Mijn merrie van 19 jaar is voor ruim 2 maanden terug verhuisd naar een nieuw onderkomen. Ze komt van 24/7 op de wei naar overdag in de wei en 's nachts op stal. In plaats van 25 km te rijden is het nu nog maar 8 km en aan de bosrand, vandaar de overstap naar een andere plek. De reden dat zij 's nachts op stal staat is omdat de andere paarden ook naar binnen gaan en mijn merrie niet alleen achter wil blijven. De stal waar ze in staat is enorm groot, twee voor de prijs van een zeg maar. Ze kan rondlopen gelukkig.
Ook is mijn paard gewend geweest 24/7 per dag over hooi te beschikken. Dit is op deze plek niet zo. Ik heb dus bedacht om zo'n slowfeeder hooinet op te hangen in haar wei, zodat ze toch naar behoefte kan eten van hooi. Komt deze week binnen. Ze is wel wat magerder geworden sinds ze hier staat. Ondertussen aan het bijvoeren met lucerne en grasbrok, en wat seniores priores uit eindelijk, omdat ze er niet van aankomt.
Ik denk dat het straks is opgelost door continue beschikking over hooi. Maar voor nu maak ik me zorgen. Vanochtend is ze na een rit spier bevangen geworden. Gelukkig had ik nog chevivit staan, gelijk gegeven. Zou dit komen door de extra's die ze krijgt? In die lucerne en grasbrok zit volgens mij aardig wat melasse. Ik dacht dat dit geen kwaad kon, ik voer het liever dan brokken of muesli. Mijn paard is niet echt een gemakkelijke eter, en eet vooral ook heel langzaam. Ik geloof dat ze ook wat wortels bijgevoerd krijgt, maar hier zit ook suiker in.
Wat kan ik nu doen om mijn paard wat voller te krijgen zonder dat zij teveel suiker of zetmeel binnen gaat krijgen? Brokken en muesli is voor mij al jaren not-done.

Ik bekap mijn paard al vele jaren zelf. Nu is het zo dat de achterhoeven altijd veel mooier op lengte bleven dan voor. Daardoor denk ik vaak dat ik niks hoef te doen aan de achterhoeven, ze blijven mooi. Echter laatst was ik een bosrit aan het maken en gleed ze een aantal keer uit met haar achterhoeven op de bosgrond. Bij checken na thuiskomst blijkt dat de hoeven aan de onderkant niet meer hol zijn, maar plat. De steunsels zijn geheel over de zool gegroeid en de hoef 'dicht' gemaakt. Een paar stukken kon ik zo los halen en wegsnijden. Geen wonder dat ze uitgleed! Mag ik nu verder snijden of niet, ik kan nl niet goed zien waar de zool echt begint. Iemand advies?

Het staat er nu zo voor: Overdag in de wei heeft ze nu een hooinet hangen waar ze onbeperkt kan knabbelen op hooi. 3 x per dag een portie seniores priores waar ze als een bezetene opaf duikt. extra Chevit paar keer per week. Geen grasbrok meer en geen lucerne meer. Ik weet dat er graan in sp zit, maar ik wil niet dat ze verder afvalt dus geef ik haar dit voorlopig. Ze heeft nog steeds last van stijve spieren, vooral na een rit, en loopt ook een beetje te sloffen met haar achterbenen. In rust staat ze ook steeds van been te wisselen om te rusten. Ze is gewoon anders dan dat ik haar ken op dit moment. Nu werd ik geattendeerd op het feit dat ze misschien een tekort zou kunnen hebben aan magnesium. Ze heeft ook aardig wat lucerne (calcium) binnen gekregen. Ben de symptomen gaan lezen en heb gauw magnesiumchelaat besteld hier op PN.
Iemand ook deze syptomen gehad?

Ze eet inder gars dan eerst. Ipv 24/7 buiten zonder deken gaat zu nu 's nachts op stal, dit kan niet anders, anders blijft ze alleen achter in de wei. Ze heeft geen deken op en heeft al een mooie dikke vacht.

