CooLLady schreef op maandag, 28 maart 2005, 22:18:


De berm langs de weg kan ook, dan moet ze oppassen dat ze haar voeten goed neerzet. Of in mul zand is het ook werken geblazen en voeten optillen. Groet, Pien

Spirit schreef op maandag, 28 maart 2005, 22:55:


Ow, met slijtage bedoelde ik 'gewrichtsslijtage'

Edith Hartog schreef op maandag, 28 maart 2005, 18:29:


Een andere oorzaak voor struikelen kan zijn :
Weinig gevoel in de voeten (ijzers, verkeerd bekapt) of het paard aan een te korte teugel rijden.
Zodra je hem los durft te laten gaat ie zichzelf meer dragen.

Ik had een zo'n struikelaar (gleed ook altijd uit) , toen hij bij ons kwam liep ie op ijzers (al 14 jaar). Deze zijn er van augustus vorig jaar af en hij is supersoepel gaan lopen. Het glijden en struikelen behoren nu tot het verleden!

Er kan ook een ander rug-of achterhandprobleem zijn waardoor een paard gaat struikelen.
In dat geval zou je een osteopaat kunnen laten komen.

Groet, Pien

ElkeW schreef op donderdag, 31 maart 2005, 14:49:


Hoi Elke, wat het galopperen op de harde weg betreft, ik citeer even een stukje uit het boek Natuurlijk Bekappen op blz.89 :

.... " paarden landen op de hiel en benutten dus de schokdempende werking van de hoefwand ten volle. De straal van deze paarden is lang en heeft contact met de grond. De straal, en het daarboven liggende straalkussen, helpen mee om schokken te absorberen. De hielen van de paarden zijn laag waardoor het onderbeen in een wat meer gebogen vorm komt te staan en goed kan doorveren tijdens het contact met de grond"....

We hebben het hier uiteraard wel over Natuurlijk bekapte paarden.

Met een op een andere manier bekapt paard of met een paard met ijzers zou ik het niet in mijn hoofd halen om ze over de weg te laten galopperen.Dan wel gelden nmm al die waarschuwingen.

Verder vraag ik mij af of een vette uitgestrekte draf dan beter zou zijn dan een galopje, ik geloof daar persoonlijk niet zo in, als ik zie wat voor draf de paarden soms hebben als je ze de vrije hand laat.

En zeker moet je te allen tijden kunnen stoppen, of dat nou in het bos is met een snelweg in de buurt of op een verharde landweg die eindigt in de bebouwde kom. Als een ruiter geen controle denkt te hebben over zijn paard is het zeer onverstandig om uberhaupt de bak te verlaten, of dat nu een bos is met zandpaden of de bebouwde kom.

Dat van dat op het beton knallen ben ik wel met je eens, het doet gewoon nog pijner dan op het zand in de bak, - moet er niet aan denken. Maar goed, soms is er geen alternatief zoals bij ons.
Ik woon niet ver van Tongeren maar bij ons is alles verharde landwegen met nauwelijks berm.

Groet, Pien

Huertecilla schreef op donderdag, 31 maart 2005, 23:25:


Ik snap wat je bedoelt maar ik herken het niet meteen bij onze paarden.

Ik kan niet zeggen dat de beter ondertredende paarden bij ons een punttoon krijgen.
Ik denk zelfs juist niet vanwege de stuwing vanuit de achterhand.
Een paard dat ruimer onderzet wordt soepeler want hij zet zijn achterbeen verder naar voren en dus ook de hoef..(Ben effe hardop aan het denken....). En hij zet weer stevig af vanuit die achterhand.
Dan zou de toon juist korter zijn dan nu het geval is.

Heb je geen foto's ?

En het kan niet aan de manier van bekappen liggen?
Of lijkt het zo doordat het hoefbeen hoog in de hoef is gaan zitten?
Veel achterhoeven zijn minder rond dan voorhoeven.

Ik zie wel dat bij ons elk paard een eigen hoefstand gaat 'kiezen'.
Er zijn er bij die vanuit zichzelf platter gaan staan en die wat steiler zijn gaan staan. Die vorm hebben ze zelf gekozen en we doen daar weinig corrigerends aan. Maar geen van allen hebben een lange toon en lopen bijna dagelijks over de harde ondergrond.
Dat is vreemd want bij jou is het steneriger dan hier, en toch hebben ze een lange toon.... Als ze nou alleen maar over zachte ondergrond liepen kon ik me er nog iets bij voorstellen, maar dat is niet het geval bij jou.......hmm, ik wil er even over denken vandaag, ik kom er zeker op terug want ik wil het ook wel weten.

