Ik heb héél veel vragen overgeslagen, maar wel telkens aangegeven dat ik de voor mij benodigde info van de site en forum van Paard Natuurlijk haal.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Gracy schreef op donderdag 2 mei 2013, 21:38:


Geen idee wat de gemiddelde leeftijd van de forumdeelnemers hier is, maar ik weet wel dat er heel wat 50 of ouder zijn, dus voel je welkom!
Om je alvast een tip te geven over het gebruik van het forum; als je op een bericht reageert kan je het originele bericht quoten door op het knopje "Quote originele bericht" rechts naast het reactie scherm te klikken. Dan wordt het wat duidelijker op welk bericht je reageert.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Denk dat alles mogelijk is. De kar moet alleen wel tegen een stootje kunnen, ik vind die hondenkarretjes er nogal "slap" uit zien. Een pony is toch wel sterker dan een hond en zou hem stuk kunnen trekken.
Ik zou eens op internet rondneuzen naar hoe aanspanningen er vroeger uitzagen en hoe ze het in andere landen doen. Kan je leuke dingen tegenkomen. Het was zeker niet ongebruikelijk dat bij een boerenkar het paard er los in de strengen voor stond.

Wat ik zelf wel belangrijk vind, vooral omdat het terrein bij jullie niet vlak is, is dat je de kar zelf kunt remmen. Anders kan hij achterop je pony lopen of hij duwt de pony op als je bergafwaarts gaat. Ook kan je hem geremd zetten als je de pony bergopwaarts moet laten stoppen.

En zonder of met minimaal hoofdstel moet kunnen. In NL werkten boeren vaak met een hot-lijn, een enkele lijn naar het hoofd/bit van het paard. Het paard werd dan op stem gestuurd; "hot" was naar rechts, "haar" naar links. (Komt "van hot naar haar gestuurd worden" vandaan.)

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Geen idee hoe het in andere landen is, maar in Nederland kennen we het "Trekhondenbesluit". Lang niet alle honden mogen zomaar als trekhond gebruikt worden http://www.dassc.nl/losse%20paginas/wet.html
(Kan d'r ook niks aan doen , waarschuw gewoon maar even ...)

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 3 mei 2013, 13:41:


Probeer zelf eens een kar met wat gewicht erop tegen te houden als hij van een klein hobbeltje afrolt. (Ongeremd karretje met koffers op de loopband omhoog bij Schiphol, bijvoorbeeld. ) Dat moet je pony ook doen als je naar beneden gaat, hij wordt dus als het ware geduwd. Het is voor hem veel comfortabeler als je zelf mee kunt remmen. Een broek zorgt er voor dat de kar niet tegen de pony op kan lopen, maar helpt verder niet met remmen.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Mijn man had helemaal niets met dieren voordat hij met mij begon op te trekken. Thuis hadden ze wel konijnen en dergelijke, maar die waren om op te eten en niet om mee te knuffelen.
We hebben ons huidige huis gekocht omdat ik ruimte voor mijn paard wilde hebben en hij ruimte voor zijn hobby, hij sleutelt en knutselt aan van alles en nog wat. Toen ik mijn paard toch wel erg eenzaam vond in haar eentje en er een shetje bij wilde zetten, zei hij dat ik beter iets kon kopen waar ik ook op kon rijden en dat werd onze eerste fjord. Met de fjord ging ik mennen en het klikte onwijs goed tussen mijn man en mijn men-instructeur. En zo werd er een menwagen gebouwd en ging manlief ook achter het paard. Dat werden er al snel 2, want een span was leuker.
Ik denk dat het heel veel heeft uitgemaakt dat onze dieren bij huis staan, hierdoor ging hij ze meer waarderen. Hij ziet nu ook dat ieder dier anders is, is gek op onze hond, vindt het gezeur van de kat om te schateren en geniet van de interactie tussen de paarden.
Ik voel me wel eens schuldig, hij heeft het vaak drukker met "mijn" beesten dan ik, omdat ik lichamelijk niet altijd alles meer aan kan. Aan de andere kant is het een man die absoluut altijd wat om handen moet hebben en door de paarden hebben we nu ook een oude trekker met alle attributen om te hooien, een oude kraan om de sloten te schonen, oude karren om het hooi op te gooien, etc. etc. En dus heeft hij altijd wel wat te sleutelen of op te knappen.
Een soort win-win situatie, dus.
We doen alles van zijn inkomen en ook dat geeft geen gezeur. Hij houdt ervan zo zuinig mogelijk te leven, mag van mij wel eens wat meer voor zichzelf uitgeven, maar doet dat niet. Nu hebben we de mazzel dat we ons huis hebben gekocht in een tijd dat dat nog betaalbaar was en we in het begin behoorlijk hypotheek hebben kunnen aflossen omdat we toen nog wel 2 inkomens hadden.

Of het financieel allemaal haalbaar blijft is een grote vraag. Mijn man is 13 jaar ouder en mocht hij voor zijn 80ste komen te overlijden, dan kan het voor mij financieel nog wel eens heel lastig worden. Maar daar kan je maar beter niet te lang bij stil staan, niemand weet immers wat er morgen komt. Mocht het zo zijn, komt er vast ook wel weer een oplossing.

Overigens heb ik in mijn omgeving wel verschillende paren uit elkaar zien gaan, omdat één van de 2 een "dierenhobby" had, zelfs als, of misschien wel juist doordat die hobby bij huis was. Het blijft belangrijk dat je ook samen dingen doet en hebt, dat je belangstelling voor elkaar hebt. Dat is toch iets waar ik het bij anderen op stuk heb zien lopen.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

e m kraak schreef op maandag 6 mei 2013, 16:37:


Mijn man wordt zelfs door andere mannen als zeer handig gezien
(Waardoor 'ie vaak aan "mijn" klusjes niet toekomt )

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)