Huertecilla schreef op maandag, 28 maart 2005, 21:27:


GROTE GELUKSVOGEL!!
Veel over de man gehoord, maar nog niets van gelezen. Zijn de boeken er alleen in het Duits of ook in het Nederlands. Er wordt verdorie ook zo weinig vertaald! Ik kan wel goed Duits en Engels lezen, maar ik vind het toch ook vaak vermoeiend.
Waar zit die Solinski ergens en hoe kom je bij hem terecht? Heeft hij een eigen website?
Hoe kijk je trouwens tegen (Gustav?) Steinbrecht aan? Een kennis van mij is daar zo lyrisch over.

Trouwens Miesen is ook behoorlijk beïnvloed door Hempfling (toen die nog relatief onbekend was). Heeft zijn boek vertaald "Natuurlijk Paardrijden".
Johan maakt trouwens ook zelf zadels. Hij noemt ze echter niet Malibaud, maar MClellan zadel. Het type zadel dat vroeger in Amerika door het leger werd gebruikt. Leuk is dat ik een paardje van het ras heb, dat in diezelfde tijd het meeste als cavelariepaard werd ingezet: De Morgan.

Graag je reactie en anders mailen we maar even, wanneer je dat tenminste wilt.

Groet,
Gregoor

Huertecilla schreef op dinsdag, 29 maart 2005, 1:51:


Heel veel plezier en mooie momenten toegewenst daar in Mas du Malibaud.
Wanneer je voor jezelf een verslag van deze week zou maken, dan zou ik het graag willen lezen. Gewoon om inspiratie op te slorpen. Ik weet het: brutaal om te vragen, maar ach.
Heb ik trouwens goed begrepen dat jij momenteel niet meer in Nederland woont? Waar zit je nu dan?
Ik ga eens na of ik die boeken van Solinski ergens vandaan kan halen.

Groet,
Gregoor

............................................zzzzzzzzzzZENnnnnnnnnnn................................

Spirithorses schreef op donderdag, 31 maart 2005, 13:16:


Dag Pien,

Haha!! Ik hoorde je gewoon snurken vanuit Riemst. Dus dacht ik: Maar eens wakker maken die meid.

Kwam erachter (via Martien) dat jij de Pien bent, die ik jaren geleden heb gesproken bij Hagenbeck Stables. We hadden toen een "goed" gesprek aan de bar, geloof ik. Leuk om te horen dat je zo lekker met paarden bezig bent. En dan ook nog "the natural way".

Intussen ben ik sinds een jaar of drie ook verslingerd geraakt aan het wezentje paard. Bij Hagenbeck was mijn eerste ervaring met paarden. Heb toen tien lessen gehad van een overigens goede instructeur. Ik knapte echter af op de triestheid waarmee die paarden uit hun ogen keken. Ik wist toen nog helemaal niets van paarden, maar dàt voelde gewoon niet goed. He het idee van paardrijden toen laten varen. Totdat......ik per toeval het bekende boek van Hempfling onder ogen kreeg. Vervolgens nog véééééél boeken gelezen en een en ander gedaan aan, laten we zeggen, ervaringsleren.
Inmiddels sinds een jaar een "eigen" paard en onlangs een huis gekocht met wat grond. Verder plannen om een tweede paard bij ons op de wei te zetten, wanneer we ons nieuwe huis zijn ingetrokken. Duurt nog even een paar maanden.

Misschien leuk om eens wat in Riemst af te spreken. Ik woon toch vlakbij.
Zal je nog wel mailen.

Groet,
Gregoor

Nick Altena schreef op donderdag, 31 maart 2005, 20:18:


Dag clickers,

Ik beveel jullie van harte de oud-hollandse spaanclicker aan. De spaanclicker geeft meteen aan wanneer je paard iets doet wat niet mag. Precies op het juiste moment en op de juiste plaats. Is niet duur en paarden gaan er prima op. Wel alleen verkrijgbar bij de betere vakhandel.

Groet,
Gregoor

Huertecilla schreef op donderdag, 31 maart 2005, 21:26:


Ik blijf toch echt bij mijn spaanclicker, hoor! Werkt absoluut het beste en doet het altijd. Ook wanneer je weg bent van je paard clickt de spaan en weet je vanzelf dat je paard iets doet wat niet mag. Reuzehandig, joh!

Groet,
Gregoor

Esther schreef op donderdag, 31 maart 2005, 21:34:


!!!!
Esther, jij hebt humor. Daar hou ik van!
!!!

Martien van Schubert schreef op donderdag, 31 maart 2005, 21:44:


Martien,
Nou, ik zal maar niet gaan clicken over Twister. Ik heb gezien wat zij doet wanneer jij op de pot zit te sch.....ten!
Dubbele pirouet, handstandje.... euh.....ik bedoel voorbenenstandje, de Twist, etc, etc. En wanneer ze dan de WC hoort doortrekken, dan gaat ze weer snel rustig staan alsof niets aan de hand is. Ik wil niet clicken, maar het is maar dat je het weet.

Groet,
Gregoor Spaan.

Piet schreef op vrijdag, 1 april 2005, 15:19:


Sorry hoor, maar ik begrijp niet wat hier grappig aan is. Ik blijf toch lekker gewoon bij mijn spaanclicker. Hoef ik bijna niet meer zelf met mijn paard aan de slag te gaan. Handig toch!