Groet, Pien.

Huertecilla schreef :


Leuk Huertecilla, interessant ook, zoals je dit beschrijft.
Ook al is de ondergrond bij jullie heel wat heftiger dan bij ons, ik herken er toch wel het een en ander in. Ook hier is het voor Nederlandse (pardon, Belgische) begrippen vrij stenerig, vooral die kleine scherpe vuursteenachtige flinterdingen die zo lekker in de witte lijn kruipen, als je met een paard erover gaat dat nog niet helemaal gehard is.

Gisteren zijn Jack en ik een bus-laadruimte vol vuurstenen gaan scheppen, iemand had dat klandestien gedumpt en het komt ons goed van pas tegen de modder en voor het afharden van de hoeven.

Onbelast lopen ze erover als op het gras. Belast wat korter, maar het levert niet echt een probleem op. De meesten van mijn paarden denderen nu over elke ondergrond, hier heb je veel paden met gestort vuursteen, niet echt ideaal voor nog wat gevoelige paarden.
Deze week heeft J a c k de hoeven van de hele klup weer eens onder handen genomen, en vandaag een rustige buitenrit gemaakt en dan zie je wel dat sommigen aanvankelijk een beetje 'kort' beginnen maar naarmate de rit vordert gooien ze de boel toch wel weer los.

Dat van het verlengen of verkorten van de paslengte herken ik ook bij mijn paarden. Het tempo gaat door, soms echter ook maken ze een paar kortere, snellere passen, maar ze stoppen niet.

Hoe is dat met je paarden als je er op zit? Lopen ze dan hetzelfde?
En ik zou je willen vragen hoe de stand van het hoofd van je paard is,
-die waarover je het nu hebt-, want je beschrijft hoe hij aan een doorhangend touw meeloopt en zichzelf moet dragen.

Groet, Pien

"Huh", dacht ik..."heeft er hier een paard met ijzers gelopen ?" toen ik de hoefafdrukken in het zand van de bak eens goed bekeek.

Nooit eerder was het me zo opgevallen als nu :
Centimeters brede afdrukken, met een duidelijke afdruk van de straal.
De zolen mooi hol getrokken (of nog aan het hol trekken, per paard afhankelijk).
Daaraan herken je de natuurlijk bekapte paarden, die straalafdruk ....
Ik let er nu ook onderweg op.
Begin al een beetje de footprints te herkennen van de buurpaarden....er loopt er hier nog ergens een natuurlijk bekapte rond.

Groet, Pien

Huertecilla en Pien schreven:


De hoek zijdelings, maar aan de stand van zijn hoofd (en hals ja) kan ik zien hoe ontspannen hij over de ondergrond loopt. Als het omlaag gaat laat mij dat zien dat het hem geen moeite kost. Naar beneden strekken zie ik graag.
Zou het onregelmatig knikken dan zou er een hapering kunnen zijn.
De loodlijn interesseert me niet veel, maar interessanter vind ik het te weten hoe hij zijn hoofd en hals draagt.


Mee eens !
En de regelmatigheid van dragen voor mij daaraan toegevoegd, want dat laat mij zien hoe het met zijn hoeven gaat.

Groet, Pien

Heb een beetje zitten knippen, het ging over je paard wel of niet van de ijzers afhalen na zoveel jaar :


Josien schreef :

Ik heb stellig de indruk dat het niet echt heel erg ligt aan de
lichamelijke conditie van het paard maar meer aan de
leefomstandigheden die je aanbiedt.

Toen wij onze Haflinger kregen was hij oud en in slechte conditie van het jarenlang op stal staan.
Over asfalt bergaf lopen was als schaatsen op ijs.
Hij liep heel erg verkrampt, kon niet 'loslaten', had steeds gespannen spieren omdat hij stijf was, vaak struikelde en uitgleed.
Hij had heel weinig gevoel in zijn benen en voeten.
Steffie was toen al 16 jaar en stond reeds 14 jaar op ijzers. Moet er wel bijzeggen dat hij een mooi brede straal had en laag op de hielen stond.

Ijzers eraf getjoept, aanvankelijk gestrasserd, nu Natuurlijk Bekapt, en momenteel, 8 maanden later loopt hij zonder ijzers mee op ritten van minstens 4 uur, over allerhande ondergrond, en die is kei en keihard hier.(Schijnt volgens Frans en Ilona bijna net zo te zijn als bij Huertecilla in Andalusië).
Hier is geen enkel onverhard pad in de wijde omgeving te bekennen.

