e m kraak schreef op maandag 13 mei 2013, 16:10:


Dit is niet lacherig bedoeld, Egon. Vind het diep triest....

Kurt schreef op maandag 13 mei 2013, 17:45:


Elk paard is anders natuurlijk, voor ons werkte dit.

Misschien voor jou ook.

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 15 mei 2013, 10:08:


Leuk hoor!

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 15 mei 2013, 10:22:


Helaas niet in Duitsland te zien, vanwege de muziekrechten....

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 16 mei 2013, 1:46:

Nils Vellinga schreef op woensdag 15 mei 2013, 22:21:


Goed punt, Nils.

Ik zie het ook bij Liltje. Loop ik prominent voorop, loopt ze in slaapmodus achter me aan en vertrouwt er helemaal op dat ik het wel regel. Loopt ze naast me, is ze al veel alerter. Zit ik erop, moet ze zelf opletten en stelt ze bij enge dingen heel subtiel de vraag of het goed is. Zolang ik de vragen beantwoord en daarmee aangeef dat ik ook oplet, is het goed. Doe ik het niet, draait ze op een gegeven moment om en gaat ze in ferme stap naar huis.

Troosten of aaien werkt bij Liltje averechts, in haar beleving bevestig ik dan dat het eng is en dat we van geluk mogen spreken dat we niet opgegeten zijn. Bij mijn vorige paard werkte aaien juist heel geruststellend.

Ciska Willemse schreef op donderdag 16 mei 2013, 8:40:


Misschien doe je te goed je best.....

Wel frappant dat ze het beide hebben. Dat moet toch op de een of andere manier te achterhalen zijn? Ik heb praktisch geen ervaring met rotstraal, die paar keer dat mijn vorige paard het had, was het wekenlang erg nat geweest en ging het snel over met egyptische zalf.

harry11 schreef op donderdag 16 mei 2013, 10:46:


Als je het zo stelt, dan moet je de buitenrit dus leuker maken dan huis, wei, voer, vriendjes.

En dat doe je toch niet door huis een negatieve lading te geven?

harry11 schreef op donderdag 16 mei 2013, 16:14:


Met die methode van jou zou je geen succes hebben met mijn mamoet.

En nee, ik doe niet aan stevige trainingen in de bak. Veel te saai. Wij vermaken ons liever buiten en doen daar nuttige oefeningen met hetgeen op ons pad komt.

Nils Vellinga schreef op donderdag 16 mei 2013, 18:22:


Mijn Liltje is een ongeloofelijke vreetkop. In de wei staan en eten is geweldig. Zet ik echter mijn zadel e.d. buiten en roep ik haar, komt ze er gelijk aan en staat te popelen om mee te gaan. De buitenrit is op dat moment dus leuker dan het weiland. Ze had ook fijn met Kim op het weiland kunnen blijven in plaats van te komen.

Waarom zou je een buitenrit niet leuk kunnen maken? Samen nieuwe wegen ontdekken, samen enge dingen overwinnen, een vreetpauze onderweg, bij een kennis op bezoek die ook paarden heeft, samen een appeltje eten. Gewoon samen tijd doorbrengen....

e m kraak schreef op donderdag 16 mei 2013, 19:50:


Het weiland is erg fijn, lekker eten, maar altijd hetzelfde met dezelfde geuren, hetzelfde uitzicht en hetzelfde shetlandvriendinnetje. Ik denk dat Liltje geniet van het wijdse land, vreemde opritten en geuren, vreemde paarden op de weilanden, koeien, schapen, varkens. Rustig stappen langs karresporen, op een lange eenzame weg een rustig drafje aan een losse teugel.

Op een ontspannen manier de wereld ontdekken - en ik mag mee want ik regel enge situaties en zorg dat het goed komt.

harry11 schreef op vrijdag 17 mei 2013, 22:44:


Begint achter je stal abrupt de stad?

Wil schreef op zondag 19 mei 2013, 19:11:


Prachtig Wil!

Nils Vellinga schreef op maandag 20 mei 2013, 12:28:


Mijn lesgeefster geeft normaal westernles met bit. In mijn geval buitenrijden les zonder bit, geen enkel probleem, geen discussies.

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 22 mei 2013, 0:01:


Mijn vorig paard heeft ook Marquis hoefschoenen gehad, ze bleven prima zitten, ook in gallop. Ik heb een keer de zolen vervangen, verder nooit schade gehad. Indy had erg ongelijke hoeven, rechtsvoor erg stijl, de achterhoeven naar buiten gedraaid. Mijn ervaring met de Marquis hoefschoenen is goed.