Met vriendelijke CLICK,
Gregoor

Huertecilla schreef op woensdag, 6 april 2005, 10:01:


Applaus!
Zelfs gewoon op
Toevallig maandag nog even lekker in de wei gezeten. Gewoon een beetje naar mijn paard zitten kijken. Zonder enig ander doel dan gewoon lekker zitten kijken en verwonderd zijn. En daarmee al subtiel contact hebben met die knol van mij. Een heel waardevolle "training" voor mij en m'n paard.

Groet,
Gregoor

Huertecilla schreef op woensdag, 6 april 2005, 14:02:


en Arabella bleef keurig bij me
De kunst is dan dat je doet alsof je jezelf lekker in het zand aan het rollen bent. Dan merkt je paard niet dat je de zaak even niet onder controle had. Rollen in het zand is een ultieme uiting van je kunde als paardenfluisteraar. haha!

Groet,
Gregoor

Sabrina Wuyts schreef op zondag, 10 april 2005, 21:49:


Dag Sabrina,
Allereerst moet je weten dat ik geen specialist ben, maar wel een volhouder en een gedreven autodidact (véééél gelezen en uitgeprobeerd). Afgelopen jaar zes keer geprobeerd om haar te berijden en zes keer eraf gegooid. Ze is een paard met waarschijnlijk zeer negatieve ervaringen wat betreft rijden.
Ik zit momenteel in precies dezelfde fase met mijn paard als jij. Katy is nu precies één jaar bij mij. Na een jaar lang grondwerk (maar vooral vertrouwen opbouwen) te hebben gedaan met mijn inmiddels bijna 9-jarige merrie ben ik op tweede paasdag voor het eerst op haar gaan zitten zonder dat ik eraf werd gedonderd. Gewoon alleen het stalhalster en teugels en géén zadel. Voorbereidende oefening de afgelopen vier maanden was dat ik tussen het grondwerk door even over haar rug ging hangen. Eerst een halve seconde en langzaamaan uitgebreid naar een minuut. Met mijn stem "maande" ik haar om stil te blijven staan. Veel aaien en stembeloningen. Vervolgens over haar heen gaan liggen en één been half over haar kont heen. Ik vond tweede paasdag wel een mooie dag om de koe bij de horens te vatten euh......ik bedoel het paard bij de teugels en ben op haar gaan zitten. Ze wilde meteen weg en ze kan een behoorlijk wild vrouwtje zijn! Ik heb haar echter op de plaats gehouden door haar flink "tegen de teugels op te laten rennen". Ze mocht van mij alles doen (dribbelen, beetje voorvoetjes van de grond, ronddraaien etc.), BEHALVE wegrennen. Na een minuut bleef ze stilstaan en begon haar mond te likken. Ze stond doodstil met haar neus tegen de bakrand. Ik heb bewust gekozen voor een stalhalster en niet voor een touwhalster en zeker niet voor een bit. Ik kan nu alleen met haar stappen. Draven is nog te spannend voor haar en de energie die daarbij vrijkomt kan ze zelf nog niet veilig kanaliseren. Dus doen we dat (nog) niet. Wat ik wel doe is zo gauw ze rustig stapt alle teugel geven die ik heb. Je ziet dat ze dan haar balans gaat zoeken en haar hoofd omlaag brengt. Ik zit er dan heel stil op. Ik stuur bewust met mijn lichaam en zo min mogelijk bewust met de teugels. Katy reageert redelijk goed op mijn stem. Die gebruik ik nu nog als ondersteuning bij mijn gewichtshulpen. Gisteren voor het eerst mijn stem bij een ophouding niet gebruikt en alleen mijn bovenlichaam licht naar voren gebracht met een hele lichte teugelophouding. Ze stond meteen stil en ik geloof dat er een traan over mijn wang biggelde van ontroering en geluk. Sterk spul, hè, die Fisherman's friend! haha!

Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen ondersteunen met mijn verhaaltje.
Ik zou zeggen: Doe voorbereidende oefeningen, zoals over haar rug gaan hangen en doe dit tussen neus en lippen door tijdens je reguliere grondwerk. Zorg dat hij goed op je stem reageert. Zorg dat je lekker ontspannen met je paard bezig bent in een rustige omgeving. Rijd in eerste instantie zonder zadel. Gebruik echt alleen een stalhalster. Laat je paard de ruimte om het spannend en zelfs eng te vinden, maar zorg dat hij kosten wat het kost niet er tussenuit gaat.

Aanvankelijk heb ik nog iemand gehad die haar een een lang leidtouw hield terwijl ik erop zat. Dat werkte (volledig tegen mijn verwachting in) helemaal niet bij Katy. Ze werd er zenuwachtig van. Het meeste succes had ik toen ik helemaal alleen met haar bezig was in een bijna serene sfeer en iemand buiten de bak een oogje in het zeil hield, maar verder ook zijn mond dicht hield.

Tenslotte, niet vaker dan drie keer per week op je paard gaan zitten en in eerste instantie niet langer dan één minuut per keer. Daarna iets gaan doen met je paard waarvan je weet dat hij dat geweldig vindt. Lekker buitenwandeling gaan maken of lekker bij hem in de wei gaan zitten.

Oh ja, nog een belangrijke! Zorg dat je ALTIJD een smile op je gezicht hebt. Geloof het of niet, maar dat werkt echt positief op je paard. Mijn paard is niet lastig of bang, wanneer ze er tussen uit wilt. Ze vergist zich gewoon soms even. En vergissen is ook paardelijk. Flauwekul natuurlijk, heeft gewoon met het reageren op prikkels en verwerken van informatie te maken. Hempfling legt het haarfijn uit in zijn boek.

Veel plezier toegewenst.

Groet,
Gregoor