Wij wonen in Italië boven op een berg, al het land hier ligt vol van 'sassi', die grote en kleinere stukken rots.

Wat men hier dus doet is regelmatig terug omploegen en dan alle stenen die weer maar eens naar boven zijn gekomen er manueel uithalen...
Een immens werk maar ze doen het telkens opnieuw.

Toen wij ons huis kochten twee jaar geleden, was een van onze weiden omgeploegd. Die hebben we dus zo helemaal 'opgekuist' vooraleer ze kon gefreesd worden en ingezaaid.
Door een te droge lente na het zaaien, hadden we vorig jaar nog niet veel opbrengst. Deze lente bijgezaaid en dan gelukkig wel voldoende regen gehad zodat we dit jaar wel mooi geoogst hebben.

Zolang de stenen er niet waren uitgehaald wilde hier ook geen enkele boer meer op ons land werken. Nu is dat geen probleem.
Na het maaien loop ik de weide ook terug rond om eventuele stenen die een vuist groot (of meer) zijn, er af te halen.

Ik hoop enkel dat intussen het gras zal volhouden, want we hebben hier al maanden geen serieuse regenbui meer gehad en de grond barst open van droogte...

Wat die wormen betreft herhaal ik hier eventjes wat ik daartegen gebruik: Diatomaceous Earth.
Op het topic van het paardje met de dikke buik vind je daar meer over.

Mijn twee jonge poesjes krijgen behalve droge korreltjes, ook een eigengemaakt mengsel van:

- pasta of rijst, gekookt en vermalen
- kalkoenvlees vermalen
- groenten, licht gekookt en vermalen

afhankelijk of we groenten over hebben is het ongeveer elk een derde; regelmatig zijn alle groenten op en dan krijgen ze half om half pasta met rauw kalkoenvlees.

In het begin eventueel een beetje kippebouillon toevoegen zodat ze het makkelijker eten.

Gaat heel goed binnen!

De honden krijgen trouwens hetzelfde eten.

Af en toe is het hier ook vis en dan krijgen de poezen daarvan ipv vlees.

Paardenvlees zal ik per definitie nooit kopen...
Voor de beestjes liefst kalkoen of kippevlees.
Geen kuikentjes want dat vind ik echt zonde om zo'n beestje maar heel kort te laten leven en er dan zoveel nodig te hebben. Kalkoen is beter, moet je maar 1 beestje dood doen om veel meer vlees te hebben...

Fijn voor jou dat je het nu tenminste weet en dat het allemaal niet zo erg is!

Voor wat het bekappen met clickeren betreft heb ik zelf anders ook nog altijd niet de juiste manier gevonden...

Bij Tachat, mijn grootste, is dat te begrijpen want die heeft hanetred en als die zijn been niet wil geven (omwille van pijn of bang om te vallen door onzekerheid van de 2 overige 'goeie' benen), dan doet ie het niet... clicker op of neer!

Wellicht daardoor dat ik bij de andere 3 ook nog steeds teveel twijfel voor die voeten...
Ze geven ze wel en dan clicker ik en dan probeer ik stilaan op te bouwen, maar het blijft een 'hopen op medewerking' om die voeten lang genoeg te kunnen houden om er effectief te kunnen aan werken.

Dit probleem wordt dan telkens een vicieuze cirkel want dan worden de hoeven te lang en zijn ze te hard (ik heb weinig kracht) en geraak ik er niet goed door, waardoor ze nog weer te snel worden teruggetrokken enz...

Ik voel me dus heel dikwijls schuldig omdat de hoeven van mijn paarden nooit goed zijn en er altijd wel teveel zou af moeten...

Maar ik wil er geen klassieke smid aan laten komen want ik heb veel te veel agressie gezien door hoefsmeden (en hier in Italie zou ik al niet weten waar een natuurlijke te vinden), dus verkies ik nog altijd dat ze misschien wat te lange hoeven hebben maar dat ik het toch zelf probeer te doen.

Eigenlijk zou ik vooral moeten leren hoe ik de tijd kan verlengen om hun hoeven hoog te houden...

