Juliette S schreef op maandag 15 april 2013, 9:47:


Nou, ik heb dus wel paarden gezien die middels clickertraining 'in de houding' lopen en ook wel leren achterbeen onder te zetten, maar ik zie -tot nu toe- meer ontspanning in hals en kaak bij paarden met de ondersteuning van een hoofdstel, (lijkt mij verder wel dat dat prima bitloos kan)

Het lijkt mij dat een zachte begeleiding van een hoofdstel ondersteunend kan werken, als je aan stelling e.d. werkt waardoor meer ontspanning mogelijk is, maar dat is dus puur gevoelsmatig bekeken vanuit mij.

Het is iig zo, dat ik bij de stellingen zoals je die bij Kurland bv ziet, de ontspanning mis en meer het getraind in houding lopen zie, wat mij ten koste met het doel lijkt te gaan.

Maar misschien zit ik ook fout. Misschien is het ook zo dat bij goed gebruik van de achterhand, het hoofd automatisch goed gedragen wordt?
Ik weet het niet...
Mensen met kennis hierover ????? Ik hoor graag de meningen

(ik rij zelf overigens niet meer, maar dat wil niet zeggen dat het mij niet interesseert... bovendien wil ik in de toekomst graag beetje klungelen met lange teugel, omdat ik dressuur op zich wel mooi vindt, mits correct uitgevoerd vanuit het paard gezien. Bij het dressuur op de gemiddelde wedstrijd krommen mijn tenen)

Christel Provaas schreef op dinsdag 16 april 2013, 11:53:


Ja, dat is dus idd wat ik meer bij clickertraining zie (dus ook bij alexandra, die ik overigens verder wel veel respekt voor heb gezien haar kennis inzake clickertraining)


Ondersteun je dan ook niet enigszins met hoofdstel (ik heb het dan dus uiteraard niet over in de houding trekken, maar meer bij wijze van wegwijzing)


Wellicht is het idd zoals Marlies (?) noemde mogelijk om een snelle reactie op die hulpen te leren, maar ik denk dat het erg lastig is.

Naast een enorme kennis en fijngevoeligheid van de ruiter/trainer, vraag ik mij ook af in hoeverre bepaalde reacties van een paard op bepaalde gewichtsverplaatsingen e.d. niet eerder een natuurlijk gevolg zijn van ....

Mits zeer correct uitgevoerd dus

Idd preston... op die wijze bedoel ik het ook. Al geloof ik wel dat die fijngevoeligheid nog niet vanzelf bij elke ruiter aanwezig is (en dan druk ik mij erg tactisch uit )
Ik zou het zelf niet kunnen,. Daar ben ik eerlijk in. Ik zou echt gaan klungelen.
Daarom zou ik er ook niet aan beginnen, tenzij ik een hele goede instructeur had en een ervaren paard.
Ik heb beiden niet en het zadel aan de haak gehangen.

Desalnietemin vind ik het toch leuk om erover na te denken.
Ik ben dus geen tegenstander van dressuur op zich. Wel van het wedstrijdje rijden van tegenwoordig, wat ook dressuur wordt genoemd.
In dat opzicht verbijsterd het mij dat ruiters, die zelf niet eens over een behoorlijke lichaamscontrole beschikken, dat wel van hun paard eisen.

Op zich zou ik wel dressuur aan de lange teugel willen doen. Ik weet wel dat het technisch gezien geen nut heeft, omdat zo'n paardje mij niet hoeft te dragen, maar goed... ik vind het wel heel mooi. Denk alleen dat ik ook daarin nog een behoorlijke klungel ben, maar ik stoor dan iig geen paard met 70 kilo lomp gewicht dat waarschijnlijk steeds net iets verkeerd doet.

Ik heb het wel met silja gedaan en vandaar ook mijn vragen over stelling en hoofdstel. Ik merkte namelijk dat het voor silja veel gemakkelijk inbuigen was, als ik lichte ondersteuning van de teugel gaf. Was maar gewoon een halster wat ik gebruikte en de aanleuning was echt heel licht (gewoon met half open hand), maar dat was voor haar dan net iets gemakkelijker om de juiste beweging te vinden en ja... dan clickte ik dus wel voor een goede reactie op de hulp. Dat wel
(ook wel handig als je zelf wellicht niet perfect de hulpen geeft )

Ik ga ook wel mee met met de stelling dat het rijden in het filmpje stukken vriendelijker is dan in menig manege en wedstrijdje, maar dat het qua gymnastisering geen toegevoegde waarde heeft. Het paard zat er geen betere bespiering door krijgen of meer geschikt worden om de ruiter te dragen en te doen wat er wordt gevraagd, zonder daarbij de gewrichten verkeerd te belasten.

