Gevonden in een beleidsstuk van de U.S>Cavalry uit 1883:

' In a country like ours, with its more than eleven million horses, where soil and climate give us the best of breeds, and where there are some of the finest natural horsemen in the world, it is a matter for regret that horsemanship in its higher form should not be more thoroughly developed. With respect to our cavalry service, especially, is this to be deplored. Possessing a splendid personnel, good horses, and a perfect equipment, we need but the acquirement of this art to make ours the superior of almost every other service in the world. That the necessity for attaining it exists, few of our officers will deny; the history of our frontier service is replete with incidents which prove it. In how many Indian fights of even recent years have unfortunate troopers fallen victims to bad riding or unskillful management of their horses, and how many valuable animals have been lost to the Government in our campaigns by bad seats and the ignorance of men untrained to the saddle? '

Zet er '-ship' achter en je verbuigt de term onherstelbaar tot een marketing strategie.

Marc Van Cotthem schreef op zondag, 27 maart 2005, 21:29:

....knip....

Heb je mijn inbreng eigenlijk wel gelézen??? Komt bij míj aardig relativerend over 'natuurlijk' over....

Wat de Anky-verering en mijn verwijizng naar 50 jaar betreft; waarom zijn de ecuyer Gaspard de Saunier en de superruiter Pahud de Mortanges niet bekend in Nederland?
- De Saunier leidde de Delftse Universiteitsrijschool, gaf les aan onde standhouder-koning, was wereldberoemd en zijn boek 'L'Art' zéker zo goed als dat van Guérinière, maar helaas... Neerlnads'modale ruiter kan zéker niet meer dan twee bladspiegels met veel fotos de aandacht erbij houden.
- De Mortanges haalde 4 keer Olympisch goud en 1 zilver in de meerdaagsen en kon dus écht goed paardrijden; ook buiten een omheinde zandbak, maar helaas.... híj is geen boegbeeld voor Neerlands bakvissen.

'An open mind is a joy forever' Marc.... Oh, enneh, iemand die zich zoals jij oppert serieus geïnteresseerd met zijn/haar paard bezig houdt heeft dat dier meer in de wei dan op stal staan.
Enneh-2: veel paarden zouden met slacht beter af zijn inderdaad.
Enneh-3: als je de mogelijkheden niet hebt moet je geen paard houden. Zo simpel is het. Het vermeende 'recht' op paardrijden mag NOOIT ten koste gaan van het welzijn van het paard.

Gregoor Lendfers schreef op maandag, 28 maart 2005, 0:07:

Euh, tja, een ánder eigenlijk.... haar boek over paardenmánagement. Staat hier op de boekenlijst. Eigenlijk volstaat dat tenzij je daarna specifiek dieper wil.

Marc Van Cotthem schreef op zondag, 27 maart 2005, 23:24:


Moedig; ik ben de enige Nederlandstalige die (inmiddels >2 jaar) met Kikkuli bezig is, tot voor kort de enige wereldwijd die voor rijpaarden (idem) PZP toepast en hou inmiddels over beiden mijn hoofd onder het maaiveld: de info m.b.t. beiden staat op het net en verder geldt dat waar geen wil is, geen weg is.....
Morgen een spannende (Kikkuli-)fase in het beleren van onze hengst. Gaan we met registratie van de hartslag doen en verder zoveel mogelijk ceterus paribus; meten is weten. Gewoon ter toetsing voor eigen gebruik.

Aan Nick (ondanks jouw misconceptie van de Culling Pocedure op Bokt): tis toch echt de moeite die Kikkuli-methode. Ik ben nu paard #3 dat ik ermee train met meters aan het volgen en het werkt écht.
Aan de principes ervan kun jij veel hebben. Ik raad je aan minimaal het boek van Ann Nyland te bestellen. Je kunt het naadloos bij 'NH' inpassen.

Ik heb regelmatig kontakt met degenen die 'the Kikkuli experiment' hebben uitgevoerd.
Hierbij het resultaat van vandaag dat ik hen gezonden heb:

¡¡¡¡Halleluja Kikkuli!!!!

Today we have done the first country-ride on Capricho under the saddle.
To measure is to know, thus ceterus paribus; we first established and registred several days with a fixed route and thereafter the exact same tempi mounted.

The proof of the pudding: not a long route, only 6 km.s, but fairly difficult, with 500 metres altitude diffrence and all unsurfaced. Richelle and equipment weigh 18% of the stallion's own weight.
The attached foto: http://www.mijnalbum.nl/Album=NC3HAQ6E was taken halfway the ascend of the hill. You can't even see our house as it lies straight down, out of sight in de valley behind/below.
Richelle did dismount on the steepest parts of the descend, about 200 metres in total.