De meeste andere 'jonge' clickeraars zouden dan al snel de moed opgeven, maar ik blijf proberen...

Ik heb een hoefstandaard die heel degelijk is, herinner me niet meer van wie maar komt uit de US.

Ik probeer inderdaad zijn benen met een touw langs voren omhoog te halen maar als hij het verdomd mag ik het wel vergeten (ik heb dan ook héél weinig kracht tgv mijn ziekte).

De laatste keer dat ik Tachat zijn voorbeen daarop staan had (en net 1 hoef gedaan kreeg door hem intussen constant te laten eten wanneer zijn hoef op de standaard stond - en dus niet meer wanneer hij zijn voet wegtrok), toen er een heel dikke daas rond hem vloog en hij daardoor zich opeens lostrok...
De hoefstandaard vloog tegen mijn been aan (zelfs terwijl ikzelf op het grondvlak stond) met een serieuze kneuzing en blauwe plekken allerhande op mijn benen tot gevolg : de hoefstandaard werd gewoon tegen mijn been gecatapulteerd!
Gelukkig heb ik sterke botten...

Als je zou zin hebben om een boerderijtje in Noord Italie te willen, dan mag je altijd met mij contact nemen via pm.

In 'Flemish Italy' kan er zoiets zeker gevonden worden!
Kunnen we misschien zelfs buren worden...

Ik laat hen ondertussen eten omdat ik niet tegelijk aan de voet kan werken en telkens een beloning geven.
Dus zolang ze goed doen krijgen ze jackpot, als ze stoppen trek ik de bak weg tot ik de voet terugkrijg.

Ik ben nog maar onlangs teruggekomen op het forum, weet dus niet wat jullie bedoeling was in Frankrijk.
Wij zitten hier in de Appenijnen, in een bergdorpje boven op een berg. Hebben zelf nu een goeie 4ha grond maar om als landbouwer te mogen beginnen moet je mini 5ha ter beschikking hebben.

Een paar huizen verder is er wel een huis te huur/koop waar zeker ook nog zoveel grond aan is, voornamelijk gebruikt om luzerne te hooien voor al de 'parmiggiano reggiano' koeien/kaas. Daar zou je dus eigenlijk bijna direct kunnen beginnen want de prijzen zijn hier heel schappelijk.

De lonen liggen wel een heel stuk lager dan in het noorden (wij zijn Vlaming, maar dat had je al wel door wellicht). Maar het weer is hier dan weer veel warmer. Op dit ogenblik zelfs te droog, het heeft hier al maanden niet meer geregend.
Indien je dus zou groenten willen kweken of zo, dan moet je wat lager liggen zodat je water uit de stroom kan betrekken om te bevloeiien. Maar geiten, schapen, kippen of fruit kweken is al minder moeilijk.

Het Italiaans is wel nodig maar dat leer je al vrij snel, indien je al Frans kent is het helemaal niet moeilijk.
Ze geven hier ook les aan buitenlanders, dus dat wordt allemaal geregeld.

Als jullie eens willen langs komen best nog effe wachten want we zitten nu in volle verbouwing maar daarna zou hier een vakantie-appartement moeten af zijn.
Altijd welkom, al zeker iemand die op gelijke manier met de paarden bezig is, want dat mis ik hier al even erg als in België...

Piet schreef op woensdag 22 augustus 2012, 23:25:

Dat is op dit ogenblik het enige waarbij ik de voeten een beetje kan beteren.
Bij Tachat is het ook de enige manier waarop ik hem kan overtuigen om mee te werken, al is zijn slechte been nog altijd een probleem. Maar ik heb gisteren zijn linker voorhoef toch weer een beetje kunnen fatsoeneren en daarna ga ik met hem wandelen op het asfalt, zodat hij zelf verder afvijlt.

Bij de drie andere moet ik het zeker voor de achterhoeven ook zo doen anders heb ik iemand nodig die snel genoeg kan de beloning geven terwijl ik aan de voet werk.
Het gaat wel telkens een beetje beter dus ik hoop in de toekomst stilaan te kunnen minderen.
Maar mijn gezondheid laat nog niet toe om er elke dag (of zelfs elke week) te kunnen aan werken, dus zal het heel langzaamaan gaan.