Ik zit met een dilemma. Sinds een paar maanden is mij paard verhuisd van 24/7 in de wei naar een plek met stal. De afspraak die gemaakt werk was dat het paard de hele dag buiten zo lopen, en 's avonds laat naar binnen zou gaan, omdat de andere paarden ook binnen staan. Paard alleen buiten is geen optie natuurlijk. Echter nu het zou 'koud' is in de winter staan de andere paarden zowat de hele dag binnen. Mijn paard mag iets langer buiten blijven, maar ze gaat nu pas eind vd ochtend, soms tussen de middag naar buiten en staat soms om 3 uur al weer binnnen. Ik vind dit echt veel te lang en dat weet de pensioneigenaar ook, maar hij vind het sneu dat mijn paard buiten moet zijn met dit weer. "je zit zelf met dit weer toch ook het liefst binnen?". Ik heb het gevoel dat mijn (paards) wensen niet begrepen worden. Als ik op stal kom en ik doe de staldeur open moet ik hem gelijk dichtdoen want ze vliegt eruit naar buiten en daar krijg ik haar de eerste minuten niet te pakken. Logisch. Ik overweeg naar een andere plek te gaan waar ze wel weer 24/7 buiten mag, met vriendjes om zich heen. Is dit zo kort na een eerdere verhuizing wel ok voor haar om te doen? Ze raakt er wel gestresst van.

Haha Myrjam, da's inderdaad hoe jij het schetst. Deze man is al wat 'ouder' en ik kan hem onmogelijk mijn visie uitleggen, hij begrijpt het niet. Ik weet dat je overal wel consessies moet doen, maar niet ten koste van mijn paard. Zij is gerustreed op stal en niet buiten. Zij kan niet in haar eentje in de wei achterblijven, dat betekent ook iedere dag stress. Dat is niet goed voor haar en dat heeft ze de jaren hiervoor gelukkig nooit gehad. Deze verhuizing moets omdat ik zelf ben verhuisd. Ik ga eens verder kijken.

update: Ze staat nu 24/7 buiten, heb het voor elkaar gekregen, maar wordt wel vreemd aangekeken hierop. Geeft niks, want mijn paard is happy, relaxed in het hoofd, zelfs met de harde wind nu. Joepie, ze krijgt op termijn zelfs een inloopstal waardoor ze altijd kan schuilen als ze zou willen en in ieder geval contact blijft houden met de andere paarden! ZE krijgt goed hooi te eten dus het kacheltje blijft branden.

Ik zit met een probleem dat steeds erger wordt. Sinds een aantal maanden staat mijn paard op een plek bij het bos. We rijden dan ook zo vaak mogelijk heerlijk door dit eindeloos grote bos, wat mijn paard heerlijk vind. Op de heenweg stapt ze rustig. Aangekomen bij het bos begint ze harder te lopen, wat uit eindelijk over gaat in een drafje. Hier begint het probleem, want ze wil niet meer stoppen met draven, en het liefst wil ze knetterhard galloperen als ik niet ingrijp. Dit blijft de hele weg door het bos zo doorgaan, we worden er doodmoe van. Blijkbaar doe ik iets niet goed waardoor ik haar niet terug kan krijgen. Ik wil dit gedrag ombuigen naar wat anders maar ik weet niet hoe. Ik weet niet hoe ik haar weer rustig kan krijgen, voltes rijden helpt ook niet. Ik rij bitloos, met een bloemhackamore, en heb eigenlijk niet de behoefte om hier iets anders (scherpers) van te maken. Hoe zou ik dit het beste op kunnen lossen?
Ik heb niet de indruk dat ze in het bos ergens bang voor is, maar dat ze het gewoon heerlijk vind om als een dolle te gaan rennen. Ze is 20, maar je zou het niet zeggen als je haar zo ziet lopen. Iemand een tip hiervoor?

Bedankt voor jullie tips. Het is zo dat ik veel eerder moet reageren, ze kan veel te ver gaan voordat ik iets doe. Ik ben nu aan het oefenen om gelijk te reageren op iets wat ze uit eigen initiatief doet. Gaat goed de afgelopen paar keer. Nog geen maatstaf, iedere dag is anders. Een klein rondje draaien vindt ze niet leuk, en heeft dan de neiging daarna nog harder te gaan daarna. Maar ik hou vol.

Ja, precies . Ik rijd ook wel eens met een halstertje en zonder zadel, maar dan vermijden we het bos .