Boeiend egon. Geeft aan hoe verrekte weinig we eigenlijk weten.
Ik heb laatst een hele serie gezien over leervermogen bij veel diersoorten. Zat echt met verbazing te kijken.

Nu heb ik veel interesse daarin en kijk/lees er graag over (heb alleen een chronisch gebrek aan tijd omdat ik ook zoiets onnozels als werken moet doen ) maar naarmate je meer leert, merk je hoe leervermogen wordt onderschat en hoeveel (probleem)gedrag simpel aangeleerd gedrag is, dat niet als dusdanig wordt herkend en waar vervolgens maar een label als dominantie of zo op wordt geplakt.

Soms probeer je mensen zoiets wel eens uit te leggen, maar meestal geef ik het snel op.'De fout ligt immers nooit bij de mens, toch?

Talitha, naar die balansoefeningen ben ik ook wel benieuwd.

Ik denk zelf ook dat er meer wegen naar Rome zijn, al geloof ik dat alles hangt of staat met de kunde van degene die erop/ernaast staat; meer dan met de gebruikte methode zelf-

Er is alleen een algemeen gebrek aan besef van eigen rol in het geheel, iig als je de gemiddelde ruiterwereld bekijkt,.
Jammer is dat.

Zoals ik al eerder noemde... menig 'ruiter' eist van het paard een goede lichaamscontrole en balans, terwijl die van hen zelf ver te zoeken is.
Ik zie dan ook eigenlijk zelden echt goede ruiters.

Een van mijn instructeurs vroeger was een goeie (vind ik) Hij reed ook wedstrijden. Internationaal. Maar geen van zijn paarden kwamen uit onder de 10 jaar. De opleiding nam jaren in beslag, maar de paarden bleven tot op zeer hoge leeftijd gezond.
Ik heb een keer een ronde met zijn 33 jarige gereden, en kwam een beetje heel erg veel sneller thuis dan bedoeld, toen deze besloot dat het wel weer goed was geweest

Ik kon er wel mee lachen. Het was alleen maar een bospad en het paard deed niets gevaarlijks. Het galoppeerde gewoon in een rustig tempo naar huis, zonder zich een moer van mij aan te trekken.
Zijn baasje zag er de humor van in. (ik had het kunnen weten toen ik vertelde dat ik een rondje met haar wilde rijden en hij gniffelend zei dat ik wellicht dacht dat het geen probleem was met zo'n bejaard paard)
Maar meestal reed ik zijn hanoveraan, met wie ik leerde springen. Het paard was aan een kant blind en alles wat ik mocht doen was het paard op ruime afstand van de hindernis plaatsen en vervolgens de rest aan het paard overlaten.
Eerst mocht ik mij nog aan de manen vast houden. (daar zat aardig wat kracht in... tjee) Later was het rijden en springen met handen op de rug en handen zijwaarts.
Heb veel van dat paard geleerd. Vooral hoe je een paard gewoon niet moet storen.

Christel Provaas schreef op dinsdag 16 april 2013, 15:50:


Maarruh... ik had het hier dus over werk aan de lange teugel. Wordt dan een beetje lastig om een goede beenhulp te geven

Ik kan het wel volgen hoor. Waarschijnlijk mede omdat ik ook westernles heb gehad, dus herken wel eea. Maar leuk om te lezen.

Stilstaan bij het opstijgen (of wat dan ook) heb ik overigens ieder paard hier aangeleerd met clicker. Netjes naast een blok gaan staan en netjes wachten totdat ik kon opstappen. Werkt top.

Ik denk met rechtrichten eigenlijk dat het nog teveel als een aparte oefening wordt gezien, terwijl het volgens mij meer in een training verwerkt dient te worden.
Maar dat is dus mijn idee.

