Ik zou inderdaad eens rondkijken wat de andere mogelijkheden zijn bij jou in de buurt. Dit klinkt namelijk als een probleem/verschil van opvatting dat elk jaar meerdere keren zal terugkomen, en als je je daar eenmaal aan begint te ergeren, gaat het je waarschijnlijk steeds meer storen.

Waarom heb je een paar maanden geleden ervoor gekozen om je paard te verhuizen? Moest je weg op je vorige plek of leek deze nieuwe plek jouzelf fijner (bijv. doordat je minder werk zelf hoeft te doen of meer faciliteiten hebt)? Waarschijnlijk zul je altijd wel concessies moeten doen als je je paard niet aan huis kunt houden, maar er zijn nou eenmaal punten waarbij je eigenlijk geen water bij de wijn wilt doen.

Over de stress van een verhuizing zou ik me niet heel erg druk maken. Als je een plekje zou vinden in een stabiele kudde (met voldoende ruimte) die op een vast perceel staat, denk ik dat je paard zich al snel minder gespannen zal voelen dan in de situatie die je nu beschrijft. Het zal natuurlijk even wennen zijn, maar een groot deel van de dag opgesloten staan in een box terwijl er verspreid over de dag steeds andere paarden naar buiten gaan om te rijden, lijkt me ook een hoop stress met zich meebrengen.

Onder de kop "Doorgedraaide dierenvrienden" staat er een opiniestuk (blijkbaar eerder verschenen als column in De Paardenkrant) op Horses.nl.

Nou wijkt mijn mening meestal nogal af van die in het gemiddelde bericht op die website, maar de laatste zin uit het volgende citaat slaat toch wel alles:

"Op de fokkersavond van de Bit Trainingsdagen in Drachten sprak Marian Dorresteijn over de druk van dierenrechtenorganisaties. Die zou wel eens zo groot kunnen worden dat we het in de toekomst zonder allerlei hulpmiddelen moeten stellen. Mede daarom is het volgens Dorresteijn van belang om gevoelige paarden te fokken, die dus geen sporen en zweep nodig hebben."

Het artikel staat op http://horses.nl/opinie/doorgedraaide-dierenvrienden/

Zijn het geen aarsmaden? Die lijken een beetje op taugé en dan zie je ook vaak gelige of witte afzettingen op de mest of onder de staart: http://www.wormbestrijding.nl/paard_worm06.html

Super, ga de link gelijk op Faceboek zetten . Thanx!

Ik heb iets vergelijkbaars, deze 'Pro Grid'-roosters: http://www.ridcon.de/Pro-Grid-R-40.20.0.html . Die ik heb zijn 4 cm dik. Het zijn tegels van 50 x 50 cm, die geleverd worden als matten van 1 m2 (dus 4 roostertegels).

Op de meeste plekken houden ze na een paar jaar de bodem inderdaad nog redelijk bij elkaar, maar op de natste plekken zijn ze jammer genoeg geen partij voor de Walcherse klei. Daar zakken ze zo ver weg dat er uiteindelijk weer een flinke laag water en/of blubber op de roosters komt te staan. Nou zijn bij ons de natste plekken ook ECHT nat (in de winter staat dat deel van de wei praktisch continu blank...). Ik had de klei een beetje onderschat - bij ons kun je eigenlijk niets zonder stevige fundering. Zelfs de stoeptegels waar alleen ik (niet meer dan 60 kg ) over loop bij het voeren, zijn na 1 winter al weggezakt...

Vorig jaar is er een puinpad gemaakt, en daarbij is een deel van de roosters opgegraven uit de blub. Die roosters zijn nu in gebruik als smalle kruiwagenpaadjes, als begrenzing voor een ligplaats met zaagsel, en als ondergrond voor de hooiopslag . Waarschijnlijk ga ik ze volgend jaar op 1 natte plek op het puinpad gebruiken, rond een van de hooibakken.

Ze komen dus nog steeds wel van pas, maar ik zou ze (bij onze omstandigheden althans) niet opnieuw kopen: als je toch een flinke laag puin moet storten als fundering, laat ik de pony's liever gewoon op het puin (met evt. een laagje zand) lopen. Maar, zoals ik al aangaf, ik had ze dan ook op extreem natte stukken gebruikt.

Monique Meijer schreef op woensdag 6 februari 2013, 8:35:


Volgens mij is dat gewoon puin. Je kunt het in verschillende deeltjesgrootten bestellen, en hier bevalt het dus (na 3/4 jaar) erg goed. Voor relatief weinig geld kun je zo een flink stuk verharden.

Had je nog geïnformeerd bij die nieuwe stalling bij je in de buurt? Die hadden een PP toch? Als je een plek zou kunnen vinden waar je paarden heel de dag vrij kunnen (of moeten ) bewegen, heb je misschien helemaal geen bijrijder nodig. Persoonlijk zou ik me daar fijner bij voelen, maar dat kan natuurlijk voor iedereen verschillend zijn.

Voor mijn eerste pony (een jaar of 10 geleden) had ik uit nood een tijdje een bijrijder. Het was een heel lief en zachtaardig meisje, maar voor mij leverde het meer stress dan gemak op. Vond het maar niets dat er iemand met mijn pony op pad ging terwijl ik druk was met verplichtingen, ook al was ik op zich blij dat m'n pony dan weer even uit z'n stal kon. Ook bleef ik altijd een beetje bang voor ongelukken en voor situaties waarin zij anders op m'n pony zou reageren dan ik zou doen.

Ik zou dus van tevoren goed nadenken over hoe je je zult voelen als iemand anders zonder toezicht met je paardje op pad gaat. En of de voordelen wel opwegen tegen de eventuele negatieve kanten. Vooral als de kans op een meebetalende bijrijder klein blijkt te zijn, zou een meer stimulerende woonomgeving voor je paarden misschien een alternatief kunnen zijn voor een bijrijder.

Wat fijn dat je het zo hebt kunnen regelen!