dat is in mijn ogen veroorzaakt door de begeleider en heeft niet zoveel te maken met de pony.

Mirel mijn buurvrouw legde het uit dat je een paard pas in de "no go zone" (van de centrale as naar voren, dus schoft, schouder, hals en hoofd) mag aanraken, wanneer hij daar toestemming voor geeft (door naar je toe te buigen) en wanneer je zonder toestemming het paard daar aanraakt, dat het paard stress geeft en het voor het paard nogal respectloos over komt. En dat paarden elkaar ook niet zomaar aanraken in die "no go zone". Dat is wat ze uitgelegd heeft, misschien heeft zij of ik ergens iets verkeerd overgenomen, dat zou kunnen.

-zucht- natuur is eigenlijk helemaal niet leuk!!

Ik vond het aan het begin ook spannend! Ben begonnen in de bak met een weerbarstige haflinger, die gelijk minder weerbarstig werd! Als ze wel even lastig werd of hard ging, zette ik haar op de volte. Ik vond het makkelijk rijden en ze luisterde erg goed bitloos, misschien zelfs beter dan wanneer ze een bit in had. Met bit was ze niet te stoppen en maakte ze zich soms hard, waardoor ze slecht bestuurbaar werd, maar bitloos was ze makkelijk te stoppen en maakte ze zich ook niet meer hard, waardoor ik veel meer controle had.
Ik kreeg al snel meer vertrouwen en ben buiten gaan rijden, eerst samen met iemand en later ook alleen.
Mensen zeiden wel eens dat ik een gevaar op de weg was bitloos, maar dat zegt meer over hun angst, uiteindelijk was dit paardje een stuk veiliger bitloos!!