Overigens werk ik al een tijd niet meer met silja. Ze mag niets meer doen. Alleen nog op eigen manier bewegen. Ze zet haar achterbeen wat apart neer, maar aanmoedigen om dat anders te doen, kan ernstig problemen opleveren ivm uitstekende botwoekering in de knie.
Dat risico loopt ze veel minder als ze helemaal op eigen manier in de wei kan bewegen.

Christel Provaas schreef op dinsdag 16 april 2013, 17:56:


Ja klopt. Op zich heeft hij wel een fijne manier van werken, vind ik. Maar je ziet ook op dat gebied meerdere werkwijzen met mooi resultaat vanuit de klassieke dressuur.
Ik vind het hartstikke leuk om te zien en wil het ook wel leren, maar helaas tot nu toe hier nog geen mogelijkheid daartoe kunnen vinden.

Maar ik blijf zoeken.

Hier staan ze met zijn vieren in de schuilstal als het vies weer is (regen en wind) en denk maar niet dat ze ook maar een seconde langer buiten komen dan absoluut noodzakelijk.
Bovendien vreten ze alles dat ze in beslag kunnen nemen.
Bij een gezellig kampvuurtje in de wei waarbij we oud hout moeten opstoken en van de gelegenheid gebruik maakten om een worstje in het vuur te grillen met wat lekkernijen en een wijntje erbij met de op vakantie zijnde familie, slaagde silja erin om op een onbewaakt moment in de aardappelsalade te duiken (wist niet dat je die zo snel kon opeten ) terwijl een van de shetten een pilsje wist te bemachtigen.

Er is daarbij overigens geen dier geschaad

Ik mis nog iets in de verhalen hier over dominantie.

Dominant gedrag wordt niet zelden gekoppeld aan leiderschap. Maar de dominantie/leiderschap binnen een kudde kan fluctueren. Daar is ook onderzoek naar gedaan, maar ik zie het ook hier.

Silja is degene die iedereen wegjaagt aan het voer en aan het water. Maar als het erom gaat om te bepalen waar gegraasd wordt, is het Hälga die dat doet.
Zonder uitzondering zie je haar beslissen wanneer er verkast gaat worden naar een andere plek en de rest netjes volgen.
Als ze samen ergens staan te eten (hooi/gras) , Hälga besluit te vertrekken en sil (en de rest) heeft het niet meteen in de gaten, dan schiet sil opeens in de stress als ze het ziet en holt als een dolle achter Hälga aan. Hälga gunt haar daarbij nauwelijks een blik waardig.
Opletten jij.


Dit is overigens ook een punt dat in de NH niet wordt onderkend,.
De training staat bol van het 'bewijzen' van leiderschap, maar leiderschap is simpelweg geen statisch gegeven.

Talitha schreef op woensdag 24 april 2013, 12:39:


Lijkt mij waarschijnlijker dat de eigenaresse door het stellen van grenzen het paard duidelijkheid heeft gegeven en dat het paard daarmee van zijn onzekerheid werd afgeholpen. Iedereen weet graag waar ie aan toe is
Onzekerheid is een bitch

Martina, ik zie het helemaal voor me

Maar wat al wordt gezegd... hier is ook de dominante bitch tevens de grootste schijtlaars.

Het is dus ook zoals egon noemt... het is een ingewikkelde structuur en het hele punt waar NH op borduurt over het laten zien wie de baas is , ervanuit gaand dat de baas ook de leider is, slaat dus nergens op.
Dat betekent dus dat het hele verhaal van de join up waarbij je voor eens en altijd leiderschap zou bepalen, ook de vuilnisbak in kan.

Wat ik dan altijd verwonderlijk vind, is het feit dat toch behoorlijk wat onderzoek inmiddels heeft uitgewezen dat er idd een verschil is tussen dominantie en leiderschap en dat de sociale struktuur in een kudde heel wat ingewikkelder en flexibeler is dan wordt voorgespiegeld.

Ook verwonderlijk vind ik altijd het idee dat de mens dan deel uit zou moeten maken van die kudde. Nog afgezien van het feit dat we met de beste wil van de wereld niet op een paard lijken en qua instincten, kracht, snelheid etc maar een stel sukkels zijn vergeleken met een paard, brengen we slechts zeer beperkt tijd door in de kudde. Hoe zou je daar dan in hemelsnaam deel van moeten uitmaken.

