Er staat "As a horse increases its speed it will normally switch from trot to gallop, which is the natural gait at high speed, but this leads to disqualification for trotters.
Our interpretation is that the mutation inhibits the transition from trot to gallop and thereby allows the horse to trot at very high speed, explains Leif Andersson."
Ik weet niet, ik vind dat nogal een interpretatie. Vooral het gedrag van m'n eigen draver zette me aan het denken. Die heeft 4 versnellingen, wil graag galopperen, doet het op de wei ook maar onder het zadel deed hij enorm raar, de eerste keren dat hij aan wilde galopperen. Hij reageerde na een paar passen galop alsof iemand keihard aan de teugels trok en kwam al vreemd huppend (als een paard in protest tegen dat harde trekken aan teugels) tot een veel lager tempo en draafde weer verder. En ik deed dus helemaal niks, ik zat dit vol verbazing mee te maken. Pas na een paar keer dit vreemde ritueel doorlopen te hebben was de overgang probleemloos.
Later bedacht ik me dat dit wellicht kwam omdat hij altijd genadeloos op z'n flikker kreeg als hij voor de sulky de overgang naar galop maakte... Precies zo'n reactie toonde hij nu nog, en wel zonder daadwerkelijk op z'n flikker te krijgen. Het duurde ff voor hij door had dat hij gewoon lekker mag galopperen nu.
Om nou meteen te interpreteren dat het genetisch bepaald is dat die paarden de overgang niet kunnen maken... ik weet niet... Het wordt er al enorm vroeg uit geramd, die overgang. Dit gedragsaspect lijkt me een behoorlijk verborgen variabele bij zo'n onderzoek. Alles wat niet braaf doet wat de trainers willen gaat de prullenbak in (die van mij was ook bestemd voor de slacht, maar werd net op tijd gered), dus wat hou je over... "paarden die genetisch niet kunnen galopperen..."

Altijd verdacht als er niet bij staat wat de ingrediënten zijn, behalve het verkooppraatje wat het allemaal wel niet zou doen.... Grote kans dat je voor 20 euri een pot suiker koopt.

Christel Provaas schreef op woensdag 10 april 2013, 23:26:

Ja, dát effect ken ik wel. Gras geef aanvankelijk nattere mest. Vooral bij 1 van de 4 hier. Die houdt het hele grasseizoen soort van PUR-bolussen (je ziet het op de grond ook uitzetten, net als PUR )
Ik heb hier nog nooit een paard aan de flats zien gaan bij de overgang van gras naar hooi.
Wel interessant.
Soms zit er bij 1 wat water bij de verder normale mest. Dat ligt heel erg aan wat er aan kruiden zit tussen het hooi (de stengeligheid heeft er hier dan weer geen invloed op). De anderen hebben daar weer niet zo'n last van. Het paard wat soms wat last heeft van water bij de mest is wel de minst kieskeurige eter. Daar verdwijnt zowat alles in...

e m kraak schreef op vrijdag 12 april 2013, 11:17:


Precies, meten/onderzoeken die mensen wel wat ze denken te meten/onderzoeken... Als je van tevoren al allerlei aannames maakt...

Peter Donck schreef op vrijdag 12 april 2013, 22:32:

Wat is dan het nadeel van een ijslander die zich door het ruwe terrein van IJsland verdomd snel voortbeweegt zonder zweefmoment? Lijkt mij juist handig en een voordeel voor de stabiliteit om bijvoorbeeld elke voet apart neer te zetten.
Mijn draver gaat dat hier doen als de ondergrond te slecht wordt, bijvoorbeeld glibberige leem op een harde oneffen steenlaag. M'n dravende paarden glijden naar alle kanten uit en moeten vaart minderen, maar hij met het genetisch defect waarschijnlijk zoeft daar als een spin overheen zonder veel te glibberen alle kanten op. Op dat moment heeft hij geen zweefmoment meer.