Nu moet ik erbij zeggen dat Stef nog zo'n anderhalve centimeter oude witte lijn en hoefwand heeft die dunner zijn en waarbij de witte lijn nog een klein beetje open staat. Regelmatig nog zit de witte lijn vol flintertjes steen en die moet je er echt uitpulken met een scherp voorwerp.

Vorige week nog liep hij even niet lekker na een 'zware' rit en bleek dat er een flintertje steen in de witte lijn was gedrongen en dat veroorzaakte pijn bij het lopen op de harde weg.
(Er kunnen dus meerdere oorzaken zijn bij gevoelige voeten).
Na een paar dagen niet op het harde was die gevoeligheid gisteren over en heeft hij zonder problemen onze lente-rit van dik 4 uur uitgelopen.

En hij doet het allemaal : draven, uitstrekken, galloperen, bergop, bergaf, hij loopt vanaf de eerste dag zonder ijzers veel ruimer, gebruikt zijn achterhand, glijdt niet méér dan de andere paarden en is bodemvast en soepel. Het lijkt wel alsof Stef zijn tweede jeugd is begonnen....

Wat we gedaan hebben naast het Natuurlijk Bekappen is hem de ruimte gegeven, buiten met zijn soortgenoten, op allerlei ondergrond, van zacht naar hard..
Gezond eten, geen fastfood, veel hooi en veel beweging. Daarnaast regelmatig bijhouden van de hoeven. Ervoor zorgen dat de hoefwand niet te lang wordt , steunsels bijhouden en in ons geval de wand afronden. Waterbak, mineralensteen, hooi e.d zover mogelijk uit elkaar zodat ze gedwongen zijn om verder te bewegen over allerlei soorten ondergrond. Bovendien houden paarden in de groep elkaar in beweging.
Dat zijn die leefomstandigheden waarover ik het had.

Natuurlijk zijn er periodes geweest dat Stef strompelde maar daar moest ie doorheen. We hebben hem geleidelijk aan de harde weg laten wennen : Eerst onbelast wandelen, beginnend met een paar minuutjes en daarna kilometers lang en hop; over elke ondergrond, maar wel in zijn tempo.
Hij mocht stilstaan als het te erg was hij mocht voetje voor voetje maar hij moest er wel overheen.
Ik denk dat je daar niet te zeurderig over moet zijn, 't hoort er gewoon bij!
Eelt krijg je ook pas na regelmatige belasting.
Dit opgebouwd en hem langzaamaan gaan belasten.

Er zijn nog dagen dat hij wat meer last heeft en we houden zeker ook rekening met zijn leeftijd (hij wordt nu 17), hij heeft wat meer opwarmtijd nodig dan de jongere paarden, maar eenmaal op gang is hij nu een niet te stoppen dieseltje.
Op de dagen dat hij wat gevoelig is, bijvoorbeeld na een lange rit of soms net na een bekapping laten we hem een beetje en hoeft ie niet mee de harde weg op, inmiddels wetende dat het iets is van een paar dagen.

We hebben er overigens voor gekozen niet met hoefschoenen te werken, omdat dat in mijn ogen zijn hardingsproces onnodig zou vertragen.
Hij moest er toch doorheen en we hebben hem de tijd daarin gegeven die hij nodig had, maar we zijn de harde ondergrond niet uit te weg gegaan hierbij.

En ja : Hij is maandenlang amper mee kunnen gaan op buitenritten, so what, er waren zoveel andere leuke dingen voor hem, met hem te doen, en we hadden de ervaring met de andere paarden dat het wel goed zou komen.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat je gerust je paard van de ijzers af kunt halen, maar dat het tijd en geduld kost.

En dat laatste is meestal het probleem van de mens achter het paard : Want velen willen zolang niet wachten, ze vinden dat een paard is om op te rijden en dat is jammer.

In alle opzichten kunnen we zien dat Stef zelf uitstraalt dat zijn levenskwaliteit erop vooruit gegaan is en dat ie het heerlijk vindt om mee te gaan op de buitenritten.

Groet, Pien

Twister schreef op vrijdag, 22 april 2005, 22:03:


Volhouden nu, Martien. Het is beslist niet leuk je paard zo te zien strompelen en zij heeft daarbij ook nog eens een verleden, dat weten we. Toch is dit het beste wat je kunt doen en je wordt zeer goed begeleid door Wim.
Ik kan je vanaf hier niet zeggen dat het allemaal wel goed zal komen, dat is makkelijk praten, maar als Twis hierdoorheen is zul je zeker verbetering zien!

