Toen ik Cadiz kocht vertrouwde de keurende dierenarts het slordige gangwerk niet en wilde hem een paar dagen later ook zonder Spaanse ijzers zien op een kleine volte op het harde. Bij mij op straat, veel losse steentjes. Uiteraard liep hij toen als een kruk (een paard kán geeneens correct lopen op een volte op het harde maar dat daargelaten), er werd een extra deskundige da bijgehaald en beiden kwamen tot de conclusie: lichte zwelling aan de binnenkant spronggewrichten, dus spat aan twee achterbenen, wij geven een negatief koopadvies mevrouw.
En ook een keuringsfaktuur.
Spat is op de Xray aan te tonen en omdat ik de keurende dierenartsen niet geloofde, liet ik bij een kliniek foto's van de achterbenen maken: allemaal eentjes. Ik confronteerde de keurende da hiermee, waarop die fideel zei "laat de rekening dan maar zitten."

Ik snap dat da's horendol worden van paardenmevrouwtjes die veel op internet zitten, maar vooringenomenheid is verdorie ook een grote valkuil.
Goed dat je zo kritisch bent Monique.

Preston schreef op maandag 15 april 2013, 9:30:


*Hartgrondig eens*
Maar dan zou de hele sub- en topsport geen hoge klasseringen meer rijden. En zichzelf uitroeien.

Hou er rekening mee dat 'suboptimaal' altijd nog beter is dan ijzers. Het is een heel proces dat de hoeven nu gaan doormaken. De knop is weliswaar om, maar het moet ook eerst maar eens geëffectueerd worden. Dat kan tijd kosten. Hoeft niet, maar het is logisch. Er is ineens veel meer gevoel in de voeten, dus alles wordt zichtbaar. Dat is ook het verraderlijke aan ijzers: het lijkt alsof het paard beter loopt, maar er wordt gewoon minder gevoeld dus niet getoond!

Wanneer je merrie weer enigszins in de benen is en je weer rijdt, heb dan compassie en neem wat vaker de berm. Of stap af en weer erop waar de bodem beter is. Ze leert erop te vertrouwen dat je rekening met haar houdt, heel belangrijk.
Het mooiste zou zijn als je paarden op een gedeeltelijk verhard stuk konden lopen, ik heb bij mijn paarden gezien dat dat een wereld van verschil maakt in het gewenningsproces en in het creëren van een slagvaardig onderstel.

Preston schreef op maandag 15 april 2013, 10:23:

Reden te meer om de hoeven regelmatig 'in te pakken; met de foam/tape oplossing of met hoefschoenen. En ja, hoefschoenen kunnen ook om de achterhoeven.

Hoe zijn de hoeven zo kort geworden? Ze stond toch op ijzers dus slijtage zal het niet zijn geweest, had de smid ze dan zo kort bekapt?

Straks heb je twee paarden te rijden...! Je ruin zou zomaar sneller kunnen gaan opknappen dan de merrie.

Preston schreef op maandag 15 april 2013, 11:47:

Dan is "Van ruiter naar trainer" geschreven door Leandra Theunissen ook zeker iets voor jou.

Preston schreef op maandag 15 april 2013, 14:45:

Klik links bij Overzichten op Foto-album. Daarna zou het zichzelf moeten wijzen, maar dat blijkt niet altijd zo te zijn. Een Mijnalbum-link kan ook. Als het niet lukt mag je ze naar mij mailen, dan zet ik ze erop. Ik ben er ook wel benieuwd naar!

Preston schreef op maandag 15 april 2013, 15:26:


Ja!

Hier staan de foto's van de ruin van Preston, alias De Zwerver:

http://www.hoefnatuurlijk.nl/index_js.htm?http://www.hoefnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?parent_id=1598

Piet schreef op maandag 15 april 2013, 19:30:


Heb je gemeten met je thermocamera? Wat zei de rug? Het paard maakt rechtsachter een veel kortere pas; ik vind haar beslist niet rad. En ja ik zie dat ze telgangt. Je ziet dravers wel eens zo lopen als ze de rug helemaal op slot zetten. Aan de hoofdhouding te zien is de rug ook totaal strak. Dit paard lijkt op slot én scheef.

De straalgroeven lijken erg ondiep, een teken dat het hoefbeen laag zit, wat gevoeligheid kan veroorzaken. Dat kan door een metabool of slecht bekap-oorzaak zijn ontstaan en zal wat tijd kosten voordat dat weer strak in het pak zit. Kwartierboogjes zijn een must, want de kroonrand wordt nu erg ver omhoog gedrukt door de krachten van het afwikkelen op de kwartieren.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Preston schreef op dinsdag 16 april 2013, 8:13:

In galop over het asfalt schijnt een soort ultieme staat van walhalla te zijn die je als barefoot ruiter bereikt moet hebben. Ik ben natuurlijk een ouwe zeur; ik raad galopperen op asfalt af. De klappen die de gewrichten krijgen te verduren van de galoplanding op asfalt mét ruitergewicht, zijn enorm. De hoeven kunnen het dan misschien wel aan -jaja hoera- maar hoef-, kroon-, en kogelgewricht van de voorbenen krijgen behoorlijke optaters. En laat die gewrichten bij het maandagochtendmodel paard nou net niet heel sterk geconstrueerd zijn.

Idealiter, dus zonder hoofdinwerking, laat het paard het hoofd loodrecht/iets voor de loodlijn maar beneden hangen vanuit een opwaartse kracht uit de achterhand, de verzameling dus. Aan de hoofdhouding valt niets te clickeren; die is een gevolg van wat er in het achterlijf gebeurt. Idealiter. Mooi anti-voorbeeld is Nevzorov die zijn paarden leert hun hals "in de krul" te spannen. Slaat nergens op.
Dressuur wil echter stelling en buiging zien en dat moet een paard aanleren. In vrijheid neemt het paard contrastelling en geen buiging aan, omdat dat minder moeite kost. Dressuur wil echter gymnastiek en ruggebruik, dus het paard moet die voor hem moeilijkere stelling en buiging aanleren. Dat aanleren kan op allerlei manieren, dus ook clickerend. Maar clickerend gaat het wel ultra moeizaam. De hulpen die je met je lichaam geeft zoals iets verder je schouder indraaien, iets je heup optillen, je kuit eraf, je ene bil erin en de onderlinge samenwerking ervan zijn naar mijn mening en voor een beperkte geest als de mijne niet door een statisch systeem als het clickeren te vervangen. Het wordt hogere wiskunde om elke sequence van reacties op cue te zetten. Want je zet continu al je lichaamsdelen snel reagerend in teneinde uiteindelijk de rijderij met haast geen hulpen te bereiken.