Sabrina Wuyts schreef op zondag, 10 april 2005, 21:49:
> Hallo,
>
> ik zal mijn uiterste best doen om mijn verhaal kort te houden.

> Ik ben echt een beetje op een dood spoor gekomen.
> Wie kan me verderhelpen?
>
> Groetjes en sorry dat het verhaal toch nog zo lang geworden is.
Dag Sabrina,
Allereerst moet je weten dat ik geen specialist ben, maar wel een volhouder en een gedreven autodidact (véééél gelezen en uitgeprobeerd). Afgelopen jaar zes keer geprobeerd om haar te berijden en zes keer eraf gegooid. Ze is een paard met waarschijnlijk zeer negatieve ervaringen wat betreft rijden.
Ik zit momenteel in precies dezelfde fase met mijn paard als jij. Katy is nu precies één jaar bij mij. Na een jaar lang grondwerk (maar vooral vertrouwen opbouwen) te hebben gedaan met mijn inmiddels bijna 9-jarige merrie ben ik op tweede paasdag voor het eerst op haar gaan zitten zonder dat ik eraf werd gedonderd. Gewoon alleen het stalhalster en teugels en géén zadel. Voorbereidende oefening de afgelopen vier maanden was dat ik tussen het grondwerk door even over haar rug ging hangen. Eerst een halve seconde en langzaamaan uitgebreid naar een minuut. Met mijn stem "maande" ik haar om stil te blijven staan. Veel aaien en stembeloningen. Vervolgens over haar heen gaan liggen en één been half over haar kont heen. Ik vond tweede paasdag wel een mooie dag om de koe bij de horens te vatten euh......ik bedoel het paard bij de teugels en ben op haar gaan zitten. Ze wilde meteen weg en ze kan een behoorlijk wild vrouwtje zijn! Ik heb haar echter op de plaats gehouden door haar flink "tegen de teugels op te laten rennen". Ze mocht van mij alles doen (dribbelen, beetje voorvoetjes van de grond, ronddraaien etc.), BEHALVE wegrennen. Na een minuut bleef ze stilstaan en begon haar mond te likken. Ze stond doodstil met haar neus tegen de bakrand. Ik heb bewust gekozen voor een stalhalster en niet voor een touwhalster en zeker niet voor een bit. Ik kan nu alleen met haar stappen. Draven is nog te spannend voor haar en de energie die daarbij vrijkomt kan ze zelf nog niet veilig kanaliseren. Dus doen we dat (nog) niet. Wat ik wel doe is zo gauw ze rustig stapt alle teugel geven die ik heb. Je ziet dat ze dan haar balans gaat zoeken en haar hoofd omlaag brengt. Ik zit er dan heel stil op. Ik stuur bewust met mijn lichaam en zo min mogelijk bewust met de teugels. Katy reageert redelijk goed op mijn stem. Die gebruik ik nu nog als ondersteuning bij mijn gewichtshulpen. Gisteren voor het eerst mijn stem bij een ophouding niet gebruikt en alleen mijn bovenlichaam licht naar voren gebracht met een hele lichte teugelophouding. Ze stond meteen stil en ik geloof dat er een traan over mijn wang biggelde van ontroering en geluk. Sterk spul, hè, die Fisherman's friend! haha!
Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen ondersteunen met mijn verhaaltje.
Ik zou zeggen: Doe voorbereidende oefeningen, zoals over haar rug gaan hangen en doe dit tussen neus en lippen door tijdens je reguliere grondwerk. Zorg dat hij goed op je stem reageert. Zorg dat je lekker ontspannen met je paard bezig bent in een rustige omgeving. Rijd in eerste instantie zonder zadel. Gebruik echt alleen een stalhalster. Laat je paard de ruimte om het spannend en zelfs eng te vinden, maar zorg dat hij kosten wat het kost niet er tussenuit gaat.
Aanvankelijk heb ik nog iemand gehad die haar een een lang leidtouw hield terwijl ik erop zat. Dat werkte (volledig tegen mijn verwachting in) helemaal niet bij Katy. Ze werd er zenuwachtig van. Het meeste succes had ik toen ik helemaal alleen met haar bezig was in een bijna serene sfeer en iemand buiten de bak een oogje in het zeil hield, maar verder ook zijn mond dicht hield.
Tenslotte, niet vaker dan drie keer per week op je paard gaan zitten en in eerste instantie niet langer dan één minuut per keer. Daarna iets gaan doen met je paard waarvan je weet dat hij dat geweldig vindt. Lekker buitenwandeling gaan maken of lekker bij hem in de wei gaan zitten.
Oh ja, nog een belangrijke! Zorg dat je ALTIJD een smile op je gezicht hebt. Geloof het of niet, maar dat werkt echt positief op je paard. Mijn paard is niet lastig of bang, wanneer ze er tussen uit wilt. Ze vergist zich gewoon soms even. En vergissen is ook paardelijk. Flauwekul natuurlijk, heeft gewoon met het reageren op prikkels en verwerken van informatie te maken. Hempfling legt het haarfijn uit in zijn boek.
Veel plezier toegewenst.
Groet,
Gregoor