(Petra)
"Hak hak weg onzin lariekoek, ik weet het beter". Dat is zo zonde!!

(Ilona)
Ja dat is wel eens zo ja. Maar als je nu het verhaal van Karen als voorbeeld
neemt he, en dan de verklaring van Frans erachter zet dan is het toch ook
wel weer logisch DAT er op ingegaan wordt?

Ik vind het juist leuk en ook goed dat er op zaken ingegaan wordt. Dat houdt
de discussies ook levendig en krijgen we ook een veel breder beeld van zaken
(meerdere invalshoeken).

(Ilona)
Ik kan me dus voorstellen dat wanneer er mensen zijn die dingen zeggen en
voorbeelden (in dit geval energie en trilling) noemen, dat zijn haren dan
rechtop gaan staan omdat hij weet dat het niet zo werkt... En dan ben ik het
dus wel weer met hem eens dat je dingen ook niet zo moet benoemen.
... ik ben benieuwd of mensen vinden dat dit ergens op slaat en dus ook
kunnen snappen dat iemand tegen bepaalde dingen in gaat, of dat ze het nog
steeds simpelweg 'niet iets anders toelaten' vinden.

Op mij komt het dikwijls over als "niet anders toelaten". Het is het
verschil tussen iets beweren (stellig zijn) als zijnde het IS (niet) zo en
het toelichten van en/of het vragen om toelichting. Door zijn manier van
schrijven lijkt hij geen ruimte te laten, in de trant van "dit is de
waarheid en niets anders dan de waarheid". Zo beleef ik het in ieder geval.

(Ilona)
Verder vind ik eigenlijk dat je iedereen vrij moet laten in hoe die zelf is.

Ben ik het mee eens. Wel is het volgens mij niet verkeerd dat een ander je
een keer een (goedbedoelde) spiegel voorhoudt.

(Ilona)
Misschien is de 'lijn' om aan te geven of iets TE ongenuanceerd gezegd wordt
het moment waarop iemand wel/ niet gekwetst wordt? Maar dat is ook een
lastige... de ene mens wordt al snel gekwetst en de andere kan niet gekwetst
worden door mensen waar hij niet van houdt.

We kunnen een ander niet kwetsen wanneer we niet weten wat zijn/haar
kwetsbare plekken zijn. We worden pas gekwetst wanneer we een kwetsbare plek
hebben die nu geraakt wordt. Eigenlijk mag je blij zijn dat je je gekwetst
voelt, want nu weet je dat je daar kwetsbaar bent en kun je er iets mee (je
bent er zelf verantwoordelijk voor). We zijn en blijven mensen, we kunnen
rekening met elkaar houden en in elkaar inleven, maar je kunt niet altijd
voorkomen dat de ander zich gekwetst zal voelen. En helemaal niet wanneer je
een groep mensen bereikt, zoals hier; de één is hier kwetsbaar, de ander
daar, dus daar is geen beginnen aan.
Nou, voorlopig wel weer genoeg diepgang.....!
groetjes, Pt

charset="iso-8859-1"
Content-Transfer-Encoding: quoted-printable

Hai Ingrid,

Je moet vandaag beslissen dus ik zal meteen reageren en hoop je wat op weg te helpen.

Wanneer je echt een goed gevoel hebt bij dit paardje (dus over het dier zelf geen twijfels hebt), zou ik zeggen: ga er voor!
Je hebt echter twijfels in algemene zin: de huidige stalling, het feit dat je weinig tijd hebt en dat je wellicht wat minder met Isabella kunt gaan doen (tijd en aandacht verdelen). Wat je eerste twijfel betreft: als nieuwe eigenaar kun je het paard stallen waar je wilt! Dus dit hoeft al geen drempel meer te zijn.
Je tweede twijfel tijd: je tijdsbesteding zal zich gaan verschuiven. Bedenk voor jezelf waar je nu zoal je tijd aan besteed en of dat allemaal zo belangrijk is dat je dit niet kunt "inleveren" voor tijdsbesteding aan je paard. Voordat ik mijn paard had, vulde ik mijn tijd met geheel andere dingen die destijds ook belangrijk voor me waren. Maar automatisch worden die dingen steeds minder tot niet meer belangrijk.
Je derde twijfel Isabella: dit is volgens mij een gevoelskwestie, hier kan ik je geen advies over geven. Het komt wel neer op twijfel 2: tijd. Kort gezegd: je hebt wel tijd, vraag is alleen hoe ga je die straks invullen. Mijn persoonlijk advies is: volg je gevoel! Voelt het GOED, ga er dan voor. Voel je te veel twijfels, dan toch maar niet doen...!