Misschien dat het je wat helpt als ik zeg dat wij met Bay van 21 jaar ook door een gevoeligheidsperiode heen zijn aan het gaan. We hebben haar nu 3 weken en ze had werkelijk kromme benen als gevolg van jarenlang op veel te ondergeschoven hielen staan.
We hebben haar bekapt en ze staat nu goed en loopt al een stuk beter op het zachte. Dagelijks wandel ik een blok om met haar over de beton en dat gaat ook al een beetje beter.
Het lijkt waarempel alsof ik die benen rechter zie worden (of ik begin aan haar vorm te wennen - kan ook)

Op het zand begint ze nog wat gevoelig, ik vind toch dat ze wat strompelt aan het begin van het rijden, maar na een kwartiertje loopt ze soepeler. Ik verdenk haar van een lichte artrose aan de voorbenen.
Gisteren en vandaag echter gallopeerde ze uit zichzelf al een stuk soepeler want ze was erg stijf in het begin maar ze krijgt meer knie-actie in de voorbenen. Ook zie ik haar regelmatig een knikje maken waarbij ze door de achterbenen zakt.
Voorlopig nog geen buitenritten, alleen maar wandelen over het harde en rijden op het zand in de bak.
Tja, het kost tijd, maar die voeten krijg ik goed !!!!
Ik heb er alle vertrouwen in.
Zie je.... Je bent niet de enige!
Groet, Pien

Decrock Hilde schreef op maandag, 25 april 2005, 12:11:


Hallo Hilde mag ik je vragen wie je hoefsmid is die natuurlijk bekapt?
Groetjes, Pien

mike van dijk schreef :


Hoi Mike, ik ben het maar gedeeltelijk eens met wat je schrijft.
Want waarom niet meteen bekappen zoals geleerd op de cursus?
Dat is net alsof het indruist tegen de methode van het natuurlijk bekappen.
Bij erg hoge hielen kun je wel geleidelijk lager zetten om extreme gevoeligheid te voorkomen, maar dan toch de zool aanhouden als referentiepunt.

Ben het wel met je eens dat je elk paard individueel moet beoordelen maar Natuurlijk Bekappen blijft gewoon Natuurlijk Bekappen hoor, ook als het geleidelijk gaat.
Verder snap ik niet wat je bedoelt met 'op zachtere bodem zetten tijdens de overgansfase".
Iedere natuurlijk bekapper weet dat een paard dan juist ook onder andere harde ondergrond nodig heeft om zo een beter hoefmechanisme, harding en spreiding van de hoef te bewerkstelligen.
Groet, Pien

Mary Dekkers schreef op vrijdag, 22 april 2005, 16:40:


Hoi Mary, heb je inmiddels mijn bericht 1565 teruggelezen?
Hoe gaat het nu met je paard?
Groet, Pien

leetje schreef op maandag, 2 mei 2005, 10:50:


Haha, ik herken het !
Ik heb er zelfs een bij die op de heenweg de hele weg op de rem staat en terug haantje de voorste voorop is, in haar geval heeft dat met ik noem het maar 'huisnijd' te maken, ze wil heel graag naar huis.
Thuis is eten, wei, rust, vriendjes, weetikveel.

En in het hoevengeval: Ik merk soms ook dat sommige paarden er even 'doorheen' moeten lopen, die beginnen gevoelig en lopen pas na een tijdje soepel. Net alsof het even moet 'klikken' in hun hoofd.
Een paard van mij is licht artrotisch en ze heeft echt een kwartier opwarmtijd nodig terwijl ze daarna loopt als een dieseltje.

Dus het kunnen een aantal oorzaken zijn.
Mijn Haflinger van 16 die 14 jaar ijzers had en het nu prima doet op elke ondergrond heeft hier ook wel eens een beetje last van.
Dan laat ik hem maar een beetje, ik weet dat het vanzelf over gaat.

Wel is het zo dat wanneer een paard goed begint maar aan het eind van de rit minder goed gaat lopen (andersom dan bij jou dus) de rijder teveel gevraagd heeft of zijn hoeven zijn (nog) niet helemaal in orde.
In dat geval zou ik me meer zorgen maken.

Hoop dat je hier wat aan hebt.
Groet, Pien

Piet schreef :

Ik vind het eigenlijk niet zo fijn als je schrijft dat Strasser niet kijkt op een kreupel paard meer of minder.
Waarop baseer je dit?

Groet, Pien