Jet van Gulik schreef op woensdag 6 november 2013, 10:33:

Ik ben al 10 jaar bezig mij te verdiepen in voeding, noodgedwongen, want ik ben mijn hele leven ziek geweest. Zodra ik besefte dat voeding een grote rol speelt in je gezondheid, ben ik er een soort studie van gaan maken.
En met bijzonder goed resultaat! De ziektes en kwaaltjes zijn de deur uit, of liever gezegd, mijn lijf uit!!
En als ik iemand ermee kan helpen, graag! Van de overheid hoef je niet te verwachten dat ze je beschermen of informeren, we moeten het met elkaar oplossen.
En hoe meer mensen gezonde keuzes maken, hoe meer aanbod er komt! En daar kijk ik wel naar uit, is ook beetje eigenbelang dus

Stampotten kun je ook maken met zoete bataat (zoete aardappel heet dat geloof ik in gewoon NL), dat is een gezonde aardappel, maar hij smaakt wel anders, ik vind het erg lekker, maar mijn vriend lust het niet.

Ik vraag mij eigenlijk af of het mogelijk is om op een goede, paardvriendelijke manier een manege te runnen. Ik denk dat het voor paarden heel moeilijk is om happy te zijn met steeds een andere ruiter op je rug, waarvan veel beginners. Daarnaast lopen ze urenlang rondjes in een bak, de meeste maneges doen maar af en toe een buitenrit. Het lijkt me een heel geestdodend bestaan voor ze.
Ik heb zelf ook bij maneges gereden en ook met zweepje een tik gegeven als de juf dat zei. Maar ik ben ook gestopt met rijden bij een manege, naarmate ik mij meer bewust werd, wat een rotleven die paarden eigenlijk hebben! Op de manege waar ik reed stonden de paarden zelfs nog in stands, arme beestjes waren zo stijf en stram
Kan een paard op een manege überhaupt wel gelukkig zijn?

Heeft hij kort geleden een wormenkuur gehad, of iets anders chemisch?
Mijn minipaardje had afwijkende bloedwaarden, wat de veearts niet begreep en niet kon vertellen waar dat van kwam. Ze had ontstekingsmateriaal in haar bloed en een paar andere waarden klopten niet, sorry ik weet niet precies welke.
Ze had een week daarvoor een wormenkuur gehad, pas later, vertelde iemand anders mij dat zij hetzelfde had gehad toen ze bloedonderzoek liet doen vlak na een wormenkuur. Kennelijk reageert hun lichaam met een ontstekingsreactie en krijg je afwijkende waarden.

Hier staat veel esdoorn, vooral bij een buurvrouw, haar bak ligt vol blad en zaden en de pony's eten dat elk jaar weer op en ze zijn nog nooit ziek geweest. Misschien dat die schimmel hier niet in zit?!?

Mooi filmpje! Bijzonder hoe de paarden bij hun eigen groepje blijven! Ik zou verwachten dat ze graag even bij een ander groepje gaan kennismaken lol

De Oostvaardersplassen was een uniek vogelgebied. De moeras omgeving was perfect voor ze. Door de komst van de grote grazers zijn deze vogels bijna allemaal verdwenen! Dat vind ik zonde! De mens verkiest "gemaakte" natuur boven echte natuur.

Ik heb even een vraagje, een buurvrouw van me heeft pas geleden een cursus "Paardenfluisteren" gedaan, ja ja nou niet allemaal gelijk vallen over de term, zo noemen ze het, dus voor het gemak noem ik het ook even zo.
Daar heeft ze een paar dingen geleerd, waarvan ik zelf denk dat er geen hout van klopt. Die dingen blijven maar door mijn hoofd spoken en nu vraag ik mij af wat jullie mening hierover is.
Ok, stelling 1:
Volgens de cursusleidster, heeft het paard een centrale as (lijn loopt van boven naar beneden, precies ter hoogte van de singel), en de zone vóór de centrale as (dus hoofd, hals, borst, schouder, schoft) is een no go zone (een gebied waar paarden niet graag zomaar worden aangeraakt en waar paarden elkaar ook niet zomaar aanraken). Ze zouden elkaar daar alleen aanraken na duidelijke toestemming. Het zomaar aanraken van deze zone, zou voor het paard erg stressvol zijn en mag pas gebeuren nadat je eerst voorzichtig achter de centrale as aangeraakt hebt en het paard je via lichaamstaal laat weten dat het aanraking ok vind, dat je pas dan de zone vóór de centrale as mag aanraken, omdat het anders stress geeft.

Ik vind dat een hele vreemde stelling, ik zie paarden elkaar vaak genoeg aanraken in die no go zone, zowel positief als negatief. Heeft hier iemand ervaring mee?

Stelling 2:
Toen mijn buurvrouw vroeg wat ze kon doen aan het feit dat één van haar shetlanders heel bang is voor trekkers, zei de cursusleidster dat je daar niets aan kon doen, dat trekkers gewoon echt heel erg eng zijn voor paarden en dat je die angst er niet uit kan krijgen, omdat het een logische angst is (in haar ogen dus).

