So true.
Jep, de minst dominante bepaald hier wanneer er gedronken en gegeten gaat worden. En als het eng wordt wachten ze tot hij het klusje opknapt De dominantste is zo'n beetje de grootste schijtlaars.
Ik voelde me bij het verzamelen van een mestmonster voor Het Woud laatst wel helemaal zo'n roofdier. Leuke herinnering lichaamstaal was dat. Het Woud wil dus van élk schaap een mestmonster als je koppel uit 10 of minder schapen bestaat. Nou, ga er maar aan staan... van de 8 schapen in mijn geval mest verzamelen. De schapen zijn redelijk tam maar ja... Je zit letterlijk uuuuuuren te observeren en als er net weer 1 voor staat kun je weer wachten tot je van schaap X weer iets krijgt.
Je zit dus wat een eeuwigheid lijkt met de schapen mee te meanderen of op je stoeltje bij ze, naar schapenkonten te staren. De grap is dat je ze je aanwezigheid prima vinden maar oh wee als je mest ziet vallen. Je moet je blik star op dat hoopje houden anders vind je dat niet terug, kom je al snel achter. En juist op dát moment, toen ik dus niets anders deed dan die blik verankeren stoven ze telkens onmiddellijk uiteen. Liet ik m'n blik weer over ze heen glijden kon ik naast ze mee lopen of liepen ze achter mij aan hahaha. Vond dat wel grappig. Normaal ben ik me niet zo bewust van m'n mogelijkheid tot jagersblik en vergeet ik vaak dat je die als mens wel kan hebben voor een prooidier.
Wij mensen zijn maar lomp in de wereld van lichaamstaal ook denk ik

Monique Meijer schreef op donderdag 25 april 2013, 12:39:

Hahaha, nee, niet omhoog springen. Daar heb je na een paar uur ook geen puf meer voor met je stijve lijf in de koude wind. Er was wel zon... maar ja, dat gaf me alleen verbrande oren Ik dacht dat dat klusje toch wat sneller geklaard zou zijn en begon me af te vragen hoe vaak een schaap mest in een uur
Op het laatst ben ik maar wat heen en weer en met ze mee gaan slenteren. En constant die konten in de gaten houden pfff. Verander je op dát moment niks behalve je blik als je mest ziet vallen, hebben die schapen dat verdomd goed door. Je voelt je bijna schuldig door je lompheid als ze weer door je op moeten staan hahaha. Het was eigenlijk wel een leuke training in subtiel lichaamstaal gebruiken. Maar het was denk ik toch echt wel de laatste keer dat ik het via Het Woud ga doen (als ik m'n eigen onderzoek doe neem ik ze niet allemaal, maar steekproeven, gaat een stuk sneller). Er kwam bovendien ook nog uit dat alles <50 is (niet onverwacht) en toch krijg ik het advies de aflammerende ooien te ontwormen...
Ik heb er 1 tussen zitten die van geboorte af aan de hond totaal niet eng vindt. Zo grappig. Schaap rent op hond af. Ze snuffelen aan elkaars neuzen, schaap loopt weer verder en er blijft een hele verbaasde hond achter die eigenlijk niet weet wat ze moet doen (ze weet dat ze niet aan de schapen mag komen van de baas, ook al is ze een herder ).
Dat schaap loopt ook altijd met me mee de hooischuur in als ik hooinetjes ga maken en eet uit m'n hand. Maar zodra ik poep ga staren is ze weg

Preston schreef op donderdag 25 april 2013, 13:18:

Heel vroeger toen ik nog een "klein meisje" was ging ik mee op de kar. Telkens als er dan een vrachtwagen aan kwam en het paard bang werd kreeg het inderdaad met de zweep. Die was erger dan de vrachtwagen, en zo kwam je er langs... Niet zo ver gezocht, deze 'techniek' denk ik. De vrachtwagen werd er niet minder eng van... en het paard niet betrouwbaarder...
Ze hebben wel verdomd goed door wanneer ze bedreigd worden. Dat lijkt me duidelijk. Maakt niet uit hoe je het allemaal wil noemen en wat je definities van gedrag zijn.

Preston schreef op donderdag 25 april 2013, 13:47:

Is ook niet my cup of tea.

Jep, dat is het woord dat ik zocht En nu ik dat zo van m'n schapen bevestigd heb gekregen, bedenk ik me wat voor lompigheden van ons mensen paarden wel niet leren te negeren. Iedereen zit maar met die priemende ogen naar die lijven te kijken (zit het zadel recht, waar zit nog vuil, etc etc). M'n schapen waren 'm al lang gepeerd

e m kraak schreef op donderdag 25 april 2013, 21:04:

Ja, dat weet ik ook wel. Daarom vond ik juist het woord focus, dat Piet schreef zo mooi. Dat dekt de lading, het gaat inderdaad niet alleen om een blik (van een paar ogen die waar dan ook zitten) maar om de gehele lichaamstaal. Dat is toch ook wat focus betekent. Helaas was m'n priemende ogenvoorbeeld blijkbaar een beetje fout gekozen, zie ik nu. Die priemende blik lag voor mij voor de hand vanwege m'n recentelijke schapenervaring en de blik is een voor mensen toch vrij duidelijk onderdeel van lichaamstaal. Maar blijkbaar is het een voorbeeld waarmee je voorzichtig moet zijn, voor je het weet ben je een voorstander van een ogen van voren theorie Don't say negro
Geen idee wat er allemaal wel en niet van waar is. Ik heb het naar mijn idee nooit over ogen van voren gehad. Maar over een priemende blik van mensen = lichaamstaal. Is niet: betoog voor frontale ogen verhaal.
Dat was naar mijn idee ook wat Piet ermee bedoelde en waarom ik het zo'n mooi woord vond. Ik wilde alleen maar aangeven dat er een hoop onbewuste lichaamstaal op paarden geprojecteerd kan worden omdat wij mensen ons vaak niet zo bewust zijn van onze non-verbale boodschap.