Met die hele stelling van het doen alsof je een paard bent (iemand heeft soms zelfs oren verzonnen, die je op je kop kon zetten en die bewogen ) vinden mensen ook dat ze best mogen slaan of schoppen, want dat doen paarden onderling ook.

Ik verbaas mij altijd hoe veel gebazel serieus wordt genomen door de meute, terwijl we toch onderhand beter zouden moeten weten. Aan bewijs geen gebrek,

Moet trouwens altijd erg lachen met die strips van egon. Zo herkenbaar met shetten... monstertjes. haha. Maar juist die instelling maakt het wel tot ideale paardjes voor een wagentje. Als je tot samenwerking kunt komen, zijn ze veelal onverschrokken.

Maar dan toch eens een andere vraag: agressie naar andere diersoorten. Heel bekend zijn de ezels die alles in hun wei vermorzelen (nou ja niet alle ezels, maar ezels staan hier toch een beetje om bekend) Of de pony die de hond de wei uitjaagt of of de kat ondersteboven schopt.
Waar komt die agressie vandaan?

Gracy schreef op donderdag 25 april 2013, 20:53:


IK geloof niet dat het probleem in het verleden zit, maar in de tegenwoordige tijd, Het paard was eerst braaf en nu agressief en nerveus. Blijkbaar is dat lonend en/of is er iets wat hem frustreert. Het probleem ligt dus bij jou (en nee, ik wil niet gemeen zijn, maar dat is gewoon een feit. Als hier de paarden gaan etteren, ligt het ook aan mij.) of het paard heeft een serieus lichamelijk probleem (ook dat veroorzaakt agressie en angst)
Het is aan jou uit te zoeken wat dat is.

Dat ervanuit gaan dat er vroeger iets ergs is gebeurd/dat een paard slecht is behandeld etc is vaak het zoeken van excuus voor de dingen die fout gaan en berust vrijwel nooit op waarheid.

Uitzonderingen bestaan. Ik heb hier een paard gehad met een werkelijk traumatisch verleden. Maar die was vanaf het allereerste begin zo geflipt als een bos uien.

Christel Provaas schreef op vrijdag 26 april 2013, 9:26:


Dat was anders geen quote van mij
Ik ben meer voor het opzoeken van de oorzaak,. Idd lichamelijk zoals jij al noemde, of trainings/hanterings fouten.
Met alleen geduld kom je er idd niet. En kunst baart het al net zo min

Tja.... paarden zijn de mirrors van de baas he, zeggen de die-hard nh-ers.... kun je nagaan hoe baasje is. hahaha....

Ik zie het hier ook hoor. Twee braaf naar de honden toe, twee draken... moet ik echt wel in de gaten houden. Zal idd soms wel spelen zijn, maar niet altijd.
Killers. Dat zijn het.

En ja, christel.. heb idd over een ezel gepraat, maar gezien ik er zelf al een ben, hoeft er geen meer bij. Nee, dacht toen aan een grote ezel om ook op te zitten en rond te klossen, maar van dat idee ben ik snel afgestapt. Nog afgezien van de vaak voorkomende agressie naar andere dieren toe, komt er gewoon te veel bij kijken en waren de grote te duur. Kleintjes staan hier ook te koop, maar nee... toch maar niet.

Heb wel een shet gekocht Tja... wat kan ik zeggen .... gezelschap voor trulsa, nu billy er niet meer is? (klinkt best aardig niet)
Ik heb de zadels en alles verkocht en van dat geld shet (wel een grotere dit keer) en keuring van die shet betaald.
Dat betekende dus dat er geen extra kosten mee waren gemoeid en in onderhoud blijft het hetzelfde als toen billy er nog was.
Dit keer dus wel gekeurd, want het beestje moet straks voor een wagentje. Maar daar moet ik nog voor sparen, Maakt verder ook niet uit. Knolletje is al zolang uit de rolatie dat het opnieuw erin brengen weer tijd gaat kosten, maar ik heb daarmee weer iets leuks om handen.

Had stiekem al vanalles bekeken van ardenner tot shet, maar definitief besloten dat ik niet meer wilde uitgeven dan de opbrengst van de rijspullen en dat ik toch niet meer ging rijden. Als de grote ooit wegvallen, komen er geen grote meer voor in de plaats. Dan blijft het bij 2-3 shetters. Vreten niet zoveel en poepen niet zo veel. Handiger voor beurs en rug.