Sabrina Wuyts schreef op maandag, 11 april 2005, 22:35:


Ik snap hem. Over de trek vind je op deze site een topic een stukje terug. Nar mijn weten word dat niet in belgié gehouden. De cros zijn vaste hindernissen in de natuur. Dus boomstammen, water enz.

Plezier en ontspanning is het belangrijkste. Als je dit heb met jumping dan is dat goed. Het maakt ook niet uit wat je doet als het voor beide maar leuk is.

Jep, net een klein jaartje. Kan zeggen hij is helemaal top. Zo gek als een deur en heel erg lief. Een pet moet ik niet op hebben bij hem, want die kieperd hij steeds van mijn hoofd af haha.

Martine Vlietland schreef op woensdag, 13 april 2005, 17:05:


Hoi Martine.

Laat hem als je alsjeblieft niet inspuiten, maar zoek de oorzaak op. Hieraan denk ik dus inderdaad aan NB, maar ook je rijstijl zou ik gaan aanpassen. Laat hem eerst maar lekker in de wei, stal rust doet vaak meer kwaad dan goed. Laat hem in die tijd natuurlijk bekappen en begin dan geheel opnieuw met een andere trainings methode.

Wil je info over die methode dan kun je mij mailen. Dit forum is puur hoeven vandaar.

jaimied schreef op zaterdag, 16 april 2005, 19:30:


Een ijslander van 17 die al vanaf zijn tweede ijzers had is zonder problemen als gevoeligheid overgegan op bloodvoets met natuurlijk bekappen. Zo ken ik er nog wel een paar.

Het paard nooit te oud om de ijzers er af te halen en natuurlijk bekapt te worden. Of het resultaat word zoals je had gewild licht geheel aan de lichamelijke conditie van het paard.

Spirithorses schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 22:30:


Inderdaad Pien. Dit paard zoog puur door stress. Hij deed dit waarschijnlijk al langer dan 8 jaar. Nu zuigt hij helemaal niet meer. Hij is zeer rustig in zijn hoofd en zijn buik zit lekker vol. Ik zeg dus niet dat het probleem niet kan worden opgelost, maar het kost wel tijd, training en aanpassing van de levens omstandigheden.

Hij is nog altijd veel met zijn mond en tong bezig en dat zou altijd blijven. Het zuigen is nu al 3 maanden verleden tijd. Dus mijn hoop is dat het zo blijft.

Elzaliene Proost schreef op maandag, 30 mei 2005, 15:15:

Ik geloof zeker in de goede afsluiting van de training. Puur vanwege dat het paard een fijne herinnering van de training overhoud. Dus een blij komend paard omdat hij weer aan het werk mag omdat hij de training als positief ziet.
De eerste ontmoeting is ook zo iets. Je kent het paard niet en het paard jouw niet. Hierdoor is alles open en ga je heel bewust kijken hoe die ander is. Ben je hier al niet duidelijk en niet consequent tegen over het paard, dan blijft dit in herinnering bij het paard. Het paard vormt in de eerste paar minuten tot een uur een beeld van jouw. Zijn deze minuten niet goed dan ga je dat merken in de uren daarna. Het is ook veel makkelijker om met een vreemd paard te werken dan met je eigen paard die jouw kent.

Voorkomen is makkelijker dan genezen.