Christel Provaas schreef op vrijdag 26 april 2013, 9:36:

Of speelgoed. Tofik, het valkje, heeft vaak grote lol bij het opjagen van de schapen. Stuiter stuiter, happy happy. De hond is ook een bron van grote achtervolgingslol. Jack en Vinnie zijn wat "agressiever" naar de hond. Maar het grappigste is dat als de hond niet door heeft dat de paarden bijna bij haar zijn, en ze dus blijft staan, de paarden onmiddellijk heel zacht en rustig naar haar toe worden, tot de hond dan schrikt en wegspringt. De lol zit 'm dus in het wegjagen. Hoewel de paarden er heel boos uit kunnen zien heb ik Vinnie een keer bijna onderuit zien gaan omdat hij op de hond af sprintte maar de hond had dat niet door (ze was met ons met een stokje aan het spelen, en dan krijgt ze de helft van de wereld niet mee). Op het moment dat de hond voor Vinnie onverwacht bleef staan moest hij halsbrekende toeren uithalen om niet op de hond te gaan staan of haar te raken
Ieuw
Love conquers all

Marlies Sanders schreef op vrijdag 26 april 2013, 14:30:

Jeetje. Gelukkig is het nog goed komen met de hond! Die arme lammetjes ook, opeens zo'n eng groot monster achter je aan. En dan maar zeggen dat jachtdieren de ogen van voren hebben
Ik moet opeens aan onze kat denken. Die is veel dapperder dan de hond. En dus veel minder bang voor de paarden. Ik zag onze schimmel een keer op haar af huppelen (de kat zat met de rug naar 'm toe), om de kat te verjagen. Maar katlief bleef stug zitten. Paard helemaal verrast en landt wat onhandig maar voorzichtig netjes met 1 hoef links en 1 hoef rechts van de kat. En het zijn me een paar grote pantoffels die de schimmel heeft Toen dacht mevrouw kat dat het misschien toch beter was weg te lopen

Marlies Sanders schreef op vrijdag 26 april 2013, 18:50:

Wow, da's oud. Wat was het voor ras?

Hier wel als je het kopieert vanaf ontworming%20bij%20wet%20%28interview%20Harm%20Ploeger%29_0.pdf" target=_blank>http://www.levendehave.nl/files/Regels%20ontworming%20bij%20wet%20%28interview%20Harm%20Ploeger%29_0.pdf

Hahaha, het overkomt blijkbaar iedereen die probeert alleen het juiste deel van de link te koperen Opeens staat alle rotzooi er toch weer voor als je bericht online staat.

Ik mik het altijd door de bietenpulp, of door wat luzernebrokjes met wat water. Dan hoef je geen granenrotzooi te geven. Gaat prima zo hier.

Marlies Sanders schreef op zaterdag 27 april 2013, 11:21:

Oh, ik geef juist een extra splash water erbij als ik het door de pulp doe en de pulp wat aan de droge kant is. Niet zo veel dat het soep wordt natuurlijk, maar net zo veel dat als je een handje pulp neemt en erin knijpt er flink wat water uit komt. Onze schrokop, de schimmel, is heel dol op pulp. En als het aan de droge kant is heeft hij al es een slokdarmverstopping ervan gekregen, vanwege het te snelle eten.
Inderdaad meteen geven. En daarna het psyllium van die snuiten af krabben

JudithM schreef op zaterdag 27 april 2013, 11:46:

Hier hebben ze er nooit last van dat het aan het gehemelte blijft plakken. Misschien moet je er iets meer water bij doen, zodat het niet zo blijft kleven in de mond. Het psyllium neemt natuurlijk water op vanuit het spul waar je het in stopt, zodat het nog droger wordt. Met voldoende vocht glijdt het zo naar binnen, is mijn ervaring.
Ik ben ook al es wat 'uitgeschoten' met m'n scheut water door de luzernebrokken waar ik de psyllium in had gedaan. Dat slobberden ze ook zo op. Door het spetteren zat er wat meer psyllium op de neuzen, maar het ging er perfect in. Psyllium neemt water op, dat moet wel voor handen zijn natuurlijk. Zonder dat blijft het kleven op plekken waar je het niet wil hebben, denk ik dan.

Marlies Sanders schreef op zaterdag 27 april 2013, 11:57:

Jep, zo zijn veel dingen een kwestie van uitproberen wat het beste werkt per geval. Ik moet onze grote schimmel z'n pulp ook altijd in een grote cementkuip geven. Die slingert een emmer altijd zo heen en weer dat de helft van de pulp eruit ligt (heel 'fijn' als je dan psyllium geeft en al het zand van het erf plakt er daar al aan vast...). De anderen eten netjes uit hun emmertje. De cementkuip houdt het meeste erin, vooral als het wat natter is. Het droge spul vliegt alle kanten op
Ik zit er al een tijdje tegen aan te hikken buiten te gaan bekappen. Er is eindelijk wat regen gevallen, dus zijn de hoeven hopelijk wat zachter zodat ik überhaupt iets kán doen. Maar het is zooooo koud.... Eergisteren 22 graden, vanochtend was het 0,1 We zijn met de laatste baal hooi bezig. Tijd dat het gras gaat groeien zucht.