The data:
- led: 83% within zône, av. BPM in zône 95, recovery rate <60 = <1 minuut
- mounted: 80% within zône, av. BPM in zône 104, recovery rate <60 = < 1 minuut

Less then 10% rise in heartrate and identical recovery rates are a clear indication of the good preparation the Kikkuli-based training provides.

The avarage speed is about 8 km/h, including p.p.'s, which is not too bad considering the dislevel and surface.

"Kikkuli lu assussanni_a kur uru Mittanni"

HC, 28 maart'05

Marc Van Cotthem schreef op maandag, 28 maart 2005, 12:20:

Ja.


Gelijk heb je; ik had en reed geen paard toen ik in NL woonde. Als je op een flat woont kun je ook beter geen setje Border Collies houden en zonder vijver geen eenden, dus zonder ruimte geen..... píng!, paarden. Kan ik niet echt extreem vinden; gewoon respect voor dierenwelzijn eigenlijk.

Gregoor Lendfers schreef op maandag, 28 maart 2005, 21:03:


Toevallig! Ik ga volgende maand een week naar Solinski; de vader van Miesen's leer en de ontwerper van het Malibaud-zadel. Ik ga dan ook gelijk langs bij Aimee Mohammed, de meesterzadelmaker die ze sinds '76 maakt.
Ik heb alle 6 boeken van Solinksi en 2 Malibauds.

Gregoor Lendfers schreef op maandag, 28 maart 2005, 22:21:
Solinski zit nog steeds op zijn geliefde Mas du Malibaud. Hij heeft geen internet, zelfs geen wordprocessor.... Je kan hem alleen schrijven. Ik wissel keurig met vulpen in het Duits handgeschreven brieven op ongelinieerd papier met hem. Ík even blij dat ik nog een doos handgeschept, compleet met watermerk, van Van Gelder uit een vorig leven heb liggen
Kijk eens naar zijn 'Gymnasium'; weet je gelijk waar Miesen op stoelt. Zadel idem. Bekijk de site van Aimée maar eens: www.malibaud.com
Ik heb één zadel met eigen model 'zweet'bladen laten maken voor mijn hengst.

Steinbrecht ís een vademecum. Mits je het kan plaatsen en een goed basisfit paard hebt.

..en gebaseerd is op de zadels zoals McClellan die in in de Krim zag en die gebaseerd waren op de kozakkenzadels die gebaseerd waren op het oermodel boomzadel van de Avaren....

Ik heb nog geen zadel van Miesen gezien. Kijk eens op de site van Aimée zou ik zeggen )

Solinksi schrijft uitermate vermoeiend, maar ik kan je zijn 'Reiten, Reiter, Reiterei' en 'Das Gymnasium des Freizeitpferdes' volledig aanbevelen. De man is echt een fenomeen en heeft met zijn 'stierencultuur-idee' naar mijn mening helemaal gelijk. Ik ben héél blij dat hij mij les wil geven.

Gregoor Lendfers schreef op dinsdag, 29 maart 2005, 12:00:

Maak alleen privé-aantekeningen, fotos en video, dus helaas.

Ga inmiddels van het vijfde voorjaar in het bergachtige hart van Andalucía genieten. Je kan over ons lezen in het boek van HoefNatuurlijk.

jacqueline postmes schreef op woensdag, 30 maart 2005, 12:36:


Pardon??? Is het al zó ver in Nederland????? Hoe gaat dat dan op de basisschool met kinderziektes??

Er is bij paarden geen entverplichting tegen wat ook, dus waar wil je bezwaar tegen maken eigenlijk? Alle 'verplichtingen' zijn clubregels. Zelfs als het iets zou betreffen waar ze tegen had kunnen enten, dan is er dus geen sprake van verwijtbaar noch aantoonbaar verwijtbaar gedrag.
Al zou ze een paard met een droesetter meegebracht hebben, dan nóg kun je er niets mee. Dat is tenslotte een soort paarden-kinderziekte.

Zelfs als jouw merrie aborteert door een rhino-besmetting door haar paard, dan nóg doet ze én wettelijk niets verkeerds én je kan oorzaak-gevolg niet of nauwelijks hard bewijzen en bovendien had je dan de merrie zelf wel moeten laten enten...
Dat die mensen niet ter zake kundig zijn maakt het alleen maar moeilijker ze aansprakelijk te stellen.
Dit soort grappen is vervelend maar een kwestie van management; de stalhouder zou dit kunnen regelen. Omdat de stalhouder doorgaans wel als terzake kundig gezien wordt liggen diens verantwoordelijkheden ruimer. Vandaar dat veel stallen (en rijverenigingen) regels stellen omtrent enten en quarantaines; niet om besmetting te voorkomen, maar om alle aansprakelijkheid af te kunnen wimpelen.
Tis trouwens niet alleen maar nadelig: het is voor gezonde paarden met een normale weerstand eerder gunstig dan vervelend om regelmatig met lichte infectie in aanraking te komen.

