Kinderkoppekes? Dat wordt pas glad. (Wij hadden ze vroeger rond de stal.)

Ilse Bartholomeeusen schreef op donderdag 8 maart 2012, 20:55:


Daarom niet hetzelfde hé, maar de pijn zal dan waarschijnlijk wel uit dezelfde regio komen?

Dat paard liep alleszins ook met zo'n gestrekte voorbenen en stond op het eind zelfs als ze stil stond alleen op de tippen van haar hoeven.
Die hoeven waren na verloop van tijd ook helemaal misvormd, immens hoge hielen en de teen was helemaal weg.

e m kraak schreef op woensdag 14 maart 2012, 15:23:


Omdat je zelf geen ruinen hebt? En het alleen voor eigen vervoer mag gebruiken?

Het zal toch aan de pasvorm van de dekens liggen?

Die borstbeschermers zijn trouwens ondingen. Die kunnen nog ergere beschadigingen geven oa op de schoft.

Wil schreef op dinsdag 20 maart 2012, 17:59:


Mmm, is het 'altijd' een probleem dan?

Pête heeft dit namelijk altijd. Al zolang als ik haar ken.

Spirithorses schreef op vrijdag 30 maart 2012, 17:40:


Ik ben het eens met Pien en Muriel.

Ik heb ook een pony, die het risico loopt binnen afzienbare tijd niet meer op te kunnen staan. De dag dat dit gebeurt, zal het ook eindigen voor haar.
Ze is te zwaar om in mijn eentje overeind te kunnen helpen en ik zou het vreselijk vinden als ze uren onopgemerkt ergens ligt, terwijl ze zelf niet meer recht kan.

Ik heb haar al 1 keer zo gevonden en stond reeds met de telefoon in mijn hand maar toen slaagde ze er uiteindelijk na een poosje nog wel in om zelf weer op te staan.
Een aantal dagen later was ze weer wat beter (het weer werd toen ook milder) en sindsdien heeft ze het niet meer voor gehad.
Maar in dit geval spreek ik over een tijdspanne van een uurtje waarbinnen het opeens wel weer lukte. Een paard dat reeds dagen ligt, zal alleen maar zwakker worden.

Een moeilijke keuze is het uiteraard.
Mijn pony is momenteel ook weer erg slecht. Ze is een stuk jonger (21) maar graatmager, ze loopt slecht, haar vacht wil niet uitruien en ze is momenteel benauwd door de dampigheid ondanks behoorlijk zware medicatie... Het enige wat schijnbaar een beetje beterschap gaf was cortisone, maar dat kan ik haar niet blijven geven. Ventipulmin helpt niet echt.
En ik moet haar ook nog eens apart houden van de andere paarden omdat ze van de DA geen hooi mag eten.
Moesten het geen voorjaar maar najaar zijn, en ze is in de staat waarin ze nu is, dan zou ik er voor kiezen om haar niet de winter in te laten gaan.
Maar omdat april voor de deur staat en de zomer lonkt, hoop ik op beterschap.
Misschien tegen beter weten in?...
Zou het eigenlijk ooit wel voelen als 'de juiste beslissing'?

Spirithorses schreef op vrijdag 30 maart 2012, 20:37:


Voor mij ook. De timing is rot. Ik wil eerst weten hoe ze zich voelt op de weide met vers gras (geen stof!) en weer wat extra kilo's op haar lijf.
Cru waarschijnlijk, maar ergens hoop ik een beetje dat ik haar op een dag weer op de grond vind. Dat zou de beslissing opeens een stuk makkelijker maken.
Niet dat ik van haar vanaf wil. Maar dit wel/niet gedoe is niks waard.
Of ze moet opeens weer een stuk beter worden, dat mag ook natuurlijk.