Succes!!
Petra

charset="iso-8859-1"
Content-Transfer-Encoding: quoted-printable

Angelique schreef:
Nu ik bij de enorm grote club van niet-vertrouwende-ruiters hoor, valt me pas op HOE groot die club eigenlijk is ! Ik hoorde vroeger alleen maar dat mensen van paarden stuiterden en daar geen noemenswaardige reactie op hadden, maar nu ik toegeef dat ik daar WEL van geschrokken ben, blijkt zowat iedereen wel bang te zijn dat hun paard ervandoor gaat ! Raar hoor... Ik dacht dat ruiters juist vertrouwen in hun paardje moesten hebben.

Het is heel frappant dat wanneer je ergens open over bent, dat andere mensen dat dan ook durven te zijn (mooi is dat!). Zo heb ik bijv. gemerkt, dat wanneer ik over Jovarna's paniekgedrag van voorheen vertelde, en ik daarvoor de hulp van iemand met paranormale gaven heb ingeschakeld, anderen opeens ook over hun "probleem" met hun paard vertellen. Toen dacht ik ook, 'ik ken je al zo'n tijd, je hebt me nog nooit verteld dat je paard dit of dat gedrag vertoont en dat dat zo'n probleem voor je is'. Maar opeens durven ze het te vertellen en schamen ze zich ook niet om een oplossing te zoeken in spirituele zin (ik heb die dame met paranormale gaven al aan diverse "klanten" geholpen!). Kortom, we hoeven ons ook niet te schamen voor angst, het is tenslotte een van onze basisemoties!

groet, Petra
ps: je vraag was bedoeld voor Ellen, neem ik aan?

Marianne schreef:
linkerhand - leg je linkerhand op de manenkam (dus niet op de zadelknop!!!!)
....

Leg je opmerking tussen de ( ) eens uit als je wilt?
groet, Petra

Hoi Ellen,

zijn geen 2 maar 4 basisemoties (boos,bang bedroefd blij). Er zijn er 2 als
je er volgens een bepaalde visie naar gestreefd hebt (geloof me da's een
klus waarbij emoties gemetamorfoseerd worden door een loutering) . Bedoel je
dit, Petra??? Niet iedereen loutert dus wordt er gangbaar uitgegaan van de
4; alle andere zijn mengvormen of mengingen met gedachten.

De vier die jij noemt, ken ik ook (de 4 B's). Boos, bang en bedroefd (en
alle voortvloeiselen c.q.mengvormen daar weer van) zijn emoties die
voortkomen uit de basis emotie angst. En blij (e.a.) is een emotie die
voortkomt uit de basis emotie liefde. Hoe meer je je hierin verdiept, hoe
meer je ziet dat het echt alleen angst en liefde is.

bepaalt normaal gesproken een behoorlijk deel van hoe je je voelt. Tot hier
ben ik het met Petra eens.
spannende moment (als die komt) helpt dat je ook niet omdat je het niet zelf
GEVORMD hebt; het wordt niet als "eigen"herkend.

Precies, en dat heb ik ook uitgelegd, namelijk dat je VOORAF (dagen, weken,
desnoods nog langer) d.m.v. visualisaties je gedachten kunt verschuiven en
integreren.

groet, Petra