Piet schreef op woensdag, 30 maart 2005, 19:27:


Piet, de Kikkuli-methode is een gewéldige manier om een paard geestelijk voor te bereiden als dat er lichamelijk aan toe is.
Wij zijn per januari met de methode begonnen om een jonge hengst die dit voorjaar 4 wordt voor te bereiden op zadelmak maken en beleren.
Kleine indicatie van wat het doet:
- ik heb onder meer een vrij zware klimroute van 6 kilometer en zo'n 500 meter hoogteverschil alles onverhard, uitgezet. Langs deze route zitten blaffende kettinghonden, paarden, een dorp, een rivierdoorsteek en altijd wel een trekker, vrachtwagen of iets dergelijks.
- we hebben om te meten een hartslagmeter met geheugen dat mbv een interface in de pc te laden is
- vorige week heb ik de route een paar dagen achter elkaar met hem aan de lange lijn gelopen in circa 40 minuten. De laatste dag scoorde hij een gemiddelde hartslag van 95.
- daarna zijn we dezelfde route met Richelle in het zadel gaan lopen (let wel: voor het eerst buiten de picadero onder het zadel) en de rest ceterus paribus. De eerste dag de afgdaling te voet, de tweede gedeeltelijk, de derde helemaal in het zadel. Die derde dag, vandaag, liep hij met een gemiddelde hartslag van 95 en een gelijkmatiger grafiek dan als handpaard.
Hoezo lichamelijk én geestelijk rijp.....
Hij heeft nu vier dagen rust en daarna gaan we met de volgende fase verder. Relatieve rust dan: ík heb wel echt rust, híj heeft twee hengstige merries in de wei

Hoewel deze methode in pricipe bedoeld was voor duurlast, zijn de principes naadloos op élk gebruik toepasbaar en een belangrijk aspect is de geestelijke voorbereiding van het paard op het 'werk'.
Een goed boek over een wetenschappelijk verantwoord uitgevoerde praktijktest met 10 paarden is verkrijgbaar via: http://www.users.bigpond.com/splitterscreek/kikkuli%20books.htm
Ik ben er bijna 2½ jaar geleden mee begonnen, zet met dit paard de puntjes op de 'i' en acht het een unieke voorbereiding die bij benadering geen gelijke kent.
Het 'nadeel' van de methode is dat het tijd en ijzeren discipline vraagt, je de mogelijkheid moet hebben een veilige route uit te zetten voor een handpaard én je 12 -18 km/uur en soms sneller moet kunnen. Je hebt dus óf een snel paard óf fiets/brommer/auto nodig.
Het boek is echter beslist de moeite.

Trudy schreef op woensdag, 30 maart 2005, 22:44:

....knip'...

Sorry Trudy, maar ik begrijp in het geheel niet wat je bedoelt en kan er ook geen constructieve rode draad uithalen. Dat zal beslist een tekortkoming van míj zijn, dus wellicht moet je iets duidelijker zijn.

HC

jo schreef op donderdag, 31 maart 2005, 9:37:


Wij hebben hier ook vijf paarden waarvan op twee een héél enkeling die, in onze ogen, voldoende vaardig is in het paardgericht rijden tegen een vergoeding mag rijden. Inderdaad investeren we dat dan weer in hun eigen spullen.
Ik ben het helemaal met jouw redenering eens, ook al lopen onze paarden zich hier van geen kant te vervelen in de wei.

Ik voelde me echter in het geheel niet aangesproken; dát voel in me alleen door ter zake kundige mensen die bovendien én weten hoe het bij je gaat én voldoende referentiekader hebben om dat te kunnen toetsen.

Trudy: ga bij de seizoensbedrijven met 'slachtpaarden' voor de deur liggen en verdoe je tijd niet met het frustreren van mensen die wel met het welzijn van hun páárden bezig zijn.
Tip: ook bij die seizoensbedrijven voor de deur scoor je beter met argumenten dan met beledigende kreten.

Veel plezier met die lekkere beesten in het ruige Noorwegen Joke; héérlijk niet, dat bergrijden?!

HC

HannahFroukje schreef op donderdag, 31 maart 2005, 10:00:


Ach, wat is er mis met 'gebruiken'? Natuurlijk is een illusie omdat het om te beginnen al gedomesticeerde paarden betreft en ten tweede van natuurlijk wereldwijd m.b.t. paardachtigen geen sprake meer is.
Verder ligt er aan de beslissing paard te rijden of paarden te fokken een persoonlijk, egoïstisch motief.
Zo is het leven.