Christel Provaas schreef op dinsdag 3 april 2012, 7:57:


Aan de rechterkant wel, de aflijning is daar een beetje waziger.
Maar ik vind het geen super-foto en ben ook geen expert natuurlijk

Mandy moet eind deze week van weide verwisselen en moet daarvoor toch een dik uur over de weg wandelen.
Maar nu merk ik net dat haar achtervoetje helemaal gescheurd is.
En net de achtervoet die niet bekapt kan worden. (Ze kan dat voetje maar heel moeilijk opheffen en heeft moeite om op haar andere achterbeen te balanceren. Het is in het verleden wel een paar keer gelukt als we haar tegen een muur konden zetten, maar tegenwoordig raakt ze in paniek wanneer we het proberen.)
Als ze wandelt, sleept ze met haar achtervoeten. Dus slijten doen die voeten uit zichzelf al genoeg. En brokkels etc... verdwijnen dan vanzelf. Maar dit is wel een behoorlijke scheur en het komt hoger dan de helft van haar voet.
Nu twijfel ik wel of ik haar hier een uur mee kan laten lopen?
Hoe schatten jullie het in? Zou ze hier last van krijgen? Zal dit gaan doorscheuren? Of zou het gewoon wegslijten zoals elke andere scheur en moet ik er geen rekening mee houden?
Hier staan foto's van de achtervoeten:
http://www.mijnalbum.nl/Album=7Q4CXTW4

groet
Ans

Jij zou hier niet mee over de weg gaan?
Zou ze kreupel worden? (Alé ja, kreupeler dan anders)

Dit is de hoef van haar 'goede' been. Het probleem is vooral dat ze haar gewicht niet kan ondersteunen met haar andere been. Ze plaatst dit been ook altijd in het midden onder zich en gaat dan in haar kogel 'hangen'. En het andere been zet ze achter zich om zich een beetje in evenwicht te houden. (En soms gaat ze dan een beetje wiegen van voor naar achter waarbij ze even wat gewicht neemt op het andere been.) Maar ze ontziet dus dat andere been.
Het is vroeger wel eens gelukt om haar te bekappen aan dit voetje. (Tegen de muur gezet en dan haar met 2 man overeind gehouden terwijl Koen snel dat voetje wat fatsoeneerde.) Maar tegenwoordig lukt dat niet meer.
Ergens op plaatsen zal niet lukken. Maar ik zal eens proberen of ik er met de tang onder geraak terwijl ze gewoon staat.

Christel Provaas schreef op dinsdag 3 april 2012, 17:22:


Daarmee ben ik het wel eens hoor Christel.
Ik wilde alleen maar zeggen dat je met de nodige fantasie in die foto wel een oorzaak kan vinden in het straalbeen.
Betreffende DA heeft volgens mij niet echt een nieuwe bril nodig.
Maar of hij/zij ook gelijk heeft om de oorzaak daar te gaan zoeken is natuurlijk een hele andere discussie.

Koen Theys schreef op dinsdag 3 april 2012, 21:13:


Ow, dat zou fijn zijn.
Als je deze week ofzo nog ergens tijd hebt natuurlijk.
(zal je morgen ff sms sturen )

En de provincie Antwerpen staat er niet tussen
Tsss, discriminatie!

Katrien Imbrechts schreef op vrijdag 6 april 2012, 22:09:


Pête die maakte in haar jonge jaren een soort roetsjbaan in de wei. Dan trok ze een sprintje en liet zich halverwege vallen en schoof op haar zijkant dan de rest van de (natte) weide door. Aan het andere einde sprong ze dan weer recht en deed ze het opnieuw, maar dan de andere kant op.
De eerste keer dat ik haar zag vallen, schrok ik natuurlijk en dacht ik dat het een ongelukje was. Tot ze het 3, 4, 5 keer na elkaar deed en ik mij realiseerde dat het een spelletje was.
Haar inschattingsvermogen liet haar trouwens geregeld in de steek, ze heeft al glijdend menige omheining geramd en gesloopt.
Gelukkig is ze op een bepaalde moment volwassen geworden en gestopt met stomme spelletjes spelen. Nu is ze heel beheerst en saai, zoals een volwassen merrie betaamt.

Judith A schreef op zondag 8 april 2012, 11:04:


Op de paardenmelkerij hier in het dorp gebruiken ze met succes dezelfde techniek.
Ze hebben oa. een oudere merrie die zelf niet meer drachtig geraakt, maar die de laatste jaren wel al enkele veulens heeft opgevoed.
En deze kliniek heeft daar volgens mij ook ervaring mee: http://www.demorette.be/