Dat vond ik helemaal van de zotte, mijn beide pony's zijn totaal niet bang voor trekkers, Jarél eerst wel, hij was ze niet gewend, stond bij vorige eigenaren binnen, maar na een tijdje wende hij eraan en nu reageert hij er niet eens meer op als ze vlak langs hem scheuren.
Ik heb in mijn leven veel ervaring met paarden die over hun angst heen geholpen waren, door training of gewoon door ervaring opdoen en die waren op den duur helemaal niet meer bang voor groot verkeer.
Ik ben er zelfs een beetje boos om dat die vrouw dat gezegd heeft, want nu denkt mijn buurvrouw dat ze toch niets kan doen aan die angst en probeert ze het ook niet eens meer. En dat terwijl deze pony totaal niet bang was voor trekkers toen hij net bij hun kwam. Ik heb al 2 keer geprobeerd om iets aan zijn trekkerangst te doen en dat lukte prima, hij werd minder paniekerig, maar als ik het dan weer aan de buurvrouw overliet, ging hij ook snel weer achteruit.
Die pony moet daar toch vanaf kunnen komen? Zeker omdat hij het in het begin niet had! Hij was 2,5 toen hij bij hun kwam en hengst, na zijn castratie is hij wel angstiger geworden, maar ondanks dat kreeg ik zijn angst wel minder toen ik wat tijd aan hem besteedde. Hij moest gecastreerd worden omdat hij wel erg veel interesse toonde naar de shetlander merries die in het weiland ernaast stonden. Hij is nu 4.
Wat vinden jullie?

Het gekke is dat deze cursusleidster de overtuiging heeft dat je kleine pony's niet kunt desensibileren (heb ik dat goed geschreven?), waarom is me niet duidelijk.
Ik heb het idee dat deze cursusleidster niet altijd in mogelijkheden denkt. Wat ik vreemd vind is dat ze eerst volgens de methode van Klaus Ferdinand Hempfling werkte en dat nu als "verkeerd" ziet, ze vind dat hij zich teveel richt op de no go zone (voor de centrale as), en dat zou het paard teveel stress opleveren, dus dat heeft ze afgezworen en nu volgt ze de methode van Chris Irwing.
Volgens mijn buurvrouw hoorde deze dame bij de top van Nederland, maar ik kan me dat gewoon niet voorstellen van iemand die zegt dat trekkerangst niet op te lossen is, ik ben er gewoon een beetje boos om. Ik zou haar graag willen uitnodigen om eens bij mijn pony's te komen kijken, die zijn echt totaal niet bang voor trekkers en ander groot landbouwverkeer.

Ik vind het heel normaal als oude en zieke dieren een natuurlijke dood sterven, maar als er jaarlijks honderden dieren een hongersdood sterven, denk ik dat er toch teveel dieren zijn in een te klein gebied met te weinig eten.
Ze kunnen toch wel wat meer in de gaten houden dat ze kuddes kleiner houden? Een gedeelte vangen en elders uitzetten of anders toch jagen. Ik ben niet voor de jacht, maar een hongersdood sterven vind ik pas echt zielig.

Ik heb geen flauw idee, ik zal het de buurvrouw vragen

Ik begrijp je Egon, misschien heeft deze cursusleidster zelf iets naars meegemaakt met groot verkeer en heeft ze daardoor zelf een angst ontwikkeld en ja, dan kun je inderdaad een paard niet over zijn trekkerangst heen krijgen, als je jezelf er al niet overheen kunt krijgen.
Ik vind trekkers ook niet heel fijn als die vlak langs rijden, maar ik word er hier zeer regelmatig mee geconfronteerd, en ik ben er toch aan gewend geraakt. Ik reageer er zelf niet op als er iets groots aan komt rijden en dan reageren mijn pony's, of mijn verzorgpaard er ook niet op. Die zijn allemaal helemaal verkeersmak.
Mijn buurvrouw vind trekkers zelfs ook eng en als er een aankomt dan pakt ze het touw strakker en gaat in de houding staan. Ja, welke houding, euhm .... klaar om niet de berm in getrokken te worden door de pony, wat de pony vervolgens dus gewoon doet. Maar dat is in mijn ogen veroorzaakt door de begeleider en heeft niet zoveel te maken met de pony.

Mirel mijn buurvrouw legde het uit dat je een paard pas in de "no go zone" (van de centrale as naar voren, dus schoft, schouder, hals en hoofd) mag aanraken, wanneer hij daar toestemming voor geeft (door naar je toe te buigen) en wanneer je zonder toestemming het paard daar aanraakt, dat het paard stress geeft en het voor het paard nogal respectloos over komt. En dat paarden elkaar ook niet zomaar aanraken in die "no go zone". Dat is wat ze uitgelegd heeft, misschien heeft zij of ik ergens iets verkeerd overgenomen, dat zou kunnen.

-zucht- natuur is eigenlijk helemaal niet leuk!!

Ik vond het aan het begin ook spannend! Ben begonnen in de bak met een weerbarstige haflinger, die gelijk minder weerbarstig werd! Als ze wel even lastig werd of hard ging, zette ik haar op de volte. Ik vond het makkelijk rijden en ze luisterde erg goed bitloos, misschien zelfs beter dan wanneer ze een bit in had. Met bit was ze niet te stoppen en maakte ze zich soms hard, waardoor ze slecht bestuurbaar werd, maar bitloos was ze makkelijk te stoppen en maakte ze zich ook niet meer hard, waardoor ik veel meer controle had.
Ik kreeg al snel meer vertrouwen en ben buiten gaan rijden, eerst samen met iemand en later ook alleen.
Mensen zeiden wel eens dat ik een gevaar op de weg was bitloos, maar dat zegt meer over hun angst, uiteindelijk was dit paardje een stuk veiliger bitloos!!