Tenzij Piet eens naar hier op vakantie wil komen voor een paar weken natuurlijk...

Piet schreef op donderdag 23 augustus 2012, 7:10:


Was dat tegen mij Piet?

Hier was het vandaag zo'n 42°C... gelukkig is het hier wel droge warmte maar je zweet er toch nog wel van hoor!

Maar misschien heb ik iets gemist...

Pedicure... waar is de tijd dat ik dat ook nog bijstudeerde héél lang geleden! Heb er eigenlijk nooit veel mee gedaan, was ook te vermoeiend voor mij, teveel rugklachten.

Ik sta er wel verstomd van dat webdesign niet kan vanop afstand... had net gedacht dat zoiets wél zou kunnen.
Maar als de praktijk het jullie geleerd heeft, zal het wel zeker.
Is wel spijtig dat jullie nieuwe leven in Frankrijk niet gelukt is.

De verhuur van het vakantieappartement hoeft voor ons zeker niet het jaar rond te zijn want dat zou mij teveel stress geven en dat is nu net wat ik moet vermijden. Om die reden zijn we ook al moeten afstappen van het b&b idee, te zwaar voor mijn gezondheidstoestand...
Dus sowieso liefst mensen waar we ons goed bij voelen en die voor een tijdje naar hier willen komen.

Ik heb wel een blogje waar ik af en toe op schrijf (http://arkama.blogspot.it/) maar dat gaat over alles en nog wat, waaronder af en toe ook over de paarden of de andere beestjes ...

Ik hoop dat het voor jullie toch niet te lang zal moeten duren vooraleer je terug wat zuidelijker kan gaan... dat vieze noorderweer zou ik gewoon nooit meer aankunnen!

Heb net op je fb gekeken, mooie paardjes zijn het!
Vooral die apaloosa sprong me in het oog!

Heel fijn!

Il faut de tout pour faire un monde... zegt men dan!

Maar mijn paarden zullen nog niet gemakkelijk weg gaan om opgeleid te worden, tenzij het iemand is die ik 200% vertrouw omdat ik daar zelf ook op les ga.

Ik heb teveel paarden gezien en verhalen gehoord van paarden die 'op training' gingen en nooit meer goedgekomen zijn daarna...

Geef mij dan maar de langzame methode waarbij ik zelf de dingen opbouw op ons beider ritme!

In een ver verleden, toen mijn paarden 's nachts nog op stal stonden, werkte ik met EM in de stal.
Had daar vrij goeie resultaten mee in de zin dat de ammoniakgassen veel minder waren en eigenlijk enkel nog heel onderaan de potstal zaten toen ik die na 6 maanden leeg maakte.

Op de weide heb ik het nog nooit gebruikt omdat je daarvoor wel een sproeiinstallatie nodig hebt op een grote wei, en dat heb ik toch niet.

Coralie schreef op donderdag 23 augustus 2012, 17:54:


Wanneer je regelmatig door ziekte doodmoe bent zodat je amper je eigen dagelijkse verzorging kan volhouden, ja dan is het belastend om zelfs maar de weide op te gaan en er een paard af te halen...

Spijtig genoeg kan ik dus nog steeds véél minder dan wat ik vroeger kon of hoop ooit nog eens terug te kunnen.
Ik moét trouwens zorgen dat het allemaal met zo weinig mogelijk moeite kan gebeuren want het beetje kracht dat ik nog heb moet ik zo goed mogelijk gebruiken.

Vandaag heb ik terug wat aan Tachat's voorhoef kunnen krabben, maar als ik dan de voeten zie denk ik vaak : ik kan dit niet meer aan, ik verwaarloos mijn beesten, zie eens welke slechte voeten ze hebben... want ik zou dit allemaal veel beter willen kunnen!
En toch wil ik het zelf blijven proberen omdat ik (terecht) bijna niemand vertrouw met mijn paarden...