In ónze ogen is het onze verantwoordelijkheid in ruil voor het plezier dat we beleven aan het volkomen onnatuurlijke rijden op de paardenrug om het daarmee zo weinig mogelijk schade toe te brengen en een zo hoog mogelijke kwalitiet van leven te bieden.
Soms zijn daarvoor 'onnatuurlijk' maatregelen nodig; door er een hek omheen te zetten moeten we de hoeven onderhouden, door erop te gaan zitten moeten we de ruggewervels helpen ons gewicht te dragen etc.
Zijn we weer terug bij 'gebuiken': doordat het gedomesticeerde dieren in een kunstmatige omgeving zijn, zijn ze afhankelijk van ons voor verzorging, beweging en het management van hun sociale leven. Waar ligt dan de grens van zorg, gebruik en exploitatie? Ík zou die niet weten te leggen.

Persóónlijk zie ik verder niets mis met het exploiteren van een paard bijvoorbeeld als trekpaard voor de ploeg als het dier verder paardgericht behandeld wordt. Rijpaarden idem.
Uiteindelijk is het paard voor dat gebruik ooit gedomesticeerd en is dat het 'natuurlijke' habitat van het huispaard....

jo schreef op donderdag, 31 maart 2005, 13:20:

Dat is superláág Joke. Het is de gemiddelde waarde in de trainingszone, dus in een zone van inspanning. Onder de 60 telt niet mee.
In draf zit hij bijvoorbeeld op 80.
Er zitten verschillende hellingen van 100% door rulle boomgaard bij en daar komt hij in stap al tussen de 120 en 150...
Overigens is de hoogte van de hartslag per paard verschillend. Wél cruciaal is de herstelwaarde; bij Endurance geldt dat een paard binnen een half uur onder de 60 moet zitten.
Één van de drie uitgezette Kikkuli-routes komt in zwaarte overeen met een klasse 1 endurance in NL en die lopen wij non-stop, doch wel met partiële pauzes van zo'n halve tot hele minuut. De hartslag daalt dan wel, maar mag niet onder de 60 komen; vóór dat punt gaan we weer op pad.
Na een inspanning met een hartslag van 180 zit hij binnen 1 minuut onder de 60. Als we thuis komen zit de laatste stap tussen de 80 en 70. Binnen een minuut zit hij dan onder de 50 en met twee, hooguit drie onder de 40.

Verder is een verschil van tot 30% tussen zonder en met ruiter normaal. 10-20% is voor de extra arbeid ten gevolge van het gewicht en 10-20% door stress door de ruiter op de rug.
Dít is een verhoging die we door de voorbereiding dus in absurde mate hebben voorkomen; in tijd van drie dagen tussen onbelast en onder het zadel núl verschil in gemiddelde hartslag en een rústiger verloop!! Dat is niet normaal en voor ons het bewijs van het succes van onze invulling van de Kikkuli-methode.

Dat schrikken na wennen voorkomen wij door álles eerst als handpaard te doen voor we het onder het zadel doen. Verder ondervangen we het fenomeen van de 'derde dag', wat ook de vierde of vijfde kan zijn, door de opbouw.
Altijd één ding te gelijk uitbreiden; óf de snelheid, óf de afstand, óf de moeilijkheidsgraad, óf een dorp e.d.
Verder hebben we een model van opbouwen, rust, stapje terug en weer opbouwen.
Met de registratie van de hartslag kunnen we (mede) exact zien waar het paard is. Ook de normale dingen als frisheid, werklust, gevoelige voetjes en dergelijke spelen uiteraard een rol.

Morgen gaan we met twee meiden een andere Kikkuli-route rijden en nemen dan twee normale hartslagmeters mee. Van die dingen van twee tientjes bij de LIDL. Werken prima en op deze manier houden we letterlijk de vinger aan de pols van de conditie en het welbevinden van onze paarden. Een hartslag die niet snel herstelt komt bij ons danook niet voor omdat we daar vóór die tijd al bij zijn; door het inzicht in de normale waardes van onze paarden kunnen we een opkomende 'kreupelheid' al zien aankomen lang voor je er wat van kan zien aan het lopen.

Er zijn slechts weinig mensen die regelmatig werken met een hartslagmeter en nog minder die de data in de pc bijhouden. Vandaar dat er bij slecht weinigen iets zinvols over bekend is.
Het boek van Nyland over het Kikkuli-experiment is daar ook erg leerzaam over.

HC